you are my angel
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24) 5เดือนต่อมา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“โอเค เสร็จแล้วครับ ทุกคนกลับบ้านได้”เขื่อนพูดขึ้นหลังจากถ่ายงานครั้งสุดท้ายเสร็จก่อนจะเดิน
ไปเก็บของ
“เห้ย คืนนี้จะไปฉลองที่ไหนวะ”โทโมะเดินมากอดคอเขื่อนพูดขึ้น
“โนววว วันนี้ขอบายจ้ะ พอดีว่าแม่ว่าที่ภรรยานัดทานข้าว”เขื่อนบอกเมื่อนึกถึงเฟย์ที่บอกตนเองเมื่อ
เย็น
“โอยยย งี้แหล่ะไอ้พวกมีแฟน”โทโมะพูด
“แหม ใครจะเป็นแบบมึงพ่อคาสโนวาฆ่าไม่ตาย โถ่ กูนึกว่ามีแฟนเป็นตัวเป็นตนละจะเลิกเจ้าชู้
ที่ไหนได้ ไม่ถึงเดือน เลิกซะละ”เขื่อนบ่นโทโมะ เมื่อนึกถึงแก้วที่บอกเลิกโทโมะไปเมื่อหลายเดือน
ก่อน แล้วบินไปเยี่ยมป้าที่ประเทศอังกฤษ
“ช่วยไม่ได้ พอดีเรา2คนเข้ากันไม่ได้ ความเห็นไม่เหมือน มันก็ต้องเลิก”โทโมะพูดอย่างไม่แคร์
“เอาเถอะ เดี๋ยวเวลาพี่แกรักใครจริงๆซักคนเค้าก็เลิกเจ้าชู้เองล่ะ”ป๊อปปี้เก็บของเสร็จก็เดินไปพูด
“สงสัยวันนั้น พวกเราคงต้องแก่ถือไม้เท้ามานั่งรอดูมันเปิดตัวแฟนว่ะ555”เขื่อนพูด
“เออ ละนี่กวินไปไหนวะ หายไปตั้งแต่เมื่อกี้ละ”ป๊อปปี้มองหาหุ้นส่วนของโทโมะที่ชื่อกวิน
“โอ้ย รายนั่นน่ะหรอ เห็นบอกว่าจะไปรอรับแฟน สงสัยคืนนี้ชวดปาร์ตี้”โทโมะพูด
“อะไรนะดาร์ลิง ยูบอกจะเลื่อนไฟท์งั้นหรอ ได้ไงอ่ะ ไออุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตารอยูมาตลอดเกือบปีนะ
โอเคๆ แล้วแต่ยูละกัน คืนนี้หรอ ไอคงไปเยี่ยมแม่กับน้องยูล่ะมั้งว่าจะไปทานข้าวด้วยน่ะ โอเค บาย
ครับ”กวินเดือนพูดโทรศัพท์เข้ามาอย่าหัวเสีย
“มีอะไรหรอฝรั่ง”โทโมะถาม
“เห้อ ดาร์ลิงของชั้นอ่ะดิ บอกจะกลับจากเยอรมันคืนนี้ๆ ดันบอกว่าเลื่อนไฟท์จะมาอาทิตย์หน้า เห้อ
อุตส่าห์เตรียมเซอร์ไพร์ไว้ เซ็งๆ”กวินบ่น
“งั้นก็ไปกินเหล้ากับไอแทนไง”โทโมะพูด
“คงไม่ได้อ่ะ เพราะต้องไปทานข้าวกับแม่ของแฟนอ่ะ ต้องรีบทำคะแนนหมั้นมานานละ อยากแต่ง
ไวๆ”กวินพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินออกไป
“โห ไอ้นี่ท่าจะรักแฟนมากนะเนี่ย นี่เคยเห็นหน้าแฟนมันป่ะ”ป๊อปปี้พูด
“ตั้งแต่รู้จักกับมันมานะ ไม่เคยอ่ะ มันบอกแฟนมันสวย เดี๋ยวกูเห็นแล้วจะแย่ง”โทโมะพูด เพราะพ่อ
