you are my angel
เขียนโดย Chapond
วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
51) เธอเป็นอะไรเห็นชั้นเป็นอะไรของเธอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ไม่มีประโยชน์ นี่เธอพูดอะไรของเธอน่ะ เลือดกำเดาออก แล้วยังไอเป็นเลือดแบบนี้นะไม่เป็น
อะไร”ป๊อปปี้พูด
“ก็ไม่เป็นอะไรก็ไม่เป็นอะไรไง อย่าเซ้าซี้สิ”ฟางว่ากลับแล้วคว้ากระเป๋าจะเดินหนีป๊อปปี้คว้ามือฟาง
ไว้แล้วจูงกึ่งลากฟางออกจากห้อง
“เดี๋ยว นี่นายจะพาชั้นไปไหนน่ะ ปล่อยนะ”ฟางตกใจพยายามขืนตัวเอง ป๊อปปี้ตัดสินใจอุ้มฟางขึ้น
ทันที
“ปล่อยนะ ไม่เอา ไม่ไป”ฟางดิ้นโวยวายแต่ไม่เป็นผลถูกป๊อปปี้จับยัดขึ้นรถของเขาแล้วก็ถูกพามา
โรงพยาบาลจนได้
“ผลเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ”ป๊อปปี้รียถามหมอที่ตรวจร่างกายฟางเสร็จ
“ตรวจร่างกายแล้วคนไข้แข็งแรงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเลยนะครับ”หมอบอก
“แล้วทำไมเพื่อนผมถึงไอเป็นเลือด แล้วเลือดกำเดาไหลแบบนี้ล่ะครับ”ป๊อปปี้ถาม
“ถ้าเลือดกำเดาออกผมเห็นว่าน่าจะเกิดจากการพักผ่อนไม่เพียงพอ แต่ไอเป็นเลือดด้วยนี่สิ ผม
แปลกใจมากเพราะร่างกายคนไข้ปกติดีไม่มีโรคแทรกซ้อนอะไรนะครับ งั้นเพื่อความสบายใจ เดี๋ยว
อาทิตย์หน้าคุรพาคนไข้มาให้หมอตรวจอีกนะครับ”หมอบอกวันนัดป๊อปปี้ก่อนจะเดินออกไป ป๊อปปี้
มองฟางที่เดินออกมา
“บอกแล้วไงมันไม่มีประโยชน์หรอกเพราะชั้นเคยไปให้หมอที่คลินิกตรวจแล้ว หมอก็บอกแบบ
เดิม”ฟางพูด
“แล้วเธอเป็นอะไรกันล่ะฟาง ทำไมจู่ๆเธอถึงไอเป็นเลือด”ป๊อปปี้ถาม
“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมชั้นถึงเป็นแบบนี้ สงสัยจะเป้นโรคกรรมเก่ามั้ง แบบ
ชาติที่แล้วทำกรรมไว้เยอะ เลยโดนสวรรค์ลงโทษแบบนี้”ฟางหัวเราะใส่เรื่อของตัวเอง
“สวรรค์ไม่เคยลงโทษใครหรอก”ป๊อปปี้พูด
“ยังจะมาเชื่อเรื่องเทวดานางฟ้าไร้สาระอีกนะนายน่ะ โตแล้วนะๆ”ฟางพูดไม่ใส่ใจก่อนจะเดินหนี
ป๊อปปี้ พลันสายตาตัวเองเห็นอะไรบางอย่างก็ตกใจ ก่อนจะรีบหันกลับไปคล้องแขนป๊อปปี้แน่น
เหมือนตกอะไรบางอย่าง
“มีอะไรหรอ”ป๊อปปี้แปลกใจกับท่าทางฟาง
“ไม่มีอะไรหรอกเรากลับกันเถอะ นะๆป๊อปปี้รีบๆกลับเลย”ฟางบอกก่อนจะรีบพาป๊อปปี้ออกไปจาก
โรงพยาบาล
“ไม่เชื่อเรื่องสวรรค์เรื่องเทวดานางฟ้านะ เดี๋ยวคอยดู นี่พวกเราอุส่าห์ช่วยนะ”ธามไทปรากฎตัวพร้อม
โฟร์ก่อนจะบ่นยาวเหยียดใส่ฟาง
“ไม่เอาน่าธาม เจ้าอย่าลืมสิ ฟางน่ะเป็นผู้หญิงสมัยใหม่ คงเห็นว่าเรื่งพวกนี้เป็นเรื่งไร้สาระน่ไม่
แปลก”โฟร์บอก
