you are my angel

 
 
 
“ป๊อปปี้ ตื่นนนนนนนนนนนน”ฟางวิ่งมาปลุกป๊อปปี้ในตอนเช้าที่ห้องนอน
 
“ไม่เอา เช้าอยู่เลย”ป๊อปปี้งัวเงียไม่ยอมลุกจากเตียง
 
“ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ตื่นไปทำบุญกัน”ฟางพูด
 
“ไม่เอา ง่วงงงงง”ป๊อปปี้คลุมโปงหนีฟาง
 
 
พรึบ
 
 
“ไปเดี๋ยวนะๆๆๆๆๆๆ”ฟางลากป๊อปปี้ลงลิฟท์มาถึงด้านหน้าที่ฟางและแก้วเตรียมของใส่บาตรพระ
 
“พระมาพอดีเลย”แก้วพูดก่อนจะเอาอาหารใส่ให้พระเสร็จหันไปมองฟางที่ต้องจับมือป๊อปปี้เอาของ
ใส่ในบาตรพระเพราะเจ้าตัว ยืนงัวเงีย พอพระสวดก็นั่งสัปหงกจะหลับตลอด
 
 
“นี่ตกลงจะได้บุญรึบาปเนี่ย”แก้วมองป๊อปปี้ที่ลุกขึ้นยืนหลังพระไปแล้วก็หาวทำท่าจะหลับต่อ
 
“เห้อ นั่นน่ะสิคะ”ฟางพูดก่อนจะเดินตามป๊อปปี้ขึ้นไปบนห้อง
 
 
“หยุดดด จะไปไหน”ฟางถาม
 
“ก็นอนต่อไง ง่วงจะตายอยู่แล้ว”ป๊อปปี้บอก
 
“ไม่ได้นะ ป๊อปปี้ต้องไปอาบน้ำ เตรียมตัวไปหางานทำ ถึงเราจะโดนไล่ออกนะ แตชีวิตเราต้องดิ้นรน
นะ”ฟางพูด
 
“ไม่ อยากพาชั้นไปก็อาบน้ำให้ชั้นสิ หึๆ”ปีอปปี้ขู่ เพราะคิดว่ายังไงฟางไม่กล้าอยู่ดี
 
“อย่าคิดว่าฟางไม่กล้านะคะ”ฟางพูดแล้วส่งสายตาจริงจังใส่ป๊อปปี้
 
“ถ้ากล้าก็เอาเลย”ป๊อปปี้ยิ้มยั่ว
 
“งั้นมานี่เลยค่ะ”ฟางพูดจบก็ลากป๊อปปี้มาที่ห้องน้ำก่อนจะจับป๊อปปี้ถอดเสื้อจริงๆ
 
 
 
“เห้ยยย เธอทำอะไรเนี่ย”ป๊อปปี้ตกใจ
 
“ก็ป๊อปปี้ไม่ยอมอาบน้ำนิคะ แถมบอกว่าถ้าฟางกล้าก็จับป๊อปปี้อาบน้ำเลย นี่ไงคะ ฟางกำลังจะ
ทำ”ฟางพูดจบก็เปิดฝักบัว ป๊อปปี้อึ้งที่เห็นท่าทางเอาจริงของฟาง
 
“เห้ยย ชั้นอาบน้ำเองก็ได้ ใครจะไปรู้ล่ะว่าเธอจะเอาจริง”ป๊อปปี้รีบบอก
 
“ดีค่ะ งั้นรีบๆอาบนะคะ”ฟางยิ้มก่อนจะเดินออกไป ตอนนั้นเอง
 
 
พรืด
 
 
“ว้ายยย”ฟางลื่นล้มทำให้ล้มทับป๊อปปี้ล้มลงไปอ่างอาบน้ำ ทำให้ทั้งคู่หน้าอยู่ใกล้กันแค่คืบ
 
 
ตึกๆ
 
 
“ชุดเปียกหมดแล้ว ป๊อปปี้รีบอาบน้ำเลยนะคะ ฟางไปเปลี่ยนชุดล่ะ”ฟางรีบลุกจากตัวป๊อปปี้แล้ววิ่ง
เข้าห้องนอนตัวเองไปทันที
 
“เราเป็นนางฟ้านะ ทำไมใจเราถึงเต้นแบบนี้ล่ะ”ฟางพูดกับตัวเอง ก่อนจะส่ายหน้าแล้วรีบไปเปลี่ยน
เสื้อผ้าทันที
 
 
 
 
 
“เสร็จแล้วใช่มั้ยคะ มานี่ค่ะ”ฟางเมื่อเห็นป๊อปปี้แต่งตัวลงมาก็รีบจูงมือป๊อปปี้มานั่งที่โต๊ะอาหาร ก่อน
จะวางถ้วยโจ้กให้ป๊อปปี้
 
“อะไรเนี่ย”ป๊อปปี้มองโจ้กในถ้วยที่มีไข่ลวก2ฟองอยู่บนโจ๊ก
 
“ก็อาหารเช้าไง ทานเยอะๆน้า จะได้มีแรงไปทำงาน”ฟางนั่งยิ้มหวานอยู่ตรงข้ามป๊อปปี้
 
“แค่กๆ ทำไมมันเค็มอย่างงี้ล่ะ”ป๊อปปี้พูดพลางดื่มน้ำตามแทบไม่ทัน
 
“สงสัยฟางทำกระปุกเกลือที่วางข้างๆตกลงไปน่ะ ขอโทษน้า”ฟางทำหน้าตาสำนึกผิด
 
“เธอแกล้งชั้นใช่มั้นห้ะ”ป๊อปปี้โกรธ
 
“ฟางเป็นนางฟ้าฟางจะแกล้งมนุษย์ทำไมล่ะ เพียงแต่เวลาอยู่ในร่างมนุษย์จะทำอะไรก็ต้องทำเอง
ใช้พลังอะไรไม่ได้เลยนิ”ฟางรีบพูด
 
“โอ๊ย พูดเรื่องไร้สาระอีกแล้ว จะบอกเลยนะนางฟ้าไม่มีจริง”ป๊อปปี้พูดแล้วลุกออกจากห้อง ฟางรีบ
วิ่งตามไป
 
“ได้ไง มีจริงสิ ป๊อปปี้พูดแบบนี้ไม่ได้นะ แล้วนี่จะไปไหนน่ะ”ฟางรีบตามป๊อปปี้เข้าไปในลิฟท์
 
“ไปหาโทโมะ ไปหางาน ใจเข้ายัง”ป๊อปปี้พูด
 
“งั้นฟางไปด้วยคนสิคะ น้าๆๆๆๆ”ฟางอ้อนป๊อปปี้มาถึงลานจอดรถ
 
“อ่ะๆ ก็ได้ๆ แต่ห้ามซน ห้ามก่อเรื่อง เข้าใจมั้ย”ป๊อปปี้พูด
 
“ค่ะ ฟางจะไม่ซน ไม่ก่อเรื่อง”ฟางยิ้มก่อนจะขึ้นรถไปกับป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
“อ้าว ฟาง คิดถึงผมใช่มั้ย เลยมาหาผมเนี่ย”โทโมะเห็นฟางก็รีบเดินไปทัก
 
 
“เห้ย ทักเพื่อนก่อนดิๆ”ป๊อปปี้รีบพูด
 
“เออๆ แหม นิดหน่อยๆน่า มาทำงานกับกูก่อนเนี่ยล่ะไอ้ป๊อป แล้วค่อยหางานใหม่ ตอนนี้คนกำลัง
ขาดๆอยู่พอดี”โทโมะกอดคอเพื่อนเข้าไปในห้องทำงานตัวเอง โดยลืมฟางที่เดินเล่นแถวที่เค้าถ่าย
โฆษณากันด้านล่างบริษัทโทโมะอยู่
 
 
 
“ว้าว สวยจัง”ฟางเดินเข้ามาตรงที่นางแบบกำลังถ่ายแบบอยู่ โดยไม่ได้ดูเลยว่าขาตัวเองพันกับสาย
ไฟตั้งแต่เมื่อไหร่
 
