คนนั้นที่ฉันตามหา??

9.2

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.17 น.

  52 ตอน
  281 วิจารณ์
  101.85K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 11.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

28) จะเจอแล้วน่ะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 " นี่นายเงียบๆๆดิเห็นไหมนี่พี่ชั้นนอนอยู่ " แก้วรีบพูด พลางลากโทโมะออกมาด้านอนกห้อง 

 

 

 

 

" แล้วไอ้ที่พี่ชายเธอนอนกอดอยู่หน่ะมันไม่ใช่น้องฉันหรือไงห้ะยัยทอม " โทโมะพูดจบก็จะเดินกลับไปในห้อง

 

 

 

 

" นี่นายหยุดน่ะ นายตุ๊ด ไอ้ผีดิบ หยุดดิว่ะ เฮ้ย ... จุ๊บ.... " แก้วที่กำลังพยายามลากโทโมะออกมาไใ่ให้ร่างสูงเข้าไปข้างในแต่แล้วเหมือนโชคชะตาเล่นตลกกัยเธอที่ทำให้เธอนั้นสะดดุขาตัวเองแล้วล้มทับตัวโทโมะแล้วมันก็ไม่ใช่แค่นั้นตอนี้ปากของร่างสูงประกบกับปากของเธอและไม่มีท่าทีที่เขาจะปล่อยเธอเลยยย 

 

 

 

 

" นายบ้า นายอร๊ายยยยย " แก้วเมื่อโดนโทโมะปล่อยให้เป็นอิสระแล้วก้เริ่มโวยวายกับโทโมะที่ทำท่าทางเอาแต่ยิ้มให้เธอ แล้วเขาก็รีบเดินเข้าาในห้องของน้องสาว

 

 

 

" มีอะไรหรือเปล่ายัยแก้ว พี่โมะ" เฟย์ถามเพราะเห็นพี่ชายเดินเข้ามาด้วยสีหน้านิ้มแน้ม ส่วนเพื่อนสาวของเธอกลับเดินโวยวายเข้ามา

 

 

 

" ไม่มีอะไรหรอกเฟย์ ยัยนี่อารมณ์ไม่ดีหน่ะ " โทโมะพูดพลางยิ้มกวนไปให้แก้ว

 

 

 

 

" แน่ใจหรอว่ะ ไม่ได้เจออะไรมาหรอกน่ะ" เขื่อนเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนสนิท แล้วเขาก็พอจะเดาออกว่าเมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้น

 

 

 

" ฮึ่ยไม่มีอะไรหรอก แก้วว่าเรารีบไปปลุก เฮียแล้ว รีบไปเหอะก่อนที่แก้วจะฆ่าคน " แก้วพูดอย่างแค้น เพราะถ้าพูโออกไปเธอเองนั่นแหละที่จะโดนเพื่อนสาวอย่างเฟย์ล้อเอาเป็นแน่ 

 

 

 

" จริงด้วย ฮึไอ้ป๊อป แอบแต๋ะอั๋งน้องกูใช่ไหม ได้ " โทโมะ พูโพลางเดินเข้าไปหาป๊ฮปปี้ที่ตอนนี้นอนหลับอย่างมีความสุข แล้วเขาก้เอาสมุดนิยายของฟางที่วางอยู่หัวเตียงขึ้นมา แล้วยิ้ม ไม่นานหนังสือเล่มนั้นก็ลงไปอยู่หัวของป๊อปปี้

 

ตุ๊บ ตุ๊บๆๆๆ

 

โอ๊ยๆ โอ๊ยๆๆๆ ใครว้ะ !!! 

 

 

" เฮ้ยไอ้โมะเมิงจะตีกูไมว้ะเนี่ย เฮ้ย เจ็บเว้ย  " ป๊อปปี้ที่โดนตีเข้าไปถึงกับร้องโอดครวญ ร่างสูงรีบวิ่งไปหลบหลังน้องสาวของตัวเอง เพราะโทโมะไม่ยอมลดละ เลิกตีเขาเลย 

 

 

" เมิง มานอนกอดน้องกูได้ไงห้ะ กูกอดไอ้คนเดียวไอ้ป๊อปป" โมะ ยังไม่ยอมเลิก 

 

 

" พอได้แล้วคะพี่โมะ พอเถอะคะ " ฟางที่ตื่นขึ้นมา ทีหลังได้ยินโทโมะพโพอดีก็พอจะเรียงเนื้อหาออกก็เลย รีบวิ่งไปห้ามม 

 

 

 

" นั่นสิว่ะไอ้โมะพอเหอะ ไอ็ปีอปก็ตายเพราะมึงพอดี แล้วเราก็ตกลงกันแล้วน่ะเว้ย " เขื่อนช่วยฟางพูดอีกแร ง

 

 

 

" เออ ก็ได้ ฝากไว้ก่อนเหอะ ไอ้ป๊อป " โทโมะ เลิกไล่ตีป๊อปปี้แล้วเดินไปอยู่กับแก้ว 

 

