เงาร้าย พ่ายรัก

.
.
.
ในตอนเช้าขณะที่ชั้นกำลังนอนอยู่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ชั้นจึงดันกายขึ้นนั่งกับเตียงแล้วรีบหยิบโทรศัพท์มาดูที่แท้ก็คุณโทโมะนั้นเอง แต่โทรมาทำไมกันนะ
 
 
สวัสดีค่ะ มีอะไรรึเปล่าค่ะ 
 
 
มีความคิดถึงไงครับ
 
 
เล่นได้ทุกเวลาเลยนะคุณ
 
 
ผมแค่อยากจะบอกคุณว่าผมจะกลับแล้วนะ
 
 
แต่คุณบอกว่า 1 อาทิตย์ไม่ใช่เหรอค่ะทำไมกลับเร็วจัง  
 
 
พอดีเที่ยวบินต่อไปถูกยกเลิกไปก่อนน่ะก็เลยต้องกลับเร็ว
 
 
เหรอค่ะ 
 
 
ครับ แล้วนี่คุณทำอะไรอยู่ล่ะ
 
 
พี่งตื่นค่ะ 
 
 
ตื่นสายเหรอ
 
 
นี้คุณสายที่ไหนกันเพิ่ง 6 โมงเช้าเองเนี่ย เวลาที่นี้ไม่ได้เหมือนที่โน้นซะหน่อย 
 
 
ล้อเล่นครับ งั้นแค่นี้นะตอนเย็นเจอกันครับ 
 
 
ค่ะๆ      "kaew : ชั้นวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมแล้วลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว "
 
 
คุณแก้ว ตื่นเช้าจังเลยนะค่ะ     "kaew : จากที่ชั้นทำธุระเสร็จชั้นก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อช่วยคุณป้าแม่บ้านทำอาหาร "
 
 
นิดหน่อยค่ะ อืม...แล้วเช้านี้ป้าทำอาหารอะไรบ้างค่ะ 
 
 
ก็มี แกงจืด ต้มข่าไก่ แล้วก็ขนมปังหน้าหมูของคุณผู้หญิงค่ะ 
 
 
แก้วช่วยนะค่ะ    
 
 
 
 
ชั้นลงมือทำอาหารเช้ากับคุณป้าจนเสร็จสับ แล้วอาหารทุกอย่างก็อยู่บนโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว เป็นจังหวะเดียวกับที่คุณพ่อ และคุณแม่ลงมาพอดี 
 
 
หนูแก้วลงมาทำอาหารเหรอลูก 
 
 
ค่ะคุณแม่ 
 
 
สงสัยวันนี้พ่อคงคลานไปทำงานแน่ๆเลย 
 
 
ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้งค่ะ คุณพ่อ 
 
 
เออ คุณแม่คะ พี่เค้าบอกว่าจะกลับมาเย็นนี้แล้วนะค่ะ
 
 
ทำไมเร็วจังเลยไหนบอกตั้ง1อาทิตย์
 
 
พอดีแพลนบินถูกยกเลิกน่ะค่ะ ก็เลยต้องกลับเร็ว 
 
 
งั้นเย็นนี้แม่ว่าเราทำกับข้าวไว้เยอะๆเลยดีมั้ยลูก แม่กะว่าจะชวนคุณหญิงแม่กับคุณพ่อหนูมาด้วยถือซะว่าเป็นวันรวมญาติเลยแล้วกัน 
 
 
ดีค่ะ คุณแม่แก้วก็คิดถึงคุณหญิงแม่กับคุณพ่ออยู่เหมือนกันค่ะ
 
 
จ๊ะเดี๋ยวตอนเย็นค่อยว่ากันอีกทีนะลูก 
 
 
ค่ะ คุณแม่ 
 
 
 
เวลาล่วงเลยมาครึ่งวัน ซึ่งตอนนี้ชั้นได้ออกมารับคุณโทโมะที่สนามบินตามเวลาที่เค้าบอกเอาไว้ 
 
 
 
