you are my angel
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
25) มีอะไรอีกมั้ยที่ลืมบอก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“แหมๆ ช้าๆก็ได้นะครับฝรั่ง ไวเชียวว”โทโมะพูดแซวเมื่อเห็นกวินรีบร้อนเก็บของตอนเลิกงาน
“เอาน่า ไว้ถ้าพวกนายเห็นแฟนชั้นนะ พวกนายจะตะลึงกับความสวยของแฟนชั้น”กวินยิ้ม
“เออ น่ะ ขอให้สวยจริงๆล่ะ”โทโมะพูด
“โอเค งั้นเดี๋ยวทุ่มนึงเจอกันที่ร้านเดิมนะ เดี๋ยวขอตัวไปรับแฟนก่อนนะครับ”กวินพูดจบก็รีบออกไป
“เห้ย ไอ้ป๊อปนี่มึงยังไม่เลิกคิดเรื่องฟางอีกหรอวะ”เขื่อนหันไปถามป๊อปปี้ที่ยืนมองสร้อยที่เก็บได้
จากเตียงเมื่อเช้านี้
“แต่นี่สร้อยมันก็สลักว่าฟางนะ ฟางมาหากูจริงๆนะเว่ย”ป๊อปปี้ไม่ยอมแพ้
“งั้นเอางี้ ถ้ามึงเป็นคู่กันจริงๆนะ กูขอเลยอ่ะ ขอให้มึงกับฟางเจอกันวันนี้ไปเลย จะได้รู้ว่าคนหรือผี
ที่นอนกับมึงเมื่อคืนอ่ะ”เขื่อนพูดก่อนจะเดินกอดคอพาป๊อปปี้ออกมานอกบริษัทกับโทโมะ แล้ว
ทั้ง3คนต้องสะดุดตากับรถสปอร์ตคันหรูที่มาจอดตรงร้านขายดอกไม้ฝั่งตรงข้าม ก่อนคนลงรถจะลง
ไปเอาดอกไม้ทำเอา3หนุ่มอึ้ง
“แก้ววววว”ป๊อปปี้ เขื่อน โทโมะ ตะโกนพร้อมกัน จนแก้วหันไปมอง แก้วสบตากับโทโมะที่อยู่ฝั่ง
ตรงข้ามถนนนิ่ง ก่อนจะหันไปรับดอกไม้แล้วใส่แว่นกันแดด แล้วขึ้นรถขับออกไปทันที
“ไม่เจอตั้งนาน ไหงขับรถซะหรูเลยวะ”เขื่อนพูดพลางมองแก้วขับรถไปจนลับตา
“เค้าคงมีแฟนใหม่ที่รวยๆแล้วล่ะมั้ง อย่าไปสนใจเลย”โทโมะพูดอย่างไม่แยแส
“แน่นะ ว่าไม่สน”ป๊อปปี้พูดแซว
“คุณมึงจะไปมั้ยครับ เร็วๆ”โทโมะหันไปบอกเพื่อนทั้ง2ให้ขึ้นรถก่อนจะขับรถไปที่ร้านอาหารที่นัด
กับกวินไว้
“ไหนวะ กวิน แม่งมาช้าว่ะ”เขื่อนบ่น
“เอาน่า มันไปรับแฟนนิ”ป๊อปปี้พูด
“ซอรี่ๆ ที่มาช้า พอดีรถมันติดน่ะๆ”กวินรีบเดินเข้ามา
“นี่หรอวะ แฟนมึง”เขื่อนชี้ไปทางผู้หญิงผมองด้านหลัง
“โนวๆ นี่หวาย น้องสาวแฟนชั้น เนี่ยเดี๋ยวดาร์ลิง ตามมา เห็นว่าแวะทำธุระแปปนึงด้านนอกนี่
ล่ะ”กวินพูดพลางนั่งลงที่โต๊ะพร้อมกับหวาย
“ซอรี่นะที่รัก เมื่อกี้เค้าเจอร้านเค้กด้านหน้าร้านนี้น่ะ เค้าเลยดูเพลินไปหน่อย ไปโกรธเค้านะ”ฟาง
เดินเข้ามากอดกวินจากด้านหลังแล้วหอมแก้มแฟนหนุ่มทันที
“ไม่เป็นไรครับ มาๆดาร์ลิง มานั่งนี่ เดี๋ยวกวินจะแนะนำเพื่อนกวินให้รู้จัก”กวินลุกขยับเก้าอี้ให้ฟางนั่ง
ซึ่งตำแหน่งที่ฟางนั่งอยู่ตรงข้ามป๊อปปี้พอดี
“เห้ยย”เขื่อน โทโมะ ป๊อปปี้อึ้ง เมื่อเห็นฟาง
“เป็นไง สวยจนตะลึงเลยล่ะสิ นี่ฟาง แฟน โอ๊ะไม่ใช่สิ หมั้นกันละ คู่หมั้นกวินเอง เพิ่งกลับมาจาก
เยอรมันเมื่อ2วันก่อนนี้เอง”กวินแนะนำฟางให้ทุกคนรู้จัก
“มีอะไรหรอคะ ทำหน้าอย่างกับเห็นผีซะอย่างงั้นน่ะ”ฟางถาม ก่อนจะหันไปสบตากับป๊อปปี้ แล้วอึ้ง
