you are my angel

 
 
 
 
 
 
 
“คิดอะไรอยู่หืม”ป๊อปปี้ถามฟางที่นอนนิ่งไม่ยอมหลับ
 
“ฟางเหมือนผู้หญิงใจง่ายเลยเนาะ ที่ยอมมีอะไรกับผู้ชายง่ายๆ”ฟางพูด
 
“อะไร นอกจากป๊อปแล้วฟางยังมีใครอีก หรือว่ากวิน”ป๊อปปี้ดุ
 
“เปล่าๆ ไม่ใช่นะ ที่ฟางหมายถึง ฟางน่ะว่าหวายว่าใจง่ายบ้างล่ะ ยอมกวินบ้างล่ะ แต่ผลสุดท้ายฟาง
เองก็ไม่ต่างจากหวายที่ต้องการป๊อปปี้แบบนี้”ฟางพูดก่อนะพลิกตัวกลับมากอดป๊อปปี้
 
“พูดแบบนี้แปลว่าสองพี่น้องยังไม่ยอมพูดกันดีๆรึไง”ป๊อปปี้สงสัย
 
 
“ตั้งแต่มีเรื่อง พูดดีเฉพาะต่อหน้าแม่เท่านั้นล่ะ พอลับหลังก็พูดอะไรไปกลายเป็นหงุดหงิดใส่กัน
ทุกที”ฟางพูดแล้วถอนหายใจ ป๊อปปี้ลูบผมฟางเบาๆ
 
 
“เอาน่าฟาง พี่น้องกันยังไงก็ตัดไม่ขาดหรอก เราเองเป็นพี่อะไรที่อ่อนให้น้องได้ก็ยอมไป ถ้าน้อง
ไม่อยากพูดก่อน เราก็เข้าไปพูดเลยสิ”ป๊อปปี้แนะนำ
 
 
“อือ ฟางจะลองพูดดีๆกับหวายดู ขอบคุณมากนะคะที่ทำให้ฟางรู้สึกดีอีกแล้ว”ฟางพูดก็จะเงยหน้า
จูบป๊อปปี้แทนการขอบคุณ
 
 
“อย่ายั่วแบบนี้นะ”ป๊อปปี้เหล่ตามองฟางที่ยิ้มยั่วเขา
 
“ยังมืดอยู่เลยจะต่อก็ได้นะคะ”ฟางพูดอายๆ
 
 
“พูดเองนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงเขากับฟางก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรักไปอีกซัก
ยก2ยก
 
 
 
 
 
 
“ยืนอะไรอยู่ไม่เข้าไปทำงานรึไง”ป๊อปปี้มองฟางที่ยืนรอตัวเองไปจอดรถมาก็แปลกใจ
 
“ป่ะ ไปกันเถอะ”ฟางยิ้มก่อนจะเดินไปกับป๊อปปี้
 
 
 
“เอ๊ะๆ มาทำงานพร้อมกันนี่หมายความว่าไงเนี่ยๆๆ”เขื่อนเห็นป๊อปปี้เข้ามาพร้อมฟางก็แซวก่อนคน
แรก
 
“นั่นน่ะสิๆ ทำไมน้ออ”เฟย์แซวอีกที ป๊อปปี้กับฟางหัวเราะทันที
 
“ถ้าบอกว่าติดรถกันมาชั้นจะหักเงินเดือน”โทโมะพูดพลางกอดอกมองฟางกับป๊อปปี้อย่างหมั่นไส้
 
 
“เออ น่า ทำงานดิๆ”ป๊อปปี้หันไปดุโทโมะทันที
 
“เออ ไอ้นี่ ลูกน้องสั่งเจ้านายมีด้วยเห้ย”โทโมะมองป๊อปปี้ก่นจะหันไปทำงานกันต่อ ฟางแปลกใจที่
ไม่เห็นกวินก็สอดสายตามองหา
 
 
“ป่ะ ทำงาน”ป๊อปปี้เห็นท่าทางฟางก็พูด ก่อนที่ฟางจะเดินไปช่วยเฟย์แต่งหน้านางแบบทันที
 
