you are my angel
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
53) ผู้ชายขี้หึง หวง ห่วง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“คิดอะไรอยู่หืม”ป๊อปปี้ถามฟางที่นอนนิ่งไม่ยอมหลับ
“ฟางเหมือนผู้หญิงใจง่ายเลยเนาะ ที่ยอมมีอะไรกับผู้ชายง่ายๆ”ฟางพูด
“อะไร นอกจากป๊อปแล้วฟางยังมีใครอีก หรือว่ากวิน”ป๊อปปี้ดุ
“เปล่าๆ ไม่ใช่นะ ที่ฟางหมายถึง ฟางน่ะว่าหวายว่าใจง่ายบ้างล่ะ ยอมกวินบ้างล่ะ แต่ผลสุดท้ายฟาง
เองก็ไม่ต่างจากหวายที่ต้องการป๊อปปี้แบบนี้”ฟางพูดก่อนะพลิกตัวกลับมากอดป๊อปปี้
“พูดแบบนี้แปลว่าสองพี่น้องยังไม่ยอมพูดกันดีๆรึไง”ป๊อปปี้สงสัย
“ตั้งแต่มีเรื่อง พูดดีเฉพาะต่อหน้าแม่เท่านั้นล่ะ พอลับหลังก็พูดอะไรไปกลายเป็นหงุดหงิดใส่กัน
ทุกที”ฟางพูดแล้วถอนหายใจ ป๊อปปี้ลูบผมฟางเบาๆ
“เอาน่าฟาง พี่น้องกันยังไงก็ตัดไม่ขาดหรอก เราเองเป็นพี่อะไรที่อ่อนให้น้องได้ก็ยอมไป ถ้าน้อง
ไม่อยากพูดก่อน เราก็เข้าไปพูดเลยสิ”ป๊อปปี้แนะนำ
“อือ ฟางจะลองพูดดีๆกับหวายดู ขอบคุณมากนะคะที่ทำให้ฟางรู้สึกดีอีกแล้ว”ฟางพูดก็จะเงยหน้า
จูบป๊อปปี้แทนการขอบคุณ
“อย่ายั่วแบบนี้นะ”ป๊อปปี้เหล่ตามองฟางที่ยิ้มยั่วเขา
“ยังมืดอยู่เลยจะต่อก็ได้นะคะ”ฟางพูดอายๆ
“พูดเองนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงเขากับฟางก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรักไปอีกซัก
ยก2ยก
“ยืนอะไรอยู่ไม่เข้าไปทำงานรึไง”ป๊อปปี้มองฟางที่ยืนรอตัวเองไปจอดรถมาก็แปลกใจ
“ป่ะ ไปกันเถอะ”ฟางยิ้มก่อนจะเดินไปกับป๊อปปี้
“เอ๊ะๆ มาทำงานพร้อมกันนี่หมายความว่าไงเนี่ยๆๆ”เขื่อนเห็นป๊อปปี้เข้ามาพร้อมฟางก็แซวก่อนคน
แรก
“นั่นน่ะสิๆ ทำไมน้ออ”เฟย์แซวอีกที ป๊อปปี้กับฟางหัวเราะทันที
“ถ้าบอกว่าติดรถกันมาชั้นจะหักเงินเดือน”โทโมะพูดพลางกอดอกมองฟางกับป๊อปปี้อย่างหมั่นไส้
“เออ น่า ทำงานดิๆ”ป๊อปปี้หันไปดุโทโมะทันที
“เออ ไอ้นี่ ลูกน้องสั่งเจ้านายมีด้วยเห้ย”โทโมะมองป๊อปปี้ก่นจะหันไปทำงานกันต่อ ฟางแปลกใจที่