ของกวินและโทโมะเป็นเพื่อนกันเลยให้ลูกชายของเขาร่วมหุ้นทำบริษัทนี้มา
“เออๆ แล้วคืนนี้มึงไปไหนป่ะเนี่ย สรุป”ป๊อปปี้ถาม
“ไปกินเหล้า เริงนารี ไอ้ป๊อป ถึงเวลาที่พ่อหมีจะต้องออกจากถ้ำได้ละ มากับกูซะเถอะคืนนี้”โทโมะ
พูดแล้วกอดคอป๊อปปี้ไว้
“เอาน่าป๊อป มึงก็ไม่ได้กินบ่อยแบบเมื่อก่อนนิหว่า ถือว่าวันนี้ฉลองที่พวกเราทำงานเสร็จละ
กัน”เขื่อนพูดทำเอาป๊อปปี้เลี่ยงเพื่อนไปได้ จึงมากินเหล้าที่ผับกับโทโมะ
“เห้ยมึง เพลาๆมั่งก็ได้”ป๊อปปี้ที่เห็นโทโมะเริ่มเมาแล้วก็ส่งสายตาชู้ให้สาวโต๊ะข้างๆ
“มึงอ่ะ กินไปเลย ยุงจะไข่ในนั้นได้แล้วเนี่ย”โทโมะพูดก่อนจะหันไปจัดการให้ป๊อปปี้กินเหล้าจน
หมดแก้ว ก่อนจะเติมให้แก้วแล้ว แก้วเล่า จนป๊อปปี้เริ่มตึงๆมึนๆ
“แหม น้องคนนี้แจ่มจริงๆว่ะ เหมือนเพื่อนเค้าจะสนมึงด้วยนะเนี่ย”โทโมะพูดพลางชี้ให้ป๊อปปี้ดูที่
โต๊ะข้างๆที่สาวๆโบกมือให้ป๊อปปี้และโทโมะอยู่
“ไม่อ่ะ กูกินเหล้าได้โว่ย แต่ไม่อยากมั่ว”ป๊อปปี้พูดแล้วกระดกเหล้าเข้าปากจนหมด
“เออ ไอ้คนรักเดียวใจเดียว”โทโมะพูดก่อนจะหันไปขอไลน์สาวโต๊ะข้างๆ
“มึงก็เป็นงี้ ไม่แปลกที่แก้วมันจะทนมึงไม่ได้”ป๊อปปี้พูด
“ใครบอก ยัยนั่น หึงไร้สาระ ไม่มีเหตุผล ชั้นเลยเลิก”โทโมะพูดแบบไม่แคร์
“แต่แก้วมันมึงมากนะเว่ยโทโมะ”ป๊อปปี้พูดทำหน้าจริงจัง เมื่อนึกถึงแก้ว ทำเอาโทโมะหยุดคุยกับ
สาวโต๊ะข้างๆแล้วนิ่ง
“ป่านนี้คงเจอฝรั่งดีๆแล้วคบเป็นแฟนไปแล้ว จะมาจำอะไรคนอย่างชั้น”โทโมะพูดก่อนจะกระดก
เหล้าเข้าปากจนหมดแก้ว
“เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนละกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะพยายามยันตัวเองที่เซ
กลับที่โต๊ะไปให้ได้
“เห้ยฟาง แกไหวป้ะเนี่ย”เสียงพูดคุยของผู้หญิงดังขึ้นด้านข้างที่เก็บของ ทำเอาป๊อปปี้ชะงัก ฟาง
งั้นหรอ
“ไหวๆ แต่แกช่วยไปเอากุญแจรถที่โต๊ะให้หน่อยละกัน”เสียงอีกเสียงหนึ่งพูด ก่อนจะมีผู้หญิงคน
หนึ่งวิ่งออกมาจากมุมมืดนั้นไปอย่างรวดเร็ว
อ้วกกกกกกก
“เอ่อ คุณครับ เป็นอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้เดินไปหาผู้หญิงที่โก่งคออ้วกก่อนจะลูบหลังด้วยความหวังดี ผู้
หญิงคนนั้นโบกมือบอกว่าโอเค ก่อนจะลุกขึ้นแล้วพลิกตัวเดินกลับ แต่ก็เซล้ม ป๊อปปี้รีบไปประคอง
