เงาร้าย พ่ายรัก

 
 
อือ!! 
 
 
 
ขอบตาที่กระพริบถี่ ปรับแสงให้เข้ากับดวงตาที่เบิกกว้าง หลังจากการนอนมามากพอสมควร แต่!!! ที่นี่ที่ไหนกัน   มองไปรอบๆ ก็ไม่คุ้นกับบรรยากาศมากนัก ใช่สิที่นี้ไม่ใช่บ้านคุณโทโมะ ชั้นพอจะมองออกเพดานก็ไม่ใช้ สีของผนังห้องก็ไม่ใช้ มันไม่มีอะไรใช่ซักอย่าง แต่ทว่าที่เหลือบไปข้างกาย
 
 
 
คุณกฤตนัย   "kaew : ม่านตาเบิกกว้าง เมื่อพบว่ามีอีกบุคคลหนึ่งข้างๆชั้นที่นอนแน่นิ่งอยู่กับที่ บนเตียงที่ชั้นกำลังตื่นขึ้นมาได้ไม่นานนัก ชั้นพยายามตั้งสติและทบทวนเรื่องราวที่มันเกิดขึ้นแล้วพอที่จะจำมันได้ว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่ที่ผับกับคุณกฤตนัย แล้วหลังจากนั้นชั้นก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย  หรือว่า!! เมื่อลองคิดในอีกด้านหนึ่งดู แต่ก็ไม่น่าจะใช่เพราะเสื้อผ้าทุกชิ้นบนตัวก็อยู่ครบ ไม่มีอะไรขาดหายไปหรือเกินมาแม้แต่อย่างเดียว และมันก็พอที่จะทำให้ชั้นอุ่นใจขึ้นมาได้เล็กน้อยว่าคนข้างกายตรงนี้ไม่ได้ทำอันตรายกับร่างกายของชั้นแต่อย่างใด" 
 
 
 
 
อือ!!
 
 
 
คุณแก้ว!! นี่มันเกิดไรขึ้นครับ ทำไม   "กฤตนัย : ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความงงกับสภาพที่เป็นอยู่ในตอนนี้ และที่น่าตกใจมากกว่านั้นคือ มีคุณแก้วที่อยู่ข้างๆ บนเตียงเดียวกัน นี่ผมคงจะไม่ได้ทำอะไรให้เธอเสียหายหรอกนะ"
 
 
 
แก้วก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แล้วก็กำลังจะถามคุณนัยอยู่ด้วย 
 
 
 
เดี๋ยวนะครับ.......ผมจำได้ว่าคุณสลบไปแล้วผมกำลังจะช่วยแล้วหลังจากนั้นผมก็ไม่รู้สึกตัวอะไรอีกเลย 
 
 
 
งั้นแสดงว่าเราสลบกันไปทั้งคู่
 
 
 
ตอนนั้นเราดื่มเครื่องดื่มที่วางอยู่บนโต๊ะนั่น ใช่!! ผมว่าต้องมีคนไม่หวังดีกับเราแน่ๆ
 
 
 
เราไม่ได้เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะค่ะ แก้วว่าเราออกจากที่นี้กันดีกว่า 
 
 
 
ชั้นไม่ต้องการจะสืบสาวเอาความอะไรมาก ในเมื่อตัวเองก็ไม่ได้เสียหายอะไร แล้วจะได้รู้ไว้ว่าคราวหน้าควรจะระวังตัวให้มากกว่านี้
 
 
 
อย่าบอกนะครับห้องนี้คือชั้นบนของผับ   "kaew : ขณะเดินออกจากห้องมาได้ซักพักคุณกฤตนัยก็ถึงกับชะงักแล้วก็เป็นชั้นที่ต้องหยุดตามอีกคน "
 
 
 
มีอะไรรึเปล่าค่ะ 
 
 
 
ก็ห้องพวกนี้ มันเป็นที่ๆไม่เหมาะกับผู้หญิงอย่างคุณแก้วไงครับ มันมีไว้สำหรับหญิงชายที่ขึ้นมาหาความสุขใส่ตัวกัน    ชั้นถึงกับขนลุกซู่ที่ได้ยินคุณนัยพูดนี่ถ้าใครรู้เข้ามีหวัง ได้แทรกแผ่นดินหนีเป็นแน่ 
 
 
 
ผมว่าเราแยกกันตรงนี้ดีกว่าเดี๋ยวใครเห็นเข้า คุณแก้วจะดูไม่ดีได้นะครับ
 
 
 