ไม่เห็นกวินก็สอดสายตามองหา
“ป่ะ ทำงาน”ป๊อปปี้เห็นท่าทางฟางก็พูด ก่อนที่ฟางจะเดินไปช่วยเฟย์แต่งหน้านางแบบทันที
“ครับน้า เอ่อ ฟางสบายดีฮะ เค้าโทรหาผมล่ะครับ คุณน้าทำงานไปเถอะครับ วันนี้เดี๋ยวผมไปส่งขึ้น
เครื่องเองฮะ”กวินคุยโทรศัพท์กับแม่ฟาง ฟางชะงักเมื่อออกมาเข้าห้องน้ำแล้วได้ยินเข้าก็ยืนรอ
จนกว่ากวินจะคุยโทรศัพท์เสร็จ
“อ้าว ฟาง”กวินทัก
“แม่ฟางจะไปไหนหรอ ถึงให้กวินไปส่งน่ะ”ฟางถามขึ้น
“อ่อ ก็แม่ฟางกลับไปคุยธุระเรื่องงานที่เยอรมันต่อน่ะ กวินเลยว่าเดี๋ยวกวินไปส่งตอนเย็น”กวินตอบ
“แล้วอย่างงี้หวายก็ต้องอยู่บ้านคนเดียวสิ กวิน กวินไปดูหวายหน่อยได้มั้ย”ฟางพูดเมื่อนึกถึงน้อง
สาวตัวเอง
“รายนั้น ไม่ยอมให้กวินเข้าใกล้อีกเลยตั้งแต่มีเรื่อง”กวินพูดเศร้าๆ ไม่ว่าจะโทร หรือทักหวายเท่า
ไหร่ หวายก็หลบหน้าเขาตลอด
“งั้นฟางว่าฟางกลับไปอยู่กับน้องดีกว่า หวายยิ่งขี้กลัวๆอยู่ด้วย”ฟางกังวลห่วงน้องสาว
“แล้วฟาง เอ่อ สบายใจแล้วหรอ กับเรื่องที่เกิดขึ้น”กวินถามฟาง
“ไม่ แต่ฟางห่วงหวาย ฟางเป็นห่วงน้อง”ฟางพูดกวินจึงแตะไหล่ฟาง
“ฟาง เมื่อเช้าที่ฟางมาทำงานกับป๊อปปี้หมายความว่าเพื่อนที่ฟางไปอยู่ด้วยเนี่ย ก็คือป๊อปปี้ใช่
มั้ย”กวินถามขึ้น ฟางนิ่ง
“ฟางคบกับป๊อปปี้แล้วสินะ”กวินถามต่อ ฟางไม่ตอบอะไร
“ฟาง”กวินเรียกฟาง
“อือ เรา2คนคบกันแล้วล่ะ”ฟางตอบ กวินจึงยิ้มออกมา
“ยินดีด้วยนะ กวินกะแล้ว แล้วกวินก็เชื่อว่าป๊อปปี้จะไม่ทำร้ายให้ฟางต้องเสียแบบกวินอีก”กวินพูด
ฟางอดสงสารไม่ได้
“กวิน โอเคนะ”ฟางถาม พลางแตะไหล่กวินไว้
“โอเคสิ เห็นฟางมีความสุขกวินก็ดีใจแล้วล่ะ”กวินตอบ ฟางมองแววตากวินที่เศร้าก็อดสงสารไม่ได้
“เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ใช่มั้ย”ฟางถาม กวินยิ้มตอบ ก่อนจะเช็คแฮนด์กับฟางตอนนั้นป๊อปปี้
เดินมาเห็นพอดี
“ฟาง”ป๊อปปี้มองฟางที่เหมือนจะจับมือกับกวินก็คิ้วขมวด
“ป่ะ เที่ยงแล้วหรอ ไปทานข้าวกันๆ”ฟางเห็นป๊อปปี้ก็รีบเดินไปหา ป๊อปปี้มองฟางกับกวินสลับกัน
อย่างสงสัย