“นี่น้อง ออกไปก่อน เค้าจะทำงานกัน”สตาฟเดินมาบอกฟาง ฟางรีบเดินออกไปและจังหวะนั้นเอง
 
 
 
โครม
 
 
“เห้ยเสียงอะไรน่ะ”โทโมะได้ยินเสียงดังมากก็รีบวิ่งออกมากห้องทำงานกับป๊อปปี้
 
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ”โทโมะไปถามพนักงานทันที
 
“ก็น้องคนนี้สิครับคุณโทโมะ เข้ามาวุ่นวายในที่เค้าถ่ายแบบกัน ทำฉากล้มทับนางแบบตอนนี้ต้อง
หามนางแบบไปที่โรงพยาบาลแล้วครับ”พนักงานแถวนั้นบอก ทุกคนหันไปเจอฟางที่นั่งจับข้อเท้าตัว
เองเพราะล้มเมื่อกี้
 
“ไหนว่าจะไม่ก่อเรื่อง นี่เธอทำอะไรของเธอห้ะ”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟางอย่างแรง ฟางตกใจกลัวป๊อปปี้
เริ่มสะอึกสะอื้น
 
 
“ป๊อปปี้ ฟางเจ็บเท้า”ฟางบอก
 
“สมน้ำหน้า อยากก่อเรื่องดีนักนี่ นี่เธอมันเป็นตัววุ่นวายจริงๆเลย ไปอยู่ที่ไหนมีแต่คนเค้าเดือด
ร้อน”ป๊อปปี้ว่าฟาง
 
“ฮือ ฟางไม่ได้ตั้งใจ”ฟางเริ่มร้องไห้ออกมา
 
“ไม่ได้ตั้งใจๆ แล้วนี่ทำงานของเพื่อนชั้นเสียไปเนี่ยจะรับผิดชอบยังไงห้ะ จะเสกพลังวิเศษมั้
ยล่ะ”ป๊อปปี้เยาะ
 
“ฮือ ฟางโดนท่านพ่อสั่งไม่ให้ใช้พลัง ฟางใช้พลังไม่ได้”ฟางพูด
 
“โว้ยยยย นี่ชั้นคุยกับคนบ้าใช่มั้ย นี่ชั้นเหลืออดแล้วนะ เธอจะบ้าเรื่องนางฟ้าเทวดาอะไรนั่นไปถึง
หนห้ะ อายุเท่าไหร่แล้ว”ป๊อปปี้ตะคอกฟาง
 
“ฟางไม่ได้บ้า ฮืออ ฟางเป็นนางฟ้าจริงๆ”ฟางพยายามอธิบายให้ป๊อปปี้ฟัง
 
 
 
“พอพอ พอกันทั้งคู่ล่ะ ไอ้ป๊อป ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวชั้นเคลียร์ตรงนี้เอง แต่นายไปตะคอกฟางจน
ฟางเค้ากลัวจนร้องไห้แล้วเนี่ย”โทโมะรีบไปปลอบฟาง
 
“มันน่าดุมั้ยห้ะ วุ่นวาย”ป๊อปปี้ว่า
 
 
“มาฟาง เดี๋ยวโทโมะพาฟางไปทายาเนาะ มานี่เร็วๆ”โทโมะพาฟางไปนั่งที่ม้านั่งก่อนจะไปหยิบยา
ทามาให้ฟาง
 
 
 
“ฮือ ฟางขอโทษโทโมะนะ ที่ก่อเรื่องวุ่นวาย”ฟางร้องไห้ออกมา โทโมะจึงลูบหัวฟางอย่างอ่อนโยน
 
“ไม่เป็นไรครับ โทโมะบอกแล้วไงโทโมะเคลียร์ได้ เนี่ย มันเป็นอุบัติเหตุ ฟางเองก็ไม่ได้ตั้งใจนิ”โท
โมะพูด
 
“โทโมะไม่โกรธฟางจริงๆนะ”ฟางกระพริบตาปริบๆถามโทโมะ ทำเอาโทโมะแทบเขินกับความน่ารัก
ของฟาง
 
