เงาร้าย พ่ายรัก

.

.

.

^^

 

หลายเดือนผ่านมาที่ชั้นได้แต่งงานกับคุณโทโมะ แล้วมาอยู่ที่บ้านของเค้าชั้นรู้สึกว่ามันทำให้ชั้นมีอะไรมากมายที่เข้ามาเติมเต็มในชีวิตให้มีสีสันมากขึ้น ทั้งเรื่องหน้าที่ความรับผิดชอบ และอะไรอื่นๆอีกเยอะแยะไปหมดที่ชั้นต้องทำ ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนที่ชั้นยังไม่เจอเค้า ชั้นก็ได้แค่ เรียน เล่น ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ตามประสาเด็กไม่รู้จักโต แล้วโดนคุณแม่หญิงแม่ดุอยู่เป็นประจำ คิดๆดูแล้วมันช่างแตกต่างกันซะจริง แล้วเดี๋ยวนี้อะไรๆก็เปลี่ยนไปหมดจากที่เคยตื่นนอนสายๆ ก็กลับกลายเป็นว่าต้องตื่นเช้ามาเตรียมของให้คุณโทโมะอีก ในฐานะภรรยาที่ต้องปฏิบัติต่อสามี^^ แล้วตอนนี้ชั้นกับเค้าก็เข้ากันได้ดีไม่มีปัญหาอะไร ต่างคนก็ต่างรู้แล้วละว่าอีกฝ่ายชอบอะไรไม่ชอบอะไร  เค้าก็แคร์ชั้นดี ให้เกียรชั้นเสมอ ไม่ได้ต่างอะไรกับคู่รักคู่อื่นๆหรอก

 

 

 

ตาโมะลูก

 

 

ครับคุณแม่   "Tomo: คุณแม่เรียกผมขึ้นมาขณะที่เราทานข้าวกันอยู่"

 

 

แม่ว่าเราก็แต่งงานกันมาหลายเดือนแล้วนะลูก  แม่เห็นทำกันอยู่แต่งานหาเวลาไปพักผ่อนกันบ้างเถอะลูก

 

 

คุณแม่หมายความว่า ยังไงครับ

 

 

แม่เค้าก็อยากให้แกกับหนูแก้วไปเที่ยวพักผ่อนอะไรกันบ้าง หรือเรียกกันดีๆ ว่า ฮันนี่มูน นั้นแหละ

 

 

ทำเอาผมกับแก้วหันมามองหน้ากันแล้วเหวอกันไปทั้งคู่

 

 

ผมว่าคงต้องถามคุณแก้วดีกว่าครับว่าอยากไปรึเปล่า   "Tomo : ผมพูดพร้อมมองหน้าเธอ สำหรับผมเรื่องนี้มันไม่ได้เป็นเรื่องที่ยุ่งยากสักเท่าไหร่  ดีซะอีกที่ผมไปกับเธอแค่สองคน คิดแล้วน่าสนุกจัง"

 

 

เออ…แก้วไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ อีกอย่างคุณโทโมะจะได้ไปพักผ่อนบ้าง   "kaew : คิดไปคิดมาแล้วก็ดีเหมือนกัน คุณโทโมะเค้าทำงานตลอดคงจะน่าเบื่อบ้างแหละ ชั้นว่าไปเที่ยวพักผ่อนบ้างก็ดีเหมือนกัน"

 

 

งั้นก็ไม่มีปัญหา  ว่าแต่จะไปไหนกันดีล่ะ

 

 

คุณแก้วอยากไปไหนละครับ

 

 

แก้วว่า ทะเลดีมั้ยค่ะ อากาศเย็นๆ สบายๆ แล้วไม่ยุ่งยากด้วยค่ะ

 

 

ว่าไงละตาโมะ

 

 

ตกลงครับ

 

 

แล้วจะไปกันเมื่อไหร่ดีละลูก

 

 

อาทิตย์หน้ามั้ยครับคุณแม่ ผมว่างอยู่ก็หลายวัน

 

 

ว่าไงจ้ะหนูแก้ว

 

 

แก้วไม่มีปัญหาค่ะ

 