“ป่ะๆ ป๊อปปี้ ฟาง กวิน มาทานข้าวกัน”เขื่อนทัก ซักพักแก้วก็เดินถือกับข้าวเข้ามาหา โทโมะรีบเดิน
ไปช่วยถือทันที
“โอ๊ยๆๆๆ หวานจังเลยๆ”เขื่อนหันไปแซวผู้ที่เข้ามาใหม่ทันที
“เอ สงสัยรอบนี้เสือร้ายอย่างโทโมะจะถอดเขี้ยวเล็บออกจริงๆแล้วล่ะมั้ง หงอเชียว”เฟย์แซว
“ใครบอก เสืออย่างชั้นยังไงก็เป็นเสือ”โทโมะรีบพูด ก่อนจะหันไปเห็นแก้วที่แกะกับข้าวพลางมอง
โทโมะเขม็ง
“อยากจะทานข้าวเที่ยงครบ32มั้ย”แก้วพูดลอยๆ โทโมะรีบวิ่งไปช่วยแก้วแกะอาหารต่อทันที
“เหนือพ่อเสือร้ายก็คือนายพรานชื่อแก้ว5555”เขื่อนและเฟย์หัวเราะชอบใจที่เห็นโทโมะกลัวแก้ว
“ใครๆ นี่เค้าเรียกว่าให้เกียรติแฟนโว่ย”โทโมะรีบพูด
“หรอ”แก้วหันขวับมองโทโมะ
“ครับ แก้วมานั่งดีกว่าเนาะๆ”โทโมะรีบพูดแล้วดึงเก้าอี้มาให้แก้วนั่ง เขื่อนและเฟย์ยิ่งหัวเราะชอบใจ
“อ่ะ แม่ฟางเค้าฝากเอาให้ฟางน่ะ”กวินเอาแอปเปิ้ลเขียวให้ฟางถุงนึง ฟางยิ้มรับเพราะชอบมันมาก
ก่อนจะนั่งปอกแอปเปิ้ลข้างๆป๊อปปี้เพื่อจะเอาไปแบ่งทุกคน ป๊อปปี้มองแล้วหน้าตึงที่เห็นฟางและ
กวินคุยกัน
“อาการหมีหวงน้ำผึ้งเริ่มมาแล้วไงเขื่อน”เฟย์กระซิบบอก
“ขวางขนาดนี้ น้ำผึ้งทั้งป่าเอามาล่อก็ฉุดไม่อยู่”เขื่อนมองป๊อปปี้ที่ทำตาขวางนั่งคั่นระหว่างฟางและ
กวิน เมื่อทานข้าวเสร็จทุกคนก็ทำงานต่อ ฟางเลี่ยงไปกดโทรศัพท์หาหวายทันที
“หวายๆ นี่พี่นะ เอ่อ เย็นนี้ว่างมั้ย เราไปทานข้าวด้วยกันมั้ยหลังจากไปส่งแม่ขึ้นเครื่งแล้ว”ฟางเมื่อ
โทรติดก็เปิดประเด็นคุยกับหวายทันที
“ไม่ว่างหรอ ไปวันเกิดเพื่อน นี่ชั้นพี่แกนะหวาย ออกมาทานข้าวกับพี่ไม่ได้รึไง หวาย ฮัลโหล
หวาย”ฟางว่าก่อนจะตกใจที่หวายตัดสายไป ฟางหงุดหงิดจะปามือถือ กวินรีบวิ่งไปห้าม
“เห้ย มือถือนะฟาง ใจเย็นๆ”กวินรึบบอก ฟางจึงยอมเย็นก่อนจะกลุ้มใจปรึกษาเรื่องหวายกับกวิน
“เป็นแบบนี้ตั้งนานแล้วล่ะ พอกวินไปหาหวายที่บ้านเพื่อน หวายก็วิ่งเอาน้ำมาสาดใส่กวิน กวินไม่
เข้าใจว่าหวายจะจงเกลียดจงชังอะไรกวินนักหนา ตัวเองดูแลตัวเองไม่ค่อยได้ชอบหนีไปปาร์ตี้กับ