ทันที
“ฟางงง”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อเห็นคนในอ้อมกอด ฟาง เธอจริงๆด้วย
“รู้จักชั้นด้วยหรอ ดีๆ พาชั้นกลับบ้านทีน้า”ฟางเมื่อเห็นคนแปลกหน้าที่ประคองเธออยู่ก็รีบอ้อนทันที
ป๊อปปี้จึงพาฟางที่เมาหนักกลับมาที่คอนโดตัวเองทันที
“เดี๋ยวเช็ดหน้าเช็ดตาก่อนนะฟาง”ป๊อปปี้เดินเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามตัวให้กับฟาง ก่อนจะเลื่อนมอง
คนตัวเล็ดที่ใส่เกาะอกสีดำทั้งสั้นทั้งคว้านจนจะปิดไม่มิด นี่ถ้าคนอื่นมาเจอเข้าไม่ใช่เขาล่ะว่ายังไง
“มองอะไร รู้นะว่าคิดอะไรอยู่”ฟางพูดก่อนจะยันตัวเองขึ้นมาประจันหน้ากับป๊อปปี้ ทั้งคู่อยู่ใกล้กัน
มาก
“บ้าหรอ นอนได้แล้ว”ป๊อปปี้หน้าแดงแล้วพูด แต่ฟางยิ้มยั่วก่อนจะเอามือโอบรอบคอชายหนุ่มทันที
“ไม่ง่วง อยากทำอย่างอื่นมากกว่า”ฟางยิ้มยั่ว ทำเอาป๊อปปี้กลืนน้ำลายเอื้อก แต่ก่อนจะทำอะไรต่อ
แรงดึงดูดของป๊อปปี้กับฟางก็ทำให้ทั้ง2คนโน้มตัวเข้าจูบกันอย่างดูดดื่มและร้อนแรง เหมือนกับโหย
หากันมานาน
“แฮ่กๆ ฟาง คือว่า อืออ”ป๊อปปี้ถอนจูบจะพูดแต่ฟางกับดึงป๊อปปี้มาจูบอีกครั้งก่อนจะล้มตัวนอน
โดยที่ปากของทั้งคู่ยังทำงานอยู่ ป๊อปปี้จึงเลื่อนมือเข้ามาบีบเคล้นอกสวยที่อยู่ในเสื้อผ้าจนฟางร้อง
ครางออกมา ก่อนป๊อปปี้จะไม่รอช้ารีบถอดเสื้อผ้าฟางออก เช่นเดียวกับฟางที่จัดการถอดเสื้อผ้า
ป๊อปปี้ออก จนตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า
“อ๊ะ”ฟางร้องออกมาเมื่อป๊อปปี้สอดแกนกลางเข้าไปในตัวหญิงสาวก่อนจะเอาเล็บจิกไปตามแผ่น
หลังเพื่อระบายความเสียวนั้นออกมา ก่อนที่ป๊อปปี้จะเริ่มขยับสะโพกให้เร็วขึ้นไปตามพายุอารมณ์
ของคนทั้ง2ที่โหมใส่กัน จนตอนนี้เสียงหอบและครางของคนทั้งคู่ดังไปทั่วห้อง
“อ๊ะๆ ฟางง อ๊า”ป๊อปปี้ขยับแกนกลางให้เร็วขึ้นเมื่อใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้ว ก่อนจะฉีดสายธารสีขาวจน
ร่างบางกระตุกเกร็งซักพัก ก่อนจะหอบหายใจเหนื่อยแล้วหลับตาลง
“ฟาง อย่าหนีป๊อปไปไหนอีกนะฟาง ป๊อปรักฟางนะ”ป๊อปปี้กระชับคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอดของ
เขาก่อนจะกระซิบบอกจากนั้นก็เอาผ้าห่มมาห่มคลุมร่างทั้ง2แล้วหลับลงสู่ห้วงนิทรา
ตื้ดดดดด
