you are my angel

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.

  60 ตอน
  663 วิจารณ์
  150.25K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) 5เดือนต่อมา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

“โอเค เสร็จแล้วครับ ทุกคนกลับบ้านได้”เขื่อนพูดขึ้นหลังจากถ่ายงานครั้งสุดท้ายเสร็จก่อนจะเดิน

ไปเก็บของ

 

 

“เห้ย คืนนี้จะไปฉลองที่ไหนวะ”โทโมะเดินมากอดคอเขื่อนพูดขึ้น

 

 

“โนววว วันนี้ขอบายจ้ะ พอดีว่าแม่ว่าที่ภรรยานัดทานข้าว”เขื่อนบอกเมื่อนึกถึงเฟย์ที่บอกตนเองเมื่อ

เย็น

 

 

“โอยยย งี้แหล่ะไอ้พวกมีแฟน”โทโมะพูด

 

 

“แหม ใครจะเป็นแบบมึงพ่อคาสโนวาฆ่าไม่ตาย โถ่ กูนึกว่ามีแฟนเป็นตัวเป็นตนละจะเลิกเจ้าชู้

ที่ไหนได้ ไม่ถึงเดือน เลิกซะละ”เขื่อนบ่นโทโมะ เมื่อนึกถึงแก้วที่บอกเลิกโทโมะไปเมื่อหลายเดือน

ก่อน แล้วบินไปเยี่ยมป้าที่ประเทศอังกฤษ

 

 

“ช่วยไม่ได้ พอดีเรา2คนเข้ากันไม่ได้ ความเห็นไม่เหมือน มันก็ต้องเลิก”โทโมะพูดอย่างไม่แคร์

 

“เอาเถอะ เดี๋ยวเวลาพี่แกรักใครจริงๆซักคนเค้าก็เลิกเจ้าชู้เองล่ะ”ป๊อปปี้เก็บของเสร็จก็เดินไปพูด

 

“สงสัยวันนั้น พวกเราคงต้องแก่ถือไม้เท้ามานั่งรอดูมันเปิดตัวแฟนว่ะ555”เขื่อนพูด

 

“เออ ละนี่กวินไปไหนวะ หายไปตั้งแต่เมื่อกี้ละ”ป๊อปปี้มองหาหุ้นส่วนของโทโมะที่ชื่อกวิน

 

“โอ้ย รายนั่นน่ะหรอ เห็นบอกว่าจะไปรอรับแฟน สงสัยคืนนี้ชวดปาร์ตี้”โทโมะพูด

 

 

 

“อะไรนะดาร์ลิง ยูบอกจะเลื่อนไฟท์งั้นหรอ ได้ไงอ่ะ ไออุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตารอยูมาตลอดเกือบปีนะ

โอเคๆ แล้วแต่ยูละกัน คืนนี้หรอ ไอคงไปเยี่ยมแม่กับน้องยูล่ะมั้งว่าจะไปทานข้าวด้วยน่ะ โอเค บาย

ครับ”กวินเดือนพูดโทรศัพท์เข้ามาอย่าหัวเสีย

 

 

“มีอะไรหรอฝรั่ง”โทโมะถาม

 

“เห้อ ดาร์ลิงของชั้นอ่ะดิ บอกจะกลับจากเยอรมันคืนนี้ๆ ดันบอกว่าเลื่อนไฟท์จะมาอาทิตย์หน้า เห้อ

อุตส่าห์เตรียมเซอร์ไพร์ไว้ เซ็งๆ”กวินบ่น

 

“งั้นก็ไปกินเหล้ากับไอแทนไง”โทโมะพูด

 

“คงไม่ได้อ่ะ เพราะต้องไปทานข้าวกับแม่ของแฟนอ่ะ ต้องรีบทำคะแนนหมั้นมานานละ อยากแต่ง

ไวๆ”กวินพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินออกไป

 

“โห ไอ้นี่ท่าจะรักแฟนมากนะเนี่ย นี่เคยเห็นหน้าแฟนมันป่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

“ตั้งแต่รู้จักกับมันมานะ ไม่เคยอ่ะ มันบอกแฟนมันสวย เดี๋ยวกูเห็นแล้วจะแย่ง”โทโมะพูด เพราะพ่อ