“ครับน้า เอ่อ ฟางสบายดีฮะ เค้าโทรหาผมล่ะครับ คุณน้าทำงานไปเถอะครับ วันนี้เดี๋ยวผมไปส่งขึ้น
เครื่องเองฮะ”กวินคุยโทรศัพท์กับแม่ฟาง ฟางชะงักเมื่อออกมาเข้าห้องน้ำแล้วได้ยินเข้าก็ยืนรอ
จนกว่ากวินจะคุยโทรศัพท์เสร็จ
 
 
 
“อ้าว ฟาง”กวินทัก
 
“แม่ฟางจะไปไหนหรอ ถึงให้กวินไปส่งน่ะ”ฟางถามขึ้น
 
“อ่อ ก็แม่ฟางกลับไปคุยธุระเรื่องงานที่เยอรมันต่อน่ะ กวินเลยว่าเดี๋ยวกวินไปส่งตอนเย็น”กวินตอบ
 
“แล้วอย่างงี้หวายก็ต้องอยู่บ้านคนเดียวสิ กวิน กวินไปดูหวายหน่อยได้มั้ย”ฟางพูดเมื่อนึกถึงน้อง
สาวตัวเอง
 
“รายนั้น ไม่ยอมให้กวินเข้าใกล้อีกเลยตั้งแต่มีเรื่อง”กวินพูดเศร้าๆ ไม่ว่าจะโทร หรือทักหวายเท่า
ไหร่ หวายก็หลบหน้าเขาตลอด
 
 
“งั้นฟางว่าฟางกลับไปอยู่กับน้องดีกว่า หวายยิ่งขี้กลัวๆอยู่ด้วย”ฟางกังวลห่วงน้องสาว
 
“แล้วฟาง เอ่อ สบายใจแล้วหรอ กับเรื่องที่เกิดขึ้น”กวินถามฟาง
 
“ไม่ แต่ฟางห่วงหวาย ฟางเป็นห่วงน้อง”ฟางพูดกวินจึงแตะไหล่ฟาง
 
 
“ฟาง เมื่อเช้าที่ฟางมาทำงานกับป๊อปปี้หมายความว่าเพื่อนที่ฟางไปอยู่ด้วยเนี่ย ก็คือป๊อปปี้ใช่
มั้ย”กวินถามขึ้น ฟางนิ่ง
 
 
“ฟางคบกับป๊อปปี้แล้วสินะ”กวินถามต่อ ฟางไม่ตอบอะไร
 
 
“ฟาง”กวินเรียกฟาง
 
 
“อือ เรา2คนคบกันแล้วล่ะ”ฟางตอบ กวินจึงยิ้มออกมา
 
 
“ยินดีด้วยนะ กวินกะแล้ว แล้วกวินก็เชื่อว่าป๊อปปี้จะไม่ทำร้ายให้ฟางต้องเสียแบบกวินอีก”กวินพูด
ฟางอดสงสารไม่ได้
 
 
“กวิน โอเคนะ”ฟางถาม พลางแตะไหล่กวินไว้
 
 
“โอเคสิ เห็นฟางมีความสุขกวินก็ดีใจแล้วล่ะ”กวินตอบ ฟางมองแววตากวินที่เศร้าก็อดสงสารไม่ได้
 
“เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ใช่มั้ย”ฟางถาม กวินยิ้มตอบ ก่อนจะเช็คแฮนด์กับฟางตอนนั้นป๊อปปี้
เดินมาเห็นพอดี
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้มองฟางที่เหมือนจะจับมือกับกวินก็คิ้วขมวด
 
 
“ป่ะ เที่ยงแล้วหรอ ไปทานข้าวกันๆ”ฟางเห็นป๊อปปี้ก็รีบเดินไปหา ป๊อปปี้มองฟางกับกวินสลับกัน
อย่างสงสัย
 
 
“ป่ะๆ ป๊อปปี้ ฟาง กวิน มาทานข้าวกัน”เขื่อนทัก ซักพักแก้วก็เดินถือกับข้าวเข้ามาหา โทโมะรีบเดิน
ไปช่วยถือทันที
 