ค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เอ๊ะ!! ใครเอาอะไรมาแปะไว้เนี่ย   พอเดินมาถึงที่รถก็พบกับโน้ตเล็กๆหนึ่งแผ่นที่ติดอยู่กับกระจกด้านคนขับ เขียนบอกไว้ว่า 
 
 
 "ขอโทษนะคะ ที่ไม่ได้คุยกันตามที่นัดไว้เมื่อคืน
 
แต่คุณไม่ห่วงหรอกนะคะ เราได้เจอกันอีกแน่ "
 
 
ชั้นถึงกับส่ายหน้าเมื่ออ่านข้อความในโน้ตจบลง เป็นบุคคลปริศนาคนเดิมอีกแล้ว จะเล่นอะไรกับกันแน่ ชั้นไม่สนุกด้วยหรอกนะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
อ้าวหนูแก้ว กลับมาซะตอนเช้าเลยนะลูก
 
 
 
เออ......พอดีเจอเพื่อนเยอะน่ะค่ะคุณแม่ก็เลยคุยกันซะเพลินเลยค่ะ ขากลับมันดึกมากเพื่อนเลยไม่ยอมให้กลับน่ะค่ะ ก็เลยต้องค้างที่นู้น 
 
 
 
ดีแล้วล่ะลูก ที่ไม่กลับค่ำๆมืดมันอันตราย 
 
 
 
ค่ะคุณแม่ แก้วขอตัวนะคะ
 
 
 
จ๊ะ   
 
 
 
ชั้นต้องโกหกคุณแม่อีกครั้งเพราะมันไม่คงไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่านี่อีกแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
∼กริ้งงงงงง!!!! ∼
 
 
 
ค่ะ คุณโทโมะ 
 
 
 
(ทำไรอยู่เหรอครับ) 
 
 
 
วันนี้จะเข้าบริษัทน่ะค่ะคุณโทรมามีอะไรรึเปล่าคะ   
 
 
 
(เปล่าหรอกครับแค่คิดถึงน่ะ อีก 2 วันผมก็จะกลับแล้วนะ) 
 
 
 
ค่ะ แก้วรู้
 
 
 
(มารับผมด้วยนะ) 
 
 
 
ค่ะๆๆ 
 
 
 
(ผมไปทำงานต่อล๋ะนะ คิดถึงนะครับ)
 
 
 
ค่ะๆ แก้วก็คิดถึงเหมือนกันค่ะ  
 
 
 
เสียงปลายสายสิ้นสุดลงหลังจบการสนทนา ชั้นก็กลับมาถอดหายใจอีกพักใหญ่ก่อนที่จะเตรียมตัวเข้าบริษัทอีกครั้ง เพื่อเตรียมเอกสารไว้รอเขากลับมาเครียมัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
∼ก๊อกๆๆๆ ∼
 
 
 
เชิญค่าาา
 
 
 
คุณแก้วค่ะมีคนมาขอพบค่ะ
 
 
 
อืม....ใครกันเหรอค่ะ 
 
 
 
ดิชั้นไม่ทราบเหมือนค่ะ 
 
 
 
ถ้างั้น...ให้เขาเข้ามาเถอะค่ะ    "kaew : ชั้นคิดว่าคงจะเป็นหุ้นส่วนสำคัญของที่นี้ที่มาพบคุณโทโมะล่ะมั้ง" 
 
 
 
 
 
 
 
∼ ก๊อก ก๊อก ก๊อก ∼
 
 
 
พอพนักงานออกไปได้ไม่นานนักก็มีเสียงเหมือนรองเท้าส้นสูงกระแทกกับพื้นดังขึ้นเพียงแค่สามครั้ง ดูเหมือนว่าเจ้าของคงจะก้าวได้ยาวนัก ก่อนที่ชั้นจะเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะผู้บริหารที่แอบได้นั่งของคุณโทโมะโดยพลการอย่างช้าๆ เมื่อปรากฎร่างของผู้มาเยือนได้อย่างเต็มสองตา ก็ถึงกับตกใจไปไม่น้อย
 
 
 
คุณเบลล์!!!    
 
 
 
ยังจำกันได้ดีนิคะคุณน้อง เดี๋ยวนี้ใหญ่ค้ำฟ้าแล้วล่ะสิค่ะ ถึงได้ไปนั่งอยู่ตรงนั้นน่ะค่ะ 
 
 
 
..............
 