ของกวินและโทโมะเป็นเพื่อนกันเลยให้ลูกชายของเขาร่วมหุ้นทำบริษัทนี้มา

 

“เออๆ แล้วคืนนี้มึงไปไหนป่ะเนี่ย สรุป”ป๊อปปี้ถาม

 

“ไปกินเหล้า เริงนารี ไอ้ป๊อป ถึงเวลาที่พ่อหมีจะต้องออกจากถ้ำได้ละ มากับกูซะเถอะคืนนี้”โทโมะ

พูดแล้วกอดคอป๊อปปี้ไว้

 

 

“เอาน่าป๊อป มึงก็ไม่ได้กินบ่อยแบบเมื่อก่อนนิหว่า ถือว่าวันนี้ฉลองที่พวกเราทำงานเสร็จละ

กัน”เขื่อนพูดทำเอาป๊อปปี้เลี่ยงเพื่อนไปได้ จึงมากินเหล้าที่ผับกับโทโมะ

 

 

 

 

 

“เห้ยมึง เพลาๆมั่งก็ได้”ป๊อปปี้ที่เห็นโทโมะเริ่มเมาแล้วก็ส่งสายตาชู้ให้สาวโต๊ะข้างๆ

 

“มึงอ่ะ กินไปเลย ยุงจะไข่ในนั้นได้แล้วเนี่ย”โทโมะพูดก่อนจะหันไปจัดการให้ป๊อปปี้กินเหล้าจน

หมดแก้ว ก่อนจะเติมให้แก้วแล้ว แก้วเล่า จนป๊อปปี้เริ่มตึงๆมึนๆ

 

 

 

“แหม น้องคนนี้แจ่มจริงๆว่ะ เหมือนเพื่อนเค้าจะสนมึงด้วยนะเนี่ย”โทโมะพูดพลางชี้ให้ป๊อปปี้ดูที่

โต๊ะข้างๆที่สาวๆโบกมือให้ป๊อปปี้และโทโมะอยู่

 

“ไม่อ่ะ กูกินเหล้าได้โว่ย แต่ไม่อยากมั่ว”ป๊อปปี้พูดแล้วกระดกเหล้าเข้าปากจนหมด

 

“เออ ไอ้คนรักเดียวใจเดียว”โทโมะพูดก่อนจะหันไปขอไลน์สาวโต๊ะข้างๆ

 

 

“มึงก็เป็นงี้ ไม่แปลกที่แก้วมันจะทนมึงไม่ได้”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ใครบอก ยัยนั่น หึงไร้สาระ ไม่มีเหตุผล ชั้นเลยเลิก”โทโมะพูดแบบไม่แคร์

 

 

“แต่แก้วมันมึงมากนะเว่ยโทโมะ”ป๊อปปี้พูดทำหน้าจริงจัง เมื่อนึกถึงแก้ว ทำเอาโทโมะหยุดคุยกับ

สาวโต๊ะข้างๆแล้วนิ่ง

 

 

“ป่านนี้คงเจอฝรั่งดีๆแล้วคบเป็นแฟนไปแล้ว จะมาจำอะไรคนอย่างชั้น”โทโมะพูดก่อนจะกระดก

เหล้าเข้าปากจนหมดแก้ว

 

 

 

“เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนละกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะพยายามยันตัวเองที่เซ

กลับที่โต๊ะไปให้ได้

 

 

“เห้ยฟาง แกไหวป้ะเนี่ย”เสียงพูดคุยของผู้หญิงดังขึ้นด้านข้างที่เก็บของ ทำเอาป๊อปปี้ชะงัก ฟาง

งั้นหรอ

 

 

“ไหวๆ แต่แกช่วยไปเอากุญแจรถที่โต๊ะให้หน่อยละกัน”เสียงอีกเสียงหนึ่งพูด ก่อนจะมีผู้หญิงคน

หนึ่งวิ่งออกมาจากมุมมืดนั้นไปอย่างรวดเร็ว

 

 

อ้วกกกกกกก

 

 

“เอ่อ คุณครับ เป็นอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้เดินไปหาผู้หญิงที่โก่งคออ้วกก่อนจะลูบหลังด้วยความหวังดี ผู้

หญิงคนนั้นโบกมือบอกว่าโอเค ก่อนจะลุกขึ้นแล้วพลิกตัวเดินกลับ แต่ก็เซล้ม ป๊อปปี้รีบไปประคอง