เพื่อน แล้วชอบซุ่มซ่ามไม่รู้ป่านนี้ทำให้เพื่อนเดือดร้อนรึเปล่าเนี่ย”กวินพูดเศร้าๆปนห่วงหวาย
“กวินแคร์หวายมากขนาดนี้เลยหรอ”ฟางมองกวิน
“เอ่อ ก็ห่วงตั้งแต่ตอนเราคบกันแล้วไงฟาง”กวินรู้สึกตัวก็รีบพูด
“แน่นะ”ฟางจ้องหน้ากวินจับผิด กวินหลบตา ฟางมองแล้วก็ยิ้ม
“ไม่เป็นไรกวิน เดี๋ยวเย็นนี้หลังจากส่งคุณแม่แล้วเราไปซื้อของมาทำกับข้าวที่ยัยหวายชอบกันเถอะ
รับรองนะ ยัยน้องตัวแสบของฟางเนี่ย เห็นของชอบตัวเองนะ ต้องรีบกลับมาแน่นอน”ฟางพูดพลาง
กอดคอกวินให้กำลังใจ กวินยิ้มก่อนจะตกใจที่เห็นเลือดกำเดาฟางไหลออกมา
“ฟาง เลือด”กวินตกใจรีบเอาผ้าเช็ดหน้าตัวเองซับเลือดฟาง ป๊อปปี้มาหาฟางก็ตกใจที่เห็นเหมือน
กวินกอดกับฟาง
“ทำอะไรกันน่ะ”ป๊อปปี้มองเขม็ง กวินหันกลับไปให้ป๊อปปี้เห็นว่าตัวเองเช็ดเลือดให้ฟางอยู่ ป๊อปปี้รีบ
พาฟางไปทันที
“อ๊ะ ป๊อปปี้เย็นอ่ะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้จับฟางมานอนตักเอาแล้วเอาน้ำแข็งประคบฟางไว้พลางซับ
เลือดให้ฟาง
“สงสัยมันร้อนเกินไปแน่ๆ ดูสิ เลือกไหลใหญ่เลย”ป๊อปปี้พูดแล้วซับเลือดให้ฟางจนเสร็จ ฟางเมื่อ
เห็นว่าเลือดหยุดไหลแล้วก็ลุกขึ้นมามองหน้าป๊อปปี้
“เย็นนี้ป๊อปปี้ไปไหนมั้ย”ฟางถาม
“อยู่เช็คเทปกับเช็คภาพกับโทโมะน่ะ มีอะไรหรอ”ป๊อปปี้ถาม
“วันนี้แม่ฟางจะบินไปเยอรมัน ฟางว่าจะชวนป๊อปปี้ไปส่งที่สนามบินน่ะ”ฟางพูด
“ขอโทษจริงๆนะ ไปไม่ได้อ่ะ”ป๊อปปี้พูด
“ไม่เป็นไรค่ะ ป๊อปปี้ทำงานไปเถอะ แล้ว เอ่อ แต่ฟางต้องไปกับกวินน่ะ ป๊อปปี้จะว่าอะไรมั้ย”ฟางหัน
ไปถาม ป๊อปปี้ชะงักแต่ก็รู้ว่ายังไงฟางกับกวินต้องไปด้วยกันอยู่ดี
“อือ ช่างเถอะไม่เป็นไร”ป๊อปปี้ตอบ
“ขอบคุณค่ะ ป๊อปปี้”ฟางยิ้มก่อนจะหอมแก้มป๊อปปี้ไปทีนึง ชายหนุ่มหน้าแดงแล้วยิ้ม
“เดี๋ยวเย็นนี้จะรีบกลับนะคะ”ฟางลุกขึ้นจะไปทำงานต่อแล้วกระซิบบอกป๊อปปี้แล้วยิ้มก่อนจะไป
ทำงานต่อก่อนจะลุกขึ้นเดินตามฟางไปทำงานต่อ
ผู้หญิงขี้หึงมาก็เยอะละ เอาผู้ชายขี้หึงมั่งดีกว่า
อยากรู้เป็นไงต่อก็เม้นกับโหวตเยอะๆนะจ้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
