you are my angel

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ”ฟางทรุดตัวนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นเมื่อป๊อปปี้ออกไป ไม่ใช่ว่าเธอตอบคำถามตัวเองไม่ได้ แต่เธอ

ไม่รู้จริงๆว่าทำไมเธอถึงต้องการป๊อปปี้มากมายขนาดนี้ ไหนจะเรื่องที่เธอหน้าตาและชื่อเหมือนกับ

ฟางแฟนที่เสียไปของป๊อปปี้แทบถอดแบบกันมา ไหนจะภาพที่เธอเห็นตัวเองมีปีก มันคืออะไร

 

 

 

“โอ๊ย”ฟางเริ่มเอามือกุมท้องไว้ เป็นอย่างที่ป๊อปปี้บอกจริงๆ ยาก่อนอาหารกัดกระเพาะเธอถ้าไม่กิน

อะไร ฟางลุกขึ้นก่อนจะตกใจเมื่อเลือดกำเดาไหล ก่อนจะรีบไปเอาทิชชู่มาซับเลือด อาการที่ปวด

ท้องของฟางเริ่มบีบรัดแน่นกว่าเดิม จนฟางกระอักเลือด พ่นเลือดออกกับพื้น

 

 

“ฮือๆ ชั้นเป็นอะไรกันแน่เนี่ย”ฟางร้องไห้กับอาการของตัวเอง นี่เธอเป็นอะไรกัน หมอบอกว่าไม่มี

อะไรร่างกายเธอแข็งแรง แต่ทำไม เธอถึงเลือดไหลออกจากปากกับจมูกแบบนี้ ฟางเริ่มกระอัก

เลือดอีกครั้ง โฟร์และธามไทปรากฏตัวที่ด้านหลังฟางก่อนจะรีบร่ายมนต์ให้ฟางบรรเทาอาการข้าง

เคียงของยาฟื้นความจำนี้ไป ก่อนจะเป่ามนต์ให้ฟางหลับไปที่โซฟาใกล้ๆ โฟร์เดินมานั่งข้างๆฟางที่

หลับไปแล้ว

 

 

 

“ถ้ามันลำบาก ข้าใช้ยาเสน่ห์กามานะ”ธามไทรีบร่ายมนต์เสกขวดยาสีชมพู ยาเสน่ห์กามาออกมา

 

“พอเลยๆเอย่าลืมสิ ว่ายาของเจ้าน่ะ ใช้ตอนคนอยู่ด้วยกัน2คนเท่านั้น นี่ฟางอยู่คนเดียว ป๊อปปี้ไม่

อยู่อีก แล้วถ้าเจ้าใช้ยานี่แล้วถ้าเกิดใครไม่รู้เข้ามาในห้องนี้ล่ะไม่ยุ่งหรอ”โฟร์พูด

 

“ข้าแค่สงสารเจ้ามนุษย์หนุ่มนั่นนิ เขาต้องเจ็บปวดมากมายแค่ไหนที่ต้องสับสนกับสิ่งที่คู่แท้ของเค้า

ทำแบบนี้ เจ้าก็น่าจะรู้ว่าคู้แท้มันมีความผูกพันกันมากมายแค่ไหน ไม่มีทางที่ป๊อปปี้จะตัดฟางขาดได้

แล้วพวกเค้าต้องเจ็บกันไปอีกถึงเมื่อไหร่”ธามไทพูดขึ้นเพราะสงสารป๊อปปี้กับฟางมากจริงๆ

 

 

 

“อดทนหน่อยนะฟาง จิตเธอต้องเข้มแข็ง แล้วความทรงจำของเธอที่มีต่อป๊อปปี้จะกลับมา แล้วเธอ

จะได้ตอบคำถามตัวเองได้ ว่าทำไมเธอถึงต้องการป๊อปปี้มากมายแบบนี้”โฟร์ลูบหัวฟางอย่างอ่อน