ก่อนจะปรับสีหน้าเป็นปกติหันไปยิ้มกับกวิน
“เอ่อ ฟางพึ่งกลับมาจากเยอรมันหรอครับ”โทโมะได้สติรีบถาม
“ก็ใช่น่ะสิคะ ฟางไปเรียนที่โน่นแล้วเลยทำงานที่โน่น นี่ก็ว่าใกล้จะแต่งงานกับกวินเค้า ฟางก็เลยจะ
ย้ายมาทำงานที่ไทยแทนน่ะค่ะ”ฟางพูดแล้วหันไปยิ้มหวานกับกวิน ทำเอาป๊อปปี้อึ้งพูดไม่ออก
“เอ่อ คบกันมานานรึยังครับเนี่ย”เขื่อนถาม
“แหม นานละสิ เนี่ยเรารู้จักกันตั้งแต่อยู่เยอรมันแล้ว เรียนด้วยกัน แต่ชั้นกลับมาไทยก่อน เพราะ
ฟางเค้าต่อโทที่โน่น เลยหมั้นกันฝรั่งที่โน่นจะมาจีบ นี่ไงแหวน”กวินพูดพร้อมกับจับมือฟางชูแหวนที่
นิ้วนางข้างซ้าย ทำเอาป๊อปปี้อึ้งกว่าเดิม
“แหม ที่รักก็ เค้าเขินนะ มาค่ะ ทานข้าวกันดีกว่า”ฟางพูดก่อนจะหันไปสนใจอาหารบนโต๊ะก่อนจะ
ตักให้แฟนหนุ่มอย่างเอาใจ
“มึงโอเคนะป๊อป”เขื่อนที่นั่งข้างๆสะกิดถาม
“เอ่อ กูขอไปเข้าห้องน้ำแปป”ป๊อปปี้ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำทันที นี่มันเรื่องบ้าอะไร ทำไมฟาง ถึงเป็น
แฟนกับกวิน แล้วฟางนางฟ้าตัวแสบของเขาล่ะ ป๊อปปี้คิดหนัก ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำแล้วเจอ
กับฟางยืนกอดอกรอเขาอยู่
“เอ่อ มีอะไรหรอครับ”ป๊อปปี้ถามเมื่อเขาจะเดินแต่ฟางมาขวางไว้
“ชั้นรู้นะว่าคุณจำชั้นได้”ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้ ทำเอาป๊อปปี้ใจเต้น อย่าบอกนะว่าฟางจำเขาได้
“ครับ”ป๊อปปี้ตอบ
“งั้นก็ดี เพราะชั้นมีเรื่องอยากจะขอร้องคุณ”ฟางพูดก่อนจะเดินลากป๊อปปี้กลับเข้าไปในห้องน้ำแล้ว
เข้าไปในห้องริมสุดก่อนจะลงกลอนล๊อคไว้
“ขอร้องอะไรครับ”ป๊อปปี้ถาม
“ไม่ต้องมาแกล้งโง่ ก็เห็นอยู่แล้วว่าชั้นเป็นแฟนกวิน เรื่องที่ชั้นไปนอนกับคุณเมื่อคืนน่ะ ขอให้มัน
เป็นความลับห้ามไปบอกใครและห้ามบอกกวินเด็ดขาด”ฟางพูดเสียงแข็ง
“หมายความว่ายังไง”ป๊อปปี้อึ้งกับการกระทำของฟาง
“ก็ไม่หมายความว่าไงไง ชั้นก็แค่ไม่อยากทรยศคนที่ชั้นรัก ส่วนคุณน่ะมันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบของคน
เมา ก็ถือซะว่ามันคือone night standละกัน”ฟางพูดจบจะเดินออกไป แต่ป๊อปปี้คว้าแขนฟางไว้
ก่อนจะดันฟางชิดกับผนัง
“นี่คุณ ปล่อยชั้น”ฟางดิ้น
“พูดมาได้ อารมณ์ชั่ววูบ นี่คงจะทำแบบนี้กับฝรั่งที่โน่นมาเยอะแล้วล่ะสิ ถึงได้พูดมาได้แบบไม่อาย
อย่างนี้”ป๊อปปี้ว่า
“อย่ามาดูถูกชั้น ปล่อยชั้นได้แล้ว”ฟางว่าก่อนจะดิ้นไปมา
“งั้นถ้าจะผ่านอะไรมาเยอะ งั้นก็ขอต่อจากคืนนั้นละกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงบดจูบฟางอย่างร้อนแรง
ร่างบางดิ้นไปมาร้องอู้อี้ในลำคอ ก่อนจะหยุดนิ่งเพราะเคลิ้มกับรสจูบนี้ สัมผัสแบบนี้ที่เหมือนเคยได้
รับจากที่ไหนซักที่
“เอ่อ ฟาง”ป๊อปปี้ได้สติถอนจูบออกมาและปล่อยฟางเป็นอิสระ
เพี้ยะ
