เงาร้าย พ่ายรัก

     ตอนนี้เป็นเวลาที่ผมประชุมเสร็จและกำลังเดินออกจากห้องประชุมพร้อมๆ กับพนักงานและผู้ถือหุ้นหลายๆคนที่แยกย้ายกันกลับ ส่วนผมก็เดินกลับมาเอาของที่ห้องทำงาน...
     แต่เมื่อผมเปิดประตูเข้ามาก็พบว่าภายในห้องก็ไม่ได้ดูมีอะไรที่ผิดปกติไป แล้วแขกไม่ได้รับเชิญคนเมื่อเช้าก็คงทนรอไม่ไหวแล้วก็กลับไปแล้วก็ได้ 

หมับ!!! 
 
 
จะรีบไปไหนเหรอค่ะ 
 
 
ผมแทบตกใจและอึ้งไปในเวลาเดียวกัน เมื่อจู่ๆก็มีคนมากอดรัดจากด้านหลังด้วยลำแขนอันเรียวเล็ก และคงเดาจากเสียงได้ไม่ยาก แทบไม่น่าเชื่อเพราะนี่ไม่ใช่วิสัยปกติของเธอแล้วล่ะ
 
 
ตกใจล่ะสิ หึ!! เบลล์บอกแล้วไงค่ะว่าเราต้องคุยก่อนให้รู้เรื่องก่อน
 
 
คุณจะพูดเรื่องอะไรอีก ในเมื่อเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว     "Tomo : ผมรีบพละตัวออกจากเบลล์ "
 
 
เพราะนังนั้นใช่มั้ยค่ะ ที่ทำให้คุณขาดเยื่อใยกับเบลล์ได้ถึงขนาดเนี่ย
 
 
ถ้าคุณหมายถึงแก้วละก็ผมจะบอกให้เลยว่าไม่ใช่ แต่เป็นเพราะใครคุณก็ไม่น่าถาม 
 
 
ใช่สิเบลล์รู้ว่าตอนนั้นเบลล์ผิด แต่ตอนนี้คุณช่วยให้โอกาสเบลล์อีกสักครั้งไม่ได้เลยเหรอ 
 
 
ถ้าคุณต้องการอย่างนั้นละก็ ผมบอกได้เลยว่าผมมันเป็นพวกเจ็บแล้วจำ 
 
 
ผมรีบเดินหันหลังออกจากห้อง และไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้นานมากกว่านี้

แล้วคุณจะได้รู้การที่คุณปฏิเสธชั้น มันจะทำให้คุณทรมานได้มากแค่ไหน  โทโมะ!! 

 
 
∼ตี้นๆๆ∼
     ผมขับรถมาถึงหน้าบ้านก็มีแก้วที่เดินมาเปิดประตูบ้านให้ผมได้ขับรถเข้าไป แต่ทำไมเธอต้องมาเปิดแล้วยามไปไหนทำไหมไม่มาปฏิบัติหน้าที่ ประตูมันก็ไม่ใช่เล็กๆที่จะพลักออกได้ในครั้งเดียว แล้วทำไมดึกดื่นป่านนี้ยังไม่ยอมหลับยอมนอนกันนะ เดี๋ยวมีเรื่องต้องเครียซะละ

แก้วทำไมต้องมาเปิดประตูเองล่ะ แล้วยามไปไหน 
 
 
ทันทีที่ลงจากรถผมก็ยิงทำถามใส่เธอ
 
 
 
ลุงยามไปธุระข้างนอกค่ะจะกลับก็ตอนเช้าโน้น แล้วนี่ทำไมคุณไม่กลับซะตอนเช้าเลยละ ชั้นจะได้ไม่ต้องรอ
 
 
หมายความว่าไง 
 
 
คุณก็รู้อยู่แกใจนิค่ะ ชั้นไม่จำเป็นต้องตอบ 
 
 
แก้ว!! คุณไปรู้เรื่องอะไรมาใช่มั้ย 
 
 
ไม่ใช่แค่รู้แต่ชั้นเห็น เห็นด้วยสองตาของชั้นเองแหละ
 
 
คุณหมายถึงเบลล์ใช่มั้ย
 
 
หรือว่าคุณมีคนอื่นอีกละ 
 
 
จะไปกันใหญ่แล้วมันไม่ใช่อย่างที่คุณเห็น เธอมาเองโดยที่ผมไม่ได้นัดอะไรใครทั้งนั้น 
 
 
พอเถอะค่ะ ชั้นไม่อย่างชวนทะเลาะกับคุณ 
 
 
แล้วต่างคนก็ต่างเงียบ ไม่ได้พูดอะไรกันจนถึงห้อง 
 
 
 