โยนก่อนจะหายไปกับธามไท ปล่อยให้ฟางหลับไปเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด

 

 

 

 

 

“อย่าไปคิดถึงเธออีกไอ้ป๊อป”ป๊อปปี้หนีฟางออกมาที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งแล้วดื่มเหล้าเพื่อที่จะไม่

คิดถึงฟางอีก

 

“ขอนั่งด้วยคนนะคะ”สาวสวยคนหนึ่งเดินมานั่งข้างๆป๊อปปี้พร้อมกับชนแก้วกับเขา แล้วพูดคุยกันให้

ป๊อปปี้ไม่คิดเรื่องฟางไปชั่วขณะ ก่อนจะเริ่มกรึ่มๆกันด้วยความเมา แล้วชวนป๊อปปี้เข้าไปในห้องน้ำ

พลางซุกไซร้ซอกคอขาวๆของฟาง

 

 

“อ้าวพี่ มีเมียแล้วหรอ”ผู้หญิงคนนั้นพูดเมื่อแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของป๊อปปี้ออกมาแล้วพบรอยคิสมา

ร์คที่ฟางทำไว้เมื่อคืนทั่วลำคอไล้มาถึงแผงอก ป๊อปปี้ชะงัก ภาพของฟางร้องไห้เสียใจเรื่องกวินผุด

เข้ามา ฟางคุยกับกวิน ชายหนุ่มนิ่งพยายามไม่สนใจ

 

 

“อืมม”สาวสวยคนนั้นร้องครางเมื่อป๊อปปี้ก้มลงจูบสาวคนนั้น สาวสวยคนนั้นจูบตอบอย่างร้อนแรง

และครางในลำคอก่อนจะเอามือปาดป่ายให้เสื้อเชิ้ตป๊อปปี้หลุดออกมาแล้วผลักป๊อปปี้นั่งลงที่

ชักโครกก่อนจะขึ้นคร่อมเพื่อจัดการชายหนุ่ม

 

 

ป๊อปปี้จ้องมองดวงไฟกลมๆเหนือตัวเองแล้วนึกตอนที่จูบกับฟางตอนที่ฟางเป็นนางฟ้าที่ทะเลใต้

แสงจันทร์ รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของฟางนางฟ้าที่ทำให้ชายหนุ่มคิดถึงฟางจับใจ

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้เรียกชื่อฟางออกมาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะนึกถึงฟางที่ร้องไห้เมื่อกี้นี้

 

 

“เอ่อ ผมขอโทษ ผมขอตัว”ป๊อปปี้พูดจบก็ดันผู้หญิงคนนั้นออกไปแล้วเริ่มเอาเสื้อมาสวมแล้วเดิน

ออกไป ผู้หญิงคนนั้นมองตามอย่างขัดใจ แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากเพราะมองเป้าหมายใหม่ไว้แล้ว

 

 

 

“สุดท้ายเธอก็ทำให้ชั้นอดห่วงเธอไม่ได้จริงๆ”ป๊อปปี้พึมพำในลิฟท์ก่อนจะเดินเข้าห้อง เขาไม่เข้าใจ

ว่าทำไมเขาถึงตัดใจไม่ห่วงผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ ทั้งๆที่เธอล้อเล่นกับความรู้สึกเขามากมายแค่ไหน

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้เปิดประตูห้องไปแล้วเปิดไฟก็พบว่ากับข้าวยังอยู่ที่เดิมไม่มีการถูกกิน ป๊อปปี้ขมวดคิ้วอย่าง

หงุดหงิดที่ฟางดื้อแบบนี้ก่อนจะเดินไปเก็บอาหารใส่ตู้เย็นไว้เพื่อจะอุ่นมาให้ฟางกินในวันพรุ่งนี้

 

 

“แล้วหายไปไหนเนี่ย”ป๊อปปี้เดินไปหาฟางที่ห้องนอนเธอและห้องนอนตัวเองก็ไม่พบ ในห้องน้ำกับ

ระเบียงก็ไม่มี ป๊อปปี้เริ่มใจคอไม่ดีห่วงคนตัวเล็กมาก

 

 

 

“เลือด ฟาง”ป๊อปปี้เดินมาสังเกตถึงรอบเลือดบนพื้นก็ตกใจแล้วกดโทรศัพท์โทรหาก่อนโทรศัพท์

ฟางจะดังทำให้ป๊อปปี้หันไปมองที่โซฟาแล้วเดินอ้อมมาเจอฟางที่นอนหลับที่โซฟา ที่ใบหน้ามีคราบ

เลือดเปื้อนอยู่ป๊อปปี้รีบหาผ้าชุบนน้ำอุ่นมาเช็ดหน้าให้ฟางทันที เขาเองก็แปลดใจที่ฟางไม่ได้เป็น

อะไรแต่ทำไมเลือดถึงไหลแบบนี้ ป๊อปปี้เข็ดเลือดไปถึงคำคอและมือที่เปื้อนเลือด

 

 

 

“อืมมม”ฟางขยับตัวลืมตาตื่นพบว่าป๊อปปี้กำลังเช็ดตัวเธออยู่ก็ยิ้ม

 

 

“กับข้าววางไว้ที่เดิมทำไมไม่กินข้าว ทำไมไม่ดูแลตัวเอง กินยาก่อนอาหารไปแบบนี้มันกัดกระเพาะ

รึเปล่า ไม่ยอมกินข้าวแล้วจะทานยาหลังอาหารได้ยังไง ทำไมไม่คิดบ้างละห้ะ”ป๊อปปี้โกรธฟางจน

ลืมตัวว่าฟางยาว เขาโมโหฟางมากที่ฟางไม่ดูแลตัวเองแบบนี้ แล้วถ้าฟางเป็นอะไรไปล่ะ ยัยบ้า

 

 

“ขอโทษ”ฟางพูดเสียงอ่อยๆ

 

 

“ดีแต่พูดว่าขอโทษๆๆๆ แล้วก็ไม่เคยปรับปรุงตัว ทำไมไม่รู้ตัวเองว่าตัวเองป่วยอยู่ ต้องให้คนอื่นมา

คอยเอาใจรึไงชั้นไม่ใช่เหมือนกวินนะที่ต้องมาคอยดูแล โตแล้วนะฟางอย่าทำตัวเป็นเด็กไม่มี

เหตุผลหน่อยเลย อย่าทำตัวไร้สาระแบบนี้สิ รู้ซะบ้างว่าเวลาไหนเป็นยังไง”ป๊อปปี้ว่าฟางทำให้ฟาง

นิ่ง ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วดึงมือที่ป๊อปปี้เช็ดเลือดอยู่ก็เดินหนีไปที่ระเบียงก่อนน้ำตาจะไหลออกมา

ป๊อปปี้เดินตามไปก็เห็นฟางร้องไห้

 

 

“ใจร้าย ว่าฟางอีกแล้ว แค่นี้ฟางก็เจ็บจะแย่อยู่แล้วนะ”ฟางหันหลังไม่ยอมมองหน้าป๊อปปี้

 

 

“แล้วคิดว่าชั้นไม่เจ็บรึยังไง”ป๊อปปี้พูดอย่างน้อยใจเช่นกัน

 

 

“แค่ไม่กินข้าวเพราะว่าเลือดกำเดาไหล แล้วปวดท้องจนหลับไป ไม่ได้ตั้งใจลืม ไม่ได้อยากประชด

ใครด้วย รู้ว่าประชดไปป๊อปก้ไม่สนใจอยู่ดี ฮือๆ”ฟางหันขวับไปพูดพร้อมกับร้องไห้ ก่อนเลือด

กำเดาะไหลออกมา ป๊อปปี้ส่ายหน้าแล้วเดินไปประคองฟางแล้วเงยหน้าฟางขึ้นพาฟางมานั่งที่โซฟา

แล้วเอาทิชชู่มาอุดเลือดไว้ก่อนตัวเองจะเดินไปเอาไม้ถูพื้นมาถูกคราบเลือดที่แห้งแล้วที่พื้น

ทำความสะอาดพื้นให้สะอาดเหมือนเดิมก่อนจะเดินไปล้างถ้วยชามเมื่อกี้ ก่อนจะอุ่นโจ้กใส่ถ้วย

แล้วเอาโจ้กมานั่งข้างๆฟาง

 

 

 

“เงยหน้าแบบนั้นล่ะเดี๋ยวเลือดไหลอีก แต่ต้องกิน ปล่อยให้เธอกินเอง ชาติหน้าคงได้กินยา ยัยเด็ก

ดื้อ”ป๊อปปี้ดุ

 

 

“ฟางไม่ใช่เด็กนะ”ฟางโวยวายหันขวับไปมอง แต่โดนป๊อปปี้จับเงยหน้าเหมือนเดิม

 

“พูดอีก เลือดไหลอีกแล้วเห็นมั้ย”ป๊อปปี้ดุ ก่อนจะเอาทิชชู่อันใหม่มาซับเลือดแล้วป้อนโจ้กให้ฟาง

กินจนหมด แล้วเดินไปแกะยาหลังอาหารและเอาแก้วน้ำมาให้ฟาง เมื่อเห็นฟางกินลำบากก็ไปเอา

หลอดมา เมื่ออยู่ใกล้กันทำให้ฟางรู้ว่าป๊อปปี้หนีไปกินเหล้ามา

 

 

“ไปกินเหล้ามาอีกแล้วนะ”ฟางพูดหลังจากกินยาเสร็จ

 

“ไม่ต้องมาสนใจชั้นหรอกน่า ดูตัวเองก่อนเถอะ”ป๊อปปี้พูดจบก็อุ้มฟางมาที่ห้องนอนของฟาง

 

 

 

 

“นอนห้องป๊อปปี้อีกไม่ได้หรอ”ฟางถามเสียงอ่อยๆ

 

“ไม่ นอนห้องนี้เถอะมันไม่ดี”ป๊อปปี้บอกแต่ฟางรั้งตัวป๊อปปี้ไว้ ก่อนจะเอาทิชชู่ที่ตอนนี้เลือดหยุด

ไหลแล้วออก แล้วนั่งมองป๊อปปี้

 

 

“ขอโทษ”ฟางพูดอีกครั้ง

 

 

“รู้แล้ว”ป๊อปปี้ตอบสั้นๆไม่มองหน้าฟาง ฟางจ๋อยเมื่อเห็นป๊อปปี้ไม่มองเธอเลย

 

 

“ขอโทษแต่คนที่ฟางขอโทษเค้าไม่ยอมหันมามองฟางเลย ฟางไม่รู้ว่าเค้าให้อภัยฟางรึเปล่า”ฟาง

พูด ป๊อปปี้จึงยอมหันมาสบตากับฟางที่งอแงเหมือนเด็ก

 

 

“อย่าทำแบบนี้ขอร้อง ป๊อปเจ็บเป็นนะฟาง ป๊อปเป็นคน มีเลือดเนื้อ มีหัวใจ เจ็บได้ร้องไห้

เป็น”ป๊อปปี้พูดออกมาจากใจ แล้วจู่ๆน้ำตาเจ้ากรรมก็ดันไหลออกมาจากตา ฟางอึ้งที่เห็นลูกผู้ชาย

ร้องไห้ออกมาต่อหน้าต่อตา

 

 

“อย่าร้องเลยนะ ฟางขอโทษค่ะ ฟางขอโทษ ฮืออ”ฟางเอามือเช็ดน้ำตาให้ป๊อปปี้แล้วพูดขอโทษ

ก่อนน้ำตาแห่งความรู้สึกผิดจะไหลออกมามากมาย

 

 

“ขอโทษนะคะ ที่ฟางทำร้ายป๊อปปี้แบบนี้ ฟางขอโทษค่ะฟางขอโทษ ฮืออ”ฟางโผกอดป๊อปปี้แล้ว

ร้องไห้หนักป๊อปปี้อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือมากอดปลอบฟาง

 

 

 

“ป๊อปคงเป็นได้แค่คนคั่นเวลาสินะ เพราะถึงถามฟางไป ฟางก็คงตอบได้แค่ว่าไม่รู้”ป๊อปปี้พูดอย่าง

เจ็บปวด ฟางที่กอดป๊อปปี้นิ่งก่อนจะเงยหน้ามองป๊อปปี้แล้วดึงป๊อปปี้มาจูบอย่างอ่อนโยน

 

 

“งั้นไม่เป็นคนคั่นเวลาแล้วมั้ย ไม่ต้องเป็นแค่คนแก้เหงา ไม่ต้องเป็นเพื่อน แต่เรามาเป็นแฟน

แทน”ฟางถอนจูบออกมาแล้วพูดขึ้น

 

 

“อะไรนะฟาง”ป๊อปปี้ตกใจ

 

 

 

“เป็นแฟนกับฟางมั้ยคะป๊อปปี้ ฟางรู้ว่าฟางทำให้ตรงนี้ป๊อปปี้เจ็บมามากพอแล้ว งั้นฟางขอนะ ฟางขอ

รักษาตรงนี้ขอป๊อปนะคะ”ฟางพูดแล้วมาแตะที่อกข้างซ้ายของป๊อปปี้แล้วพูด

 

 

“ได้มั้ยคะ”ฟางถามป๊อปปี้อีกครั้ง ป๊อปปี้จึงดึงฟางไปจูบทันที ฟางเองเอามือโอบรอบคอป๊อปปี้แล้ว

จูบตอบเช่นกัน

 

 

“อย่าทำให้ป๊อปเจ็บอีกนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ดันฟางลงไปนอนแล้วเอาตัวเองขึ้นคร่อมทับไว้

 

 

 

“ทำอะไรน่ะ”ฟางตกใจ

 

 

“ลงโทษเด็กดื้อที่วันนี้ไม่ยอมทานยาตรงเวลา”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงซุกไซร้ซอกคอของฟาง

 

 

“ยอมให้ทำโทษแต่อย่าทำแรงนะคะ มันเจ็บ”ฟางพูดจบป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะเริ่มทำการลงโทษคนตัว

เล็กทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ดีละ ที่ไม่ต้องใช้ยาเสน่ห์กามา ประหยัดไปได้เยอะ”ธามไทพูดแล้วชูยาเสน่ห์กามาในขวด

แล้วยิ้ม

 

 

“คิดแต่เรื่องนี้ตลอดๆ”โฟร์แขวะ

 

 

“กามเทพนะครับไม่ใช่พระที่มาเคร่งไม่ทำเรื่องแบบนี้น่ะ”ธามไทยิ้มเจ้าเล่ห์โฟร์หน้าแดงดันหน้าธาม

ไทไปทันที

 

 

“แต่ต่อจากนี้พวกเราต้องหมั่นลงไปดูฟางบ่อยๆเพื่อร่ายมนต์บรรเทานะ”โฟร์บอกธามไท เพราะเมื่อ

กี้ที่เธอเลือกให้ฟางหลับเพราะฟางจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดกับผลข้างเคียงอีก

 

 

 สุดท้ายป๊อปปี้ก็ใจเเข็งไม่ห่วงฟางก็ไม่ได้ หึหึ

 

อยากรู้เรื่องเป็นยังไงต่อก็อย่าลืมเม้นกับโหวตนะคะๆ