 
“โอ๊ยๆๆๆ หวานจังเลยๆ”เขื่อนหันไปแซวผู้ที่เข้ามาใหม่ทันที
 
“เอ สงสัยรอบนี้เสือร้ายอย่างโทโมะจะถอดเขี้ยวเล็บออกจริงๆแล้วล่ะมั้ง หงอเชียว”เฟย์แซว
 
 
“ใครบอก เสืออย่างชั้นยังไงก็เป็นเสือ”โทโมะรีบพูด ก่อนจะหันไปเห็นแก้วที่แกะกับข้าวพลางมอง
โทโมะเขม็ง
 
“อยากจะทานข้าวเที่ยงครบ32มั้ย”แก้วพูดลอยๆ โทโมะรีบวิ่งไปช่วยแก้วแกะอาหารต่อทันที
 
 
“เหนือพ่อเสือร้ายก็คือนายพรานชื่อแก้ว5555”เขื่อนและเฟย์หัวเราะชอบใจที่เห็นโทโมะกลัวแก้ว
 
“ใครๆ นี่เค้าเรียกว่าให้เกียรติแฟนโว่ย”โทโมะรีบพูด
 
 
“หรอ”แก้วหันขวับมองโทโมะ
 
 
“ครับ แก้วมานั่งดีกว่าเนาะๆ”โทโมะรีบพูดแล้วดึงเก้าอี้มาให้แก้วนั่ง เขื่อนและเฟย์ยิ่งหัวเราะชอบใจ
 
 
 
“อ่ะ แม่ฟางเค้าฝากเอาให้ฟางน่ะ”กวินเอาแอปเปิ้ลเขียวให้ฟางถุงนึง ฟางยิ้มรับเพราะชอบมันมาก
ก่อนจะนั่งปอกแอปเปิ้ลข้างๆป๊อปปี้เพื่อจะเอาไปแบ่งทุกคน ป๊อปปี้มองแล้วหน้าตึงที่เห็นฟางและ
กวินคุยกัน
 
 
 
“อาการหมีหวงน้ำผึ้งเริ่มมาแล้วไงเขื่อน”เฟย์กระซิบบอก
 
 
“ขวางขนาดนี้ น้ำผึ้งทั้งป่าเอามาล่อก็ฉุดไม่อยู่”เขื่อนมองป๊อปปี้ที่ทำตาขวางนั่งคั่นระหว่างฟางและ
กวิน เมื่อทานข้าวเสร็จทุกคนก็ทำงานต่อ ฟางเลี่ยงไปกดโทรศัพท์หาหวายทันที
 
 
 
 
“หวายๆ นี่พี่นะ เอ่อ เย็นนี้ว่างมั้ย เราไปทานข้าวด้วยกันมั้ยหลังจากไปส่งแม่ขึ้นเครื่งแล้ว”ฟางเมื่อ
โทรติดก็เปิดประเด็นคุยกับหวายทันที
 
 
“ไม่ว่างหรอ ไปวันเกิดเพื่อน นี่ชั้นพี่แกนะหวาย ออกมาทานข้าวกับพี่ไม่ได้รึไง หวาย ฮัลโหล
หวาย”ฟางว่าก่อนจะตกใจที่หวายตัดสายไป ฟางหงุดหงิดจะปามือถือ กวินรีบวิ่งไปห้าม
 
“เห้ย มือถือนะฟาง ใจเย็นๆ”กวินรึบบอก ฟางจึงยอมเย็นก่อนจะกลุ้มใจปรึกษาเรื่องหวายกับกวิน
 
“เป็นแบบนี้ตั้งนานแล้วล่ะ พอกวินไปหาหวายที่บ้านเพื่อน หวายก็วิ่งเอาน้ำมาสาดใส่กวิน กวินไม่
เข้าใจว่าหวายจะจงเกลียดจงชังอะไรกวินนักหนา ตัวเองดูแลตัวเองไม่ค่อยได้ชอบหนีไปปาร์ตี้กับ
เพื่อน แล้วชอบซุ่มซ่ามไม่รู้ป่านนี้ทำให้เพื่อนเดือดร้อนรึเปล่าเนี่ย”กวินพูดเศร้าๆปนห่วงหวาย
 