นี่จะยืนจ้องมองแก้วทำไมเนี่ย ไปอาบน้ำสิค่ะ       "kaew : ตั้งแต่เข้ามาถึงห้องชั้นก็เดินมาที่เตียงเพื่อจะนอนแต่คุณโทโมะน่ะสิไม่ยอมเดินไปไหนสักทีแล้วยังมายืนมองชั้นอีก "
 
 
เดี๋ยวเรายังคุยกันไม่เครียแล้วนะ         "Tomo : ผมทำที่เดินเข้าไปกอดแก้ว เพื่อให้รู้ว่าผมกำลังง้อเธออยู่เดี๋ยวแก้วก็ใจอ่อนเองแหละผมรู้ แก้วแพ้อ้อมกอดผม"  
 
 
พูดเฉยๆ ก็ได้ไม่ต้องกอดหรอกนะ
 
 
ไม่จนกว่าผมจะยอมฟังผมอธิบายให้เสร็จก่อน
 
 
หึม!! มีอะไรก็รีบๆพูด แก้วง่วงค่ะ
 
 
แล้วผมก็จัดการเล่าทุกอย่างให้แก้วฟังจนหมดไม่มีหมกเม็ดไว้เลยแม้แต่น้อย 
 
 
ทีนี้จะเชื่อกันได้รึยังครับ  หึมมมมมม       ∼ฟอด∼    
 
 
แก้วง่วงแล้วค่ะ     
 
 
∼ว้ายยยยย∼
 
 
คุณปล่อย ปล่อยยยยยย 
 
 
ผมจัดการช้อนตัวแก้วขึ้นแล้วเดินไปที่เตียงพร้อมๆ วางลงกลางเตียงนุ่มอย่างเบามือ
 
 
ตอบมาก่อนจะเชื่อหรือไม่เชื่อ  "Tomo :  ปากแข็งดีนัก งั้นต้องเล่นแบบนี้แหละ"
 
 
ถ้าบอกว่าไม่ละ 
 
 
ไม่เหรอ งั้นเราน่าจะหาอะไรทำที่ทำให้เราเชื่อใจให้กันมากกว่านี้แล้วล่ะ
 
 
อะไรเหรอค่ะ        "kaew : ชั้นถามคำถามแบบเด็กๆที่ขี้สงสัยอย่างไร้เดียงสา"
 
 
แน่ใจนะว่าอยากรู้น่ะ ใบ้ให้ก็ได้มันเป็นภาคปฏิบัติซะด้วยสิ 
 
 
พูดๆมาเถอะน่า แก้วเดาไม่ออกหรอกค่ะ 
 
 
ทำเป็นนึกไม้ได้ผ่านมาแค่ไม่กี่วันเองนะ มา!! เดี๋ยวผมรื้อฝื้นให้ใหม่ 
 
 
อะ อ๋อ ชั้นรู้ละคุณนี้ทะลึ่งจริงๆ ปล่อยเลยนะ ปล่อยๆๆๆ        "kaew : ชั้นเพิ่งนึกออกว่ามันคืออะไร ที่แท้ก็เรื่อง...โอ้ยยยย ไม่อยากจะพูด เรื่องน่าอายที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้นะเนี่ย"
 
 
ไม่อยากรู้แล้วเหรอคนสวย
 
 
แก้วรู้แล้ว ปล่อยนะคนบ้า คนเจ้าเลห์ จอมทะลึ่ง
 
 
มาเป็นชุดเลยนะที่รัก         "Tomo : พอได้ทีแก้วก็ทุบอกผมรัวๆราวกับเด็กที่ขออะไรแล้วไม่ได้ดั่งใจยังไงยังงั้นเลย"
 
 
ไปอาบน้ำเลยนะ ตัวเหม็นมากกกกกเลยนะรู้ปะเนี่ย  
 
 
โอเคครับ เดี๋ยวจะทำให้ตัวหอมๆ ให้น่ากอดเลยนะครับ  ∼ฟอดดดด∼ 
 
 
ไปได้ซักทีคนบ้าอะไรอยู่ไกลแล้วเปลืองตัวทุกทีเลย  
 
 
     สักพักชั้นลองกลับมานึกอีกแง่หนึ่งดูว่าชั้นจะมีความสุขแบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน ถ้าเขาคนนั้นกลับมาทวงสิ่งที่เคยเป็นของเขามาก่อน พอถึงเวลานั้นช่วงเวลาดีๆ แบบวันนี้คงจะจบสิ้นลง 
 