“มองโลกในแง่ดีตลอดๆ แล้วนี่ป้าอาการเลือดกำเดากับไอเป็นเลือดนี่พอมียารักษาได้มั้ยอ่ะ ข้ากลัว
มนุษย์โลกคนอื่นจะแตกตื่นคิดว่าฟางเป็นโรคร้ายน่ะ”ธามไทบอก
“ข้ากังวลว่าถ้าเราหายามาแก้นะ มันจะเหมือนเป็นของแสลงทำให้ฟางกินแล้วอาการร้ายแรงกว่า
เดิม”โฟร์กังวล
“แล้วถ้าเราแบบร่ายมนต์คอยบรรเทาอาการที่เกิดจากผลข้างเคียงของฟางล่ะจะเป็นอะไรมั้ย”ธาม
ไทถามต่อ
“มันก็พอบรรเทาได้ล่ะ แต่ข้ากลัวเหลือเกินว่าฟางจิตจะอ่อนแอ เพราะผลข้างเคียงต่อจากนี้มันร้าย
แรงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าจิตของฟางอ่อน มันจะทำให้ฟางก้าวข้ามเส้นดินแดนความตายได้น่ะสิ”โฟร์ยังกังวล
ฟาง
“แต่ป้าบอกเองไม่ใช่หรอว่าป๊อปปี้คือคู่แท้ของฟาง ดังนั้นคนที่เป็นคู่แท้กันจะต้องมีพลังหรือสิ่งที่
เกื้อกูลคู้แท้ของเขาไม่ให้จิตอ่อนได้นิ”ธามไทรีบพูด
“ได้สิ แต่ป๊อปปี้กับฟางดันมาทะเลาะกัน ไม่ข้าใจกันแบบนี้น่ะ มันคงจะไม่ช่วย”โฟร์พูด
“นี่ป้าอย่าลืมสิว่าป้าอยู่กับข้าม ข้าเป็นกามเทพนะ ข้าช่วยให้คู่นี้เข้าใจกันอยู่แล้วน่า อ้อ แต่ถ้ามัน
เกินกำลังแล้วข้าขออนุญาตใช้ยาเสน่ห์กามานะๆๆๆ”ธามไทรีบอ้อน
“ถึงเวลานั้นถ้าฟางยังดื้ออีกข้าก็ไม่ห้ามเจ้าแล้วล่ะธามไท ฟางนะฟาง ดื้อจริงๆ”โฟร์ยอมธามไทก่อน
จะส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจกับฟาง พลันสายตาหันไปเห็นใครคนหนึ่งที่สวมชุดหนังสีดำ ถือเคียว
ใหญ่ยาวและจูงโซ่สีเงินวาวมัดดวงวิญญาณที่ถึงฆาตแล้ว
“มารับวิญญาณหรอมด”โฟร์ถามมด ยมทูตสาวแสนสวยเมื่อเห็นว่ามดยืนอยู่ ไม่แปลกหรอกท่ะเจอ
มดที่นี่เพราะที่ไหนที่มีการ เกิด เจ็บ ตายมาก ก็มักจะมียมฑูตอยู่มากเป็นธรรมดา
“ผู้หญิงคนนั้น ไม่มีในบัญชีมนุษย์ที่ดวงถึงฆาตนิ ทำไมเธอถึงเห็นข้านะ”มดพูดสายตาจ้องไปทาง
ฟางที่เดินออกไปพร้อมป๊อปปี้ โฟร์มองตามก็ตกใจ
“เอ่อ เจ้าอย่าลืมสิมด ว่ามนุษย์ที่เห็นพวกเราน่ะ เค้าต้องมีเรื่องราวเฉียดความตายมานะ ไม่แปลกมั้ง
ว่าเธอจะเห็นเจ้าได้เพราะเธอก็เคยเกือบตายด้วยอุบัติเหตุมานะ”โฟร์พูดให้มดเข้าใจ
“แต่ข้าว่ามันต้องมีอะไรกว่านั้น ดี ข้าจะต้องสืบประวัติของมนุษย์คนนั้นแล้วล่ะ เผื่อข้อมูลอาจจะผิด
พลาดอะไร”มดพูดจบก็รีบหายตัวไปทันทีเพื่อไปส่งวิญญาณให้กับท่านยมเพื่อตรวจวิญญาณ
“ถ้ายมทูตมดสืบเรื่องนี้แล้วจะเป็นยังไงล่ะป้า”ธามไทถาม
“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มดน่ะ เป็นผู้ควบคุมวิญญาณไปตัดสินคดี และคอยดูแลวิญญาณที่โลกแห่ง
ความตายด้วยนะ”โฟร์พูดเพราะกลัวมดจะทำอะไรฟางในตอนที่อาการากผลข้างเคียงของยารื้อฟื้น