 

งั้นก็ตกลงตามนี้กันเลยนะลูก

 

 

ครับ/ค่ะ    "Tomo : ผมกับแก้วรับคำคุณแม่พร้อมกันก่อนจะทานข้าวกันเสร็จ"

 

 

แล้ววันนี้ก็เป็นวันที่ชั้นกับคุณโทโมะจะไปเที่ยวกัน  เรากำลังช่วยกันขนของพวกเสื้อผ้าที่เตรียมจะไปพักผ่อนกันลงมาจาก ข้างบน แล้วมีคุณแม่รออยู่ข้างล่าง 

 

 

ข้าวของเรียบร้อยแล้วใช่มั้ยลูก  

 

 

ครับคุณแม่   

 

 

เที่ยวกันให้สนุกนะลูกนะ  "Tomo : ผมมองแววตาคุณแม่แล้วมันไม่ใช่แค่อยากให้ผมกับแก้วเที่ยวสนุกอย่างเดียวหรอกแต่มันแฝงอย่างอื่นด้วย ซึ่งผมก็น่าจะเดาไม่ผิด"

 

 

ผมรู้นะครับว่าคุณแม่ไม่ได้หมายความแบบนั้น  "Tomo : ผมกระซิบข้างๆคุณแม่ขณะที่แก้วเอาของไปไว้ในรถ"

 

 

แหมรู้ทันจิงนะเจ้าลูกชาย ทำไงได้ละแม่อยากอุ้มหลานไวๆน่ะ แล้วอย่าทำให้แม่ผิดหวังล่ะมีโอกาสแล้วนะ  "Tomo : คุณแม่กระซิบกลับทำให้ผมคิดหนักไปเหมือนกัน แล้วอีกอย่างเธอคงจะยอมผมหรอกนะ ไอ้เรื่องแบบนั้น"

 

 

อะๆ ไปกันเถอะลูก กว่าจะถึงก็ค่ำมืดกันพอดี 

 

 

ครับคุณแม่ 

 

 

เดี๋ยวขากลับแก้วซื้อของฝากมาฝากนะค่ะคุณแม่ 

 

 

จ้ะลูก เดินทางปลอดภัยจ้ะ 

 

 

ค่ะ/ครับ 

 

 

แล้วชั้นกับคุณโทโมะก็ขับรถออกมาจากบ้าน ระหว่างเดินทางชั้นก็หลับตลอดทางเลยล่ะ ชั้นนี่แย่จริงๆ ปล่อยให้คุณโทโมะนั่งขับรถอยู่คนเดียว แทนที่ชั้นจะนั่งคุยกับเค้า แต่กลับหลับซะงั้น 

 

 

คุณ คุณ!! 

 

 

อือ...ถึงแล้วเหรอค่ะ 

 

 

อืม ถึงแล้วละ ง่วงมากก็ไปพักในรีสอร์ทต่อก็ได้นะ

 

 

เออ...ชั้นขอโทษนะค่ะ ที่ไม่ได้นั่งคุยกะคุณอ่ะ 

 

 

ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องแค่นี้เอง 

 

 

ผมกับแก้วเราได้เช็คอินเข้าพักกับรีสอร์ทติดๆกับทะเล ผมว่าบรรยายกาศมันดีออก ยิ่งตอนกลางคืนได้ยินเสียงคลื่นซัดเข้าหาฝั่งได้อย่างชัดเจน แถมมีลมทะเลพัดมากระทบกับผิวกายอย่างเย็นช่ำ รวมๆแล้วมันเป็นบรรยากาศที่สุดแสนจะโรแมนติกที่สุดเลยล่ะ

 

 

คุณหิวมั้ย  

 

 

ก็นิดหน่อยค่ะ  "kaew : คุณโทโมะถามชั้นที่กำลังเก็บข้าวของให้เข้าที่เข้าทางอยู่ "

 

 

งั้นจัดของเสร็จไปทานข้าวกัน 

 

 

