เงาร้าย พ่ายรัก

.
.
.
.
 
ในยามเช้าที่มีแสงแดดสอดส่องผ่านผ้าม่านสีหวานของรีสอร์ท พร้อมกับเสียงของคลื่นทะเลเพียงเล็กน้อย ที่ทำให้ผมขยิบตาตื่นแต่ยังไม่ได้ลุกไปไหน ผมยังมองคนในอ้อมกอดของผมตั้งแต่เมื่อคืนที่ยังไม่ได้คลายกอดเธอ พร้อมๆกับคลียิ้มออกมามันเป็นเช้าที่สุดแสนจะมีความสุข ยิ่งมองเธอผ่านจากแผ่นหลังก็ยิ่งน่ารัก สวยไปซะทุกมุมที่มอง แล้วผมก็เผลอไปจูบเธอเข้าที่แก้มข้างขวาของเธอจน.......
 
 
 
อือ...คุณ!!  "Tomo : เธอหันหน้ามาทางผมแล้วมองผมอยู่นาน"
 
 
อะไรเหรอครับ   "Tomo : ผมกระชับกอดเธอแน่ขึ้นอีก "
 
 
คุณทำอะไรชั้น    "Tomo : แก้วทำหน้าอย่างเอาเรื่อง"
 
 
ทำอะไรครับ
 
 
คุณลักหลับชั้นเหรอค่ะ
 
 
คุณรู้ได้ไง   "Tomo : ผมถามเธออย่างสงสัย ปกติคนหลับอยู่คงไม่รู้สึกอะไรถึงขนานนี้หรอก"
 
 
เออ....ชั้น...ชั้น  
 
 
ว่าไงล่ะครับ   
 
 
ชั้นตื่นตั้งนานแล้ว
 
 
ตื่นก่อนแต่ยอมให้ผมนอนกอดคุณอย่างนี้นะเหรอ   "Tomo : ดูสิแก้วจะตอบว่ายังไง" 
 
 
ชั้นไม่พูดกับคุณแล้ว ปล่อยมือด้วยค่ะ  "kaew  : ชั้นนิ่วหน้าใส่คุณโทโมะ แล้วคุณโทโมะก็คลายชั้นออกจากอ้อมกอด ชั้นรีบเดินหนีเข้าห้องน้ำ เพื่อหลบหน้าเค้าอายเป็นบ้าเลย เล่นถามซะจนมุมขนาดนั้น พอดีชั้นเป็นคนโกหกไม่เก่งซะด้วยสิ แต่มันก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกตอนที่ชั้นอยู่ในอ้อมกอดของเค้ามันรู้สึกอบอุ่น และปลอดภัย ชั้นไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ชั้นคิดแบบนั้น"
 
 
แต่แล้วเมื่อชั้นอาบน้ำเสร็จก็ควานหาเสื้อผ้ามาสวมใส่แต่ทว่า ชั้นลมเอามันเข้ามาตายแน่ๆชั้นจะทำไงดีละเนี่ย 
 
 
ก๊อกๆๆๆๆ
 
 
คุณเป็นอะไรรึเปล่าคุณเข้าห้องน้ำนานแล้วนะ 
 
เอ่อ...ชั้นไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ  "kaew : เสียงเคาะประตูของคนข้างนอกทำให้ชั้นยิ่งคิดมากเข้าไปใหญ่ ถ้าให้ชั้นออกไป โดยสภาพที่มีแค่ผ้าเช็ดตัวแบบนี้คงไม่ปลอดภัยแน่ๆ "
 
 
คุณ แล้วทำไม คุณยังไม่ออกมาซักทีล่ะ 
 
 
เอ่อ...คือชั้น ชั้นออกไปไม่ได้ค่ะ 
 
 
ออกมาไม่ได้ หมายความว่าไงคุณ 
 
 
ชั้นลืมเอาเสื้อผ้า เข้ามาอ่ะ 
 
 
คุณก็ออกมาแต่งตัวข้างนอกสิ  "Tomo : ผมก็นึกว่าเรื่องอะไรแค่ลืมเอาเสื้อผ้าเข้าไป  ผมไม่ได้คิดอะไรหรอกนะผมลูกผู้ชายพอเหมือนกัน "
 
 
ไม่ได้ !!  "kaew : ชั้นรีบตอบกลับโดยฉับพลัน ชั้นไม่ยอมออกไปทั้งสภาพแบบนี้หรอก "
 