 
 
จะไม่พูดอะไรกับคุณพี่บ้างเหรอค่ะ อุตสามาเยี่ยมทั้งที
 
 
 
ขอบคุณนะค่ะที่มา แต่ตอนนี้คุณโทโมะเค้าไม่ได้อยู่ที่นี้หรอกค่ะ
 
 
 
เหอะ!! ชั้นไม่ได้มาหาโทโมะหรอกแต่ชั้นมีเรื่องอยากคุยกับเธอ
 
 
 
เรื่องอะไรค่ะ   "kaew :  เปลี่ยนอารมณ์เร็วจัง"
 
 
 
ใจเย็นๆ สิค่ะ .......ชั้นว่าเธอคงคิดไม่ถึงกับรูปนี้ ใช่มั้ย
 
 
 
คุณเบลล์!! นิคุณ   "kaew : ดวงตาเบิกกว้างอีกครั้งเมื่อรูปที่ได้เห็นเป็นรูปของตัวเองกับคุณกฤตนัยที่กำลัง.....นอนกอดกัน ราวกับคู่รัก แล้วที่น่าตกใจมากไปกว่านั้นคือ ในรูปเหมือนกับว่าเราไม่ได้ใส่เสื้อผ้ากันเลย "
 
 
 
ฮืก!! หมดเวลาดูล่ะ เป็นงัยห่างสามีแค่วันสองวันถึงกับทนไม่ได้เลยเหรอ 
 
 
 
ไม่จิง ชั้นกับคุณนัยไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นในรูป  
 
 
 
มันอาจจะถูกอย่างที่เธอพูดนะ แต่คนอื่นที่เขาไม่รู้เรื่องนี้ด้วยล่ะ ห้ะ!! เป็นใคร ใครก็คิดกันทั้งนั้นแหละ
 
 
 
รูปพวกนี้เป็นฝีมือคุณใช่มั้ย
 
 
 
ใช่ชั้นเป็นคนจัดฉากเองแหละ เป็นไงถึงใจมั้ย 
 
 
 
แล้วคนที่ส่งข้อความ แปะโน็ตไว้ที่รถ ก็คือคุณอีกใช่มั้ย 
 
 
 
โอ้!! เก่งอีกแล้วสาวน้อย เฮ้อ!! เสียดายจัง นี้ถ้าเธอยังไม่รู้นะ ชั้นกะว่าจะเล่นสงครามประสาทกับหล่อนต่ออีกซะหน่อย  
 
 
คุณต้องการอะไรจากชั้นกันแน่   "kaew : คำถามนี้ชั้นก็เคยถามเขาไปแล้วหลายครั้ง และทุกครั้งเองชั้นก็พอจะเดาออกว่าเขาต้องการอะไร แต่ที่ชั้นถามออกไปเพราะชั้นอยากจะรู้ว่าเขาเล่นอะไรกับชั้นอยู่เขาดูสนุกมากกับการกระทำของตัวเอง แต่ชั้นไม่เลยซักนิด" 
 
 
หย่า!! ชั้นต้องการใบหย่าของเธอกับโทโมะ เพื่อแลกกับรูปพวกนี้
 
 
ถ้าคุณคิดว่ารูปพวกนี้ทำอะไรกับชั้นได้ก็เชิญเถอะคะ 
 
 
เธอท้าชั้นเหรอ ได้!! ชั้นให้เวลาเธอ 2 อาทิตย์หลังจากที่โทโมะกลับมา และถ้าเธอยังยืนยันคำเดิมคงรู้นะรูปพวกนี้ใครจะได้เห็นเป็นคนแรก 
 
 
หมดธุระของคุณแล้วใช่มั้ยคะ ถ้างั้นเชิญค่ะชั้นจะได้ทำงานต่อ  
 
 
หึ!! แล้วเราจะได้เห็นดีกัน 
 
 
 
 
∼ปัง!!∼ 
 
 
 
เสียงประตูห้องปิดลงด้วยฝีมือใครคงไม่ต้องบอกก็รู้ ชั้นหัวเสียกับเขามามากพอล่ะ แล้วชั้นก็ไม่ได้ติดใจอะไรกับภาพพวนนั้น เพราะมันไม่ใช่ความจริง ถึงแม้คุณโทโมะเค้าจะได้เห็นมันอย่างที่คุณเบลล์พูด แต่ถ้าเค้ามีความไว้ใจ และเชื่อใจชั้นสักนิด มันก็คงไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย 
 
 
 
                                                                               phung_TK_kaewjai

อัพเพิ่มแล้วน้าาาาาาาาาา