 
 
“กวินแคร์หวายมากขนาดนี้เลยหรอ”ฟางมองกวิน
 
“เอ่อ ก็ห่วงตั้งแต่ตอนเราคบกันแล้วไงฟาง”กวินรู้สึกตัวก็รีบพูด
 
“แน่นะ”ฟางจ้องหน้ากวินจับผิด กวินหลบตา ฟางมองแล้วก็ยิ้ม
 
 
“ไม่เป็นไรกวิน เดี๋ยวเย็นนี้หลังจากส่งคุณแม่แล้วเราไปซื้อของมาทำกับข้าวที่ยัยหวายชอบกันเถอะ
รับรองนะ ยัยน้องตัวแสบของฟางเนี่ย เห็นของชอบตัวเองนะ ต้องรีบกลับมาแน่นอน”ฟางพูดพลาง
กอดคอกวินให้กำลังใจ กวินยิ้มก่อนจะตกใจที่เห็นเลือดกำเดาฟางไหลออกมา
 
 
“ฟาง เลือด”กวินตกใจรีบเอาผ้าเช็ดหน้าตัวเองซับเลือดฟาง ป๊อปปี้มาหาฟางก็ตกใจที่เห็นเหมือน
กวินกอดกับฟาง
 
 
 
“ทำอะไรกันน่ะ”ป๊อปปี้มองเขม็ง กวินหันกลับไปให้ป๊อปปี้เห็นว่าตัวเองเช็ดเลือดให้ฟางอยู่ ป๊อปปี้รีบ
พาฟางไปทันที
 
 
 
“อ๊ะ ป๊อปปี้เย็นอ่ะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้จับฟางมานอนตักเอาแล้วเอาน้ำแข็งประคบฟางไว้พลางซับ
เลือดให้ฟาง
 
“สงสัยมันร้อนเกินไปแน่ๆ ดูสิ เลือกไหลใหญ่เลย”ป๊อปปี้พูดแล้วซับเลือดให้ฟางจนเสร็จ ฟางเมื่อ
เห็นว่าเลือดหยุดไหลแล้วก็ลุกขึ้นมามองหน้าป๊อปปี้
 
 
“เย็นนี้ป๊อปปี้ไปไหนมั้ย”ฟางถาม
 
“อยู่เช็คเทปกับเช็คภาพกับโทโมะน่ะ มีอะไรหรอ”ป๊อปปี้ถาม
 
“วันนี้แม่ฟางจะบินไปเยอรมัน ฟางว่าจะชวนป๊อปปี้ไปส่งที่สนามบินน่ะ”ฟางพูด
 
“ขอโทษจริงๆนะ ไปไม่ได้อ่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
“ไม่เป็นไรค่ะ ป๊อปปี้ทำงานไปเถอะ แล้ว เอ่อ แต่ฟางต้องไปกับกวินน่ะ ป๊อปปี้จะว่าอะไรมั้ย”ฟางหัน
ไปถาม ป๊อปปี้ชะงักแต่ก็รู้ว่ายังไงฟางกับกวินต้องไปด้วยกันอยู่ดี
 
 
“อือ ช่างเถอะไม่เป็นไร”ป๊อปปี้ตอบ
 
 
“ขอบคุณค่ะ ป๊อปปี้”ฟางยิ้มก่อนจะหอมแก้มป๊อปปี้ไปทีนึง ชายหนุ่มหน้าแดงแล้วยิ้ม
 
“เดี๋ยวเย็นนี้จะรีบกลับนะคะ”ฟางลุกขึ้นจะไปทำงานต่อแล้วกระซิบบอกป๊อปปี้แล้วยิ้มก่อนจะไป
ทำงานต่อก่อนจะลุกขึ้นเดินตามฟางไปทำงานต่อ
 
 ผู้หญิงขี้หึงมาก็เยอะละ เอาผู้ชายขี้หึงมั่งดีกว่า 
 
อยากรู้เป็นไงต่อก็เม้นกับโหวตเยอะๆนะจ้ะ