“ทีหลังอย่าทำอะไรทุเรศๆแบบนี้อีก อ้อ ไม่ต้องมาเรียกชื่อชั้นอย่างสนิทแบบนั้น เพราะเราไม่ได้
รู้จักกันมาก่อน หวังว่าคงเข้าใจนะคะ คุณภานุ”ฟางพูดน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะเดินออกไป
“ฟาง ทำไมเธอไม่เหมือนเดิม”ป๊อปปี้มองร่างบางที่ออกจากห้องน้ำไปด้วยสายตาตัดพ้อ
“อ่าว หายไปนานเลยนะครับคุณเพื่อน ละนี่หน้าไปโดนอะไรมา”กวินถาม
“วิ่งชนบานประตูน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”ป๊อปปี้บอกพลางมองฟาง ที่ไม่สบตาเขาเลย
“ที่รัก เค้าปวดหัวอ่ะ เค้าอยากกลับบ้านแล้ว”ฟางพูดแล้วหันไปอ้อนกวิน
“เอ้า จริงอ่ะ ได้สิๆ ละกินยายังเนี่ย”กวินเอามืออังหน้าผากแล้วถามฟางด้วยความเป็นห่วง
“เดี๋ยวเค้ากลับไปกิน ไปเถอะ น้าๆ”ฟางรีบอ้อนกวิน ก่อนกวินจะรีบบอกลาเพื่อนไปอย่างเสียไม่ได้
“มึงโอเคแน่นะ”เขื่อนหันไปตบไหล่ป๊อปปี้
“เหมือนมาก ชื่อก็เหมือนกันอีก”ป๊อปปี้พูด
“กูว่า ฟางไม่รู้จักเราจริงๆนะ กูมองสายตาที่มองพวกเรา เหมือนกับพึ่งมาทำความรู้จักกันใหม่วันนี้วัน
แรกเลยน่ะ”โทโมะพูด
“มันต้องมีอะไรแน่ๆ นี่ฟางคงไม่คิดจะลืมกูไปจริงๆหรอกนะ”ป๊อปปี้พูด
“เห้อ ถ้าแก้วยังอยู่ พวกเราก็คงจะคิดหาวิธีออกสินะ”เขื่อนพูด ทำเอาโทโมะนิ่ง ก่อนจะขับรถไปส่ง
เพื่อนๆของเขา ก่อนชายหนุ่มจะขับรถกลับมาที่คอนโดนั่งคิดอะไรเงียบๆซักพัก ก่อนจะกดมือถือ
แล้วโทรออก
“ฮัลโหล”ปลายสายรับสายมา
“นึกว่าเปลี่ยนเบอร์ซะแล้ว ดีใจจัง”โทโมะพูด
“ตอนแรกน่ะไม่ แต่พอนายโทรมาชั้นว่าจะเปลี่ยน”ปลายสายพูดอย่างหงุดหงิด
“อย่านะแก้ว ห้ามเปลี่ยนๆ”โทโมะรีบพูด
“แล้วนี่มีธุระอะไรถึงโทรมา”แก้วพูด
“เอ่อ ชั้นมีเรื่องอยากจะขอให้เธอช่วย เอ่อ ช่วยไอ้ป๊อปหน่อย”โทโมะพูดก่อนจะรีบพูดชื่อป๊อปปี้
เพื่อให้แก้วช่วย
“มีอะไร”แก้วถามห้วนๆ
“คือพวกเราเจอฟางแล้ว คืออยากให้แก้วช่วยดูหน่อยว่านี่คือฟางคนเดียวกับฟางที่เคยอยู่กับพวก
เรารึเปล่า”โทโมะพูด
“ดึกแล้วมานั่งทำอะไรคนเดียวอ่ะพี่ฟาง”หวายเดินออกมาหาพี่สาวที่นั่งคิดอะไรอยู่ที่ระเบียงบ้าน
“แกเคยเจอคนที่พึ่งเจอกัน แล้วมีความรู้สึกเหมือนเจอกันมานานแล้วรึเปล่าอ่ะหวาย”ฟางถาม
“ไม่อ่ะ แต่หวายเคยได้ยินมานะว่า เจอคนที่เจอครั้งแรกแต่เรารู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาอาจเป็นเพราะชาติ
ก่อนเราเคยเจอกัน เอ หรือไม่ก็อาจจะเป็นเนื้อคู่เรานะ”หวายพูด
“เลอะเทอะละๆ เรื่องชาติก่อน เรื่องเนื้อคู่ ไร้สาระ พี่ไปนอนก่อนนะ”ฟางพูดก่อนจะลุกขึ้นไปนอน
เหอะ ไร้สาระสิ้นดี เรื่องพวกนี้ มันมีจริงซะที่ไหนล่ะ
อัฟให้แล้วนะจ้ะๆ ถ้าถามว่าฟางคนนี้แรงได้อีกมั้ย บอกเลย ว่าได้อีก555 อย่าลืมเม้นกับ
โหวตให้เราเหมือนเดิมน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