รออีกหน่อยนะค่ะ ชั้นจัดของใกล้จะเสร็จแล้วล่ะ  "kaew : แล้วชั้นก็หันมาจัดของตามเดิม เวลาผ่านไปสักพักที่ชั้นจัดของเสร็จ แล้วก็นึกได้ว่าคุณโทโมะชวนไปกินข้าวข้างนอกแย่ละป่านี้คงโมโหหิวไปแล้วมั้ง"

 

 

หลับไปแล้วเหรอเนี่ย   "kaew : ชั้นเดินตามหาคุณโทโมะจนมาถึงหองนอนปรากฏว่าคุณโทโมะเค้าหลับไปแล้วสงสัยคงจะเพลียมากละมั้งขับรถมาตั้งไกล ชั้นเลยตัดสินใจไปซื้อของข้างนอกมาทาน เพราะไปอยากปลุกเค้า "

 

 

อือ...แก้วไปไหนนะ  "Tomo : ผมตื่นขึ้นมา แล้วลุกขึ้นนั่งผมไม่รู้ตัวว่าหลับไปตอนไหนจำได้ว่าผมรอแก้วจัดของแล้วชวนเธอออกไปทานข้าว แล้วตอนนี้แก้วอยู่ไหนกัน ผมเดินหาจนทั่วห้องก็ไม่พบ "

 

 

คุณ!! หาอะไรค่ะ  

 

 

คุณ คุณออกไปไหนมาเหรอ   "Tomo : แล้วจู่ๆ เธอก็เดินเข้ามาพร้อมกับของที่เต็มมือ ทำเอาผมตกใจอยู่เหมือนกัน" 

 

 

ชั้นเห็นคุณหลับอยู่เลยไม่อยากปลุก แล้วชั้นก็เลยออกไปซื้อของกินมาให้น่ะค่ะ

 

 

ผมเผลอไปตอนไหนอ่ะ แล้วคุณจัดของเสร็จนานแล้วเหรอ 

 

 

ก็สักพักแล้วล่ะค่ะ อืม...ชั้นว่าคุณไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะค่ะ เดี๋ยวชั้นจะเอากับข้าวไปใส่จานก่อน

 

แล้วเราทั้งสองคนก็ทานข้าวกันเสร็จ แล้วก็ไปอาบน้ำกันชั้นที่อาบเสร็จก่อนก็เลยมายืนมองทะเลยามกลางคืนอยู่ตรงระเบียง ชั้นไม่ได้เห็นและสัมผัสกับบรรยายากาศแบบนี้มานานมากแล้ว พอได้กลับมาสัมผัสมันอีกครั้งมันก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก^^

 

 

คุณ!! 

 

 

ค่ะ  "kaew : ชั้นรีบหันกลับไปตอบรับคุณโทโมะที่เดินเข้ามาหาชั้น เค้าคงอาบน้ำเสร็จแล้วมั้ง"

 

 

คุณอะไรอยู่เหรอ 

 

 

ชั้นแค่มองทะเลนะค่ะ ตอนกลางคืนที่นี้สวยมากเลยนะค่ะ

 

 

ผมว่าเราไปเดินเล่นริมๆหาดตรงนู้นดีกว่านะครับ 

 

 

ก็ดีเหมือนกันค่ะ ชั้นนึกอยากไปอยู่พอดี   "kaew : แล้วเราทั้งสองก็พากันออกไปเดินเลาะรอบๆ หาด แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมายังทะเลที่กว้างไกลทำให้มันดูสวยงามยิ่งกว่าธรรมชาติที่ไหนๆ พร้อมๆกับมีลมพัดที่เย็นยะเยือกคอยกระทับกับผิวกายพอให้สั่นระริกขึ้นมาเล็กน้อย"

 

 

ผมว่าแถวนี้ลมเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ แล้วละครับเราหยุดกันตรงนี้ดีกว่า 

 

 

ก็ได้คะ   "kaew : ชั้นตอบพร้อมเอามือทั้งสองข้างกอดแขนของตัวเอง เพราะอากาศเย็นมาก ชั้นลืมเอาผ้าคลุมมาด้วยสิ "

 

 

คุณหนาวเหรอ  "Tomo : ผมเห็นเธอเอามือกอดตัวเองเอาไว้สงสัยคงจะหนาวมากละสิ"

 

 

นิดหน่อยค่ะ...........คุณทำอะไรค่ะ

 

 

เอาเสื้อผมไปใส่ก่อน ตัวคุณสั่นมากเลยนะ เดี๋ยวไม่สบาย 

 

 

ขอบคุณนะค่ะ 

 

 

ครับ...ผมว่าเรากลับที่พักก่อนดีกว่าเดี๋ยวดึกกว่านี้ จะยิ่งหนาวนะครับ

 

 

ก็ได้ค่ะ

   

 

ชั้นกับคุณโทโมะ เราเดินกลับมาถึงห้องพักแล้วก็เตรียมตัวเข้านอน 

 

 

คุณหลับยังเนี่ย 

 

 

ยังค่ะคุณมีอะไรหรือเปล่า     "kaew : ชั้นที่นอนหันหลังก็หันกลับมาถามคุณโทโมะอย่างข้องใจ "

 

 

เปล่าหรอกครับ นอนเถอะ 

 

 

อือ...คุณ!! นอนดีสิเตียงออกจะกว้างขยับมาเบียดชั้นทำไมเนี่ย แล้วมือเนี่ยก็ปล่อยด้วย 

 

 

นอนแบบนี้ออกจะบ่อยยังไม่ชินอีกเหรอคุณ

 

 

ไม่!! อึดอัดมากกว่า

 

 

สามีภรรยากันนอนกอดกันไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยคุณ  "Tomo : ผมกระชับกอดแก้วแน่นขึ้นกว่าเดิม ผมอยากจะแกล้งเธอดู^^"

 

 

คุณจำไม่ได้เหรอว่าเราแต่งงานทั้งที่ไม่ได้รักกัน   "kaew : คำพูดของชั้นทำให้สีน่าของคุณโทโมะที่ยิ้มร่าในตอนแรกกลับต้องหุบยิ้มอย่างหัวเสีย ชั้นพูดอะไรรุนแรงไปรึเปล่า แต่ชั้นก็พูดถูกไม่ใช่หรอกเหรอ"

 

 

แล้ว...คุณจะว่าไงถ้าตอนนี้ผมคิดจิงจังกับคุณขึ้นมาจริงๆ  "Tomo : ผมจำเป็นต้องพูดไปแบบนั้น เพราะมันเป็นคำถามที่ติดอยู่ในใจของผมหลังจากที่คิดทบทวนมานานซึ่งผมเองก็เริ่มมั่นใจกับมันแล้วละ"

 

 

ชั้น...ไม่รู้เหมือนกัน  "kaew : ชั้นยังไม่แน่ใจกับเรื่องของเราสักเท่าไหร่ รอให้มันแน่ใจกว่านี้ก่อน ชั้นยังอยากมีเวลาศึกษาอะไรอีกนิดหน่อย ยังไม่อยากตัดสินใจตอนนี้"

 

 

ผมไม่รีบหรอก ผมรู้ว่าคุณยังไม่มั่นใจ ปล่อยให้มันเป็นไปตามเวลาของมันเถอะ ถ้ามันใช่เราก็หนีมันไม่พ้นหรอก

 

 

คุณเข้าใจชั้น  "kaew : ชั้นคลียิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วหลับตาลงในที่สุด" 

 

 

ผมมองเธออยู่นานหลังจากที่เธอหลับไปแล้ว เธอไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่ผมพบเห็น เธอดูอ่อนหวาน น่ารัก ทำหน้าที่และบทบาทของเธอได้ดีเสมอ แล้วที่ผมประทับใจในตัวเธอที่สุด คือ เวลาที่เธออยู่กับผมเธอทำให้ผมมีความสุข ทำให้ผมรู้สึกมีชีวิตขึ้นมามากกว่าที่เคยเป็น..........

 

 

 

 

 

 

 

 

---

มาอัพแล้วน้า  รับรองยังไม่ได้หาไปไหน ^^ 

มีใครอ่านอยู่มั้ยน้ออออออ  

เม้นกันน้าาาาาจร้าาาาาาาา