 
แล้วคุณจะเอายังไง 
 
 
เอ่อ...คุณช่วยหยิบเสื้อคลุมให้ชั้นหน่อยสิ 
 
 
โอเคๆ รอแป๊ปนึงนะ 
 
 
คุณได้รึยังค่ะ "kaew : คุณโทโมะไปหยิบเสื้อคลุมอยู่นานไม่เห็นมาซักที ชั้นเลยตะโกนเรียก" 
 
 
ได้แล้วๆ คุณเปิดประตูสิ 
 
 
คุณหันหลัง ยื่นให้ชั้นนะ  
 
 
อืมๆ 
 
 
แล้วชั้นก็เปิดประตูออกเล็กน้อย พอให้มือยื่นออกไปได้แล้วรีบหยิบเสื้อคลุมมาจากมือของคุณโทโมะที่ยืนหันหลังตามที่ชั้นบอกอยู่แล้วรีบปิดประตูห้องน้ำแล้วสวมเสื้อคลุมนั้นทันที  ชั้นตั้งสติก่อนสักพักแล้วรีบเปิดประตูออก 
 
 
คุณ!! ทำไมคุณยงยืนตรงนี้อยู่ล่ะค่ะ   "kaew : พอชั้นออกจากห้องน้ำก็ตกใจเมื่อเห็นคุณโทโมะ ยังยืนอยู่ตรงนี้ ชั้นจึงรีบกระชับเสื้อคลุมให้แน่หนาขึ้นอีก"
 
 
เอ่อ...  "Tomo : ผมไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่มองดูสภาพของแก้วในตอนนี้ ซึ่งมันทำให้ผมแทบสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ตั้งแต่เท้าจนหยุดตรง.... ไม่อยากจะพูด"
 
 
คุณโทโมะไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่ยืนมองชั้น ด้วยสายตาที่.... แล้วชั้นก็เดินไปทางอื่นแต่ทว่า
 
 
เดี๋ยวคุณ 
 
 
ว้ายยยยยยยย!! 
 
 
พรึบ!! 
 
 
ในขณะที่ชั้นกำลังจะเดินหนี แต่คุณโทโมะจับแขนชั้นไว้ได้ทันชั้นจึงหันไปทางเค้าแล้วด้วยความที่เท้าของชั้นยังชื้นน้ำอยู่เมื่อสัมผัสกับกระเบื้องอย่างรวดเร็วทำให้ชั้นเสียการทรงตัวแล้วก็เซไปปะทะกับอกแกร่งของเค้าอย่างแรงแล้วพลอยล้มกันไปทั้งคู่โดยที่ชั้นเป็นคนทับคุณโทโมะ 
 
ตอนนี้เราสองคนอยู่ในท่าที่แก้วทับผมอยู่ ตอนล้มลงมาผมก็ตกใจอยู่เหมือนกันแต่เมื่อสายตาของเราใกล้กันในระยะเพียงไม่กี่เซน จนได้ยินเสียงหายใจของกันและกัน มันทำให้เคลิ้มแล้วเลื่อนหน้าเข้าใกล้เธออีกเรื่อยๆ แต่เมื่อเนินเนื้อทั้งสองของเธอติดกับอกแกร่งของผมทำให้ยิ่งสติแตกเข้าไปใหญ่จนในที่สุด 
 
 
อืม.....อื้อ 
 
 
เสียงครางเล็กๆ ที่น่ารักของแก้วก็หลุดออกมาหลังจากที่เราเผลอจูบกันอย่างลืมตัว และมันก็ช่วยเรียกสติผมให้กลับขึ้นมา แล้วเราก็พละออกจากกัน 
 
 
คุณ...ผมขอโทษ   "Tomo: ผมรีบขอโทษเธอและอยากให้เธอรู้ว่าอารมณ์มันพาไปจริงๆ"
 
 
มะ ไม่เป็นไรค่ะ  "kaew : ชั้นรีบลุกขึ้นยกมือจับปากแล้วเดินไปแต่งตัว "
 
 
ผมมองตามเธอไปสักพัก ผมดูออกเลยว่าเธอหน้าแดงมากแต่ผมก็ไม่รู้ว่าใช่เพราะเขินอยู่รึเปล่า แล้วหลังจากนั้นผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป 
 
พอผมออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดที่สบายๆ เหมาะกับบรรยายกาศภายนอกเป็นอย่างมาก แล้วสิ่งแรกที่ผมคิดหลังจากออกมาจากห้องน้ำก็คือ แก้ว 
 
 
คุณอาบน้ำเสร็จแล้วเหรอค่ะ ชั้นสั่งอาหารมาให้แล้วนะ 
 
 
ครับ  "Tomo : ผมและเธอเดินไปยังโต๊ะอาหาร ที่มีอาหารอยู่ประมาณสองสามอย่าง แล้วก็นั่งทานกัน "
 
 
คุณโทโมะค่ะ คือ...วันนี้ชั้น...อยากเล่นน้ำค่ะ
 
 
ไปสิครับ ผมอยากไปอยู่พอดี   
 
 
หลังจากที่เราทานข้าวกันเสร็จ ชั้นกับคุณโทโมะก็เตรียมตัวออกไปเล่นน้ำกัน 
 
 
คุณผมว่าเราเล่นที่สระก็ได้นะ เดี๋ยวผิวจะเสีย  "Tomo : ผมนึกขึ้นได้ว่านี้มีสระสำหรับว่ายน้ำอยู่เหมือนกัน ผมเลยลองชวนแก้วดูเผื่อเธอไม่อยาดเล่นน้ำทะเล ให้ผิวคล่้ำเสียเหมือนๆ กับผู้หญิงส่วนมากกังวล"
 
 
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เล่นที่ทะเลเลยดีกว่า มาทะเลทั้งทีจะเล่นที่สระว่ายน้ำมันจะสนุกอะไรล่ะค่ะ 
อีกอย่างเล่นแค่วันเดียวผิวคงไม่เสียหรอกค่ะ 
 
 
ผมชอบเธอก็ตรงนี้ล่ะครับเธอดูเป็นคนลุยๆ ไม่ชอบจุกจิกับรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ของตัวเอง นี้แหละครับ แม่ของลูกผม !!
 
 
ชั้นกับคุณโทโมะเดินเลาะริมหาดซักพัก ชั้นก็คิดอะไรดีๆขึ้นมาซะและ 
 
 
เอ่อ...คุณโทโมะค่ะ ชั้นอยากให้คุณหันหลังไปแป๊ปนึงน่ะค่ะ
 
 
ฮืม  "Tomo : ผมมองแก้วอย่างงงๆ "
 
 
แป๊ปเดียวค่ะ   "kaew : ชั้นส่งสายตาอ้อนวอนให้เค้าแล้วก็ยอมทำตามอย่างที่ชั้นพูด"
 
 
ซ่าาาา!!!!
 
 
คุณนี้คุณทำอะไรเนี่ย คุณแกล้งผมเหรอ  "Tomo :  เมื่อผมหันหน้าไปทางอื่น แล้วจู่ๆ ผมก็สะดุ้งเมื่อถูกอะไรบางอย่างซัดเข้ามาจากด้านหลัง ใช่!! มันคือน้ำ แล้วคงไม่มีใครทำนอกจาก...แก้ว!! ใช่เธอแกล้งผม "
 
 
เปล่านะชั้นไม่ได้ทำนะ ว้าย!!   "kaew : ชั้นวิ่งหนีคุณโทโมะที่จะเข้ามาจับตัวชั้น  ด้วยสีหน้าที่อยากเอาคืออย่างสุดฤทธิ์ "
 
 
นี่คุณจะหนีไปไหน มานี้เลย   "Tomo : ผมไล่จับแก้วอยู่นานแล้วสุดท้ายเธอก็หนีไม่พ้นมือผมอยู่ดี ผมได้จังหวะจึงรวบตัวแก้วเข้าหาอกแกร่งของผม แล้วล๊อกไว้อย่างแน่นานด้วยลำแขนของตัวเอง "
 
 
คุณปล่อยชั้นนะ ชั้นไม่เล่นแล้วชั้นยอมแล้ว ชั้นไม่หนีแล้วก็ได้   "kaew : ชั้นพูดอย่างนั้นเพื่อให้มีช่องทางหนีได้บ้าง ชั้นไม่อยากอยู่ใกล้เค้า แต่พอได้ใกล้ที่ไรความรู้สึกมันก็ไม่ตรงกับความคิดเอาซะเลย "
 
 
ทีแกล้งล่ะไม่คิด มันสายไปแล้วคนสวย มานี่ 
 
 
ว้ายยยยย!! คุณจะทำอะไรค่ะเนี่ย ปล่อยๆๆ "Tomo : แก้วทุบรัวหน้าอกของผม กำปั้นเล็กนิดเดียวจะทำอะไรผมได้กันล่ะ  แล้วผมก็แกล้งเธอโดยการอุ้มเธอขึ้นมาแล้วเดินลงไปที่น้ำทะเล"
 
 
คุณโทโมะหยุดก่อนชั้นว่ายน้ำไม่เป็นนะค่ะ   "kaew : ชั้นตัดสินใจเอามือคล้องคอของคุณโทโมะไว้อย่างแน่น"
 
 
พอรู้แบบนั้นผมก็ยิ่งเดินลงไปให้ลึกกว่าเดิมอีกเรื่อยๆ 
 
 
คุณ ฮึกๆ ชั้นกลัวนะ ไม่เอาอย่าลงไปนะชั้นว่ายน้ำไม่เป็น   
 
 
แก้วเอามือคล้องคอผมแน่นกว่าเดิม ผมชักจะชอบแล้วสิ 
 
 
คุณ ฮึกๆ ชั้นกลัวแล้ว ไม่เอาๆ ชั้นกลัว ฮือๆ 
 
 
แก้วเอาหน้าซุกที่หน้าอกผมแล้วกอดผมไว้แน่น คงจะกลัวมากเลยสินะ^^ 
 
 
ผมไม่แกล้งคุณแล้วก็ได้   "Tomo : ผมหันหลังเดินกลับขึ้นมาตรงที่ไม่ค่อยลึกมาก แล้วปล่อยเธอลง "
 
 
ทีหลังอย่าเล่นแบบนี้อีกนะ ชั้นกลัว 
 
 
ครับ 
 
 
แล้วผมกับแก้วก็เล่นน้ำกัน จนเวลาล่วงเลยใกล้ค่ำผมจึงชวนเธอขึ้นมาจากน้ำขื่นเล่นนานกว่านี้คงปอดบวมแน่ๆ 
 
 
ช่วงค่ำๆ คืนนี้คุณโทโมะก็พาชั้นออกมากินอาหารข้างนอก หลังจากที่อาบน้ำอาบท่ากันเสร็จแล้ว 
พอทานข้าวเสร็จชั้นกับคุณโทโมะก็เดินกลับมายังรีสอร์ท แต่ระหว่างทางเดินกลับ
 
 
อ๊ะ!! คุณเหมือนฝนกำลังจะตกอ่ะค่ะ   "kaew : ชั้นสัมผัสได้ถึงน้ำจากฟ้าที่หยุดใส่ที่แขนของชั้น 
ผมก็เหมือนกัน เรารีบเดินกันเถอะก่อนที่มันจะเยอะกว่านี้"
 
 
ค่ะ   "kaew : ชั้นและคุณโทโมะรีบสาวเท้ากลับไปยังรีสอร์ทที่พักแต่ทว่า ก็ไม่ทันอยู่ดีเลยทำใหเราพลอยเปียกฝนกันไปทั้งคู่"
 
 
ถึงแล้วคุณ  "Tomo : ผมรีบไขกุญแจแล้วเข้ามาในห้องพักทั้งที่ตอนนี้เราทั้งสองอยู่ในสภาพเปียกปอนกันไปหมด "
 
 
คุณไปอาบน้ำก่อนผมนะ 
 
 
ค่ะ
 
 
ในขณะที่แก้ว เข้าไปอาบน้ำอีกครั้งหลังจากที่เปียกฝน ผมจัดการกับเสื้อผ้าที่เปียกของตัวเองโดยการเอาไปใส่ถังซักไว้ก่อน  แล้วใส่แต่เสื้อคลุมเพื่อรออาบน้ำอีกครั้ง 
 
 
พลึบ!!! 
 
 
กรี๊ดดดดดดดดดด!!!
 