ความจำมันแรงขึ้นมากกว่านี้
“ทานข้าวก่อนจะได้กินยา”ป๊อปปี้พาฟางกลับมานั่งที่โต๊ะแล้วสั่งฟางทานข้าว
“ไม่อ่ะ ฟางยังไม่หิว”ฟางพูด
“ต้องกิน อย่าลืมสิว่าตัวเองป่วยอยู่ แล้วที่สำคัญหมอยังวินิจฉัยโรคไม่ได้ด้วยว่าฟางเป็นอะไรกันแน่
ฟางอย่าดื้อ ทานข้าวซะจะได้ทานยา”ป๊อปปี้ดุฟางอีกครั้ง
“ไม่เอา ป๊อปอย่ามาบังคับฟางน่า เดี๋ยวฟางหิวฟางก็ออกมากินเอง ฟางจะนอนแล้ว”ฟางเดินหนี
“แต่เมื่อกี้กินยาก่อนอาหารแล้วต้องกินข้าว ไม่งั้นยามันจะกัดกระเพาะนะฟาง”ป๊อปปี้พูดแกมสั่งฟาง
ทำไมคนตัวเล็กนี่ดื้อแบบนี้นะ เหมือนที่หวายเคยบอกเด้ะเลย บทจะดีก็ดี พอดื้อล่ะห้ามยากชะมัด
“กัดไปเลยก็ดี อยากจะรู้ว่าป๊อปน่ะห่วงฟางบ้างมั้ย ไม่เห็นเหมือนกวินเลย ถ้าฟางไม่ชอบนะ กวินก็
จะไม่ขัดถ้าจะขอฟางให้ฟางทำอะไรเค้าก้พูดหวานๆพูดดีๆกับฟาง”ฟางบ่นแล้วนึกถึงกวิน ทำเอา
ป๊อปปี้ซึมลงไป
“คนเรามันไม่เหมือนกัน ป๊อปคือป๊อป กวินคือกวิน จะให้มาเหมือนกันได้ไง ป๊อปเป็นป๊อปแบบนี้
ห่ามๆดิบๆพูดจาไม่ดี ไม่ได้ปากหวานเหมือนกวิน คอยเอาใจเหมือนกวินที่เอาใจฟางเก่งแบบนั้น ถ้า
ฟางอยากได้คนเอาใจ คนตามใจฟางก็กลับไปหากวินเถอะ เพราะป๊อปเป็นให้ฟางไม่ได้”ป๊อปปี้พูด
นิ่งๆก่อนจะหันหลังไปที่ระเบียง ฟางนิ่งรู้ตัวว่าตัวเองเผลอพูดถึงกวินไป พลางตบปากตัวเอง ไม่น่า
เผลอพูดแบบนั้นเลย ก่อนจะเดินตามป๊อปปี้ไปที่ระเบียงแล้วกอดป๊อปปี้จากด้านหลัง
“ขอโทษค่ะ”ฟางพูดออกมาจากใจจริงของฟางก่อนจะซุกหน้าลงที่แผ่นหลังป๊อปปี้
“ฟาง ป๊อปอยากรู้ว่าใจฟางตอนนี้ฟางคิดอะไรอยู่ ฟางเลิกกับกวิน แล้วบอกกับป๊อปว่าอยากเป็นฟาง
คนนั้นของป๊อปอยากให้ป๊อปเป็นของฟาง แต่ฟางทำอะไรน่ะ ฟางกลับคุยกับกวินมันหมายความว่า
ไงอ่ะฟาง”ป๊อปปี้พูดอย่างเหนื่อยใจ
“ฟางกับกวินเราเลิกกันแล้วจริงๆแต่กวินโทรมาหาฟางเพราะห่วงฟาง เราห่วงใยกันในฐานะเพื่อน
เท่านั้นนะ ทำไมล่ะป๊อป ฟางกับกวินเราจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้หรอ”ฟางแย้ง
“เป็นได้ แต่แล้วเราล่ะฟาง ระหว่างเรามันคืออะไร ฟางให้คำตอบได้มั้ย”ป๊อปปี้มองหน้าฟางอย่าง
สับสน
“เอ่อ ฟางไม่รู้ ฟางไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันป๊อป ทั้งๆที่เราเจอกันมาไม่นาน แต่ฟางไม่เข้าใจตัว
เองว่าทำไมฟางถึงสนใจเรื่องของป๊อป อยากรู้เวลาที่ป๊อปไปไหนแล้วไม่ไปทำงาน รู้สึกดีกับสิ่งที่
ป๊อปทำให้ฟางทั้งหมด ตอนแรกฟางพยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้ทำดีหรือรู้สึกดีกับป๊อปเพราะฟางมี
กวินอยู่ แต่ตอนที่ฟางเสียใจเรื่องกวิน ฟางอยู่กับป๊อป ป๊อปดูแลฟางดีตลอด มันทำให้ฟางยิ่งรู้สึกดี
มาก เหมือนกับว่าฟางเคยเจอป๊อปมาก่อน เคยรู้จัก เคยพูดคุย เพราะฟางรู้สึกอบอุ่นแล้วคุ้นเคย
อย่างประหลาดทุกครั้งเวลาที่ป๊อปดูแลฟาง เวลาที่ป๊อปกอด เวลาที่ป๊อปจูบฟาง”ฟางอธิบายทุก
อย่างให้ป๊อปปี้ฟังเกี่ยวกับเรื่องของตัวเอง ฟางสบตาป๊อปปี้ที่มองฟางด้วยแววตาท้อใจ และสับสนไป
หมด
“งั้นป๊อปขอถามฟางอีกคำถามว่าความรู้สึกทั้งหมดที่เกิดกับฟางเวลาป๊อปทำให้ มันทำให้ฟางรู้สึกดี
จนมันสามารถเรียกว่ามันเป็นความรักได้มั้ย”ป๊อปปี้ถาม
“เอ่อ ป๊อป ฟางพึ่งอกหักมานะ จะให้มารักมันไม่ไวไปหรอ”ฟางอึกอัก
“หรือฟางแค่เหงาที่เลิกกับกวินแล้วฟางไม่มีใครแล้วบังเอิญป๊อปคือผู้ชายที่เข้ามาดูแลฟาง ฟางเลย
แค่มีปีอปเอาไว้แก้เหงาเท่านั้น”ป๊อปปี้มองฟางอย่างเจ็บปวด
“ไม่ใช่นะป๊อป ฟางไม่เคยมองป๊อปว่ามีค่าแค่แก้เหงานะ”ฟางรีบพูด
“งั้นฟางก็ตอบมาสิว่าฟางรู้สึกอะไรกับป๊อป ขอร้องล่ะ อย่าปล่อยให้มันคาราคาซังแบบนี้ได้มั้ย ไม่ใช่
ฟางเองที่สับสน ป๊อปเองก็สับสนไม่แพ้ฟางเหมือนกัน สับสนไม่รู้ว่าฟางจะเอาไงกันแน่ ไม่มีใคร
อยากเป็นคนคั่นเวลาหรอกนะฟาง”ป๊อปประเบิดอารมณ์ออกมาและชกกับกำแพงอย่างแรง ฟาง
ตกใจเพราะมือที่ป๊อปปี้ชกกระจกมันถูกกระแทกอีกครั้งทำให้เลือดซึมออกมา ฟางรีบไปจับมือที่เจ็บ
ของป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้สะบัดมือออก
“ฮึก ฟางไม่รู้ ฟางไม่รู้จริงๆ ไม่นะป๊อป อย่าไป”ฟางตอบก่อนจะตกใจเมื่อป๊อปปี้จะเดินหนีฟางไป
ฟางรีบกอดป๊อปปี้ไว้ทันที
“ฟาง ปล่อย”ป๊อปปี้พูดเสียงเย็นชา ฟางยิ่งร้องไห้หนัก ป๊อปปี้แค่ฟังเสียงฟางร้องไห้เขาเองก็เจ็บ
ปวดไม่น้อย แต่ถ้าฟางยังไม่เลือกกับสิ่งที่ฟางสับสนในใจแบบนี้ เขาเองก็เป็นคน มีเลือดเนื้อ มี
หัวใจ เจ็บเป็น ร้องไห้เป็น
“ไม่เอานะ อย่าไป”ฟางร้อง ป๊อปปี้จึงค่อยๆแกะมือของฟางออกอย่างแรงแล้วเดินไปก่อนจะตกใจ
เมื่อฟางวิ่งมากอดขาป๊อปปี้ไว้แน่น
“ไม่เอาป๊อปปี้ อย่าไปจากฟางนะ”ฟางร้องไห้อ้อนวอนกอดเข่าป๊อปปี้ไว้แน่น
“งั้นตอบมาสิ ว่าฟางรู้สึกยังไง เรื่องง่ายๆแค่นี้ทำไมมันตอบยากตอบเย็นล่ะ ห้ะ”ป๊อปปี้ทั้งโกรธ ทั้ง
เสียใจ เจ็บปวดหัวใจปะปนกันไปหมด พูดกระแทกเสียงจนคนตัวเล็กที่กอดเข่าอยู่สะดุ้ง
“ฟาง ฟาง ไม่รู้ ฮือๆ”ฟางร้องไห้หนัก ป๊อปปี้ได้ยินเท่านั้นก็สะบัดตัวออกจากฟางอย่างแรงแล้วเดิน
ออกจากห้องไปทันที
ตอนนี้ขอให้ป๊อปปี้ฟิวส์ขาดก่อนนะ เพราะฟางยังโลเลอยู่
อยากรู้เรื่องเป็นไงก็เม้นกับโหวตต่อนะจ้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