“ครับ ไม่โกรธ”โทโมะยิ้มให้กับฟางก่อนที่จะหัวเราะด้วยกัน ป๊อปปี้เดินเข้ามาเห็นพอดี
 
 
“กลับบ้าน”ป๊อปปี้พูด
 
“ห้ะ แต่ฟางยังไม่หายนะไอ้ป๊อป”โทโมะพูด
 
“ขาไม่ได้หักนิ กลับได้แล้ว อยู่แล้วก็ดีแต่ก่อเรื่อง”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะพาฟางเดินไปที่รถ
 
 
“ป๊อปปี้ช้าหน่อยสิ ฟางเจ็บเท้า”ฟางพูด
 
“เห้อ เธอนี่จริงๆเลย”ป๊อปปี้พูดจบก็อุ้มฟางขึ้นไปที่รถทันที
 
 
“ป๊อปปี้ คือ ฟางขอโทษ”ฟางพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบบนรถ
 
“ช่างเถอะ ขอโทษนะ”ป๊อปปี้พูด
 
“คะ”ฟางหันไปสบตากับป๊อปปี้
 
“ขอโทษที่ว่าเธอแรงๆไง”ป๊อปปี้ตอบทำเอาฟางยิ้มแป้นทันที
 
“เอาเป็นว่าชั้นว่าเธอ วันนี้เธออยากให้ชั้นทำอะไรบอกมาเลย ชั้นยอมเธอวันนึง”ป๊อปปี้พูด ฟางยิ้ม
ดีใจก่อนจะพาป๊อปปี้มาที่วัด
 
 
 
“มาถวายสังคทานเนี่ยนะ”ป๊อปปี้มองฟางอย่างไม่เข้าใจที่ฟางพาเขามาที่วัด
 
“ค่ะ ฟางบอกแล้วไงคะ ป๊อปปี้ต้องหมั่นทำบุญบ้าง เผื่อจะได้เจออะไรดีๆ”ฟางพูดแล้วยิ้ม ก่อนจะ
เดินออกไปให้อาหารปลาด้านนอกบริเวณวัด
 
 
 
“โอ้โห ป๊อปปี้ ปลาตัวใหญ่มากเลย”ฟางวิ่งกะเผลกๆไปที่สระน้ำ
 
“ยัยต๊อง วิ่งทำไม เดี๋ยวก็ล้มหรอก ขายิ่งไม่ดีๆอยู่ด้วย”ป๊อปปี้รีบวิ่งมาตามฟาง
 
 
“ว้าย”ฟางลื่นน้ำที่บริเวณที่ให้อาหารปลา ป๊อปปี้รีบไปประคอง
 
 
ตึกๆ
 
 
ทั้งคู่สบตากันนิ่ง
 
“เอ่อ บอกแล้วไง ว่ามันลื่นๆ อย่าวิ่งอีกนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะปล่อยตัวฟางแล้วพาไปให้อาหารปลา
กัน
 
 
 
“ว้าว นกๆ”ฟางเดินกลับก็เห็นนก ก็รีบเดินไตรงฝูงนกพิราบ
 
“นี่ๆ ขนมปังเหลือ กินขนมปังเนาะเจ้านก”ฟางยิ้มพูดกับนกก่อนจะบิขนมปังออกมาเป็นชิ้นเล็กๆแล้ว
โปรยให้นกอย่างสนุกสนาน
 
 
 
“เห้อ ยัยต๊องเอ้ย”ป๊อปปี้ส่ายหน้าขำกับความเป็นเด็กของฟาง ฟางที่ให้อาหารนกอยู่นกก็บินมาเกาะ
มือฟาง แล้วบินไปมา
 
 
 
สวยจัง…
 
 
ป๊อปปี้หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปฟางที่หยอกล้อกับนกในในอิริยาบถต่าง โดยไม่รุ้ตัวเลยว่า ตัวเอง
เผลอยิ้มไปกับคนตรงหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่
 
 
เม้นกับโหวตเรื่องนี้ด้วยนะจ้ะ เรื่องนี้เน้นไม่เครียดๆ555