 
แก้ว คุณไปอะไรรึเปล่า "Tomo : จู่ไฟก็ดับลง แล้วตามมาด้วยเสียงกรี๊ดของคนที่อยู่ในห้องน้ำ ผมรีบเดินเข้าไปแล้วพูดผ่นประตู ยังดีที่ผมอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้นแล้วพอจะเดินเข้าไปได้ "
 
 
ชั้นแค่ตกใจน่ะค่ะ   "kaew : ยังดีนะที่ชั้นอาบน้ำเสร็จแล้วอยู่ในเสื้อคลุมพอดี ชั้นเลยรีบเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำทันที "
 
 
คุณอยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวผมหาไฟฉายก่อน 
 
 
ค่ะ
 
 
ผมรีบคลำหาไฟฉายท่ามกลางความมืดสนิท แต่แล้วก็เจอ
 
 
คุณเป็นอะไรรึเปล่า
 
 
ชั้นไม่เป็นอะไรค่ะ
 
 
งั้นมานั่งตรงนี้ก่อน  "Tomo : ผมจูงมือเธอมานั่งที่โซฟากลางห้อง  แล้วเดินไปหาเทียนมาจุดให้สว่างมากกว่านี้"
 
 
ทำไมไฟต้องมาดับตอนนี้ด้วยนะ   ชั้นพึมพำกับตัวเองพร้อมกอดตัวเองไว้ด้วยความเย็นที่ได้รับ ทั้งของเครื่องปรับอากาศถึงแม้ไฟจะดับแต่ยังเหลืออุณหภูมิที่ยังทำให้หนาวอยู่ อีกทั้งบรรยายกาศในตอนนี้อีกด้วย
 
 
คุณหนาวมั้ย 
 
 
ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ    "kaew : พอคุณโทโมะมาชั้นก็รู้สึกวางตัวไม่ถูก ก็ดูจากสภาพของเราในตอนนี้สิ ร่างกายมีแค่เสื้อคลุมที่ปกปิดเอาไว้กันทั้งคู่ "
 
 
.............เปรี้ยง!!!!!!!!
 
 
กรี๊ดดดดดดดดดด!!!  ฮึกๆ  
 
 
พอมีเสียงฟ้าฝ่าแก้วรีบกระโดดมากอดผมไว้แน่นพร้อมๆ กับตัวที่สั่นเทาด้วยความกลัวผมเลยปลอบเธอด้วยการกอดตอบเพื่อให้เธออุ่นใจขึ้นมาบ้าง 
 
 
ไม่ต้องกลัวนะ ผมอยู่นี้ไง  
 
 
ฮึกๆๆ ฮือๆๆ  
 
 
.............เปรี้ยง!!!!!!!!!
 
 
กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!! ฮึกๆๆ ชั้นกลัว ฮึกคุณอย่าทิ้งชั้นนะ
 
 
ผมไม่ทิ้งคุณหรอก   "Tomo : ผมลูบผมเธอเพื่อเป็นการปลอบอีกที เธอดูตัวสั่นแล้วซุกอยู่กับอกของผม"
 
 
...................เปรี้ยง!!!!!!!
 
 
ฮึกๆๆๆ  ฮือๆๆๆ   
 
 
แก้ว   "Tomo : ผมเรียกชื่อเธอพอให้เธอมองผม แล้วผมรีบประกบริมฝีปากของเธอ บางทีอาจจะช่วยให้เธอไม่สนใจกับสิ่งภายนอกอีกก็เป็นได้ และแล้วมันก็เป็นสัมผัสที่เนิ้นนานแล้วคนที่ถูกกระทำก็ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด จนทุกอย่างเงียบสงบลงทั้งเสียงฟ้าร้องและเธอ...ถึงแม้สถานการณ์จะไม่น่าเป็นห่วงแล้วแต่ไฟก็ยังไม่มา จนคนข้างที่ผมพละริมฝีปากออกกลับหลับไปซะแล้ว " 
 
ผมมองเธออยู่นานกันจะตัดสินใจช้อนตัวเธอขึ้นแล้วพาไปยังเตียงนอน พลางวางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ พร้อมๆกับห่มผ้าผืนหนาให้ แต่แล้วตอนนี้แก้วใส่แค่เสื้อคลุมตัวเดียว ผมก็ไม่อยากรุ้มร้ามอะไรกับเธอ เลยจำเป็นต้องนอนไปทั้งแบบนั้น แล้วผมก็ปลีกตัวไปอาบน้ำทั้งที่ไฟดับอยู่แล้วกลับมานอนข้างๆเธอ 
 
 
 
 
 
 
 

 
มาทักทายอีก 1 ตอนน้า 
มีเวลารับรองจะอัพเรื่อยๆ 
 
ติติงกันได้น้าาาาาาาา