ทันที

 

 

“ฟางงง”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อเห็นคนในอ้อมกอด ฟาง เธอจริงๆด้วย

 

“รู้จักชั้นด้วยหรอ ดีๆ พาชั้นกลับบ้านทีน้า”ฟางเมื่อเห็นคนแปลกหน้าที่ประคองเธออยู่ก็รีบอ้อนทันที

ป๊อปปี้จึงพาฟางที่เมาหนักกลับมาที่คอนโดตัวเองทันที

 

 

 

“เดี๋ยวเช็ดหน้าเช็ดตาก่อนนะฟาง”ป๊อปปี้เดินเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามตัวให้กับฟาง ก่อนจะเลื่อนมอง

คนตัวเล็ดที่ใส่เกาะอกสีดำทั้งสั้นทั้งคว้านจนจะปิดไม่มิด นี่ถ้าคนอื่นมาเจอเข้าไม่ใช่เขาล่ะว่ายังไง

 

 

“มองอะไร รู้นะว่าคิดอะไรอยู่”ฟางพูดก่อนจะยันตัวเองขึ้นมาประจันหน้ากับป๊อปปี้ ทั้งคู่อยู่ใกล้กัน

มาก

 

 

“บ้าหรอ นอนได้แล้ว”ป๊อปปี้หน้าแดงแล้วพูด แต่ฟางยิ้มยั่วก่อนจะเอามือโอบรอบคอชายหนุ่มทันที

 

 

“ไม่ง่วง อยากทำอย่างอื่นมากกว่า”ฟางยิ้มยั่ว ทำเอาป๊อปปี้กลืนน้ำลายเอื้อก แต่ก่อนจะทำอะไรต่อ

แรงดึงดูดของป๊อปปี้กับฟางก็ทำให้ทั้ง2คนโน้มตัวเข้าจูบกันอย่างดูดดื่มและร้อนแรง เหมือนกับโหย

หากันมานาน

 

 

“แฮ่กๆ ฟาง คือว่า อืออ”ป๊อปปี้ถอนจูบจะพูดแต่ฟางกับดึงป๊อปปี้มาจูบอีกครั้งก่อนจะล้มตัวนอน

โดยที่ปากของทั้งคู่ยังทำงานอยู่ ป๊อปปี้จึงเลื่อนมือเข้ามาบีบเคล้นอกสวยที่อยู่ในเสื้อผ้าจนฟางร้อง

ครางออกมา ก่อนป๊อปปี้จะไม่รอช้ารีบถอดเสื้อผ้าฟางออก เช่นเดียวกับฟางที่จัดการถอดเสื้อผ้า

ป๊อปปี้ออก จนตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า

 

 

“อ๊ะ”ฟางร้องออกมาเมื่อป๊อปปี้สอดแกนกลางเข้าไปในตัวหญิงสาวก่อนจะเอาเล็บจิกไปตามแผ่น

หลังเพื่อระบายความเสียวนั้นออกมา ก่อนที่ป๊อปปี้จะเริ่มขยับสะโพกให้เร็วขึ้นไปตามพายุอารมณ์

ของคนทั้ง2ที่โหมใส่กัน จนตอนนี้เสียงหอบและครางของคนทั้งคู่ดังไปทั่วห้อง

 

 

 

“อ๊ะๆ ฟางง อ๊า”ป๊อปปี้ขยับแกนกลางให้เร็วขึ้นเมื่อใกล้จะถึงฝั่งฝันแล้ว ก่อนจะฉีดสายธารสีขาวจน

ร่างบางกระตุกเกร็งซักพัก ก่อนจะหอบหายใจเหนื่อยแล้วหลับตาลง

 

 

“ฟาง อย่าหนีป๊อปไปไหนอีกนะฟาง ป๊อปรักฟางนะ”ป๊อปปี้กระชับคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอดของ

เขาก่อนจะกระซิบบอกจากนั้นก็เอาผ้าห่มมาห่มคลุมร่างทั้ง2แล้วหลับลงสู่ห้วงนิทรา

 

 

 

 

 

ตื้ดดดดด

 

 

“ฮัลโหล ไอ้ป๊อป อยู่ไหนวะ ทำไมไม่มาทำงานนนนน”เสียงตามสายของเขื่อนโทรมาปลุกให้ป๊อปปี้