 

 

 

" พอได้แล้วไปกัไนด้แล้วเฮียม๊า โทรตามนานแล้วคะ วันนี้อ่ะ ม๊าชวนเราทุกคนไปทานข้าวบ้านม๊าด้วยเลยอ่ะเเฮียแถม ยังมีคู่หมั้นเฮียอีกด้วยอะ่  แก้วว่างานนี้ต้องเอาแบบแนบเนียนน่ะ " แก้วพูด

 

 

 

" งั้นเราไปปกันเถอะคะ งั้นเฟย์ไปกับพี่เขื่อนน่ะ ส่วนแก้วไปกับพี่โมะ ส่วนฟางไปกับพี่ป๊อปแล้วกัน อ๋ฮเอาน้องปอนด์ไปด้วยน่ะ ตามนี้คะ ไปกันเถอะ" เฟย์พูโจบก็ลากเขื่อนออกมาทันที 

 

 

" เฟย์ทำไมเราถึงมากับพี่ละ " เขื่อนถามเฟย์ที่่นั่งอยู่ในรถ 

 

 

 

" พี่เขื่อนคิดเหมือนเฟยืไหม ว่าพี่โมะกับแก้วดูเหมาะกันมากก เฟย์ว่าเฟย์จะได้พี่สะใภ้ก็คราวนี้แหละ " เฟย์พูดพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย

 

 

" มัวแต่จับคู่ให้คนอื่นแล้วเราไม่อยากมีคู้บ้างหรอไง " เขื่อนถาม 

 

 

 

 

" 555 ไม่ต้องมาถามเฟย์หรอกน่ะพี่เขื่อน ถ้าจะจีบเฟย์อ่ะ ไปเคลียร์ผู้หญิงของพี่ให้หมดก่อนดีกว่าน่ะคะ " เฟย์พูดพลางมองเขื่อน ยิ้มให้บางๆๆ ในขณะที่เขื่อนกำลังอึ้งที่หญิงสาวจู่โจมเขาขนาดนี้ 

 

 

โมะ+แก้ว

 

" นี่ยัยทอมเธอเป้ฯอะไรหรือป่าวตั้งแต่ออกจกบ้านแล้วไม่เห็นพูดกับฉันเลยโกรธฉันหรอ" โทโมะพูดเพื่อทำลายความเงียบภายในรถ

 

 

 

" มันเรื่องของฉันนายมีหน้าที่ขับรถ นายก็ขับไปไม่ต้องมายุ่ง" แก้วพูดก่อนที่ตัวเองจะหันหน้ามองทางไปเรื่อยๆๆๆ

 

 

 

ป๊อป+ฟาง+ปังปอนด์

 

 

" เป็นอะไรหรือเปล่าฟางดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลยน่ะ " ป๊อปปี้ถามฟางเพราะสีหน้าของร่างบางดูซีดอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

" ฟางแค่กลัวคะ มันดีแล้วหรอคะที่เราจะหลอกผู้ใหญ่แบบนี้ฟางว่าถ้าพี่ป๊อปไม่อยากหมั้นก็บอกกับคุณป้าไปเลยดีกว่าไหมคะ " ฟางพูด

 

 

 

" มันดีสิฟาง ดีแล้ว ถึงพี่พูดไปม๊าก็ให้พี่แต่งงานอยู่ดีถ้าพี่ไม่พาแฟนไปให้เค้าดู แล้วอีกอย่างเราก็ไม่ได้หลอกเ้คาด้วยนิ " ป๊อปปี้พูดพลางยิ้มแล้วมองทางต่อไปแต่ผิดกับหญิงสาวที่งงกับคำพูดของชายหนุ่มอย่างมากก

 

 

 

" หมายความว่าไงคะพี่ป๊อปฟางไม่เข้าใจ " ฟางพูดพลางมองป๊อปปี้ที่เอาแต่ยิ้มแล้วขับรถโดยไม่มีทีท่าจะหันมาให้คำตอบเธอเลย

 

 

 

" อย่างที่พี่บอกนั่นแหละครับ เอาเป็นว่าเราไม่ต้องรู้หรอก เราหน่ะอย่าคิดมากสิเดี๋ยวปังปอนด์ตื่นมาแล้วเห็นฟางหน้าบูดก็จะมาหาว่าพี่แกล้งเราอีกแน่เลย เจ้าตัวแสบยิ่งชอบเข้าข้างเราอยู่ด้วย อย่าคิดมากเลยน่ะ " ป๊อปปี้พูดจบก่อนที่จะเอามือมากุมมือของหญิงสาวเพื่อเพิ่มความมั่นใจให้หญิงสาวอีกครั้งทำเอาฟางที่ตอนแรกหน้าซีดตอนนี้กลับกลายว่าเธอหน้าแดงเพราะการทำของชายหนุ่ม จนชายหนุ่มเห็นแล้วต้องยิ้มตามกับอาการของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา