you are my angel

 

 

 

 

 

 

 

“คิดอะไรอยู่หืม”ป๊อปปี้ถามฟางที่นอนนิ่งไม่ยอมหลับ

 

“ฟางเหมือนผู้หญิงใจง่ายเลยเนาะ ที่ยอมมีอะไรกับผู้ชายง่ายๆ”ฟางพูด

 

“อะไร นอกจากป๊อปแล้วฟางยังมีใครอีก หรือว่ากวิน”ป๊อปปี้ดุ

 

“เปล่าๆ ไม่ใช่นะ ที่ฟางหมายถึง ฟางน่ะว่าหวายว่าใจง่ายบ้างล่ะ ยอมกวินบ้างล่ะ แต่ผลสุดท้ายฟาง

เองก็ไม่ต่างจากหวายที่ต้องการป๊อปปี้แบบนี้”ฟางพูดก่อนะพลิกตัวกลับมากอดป๊อปปี้

 

“พูดแบบนี้แปลว่าสองพี่น้องยังไม่ยอมพูดกันดีๆรึไง”ป๊อปปี้สงสัย

 

 

“ตั้งแต่มีเรื่อง พูดดีเฉพาะต่อหน้าแม่เท่านั้นล่ะ พอลับหลังก็พูดอะไรไปกลายเป็นหงุดหงิดใส่กัน

ทุกที”ฟางพูดแล้วถอนหายใจ ป๊อปปี้ลูบผมฟางเบาๆ

 

 

“เอาน่าฟาง พี่น้องกันยังไงก็ตัดไม่ขาดหรอก เราเองเป็นพี่อะไรที่อ่อนให้น้องได้ก็ยอมไป ถ้าน้อง

ไม่อยากพูดก่อน เราก็เข้าไปพูดเลยสิ”ป๊อปปี้แนะนำ

 

 

“อือ ฟางจะลองพูดดีๆกับหวายดู ขอบคุณมากนะคะที่ทำให้ฟางรู้สึกดีอีกแล้ว”ฟางพูดก็จะเงยหน้า

จูบป๊อปปี้แทนการขอบคุณ

 

 

“อย่ายั่วแบบนี้นะ”ป๊อปปี้เหล่ตามองฟางที่ยิ้มยั่วเขา

 

“ยังมืดอยู่เลยจะต่อก็ได้นะคะ”ฟางพูดอายๆ

 

 

“พูดเองนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงเขากับฟางก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรักไปอีกซัก

ยก2ยก

 

 

 

 

 

 

“ยืนอะไรอยู่ไม่เข้าไปทำงานรึไง”ป๊อปปี้มองฟางที่ยืนรอตัวเองไปจอดรถมาก็แปลกใจ

 

“ป่ะ ไปกันเถอะ”ฟางยิ้มก่อนจะเดินไปกับป๊อปปี้

 

 

 

“เอ๊ะๆ มาทำงานพร้อมกันนี่หมายความว่าไงเนี่ยๆๆ”เขื่อนเห็นป๊อปปี้เข้ามาพร้อมฟางก็แซวก่อนคน

แรก

 

“นั่นน่ะสิๆ ทำไมน้ออ”เฟย์แซวอีกที ป๊อปปี้กับฟางหัวเราะทันที

 

“ถ้าบอกว่าติดรถกันมาชั้นจะหักเงินเดือน”โทโมะพูดพลางกอดอกมองฟางกับป๊อปปี้อย่างหมั่นไส้

 

 

“เออ น่า ทำงานดิๆ”ป๊อปปี้หันไปดุโทโมะทันที

 

“เออ ไอ้นี่ ลูกน้องสั่งเจ้านายมีด้วยเห้ย”โทโมะมองป๊อปปี้ก่นจะหันไปทำงานกันต่อ ฟางแปลกใจที่

ไม่เห็นกวินก็สอดสายตามองหา

 

 

“ป่ะ ทำงาน”ป๊อปปี้เห็นท่าทางฟางก็พูด ก่อนที่ฟางจะเดินไปช่วยเฟย์แต่งหน้านางแบบทันที

 

“ครับน้า เอ่อ ฟางสบายดีฮะ เค้าโทรหาผมล่ะครับ คุณน้าทำงานไปเถอะครับ วันนี้เดี๋ยวผมไปส่งขึ้น

เครื่องเองฮะ”กวินคุยโทรศัพท์กับแม่ฟาง ฟางชะงักเมื่อออกมาเข้าห้องน้ำแล้วได้ยินเข้าก็ยืนรอ

จนกว่ากวินจะคุยโทรศัพท์เสร็จ

 

 

 

“อ้าว ฟาง”กวินทัก

 

“แม่ฟางจะไปไหนหรอ ถึงให้กวินไปส่งน่ะ”ฟางถามขึ้น

 

“อ่อ ก็แม่ฟางกลับไปคุยธุระเรื่องงานที่เยอรมันต่อน่ะ กวินเลยว่าเดี๋ยวกวินไปส่งตอนเย็น”กวินตอบ

 

“แล้วอย่างงี้หวายก็ต้องอยู่บ้านคนเดียวสิ กวิน กวินไปดูหวายหน่อยได้มั้ย”ฟางพูดเมื่อนึกถึงน้อง

สาวตัวเอง

 

“รายนั้น ไม่ยอมให้กวินเข้าใกล้อีกเลยตั้งแต่มีเรื่อง”กวินพูดเศร้าๆ ไม่ว่าจะโทร หรือทักหวายเท่า

ไหร่ หวายก็หลบหน้าเขาตลอด

 

 

“งั้นฟางว่าฟางกลับไปอยู่กับน้องดีกว่า หวายยิ่งขี้กลัวๆอยู่ด้วย”ฟางกังวลห่วงน้องสาว

 

“แล้วฟาง เอ่อ สบายใจแล้วหรอ กับเรื่องที่เกิดขึ้น”กวินถามฟาง

 

“ไม่ แต่ฟางห่วงหวาย ฟางเป็นห่วงน้อง”ฟางพูดกวินจึงแตะไหล่ฟาง

 

 

“ฟาง เมื่อเช้าที่ฟางมาทำงานกับป๊อปปี้หมายความว่าเพื่อนที่ฟางไปอยู่ด้วยเนี่ย ก็คือป๊อปปี้ใช่

มั้ย”กวินถามขึ้น ฟางนิ่ง

 

 

“ฟางคบกับป๊อปปี้แล้วสินะ”กวินถามต่อ ฟางไม่ตอบอะไร

 

 

“ฟาง”กวินเรียกฟาง

 

 

“อือ เรา2คนคบกันแล้วล่ะ”ฟางตอบ กวินจึงยิ้มออกมา

 

 

“ยินดีด้วยนะ กวินกะแล้ว แล้วกวินก็เชื่อว่าป๊อปปี้จะไม่ทำร้ายให้ฟางต้องเสียแบบกวินอีก”กวินพูด

ฟางอดสงสารไม่ได้

 

 

“กวิน โอเคนะ”ฟางถาม พลางแตะไหล่กวินไว้

 

 

“โอเคสิ เห็นฟางมีความสุขกวินก็ดีใจแล้วล่ะ”กวินตอบ ฟางมองแววตากวินที่เศร้าก็อดสงสารไม่ได้

 

“เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ใช่มั้ย”ฟางถาม กวินยิ้มตอบ ก่อนจะเช็คแฮนด์กับฟางตอนนั้นป๊อปปี้

เดินมาเห็นพอดี

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้มองฟางที่เหมือนจะจับมือกับกวินก็คิ้วขมวด

 

 

“ป่ะ เที่ยงแล้วหรอ ไปทานข้าวกันๆ”ฟางเห็นป๊อปปี้ก็รีบเดินไปหา ป๊อปปี้มองฟางกับกวินสลับกัน

อย่างสงสัย

 

 

“ป่ะๆ ป๊อปปี้ ฟาง กวิน มาทานข้าวกัน”เขื่อนทัก ซักพักแก้วก็เดินถือกับข้าวเข้ามาหา โทโมะรีบเดิน

ไปช่วยถือทันที

 

 

“โอ๊ยๆๆๆ หวานจังเลยๆ”เขื่อนหันไปแซวผู้ที่เข้ามาใหม่ทันที

 

“เอ สงสัยรอบนี้เสือร้ายอย่างโทโมะจะถอดเขี้ยวเล็บออกจริงๆแล้วล่ะมั้ง หงอเชียว”เฟย์แซว

 

 

“ใครบอก เสืออย่างชั้นยังไงก็เป็นเสือ”โทโมะรีบพูด ก่อนจะหันไปเห็นแก้วที่แกะกับข้าวพลางมอง

โทโมะเขม็ง

 

“อยากจะทานข้าวเที่ยงครบ32มั้ย”แก้วพูดลอยๆ โทโมะรีบวิ่งไปช่วยแก้วแกะอาหารต่อทันที

 

 

“เหนือพ่อเสือร้ายก็คือนายพรานชื่อแก้ว5555”เขื่อนและเฟย์หัวเราะชอบใจที่เห็นโทโมะกลัวแก้ว

 

“ใครๆ นี่เค้าเรียกว่าให้เกียรติแฟนโว่ย”โทโมะรีบพูด

 

 

“หรอ”แก้วหันขวับมองโทโมะ

 

 

“ครับ แก้วมานั่งดีกว่าเนาะๆ”โทโมะรีบพูดแล้วดึงเก้าอี้มาให้แก้วนั่ง เขื่อนและเฟย์ยิ่งหัวเราะชอบใจ

 

 

 

“อ่ะ แม่ฟางเค้าฝากเอาให้ฟางน่ะ”กวินเอาแอปเปิ้ลเขียวให้ฟางถุงนึง ฟางยิ้มรับเพราะชอบมันมาก

ก่อนจะนั่งปอกแอปเปิ้ลข้างๆป๊อปปี้เพื่อจะเอาไปแบ่งทุกคน ป๊อปปี้มองแล้วหน้าตึงที่เห็นฟางและ

กวินคุยกัน

 

 

 

“อาการหมีหวงน้ำผึ้งเริ่มมาแล้วไงเขื่อน”เฟย์กระซิบบอก

 

 

“ขวางขนาดนี้ น้ำผึ้งทั้งป่าเอามาล่อก็ฉุดไม่อยู่”เขื่อนมองป๊อปปี้ที่ทำตาขวางนั่งคั่นระหว่างฟางและ

กวิน เมื่อทานข้าวเสร็จทุกคนก็ทำงานต่อ ฟางเลี่ยงไปกดโทรศัพท์หาหวายทันที

 

 

 

 

“หวายๆ นี่พี่นะ เอ่อ เย็นนี้ว่างมั้ย เราไปทานข้าวด้วยกันมั้ยหลังจากไปส่งแม่ขึ้นเครื่งแล้ว”ฟางเมื่อ

โทรติดก็เปิดประเด็นคุยกับหวายทันที

 

 

“ไม่ว่างหรอ ไปวันเกิดเพื่อน นี่ชั้นพี่แกนะหวาย ออกมาทานข้าวกับพี่ไม่ได้รึไง หวาย ฮัลโหล

หวาย”ฟางว่าก่อนจะตกใจที่หวายตัดสายไป ฟางหงุดหงิดจะปามือถือ กวินรีบวิ่งไปห้าม

 

“เห้ย มือถือนะฟาง ใจเย็นๆ”กวินรึบบอก ฟางจึงยอมเย็นก่อนจะกลุ้มใจปรึกษาเรื่องหวายกับกวิน

 

“เป็นแบบนี้ตั้งนานแล้วล่ะ พอกวินไปหาหวายที่บ้านเพื่อน หวายก็วิ่งเอาน้ำมาสาดใส่กวิน กวินไม่

เข้าใจว่าหวายจะจงเกลียดจงชังอะไรกวินนักหนา ตัวเองดูแลตัวเองไม่ค่อยได้ชอบหนีไปปาร์ตี้กับ

เพื่อน แล้วชอบซุ่มซ่ามไม่รู้ป่านนี้ทำให้เพื่อนเดือดร้อนรึเปล่าเนี่ย”กวินพูดเศร้าๆปนห่วงหวาย

 

 

 

“กวินแคร์หวายมากขนาดนี้เลยหรอ”ฟางมองกวิน

 

“เอ่อ ก็ห่วงตั้งแต่ตอนเราคบกันแล้วไงฟาง”กวินรู้สึกตัวก็รีบพูด

 

“แน่นะ”ฟางจ้องหน้ากวินจับผิด กวินหลบตา ฟางมองแล้วก็ยิ้ม

 

 

“ไม่เป็นไรกวิน เดี๋ยวเย็นนี้หลังจากส่งคุณแม่แล้วเราไปซื้อของมาทำกับข้าวที่ยัยหวายชอบกันเถอะ

รับรองนะ ยัยน้องตัวแสบของฟางเนี่ย เห็นของชอบตัวเองนะ ต้องรีบกลับมาแน่นอน”ฟางพูดพลาง

กอดคอกวินให้กำลังใจ กวินยิ้มก่อนจะตกใจที่เห็นเลือดกำเดาฟางไหลออกมา

 

 

“ฟาง เลือด”กวินตกใจรีบเอาผ้าเช็ดหน้าตัวเองซับเลือดฟาง ป๊อปปี้มาหาฟางก็ตกใจที่เห็นเหมือน

กวินกอดกับฟาง

 

 

 

“ทำอะไรกันน่ะ”ป๊อปปี้มองเขม็ง กวินหันกลับไปให้ป๊อปปี้เห็นว่าตัวเองเช็ดเลือดให้ฟางอยู่ ป๊อปปี้รีบ

พาฟางไปทันที

 

 

 

“อ๊ะ ป๊อปปี้เย็นอ่ะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้จับฟางมานอนตักเอาแล้วเอาน้ำแข็งประคบฟางไว้พลางซับ

เลือดให้ฟาง

 

“สงสัยมันร้อนเกินไปแน่ๆ ดูสิ เลือกไหลใหญ่เลย”ป๊อปปี้พูดแล้วซับเลือดให้ฟางจนเสร็จ ฟางเมื่อ

เห็นว่าเลือดหยุดไหลแล้วก็ลุกขึ้นมามองหน้าป๊อปปี้

 

 

“เย็นนี้ป๊อปปี้ไปไหนมั้ย”ฟางถาม

 

“อยู่เช็คเทปกับเช็คภาพกับโทโมะน่ะ มีอะไรหรอ”ป๊อปปี้ถาม

 

“วันนี้แม่ฟางจะบินไปเยอรมัน ฟางว่าจะชวนป๊อปปี้ไปส่งที่สนามบินน่ะ”ฟางพูด

 

“ขอโทษจริงๆนะ ไปไม่ได้อ่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

“ไม่เป็นไรค่ะ ป๊อปปี้ทำงานไปเถอะ แล้ว เอ่อ แต่ฟางต้องไปกับกวินน่ะ ป๊อปปี้จะว่าอะไรมั้ย”ฟางหัน

ไปถาม ป๊อปปี้ชะงักแต่ก็รู้ว่ายังไงฟางกับกวินต้องไปด้วยกันอยู่ดี

 

 

“อือ ช่างเถอะไม่เป็นไร”ป๊อปปี้ตอบ

 

 

“ขอบคุณค่ะ ป๊อปปี้”ฟางยิ้มก่อนจะหอมแก้มป๊อปปี้ไปทีนึง ชายหนุ่มหน้าแดงแล้วยิ้ม

 

“เดี๋ยวเย็นนี้จะรีบกลับนะคะ”ฟางลุกขึ้นจะไปทำงานต่อแล้วกระซิบบอกป๊อปปี้แล้วยิ้มก่อนจะไป

ทำงานต่อก่อนจะลุกขึ้นเดินตามฟางไปทำงานต่อ

 

 ผู้หญิงขี้หึงมาก็เยอะละ เอาผู้ชายขี้หึงมั่งดีกว่า 

 

อยากรู้เป็นไงต่อก็เม้นกับโหวตเยอะๆนะจ้ะ