แก้ว คุณอยู่ไหน   "Tomo : ซึ่งตอนนี้ผมก็ลงจากเครื่องเรียบร้อยแล้วและที่สำคัญผมกำลังมองหาแก้วภรรยาสุดที่รักของผมอยู่ "
 
 
แก้วอยู่ที่สนามบินแล้วนะค่ะ 
 
 
ผมขอมองหาคุณแปปนึงนะ 
 
 
เอโคค่ะ  
 
 
เอ๊ะ!! ใครอ่ะ   "kaew : ขณะที่ชั้นกำลังมองหาคนโทโมะกลางผู้คนที่ดูวุ่นวาย ก็มีมือใครไม่รู้มาปิดตาชั้น"
 
 
ให้ทาย 
 
 
คุณโทโมะ  "kaew : แรกๆก็ตกใจ แต่พอได้ยินเสียงก็ทำให้ชั้นโล่งใจไปเลยคิดว่าจะเป็นเหมือนวันนั้น"
 
 
ทำไมจำได้ล่ะ แสดงว่าคุณคิดถึงผมบ่อยละมั้ง 
 
 
อย่าโมเมไปเองนะค่ะ แก้วกลับแล้วนะไม่ช่วยถึงของด้วย   "kaew: ชั้นรีบหันหลังให้คุณโทโมะแล้วเดินหนีไปที่รถอย่างรวดเร็ว "
 
 
ใจร้ายอ่ะ รอด้วยซิคุณ   "Tomo : ผมวิ่งตามแก้วแทบไม่ทัน คนอะไรแย่นิดหน่อยก็เขินละ"
 
 
 
∼ตี๊น ๆๆ ∼ 
 
 
บังอรไปเปิดประตูซิสงสัยตาโมะกับหนูแก้วคงมากันแล้วละ 
 
 
ค่ะคุณผู้หญิง 
 
 
หนูแก้วกับโทโมะเค้าเป็นยังไงกันบ้างค่ะคุณพัชรา 
 
 
ก็น่ารักกันทั้งคู่เลยค่ะ ก็ดูแลเอาใจใส่กันดี แถมหนูแก้วยังทำอาหารเก่งซะจนตอนนี้น้ำหนักขึ้นไปหลายกิโลเลยค่ะคุณหญิง 
 
 
ขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ 
 
 
ค่ะ คุณหญิง อ้าว!! เข้ามากันแล้ว
 
 
คุณหญิงแม่ แก้วคิดถึงที่สุดเลยค่ะ  "kaew : ชั้นวิ่งเข้าไปกอดคุณหญิงแม่ที่กำลังนั่งคุยอยู่กับคุณแม่อยู่ "
 
 
แม่ก็คิดถึงคุณหนูนะลูก แล้วทำไมวันนั้นนัดกับแม่ว่าจะไปทานข้าวเย็นกับแม่ทำไมยกเลิกซะละมีปัญหาอะไรรึเปล่าลูก 
 
 
ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุณหญิงแม่ เอ่อ...แก้วว่าเราไปที่โต๊ะอาหารกันดีกว่าค่ะ คุณพ่อคงรอนานแล้วนะค่ะ   "kaew : ชั้นพยายามที่จะเลี่ยงและจะไม่พูดถึงเรื่องนั้นอีก ถึงซะว่าเป็นวันโชคร้ายของชั้นละกัน "
 
 
คุณพ่อ แก้วคิดถึงคุณพ่อจังเลยค่ะ   "kaew : ชั้นวิ่งไปหาคุณพ่อที่กำลังคุณกับคุณพ่อของคุณโทโมะอยู่ แล้วชั้นก็นั่งลงที่โต๊ะอาหาร "
 
 
พ่อก็คิดถึงคุณหนูเหมือนกัน 
 
 
งั้นวันนี้คุณพ่อทานอาหารเยอะๆนะค่ะ แก้วทำเองเลยน้า "kaew :  ชั้นตักอาหารใส่จานข้าวของคุณพ่อ"
 
 
ไม่ตักให้ผมบ้างเหรอ   "Tomo : พอเข้ามาถึงบ้านผมก็รู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นหมาหัวเน่ายังไงยังงั้นเลย พอได้ที่ผมก็เลยเอาบ้าง "
 
 
ไม่!! 
 