 
 
 
 
ยัยเบลล์แล้วแผนเธอละไปถึงไหนละ  
 
 
ก็เรื่อยๆนะ วันนี้ชั้นก็ไปที่บริษัทโทโมะมาเหมือนกัน โชคดีเจอนังแก้วชั้นเลยสั่งสอนมันไปนิดหน่อย
ซึ่งตอนนี้ชั้นอยู่ในผับกับยัยพิมหลังจากที่ออกจากบริษัทโทโมะได้ไม่นาน 
 
 
แล้วต่อไปแกจะทำอะไรอ่ะ 
 
 
หึ!! มานั่งคิดไปคิดมา  ชั้นว่าคราวน่าชั้นเอาจริงละ เล่นลิ้นนานไปก็รู้สึกว่าน่าเบื่อ มันต้องเลือดตกยางออกกันซะหน่อยแล้วล่ะ
 
 
ก็ดีชั้นกำลังว่างนะแกจะให้ทำอะไรก็บอกแล้วกัน 
 
 
เอาไว้ชั้นจะบอกทีหลังนะ ส่วนตอนนี้ชั้นว่าเราไปเด้นซ์ต้อนรับความสุขที่กำลังจะเกิดกับชั้นกันก่อนดีกว่า         "Belle : หึ!! ยัยพิมเอ้ยแกนี่ก็หัวอ่อนจังเลยนะ ดีล่ะชั้นจะได้หลอกใช้ได้ง่ายๆหน่อย ยัยเพื่อนกิน!! "
 
 
 
∼ตึกก∼
 
 
ขอโทษค่ะ คุณเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ 
 
 
ชั้นรีบเอ่ยขอโทษคนที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งไม่รู้ว่าชั้นหรือเขาที่เดินชนกันก่อน 
 
 
ไม่เป็นไรครับ 
 
 
เออ....คะ ค่ะ        "Belle : พอเขาเงยหน้าขึ้นมาชั้นถึงพบว่าหล่อปานเทพบุตร ทำให้ชั้นถึงก็ต้องสะดุดในคำพูดไปเลย"
 
 
แล้วคุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ 
 
 
มะ ไม่เป็นไรค่ะ 
 
 
คุณ...
 
 
เบลล์ค่ะ 
 
 
ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมชื่อนัยนะครับ 
 
 
ค่ะคุณนัย 
 
 
แล้วคุณมากับใครเหรอครับ 
 
 
เบลล์มากับเพื่อนน่ะค่ะ แค่ว่าหนีไปเต้นโน้นแล้วค่ะ
 
 
งั้นถ้าไม่รังเกียจเชิญคุณด้านนู้นได้มั้ยครับ 
 
 
เออ..ค่ะ   "Belle : ใครจะไปกล้าปฏิเสธกันล่ะหล่อขนาดนี้ละ ถ้าจะผูกสัมพันธ์ก็คงไม่เสียหลาย"
 
 
จะรับอะไรครับคุณนัย
 
 
เอาเครื่องเดิมเหมือนเดิม แต่พิเศษหน่อยนะผมมีแขก
 
 
ครับคุณนัย
 
 
ทำไมพวกเขาดูเกรงๆ คุณล่ะค่ะ
 
 
เป็นปกติอยู่แล้วครับ คงกลัวจะโดนหักเงินเดือน 
 
 
หมายความว่าไงค่ะ เบลล์ไม่เข้าใจ 
 
 
ผมเป็นคนบริหารผับที่นี้น่ะครับ 
 
 
จะ จริงเหรอค่ะ       "Belle : ชั้นอึ้งเข้าไปอีกหนึ่งเท่าตัว ที่ได้รู้ว่าเขาเป็นเจ้าของผับที่นี้พระเจ้า!!ฟ้าชั่งเข้าข้างชั้นเหลือเกินที่หนุ่มหล่อเจ้าของผับชื่อดังย่านใจกลางกรุงจะมาให้ความสนใจกับชั้นขนาดนี้ คิดแล้วอย่างจะหัวเราะให้ตัวเอง "
 
 
ผมว่าเราไปนั่งตรงนู้นกันดีกว่าครับ 
 
 
ค่ะ
 
 
 
                                                                           phung_TK_kaewjai
 

ห่างหายไปนานเลยใช่มั้ยจร้าาาา 
คิดถึงผู้อ่านทุกคนเลยนะจร้าาาา
วันนี้ว่างเลยนั่งแต่แล้วรีบอัพให้ทุกคนเลยคร้า