“ฮัลโหล ไอ้ป๊อป อยู่ไหนวะ ทำไมไม่มาทำงานนนนน”เสียงตามสายของเขื่อนโทรมาปลุกให้ป๊อปปี้
ตื่นขึ้น
“อือ เดี๋ยวกูตามไป”ป๊อปปี้พูดก่อนจะวางสายแล้วเอามีกอดคนข้างๆ แต่ก็พบกับความว่างเปล่า
ป๊อปปี้ตกใจรีบลุกขึ้นมาดูให้เห็นกับตา ก็พบว่าข้างตัวของเขา ที่รอยยับยู่ยี่ผ่านการนอนมาแล้ว แล้ว
คนที่นอนข้างเขาล่ะไปไหน
“ฟาง”ป๊อปปี้ใส่ผ้าเช็ดตัวแล้วหาฟางทั่วห้องก็พบกับความว่างเปล่า ชายหนุ่มกลับมานั่งลงที่เตียง
ตามเดิม
“มันไม่น่าใช่ฝัน”ป๊อปปี้เอามือกุมหน้าผากคิด ก่อนจะหันไปตบที่เตียงอย่างหัวเสีย ก่อนที่เขาจะ
สัมผัสถึงวัตถุบนเตียง
“นี่สินะ ไม่ใช่ฝัน”ป๊อปปี้ยิ้มพลางมองสร้อยในมือที่ เป็นตัวอักษรว่า Fang ก่อนจะลุกไปจัดการกับ
ตัวเองแล้วไปทำงานทันที
“ไอ้ป๊อป มึงทิ้งกูเมื่อคืน”โทโมะบ่นใส่ป๊อปปี้ทันทีที่มาถึงที่ทำงาน ชายหนุ่มส่ายหน้าแล้วยิ้มจน
เขื่อนและโทโมะแปลกใจ
“เป็นอะไรเนี่ยมึง ทำหน้าอย่างกับถูกหวย”เขื่อนพูด
“ไปเจออะไรเด็ดๆมาหรอ สาวๆป่าววะ”โทโมะรีบถามต่อ
“กูเจอฟางมาเมื่อคืน”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม ทำเอาเขื่อนและโทโมะมองหน้ากันก่อนจะมองรอบๆแล้ว
ขนลุก
“ฟางมาแบบไหนวะ เละรึเปล่า”เขื่อนถาม
“เละบ้าอะไร คนนี่ล่ะ คนเป็นๆเมื่อคืนกูยังนอนกอดอยู่เลยแต่แปลกที่เช้ามา ฟางก็หายไป”ป๊อปปี้
พูด
“สงสัยจะคิดถึงฟางจนเลอะเทอะ เพราะถ้าฟางมาจริงๆนะ กูว่าเค้าก็ต้องอยู่กับมึงจนเช้าไม่ใช่หาย
ไปแบบนี้”เขื่อนพูด
“เอาสาวที่ไหนไปนอนแล้วโบ้ยว่าคือฟางรึเปล่า”โทโมะแซว
“กูไม่ใช่มึง ทะลึ่งละ”ป๊อปปี้พูด
“ฮัลโหล มายเฟรนด์”กวินเดินทักทายเพื่อนๆเข้ามาอย่างอารมณ์ดี
“ไอ้นี่ก็อีกคน ไปอารมณ์ดีมาจากไหนเนี่ย”เขื่อนถาม
“จากบ้านแฟนชั้นเนี่ยล่ะ แบบว่า อารมณ์ดี แฟนกลับมาก็งี้”กวินพูดแล้วยักคิ้วให้
“ไหนว่ามาอาทิตย์หน้าไง แฟนมึงมีประตูของโดเรมอนหรอ”เขื่อนถาม
“โนว แฟนชั้นเค้าเซอร์ไพร์ มาหาชั้นเมื่อเช้านี้เอง เย็นนี้เลยว่าจะพาไปฉลอง”กวินพูด
“เอาดิ อยากเห็นหน้าแฟนมึงว่ะ เย็นนี้พามาเจอพวกเราหน่อยดิ”โทโมะพูด
“ได้เลย แล้วจะรู้ว่าที่รักของกวินน่ะ สวยแค่ไหน”กวินพูดแล้วยิ้มอย่างภูมิใจ
ชอบปล่อยให้รีดเดอร์ค้าง 55555 อยากรู้เรื่องเป็นไงต่อก็เม้นกับโหวตด้วยน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