 
วันนี้สองรอบแล้วนะ ระวังนะคืนนี้จะโดนลงโทษ  "Tomo : ผมกระซิบเบาๆกับแก้วเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน "
 
 
ไม่กลัวหรอกค่ะ.. แบร่..   "kaew : ชั้นกระซิบตอบคุณโทโมะคนบ้าอะไรยังกะเด็กลงทุกวัน "
 
 
เล่นกันไปเด็กๆ ไปได้นะคู่นี้  แล้วเรื่องหลานแม่ล่ะไปถึงไหนแล้ว
 
 
เอ่อ...      "kaew : คุณหญิงแม่พูดทำเอาชั้นอึ้งไปเลย"  
 
 
แต่งงานกันมาจะครบปีแล้วนะลูก จะตามคู่อื่นไม่ทันอยู่แล้วเนี่ย 
 
 
โทโมะก็อีกคนจัดการเครียเรื่องนี้ให้พ่อด้วย 
 
 
คุณพ่อค่ะ  "kaew : โอ้ย!!!  มีแต่คนเชียร์อยากจะบ้าตาย ชั้นยังอยากเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่เลย รู้สึกว่าความกดดันจะอยู่ที่ชั้นคนเดียวนะเนี่ย เห้ยยยยยยยยย"
 

หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จชั้นกับคุณโทโมะก็เดินมาส่งคุณพ่อกับคุณหญิงแม่ขึ้นรถที่หน้าบ้านซึ่งมรคนขับรถของที่บ้านรออยู่
 
 
วันหลังมาอีกนะค่ะคุณพ่อ แก้วจะทำอาหารให้สุดฝีมือกว่านี้เลยค่ะ
 
 
แค่นี้ก็พอแล้วคุณหนู แค่คุณหนูทำกับข้าวแล้วก็งานบ้านงานเรือนเป็นพ่อก็ดีใจแล้วล่ะ 
 
 
โทโมะก็เหมือนกันนะลูก แม่ฝากดูแลคุณหนูของแม่ด้วยนะ ดูท่าจากวันนี้แล้วยังใช้ไม่ได้เลยนะลูก 
 
 
ครับคุณหญิงแม่ 
 
 
ใช้ไม่ได้ยังไงค่ะคุณแม่  "kaew : ชั้นถามคุณแม่อยยากสงสัย อะไรที่บอกว่าใช้ไม่ได้กัน ก็ทำดีที่สุดแล้วนี่ "
 
 
ก็ดูหนูทำตัววันนี้สิคุณหนูแม่ว่ายังไม่ผ่านการเป็นภรรยาที่ดีเลยนะลูก สามีมาจากที่ทำงานเหนื่อยๆ แทนที่จะดูแลแต่ดูหนูทำสิไม่ใช่เลยนะลูก   "kaew : เห็นมั้ยคนนี้แหละละเอียดจริง สุดยอดหญิงไทยในตำนาน"
 
 
ค่ะ...งั้นวันหลังแก้วจะทำให้ดีกว่านี้นะค่ะ    "kaew : ชั้นก็พูดไปงั้นแหละทำไม่ทำก็ต้องดูสถานการข้างหน้าอีกที"
 
 
พ่อกับแม่กลับก่อนนะ
 
 
ครับ สวัสดีครับคุณพ่อ คุณหญิงแม่ 
 
 
สวัสดีค่ะ เดินทางปปลอดภัยนะค่ะ 
 
 
คุณอาบน้ำก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวแก้วเครียกระเป๋าให้คุณก่อน  
 
 
ครับ        "kaew : พอถึงห้องชั้นก็จัดการกับกระเป๋าเดินทางของคุณโทโมะที่ยังไม่ได้เปิดใช้งานทันที  "
 
 
เวลาผ่านไปไม่นานคุณโทโมะก็ออกจากห้องน้ำแล้วชั้นก็เข้าไปอาบน้ำต่อ แล้วก็ออกมาด้วยชุดนอน
 
 
เงียบไปละสงสัยหลับไปแล้ว   "kaew : ชั้นเดินเข้ามาที่เตียงอยากช้าๆ พร้อมมองคนที่นอนอยู่อย่างสงบนิ่งบนเตียง "
 
 
  ชั้นล้มตัวนอนหันหลังให้คนข้างๆ แล้วกำลังจะหลับตาลง.....
 
 
∼หมับ∼
 
 
ฮืมมมมมมมมมมมม
 
 
คุณ!! อีกแล้วนะ
 
 
อะไรครับ 
 
 
มากอดแก้วทำไม ไปนอนดีๆเลยนะ 
 
 
นี้แหละดีที่สุดแล้ว   ∼ฟอด∼
 
 
อ๊ะ!! คุณทำอะไรเนี่ย   
 
 
อยู่เฉยๆ สิแก้ว   "Tomo :ผมเลื่อนริมฝากปากจากแก้มมาเป็นติ่งหู เป็นการปลุกอารมณ์ของแก้วเพื่อให้คล้อยตามผม อยากจะรู้นักว่าเด็กดื้ออยากแก้วจะทนการปลุกเร้าอันแสนเร่าร้อนของผมได้ถึงเท่าไหร่ วันนี้แหละจะได้เห็นดีกันว่าใครแน่กว่ากัน "
 
 
คุณหยุดนะ ฮึก ปล่อย  "kaew : วันนี้เค้าเป็นบ้าอะไรเนี่ยเดี๋ยวจุ๊บแล้วก็ติ่งหู ทำเอาชั้นสั่นไปหมดทั้งตัว โรคจิตเข้าสิงรึไง"
 
 
แก้วเราทำตามที่ผู้ใหญ่ท่านขอได้แล้วนะ 
 
 
อะไรของคุณ 
 
 
อย่าเปลี่ยนเรื่อง 
 
 
ชั้นไม่รู้เรื่อง 
 
 
ผมบอกให้ก็ได้เรื่อง ''ลูก'' ไงละ 
 
 
ชั้น....ชั้น...อุ๊บ!!  "Tomo : ผมไม่รอให้เธอพูดอะไร ก็รีบปิดปากเธอด้วยปากผม ผมจูบแก้วอย่างเนิ้นนานจนเจ้าตัวส่งเสียงประท้วง แสดงให้รู้ว่ากำลังขาดลมหายใจ "
 
 
อือ...อือ.. 
 
 
ผมถอนริมฝีปากออกจากแก้ว แล้วมองน้ำเธอที่กำลังมองผมด้วยความสับสนปนกับความเกรงกลัวอยู่ไม่น้อย 
คุณชั้นกลัว   "kaew : ชั้นบอกคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกกลัวตามที่บอกเค้าไป พร้อมๆกับร่างกายที่สั่นสะท้านไปทั้งตัว "
 
 
คุณไม่ต้องกลัว เราจะผ่านมันไปด้วยกัน    "Tomo : ผมปัดเส้นผมที่ประปรายอยู่บนใบหน้าของแก้วที่เปียกชื่นด้วยเหงื่อเพื่อเป็นการปลอบ"
หลังจากนั้นผมก็ทำการปลดพันธนาการทุกอย่างของเราทั้งสองออกและปล่อยให้มันเป็นไปตามสัญชาตญาณของมนุษย์ทั้งหญิงและชาย ร่างกายก็ย่อมรับรู้ความสุขสมซึ่งกันและกัน จนกว่าค่ำคืนอันแสนยาวนานนี้จะจบลง
 
 
 
 
                                                                             phung_TK_kaewjai 

ไรเตอร์มาอัพทันใช่มั้ยจร้าาาาาาา  
ยังไงก็   Happy New Year  ผู้อ่านทุกคนเลยนะครัาาาาา 
เคาวน์ดาวก็ขอให้สนุก ใครกลับต่างจังหวัดก็ขอให้เดินทางกันปลอดภัยทุกคนเลยคร้าาาาา
แล้วเราจะยิ้มรับ ปีใหม่ไปด้วยกัน