ตื่นขึ้น

 

“อือ เดี๋ยวกูตามไป”ป๊อปปี้พูดก่อนจะวางสายแล้วเอามีกอดคนข้างๆ แต่ก็พบกับความว่างเปล่า

ป๊อปปี้ตกใจรีบลุกขึ้นมาดูให้เห็นกับตา ก็พบว่าข้างตัวของเขา ที่รอยยับยู่ยี่ผ่านการนอนมาแล้ว แล้ว

คนที่นอนข้างเขาล่ะไปไหน

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ใส่ผ้าเช็ดตัวแล้วหาฟางทั่วห้องก็พบกับความว่างเปล่า ชายหนุ่มกลับมานั่งลงที่เตียง

ตามเดิม

 

 

“มันไม่น่าใช่ฝัน”ป๊อปปี้เอามือกุมหน้าผากคิด ก่อนจะหันไปตบที่เตียงอย่างหัวเสีย ก่อนที่เขาจะ

สัมผัสถึงวัตถุบนเตียง

 

“นี่สินะ ไม่ใช่ฝัน”ป๊อปปี้ยิ้มพลางมองสร้อยในมือที่ เป็นตัวอักษรว่า Fang ก่อนจะลุกไปจัดการกับ

ตัวเองแล้วไปทำงานทันที

 

 

 

“ไอ้ป๊อป มึงทิ้งกูเมื่อคืน”โทโมะบ่นใส่ป๊อปปี้ทันทีที่มาถึงที่ทำงาน ชายหนุ่มส่ายหน้าแล้วยิ้มจน

เขื่อนและโทโมะแปลกใจ

 

“เป็นอะไรเนี่ยมึง ทำหน้าอย่างกับถูกหวย”เขื่อนพูด

 

“ไปเจออะไรเด็ดๆมาหรอ สาวๆป่าววะ”โทโมะรีบถามต่อ

 

“กูเจอฟางมาเมื่อคืน”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม ทำเอาเขื่อนและโทโมะมองหน้ากันก่อนจะมองรอบๆแล้ว

ขนลุก

 

 

“ฟางมาแบบไหนวะ เละรึเปล่า”เขื่อนถาม

 

“เละบ้าอะไร คนนี่ล่ะ คนเป็นๆเมื่อคืนกูยังนอนกอดอยู่เลยแต่แปลกที่เช้ามา ฟางก็หายไป”ป๊อปปี้

พูด

 

 

“สงสัยจะคิดถึงฟางจนเลอะเทอะ เพราะถ้าฟางมาจริงๆนะ กูว่าเค้าก็ต้องอยู่กับมึงจนเช้าไม่ใช่หาย

ไปแบบนี้”เขื่อนพูด

 

 

“เอาสาวที่ไหนไปนอนแล้วโบ้ยว่าคือฟางรึเปล่า”โทโมะแซว

 

“กูไม่ใช่มึง ทะลึ่งละ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ฮัลโหล มายเฟรนด์”กวินเดินทักทายเพื่อนๆเข้ามาอย่างอารมณ์ดี

 

“ไอ้นี่ก็อีกคน ไปอารมณ์ดีมาจากไหนเนี่ย”เขื่อนถาม

 

“จากบ้านแฟนชั้นเนี่ยล่ะ แบบว่า อารมณ์ดี แฟนกลับมาก็งี้”กวินพูดแล้วยักคิ้วให้

 

 

“ไหนว่ามาอาทิตย์หน้าไง แฟนมึงมีประตูของโดเรมอนหรอ”เขื่อนถาม

 

“โนว แฟนชั้นเค้าเซอร์ไพร์ มาหาชั้นเมื่อเช้านี้เอง เย็นนี้เลยว่าจะพาไปฉลอง”กวินพูด

 

“เอาดิ อยากเห็นหน้าแฟนมึงว่ะ เย็นนี้พามาเจอพวกเราหน่อยดิ”โทโมะพูด

 

“ได้เลย แล้วจะรู้ว่าที่รักของกวินน่ะ สวยแค่ไหน”กวินพูดแล้วยิ้มอย่างภูมิใจ

 

 ชอบปล่อยให้รีดเดอร์ค้าง 55555 อยากรู้เรื่องเป็นไงต่อก็เม้นกับโหวตด้วยน้า

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา