พันธนาการหัวใจ

 

 

 

“พี่ฟาง พี่ฟาง”เฟย์เรียกฟางพร้อมกับเขย่าตัวพี่สาวทันที

 

“เมื่อกี้เฟย์ว่าอะไรนะ”ฟางสะดุ้งก่อนจะหันไปถามน้องสาว ที่ตอนนี้ออกมาเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล

 

“เฟย์ถามว่า แบบนี้หุ้นส่วนคนใหม่ของพ่อก็คือพี่ป๊อป แล้วอย่างงี้พี่ฟางก็ต้องเจอพี่ป๊อปตลอดเลย

ล่ะสิ”เฟย์พูด

 

“ทำไงได้ เราขัดอะไรพ่อไม่ได้อยู่แล้วนิ เออ เดี๋ยวพี่โทรศัพท์หาโทโมะก่อนนะ”ฟางพูดก่อนจะ

เลี่ยงออกมาด้านนอกห้องเพื่อนโทรศัพท์หาแฟนหนุ่ม แต่ฟางก็เอามือจับปาก

 

“ทำไมในฝันมันเหมือนจริงจังเลยนะ”ฟางพึมพำ เธอฝันไปได้ยังไง คนใจร้ายอย่างนั้นน่ะหรอจะจูบ

เธอ

 

 

 

 

“นี่จะเดินตามผมอีกนานมั้ยครับคุณแก้ว”โทโมะต้องอึดอัดเมื่อไม่ว่าเขาจะเดินไปไหนก็จะมีแก้วเดิน

ตามต้อยๆตลอด

 

“คุณแม่พี่บอกให้แก้วอยู่กับพี่นี่คะ”แก้วตอบตามตรง

 

“แต่คุณน้องแก้วก็ไม่ควรจะเดินตามพี่จนพี่ไม่มีเวลาส่วนตัวแบบนี้นะครับ”โทโมะพุูดอย่างเริ่มหมด

อารมณ์

 

“แก้วขอโทษค่ะ แก้วไม่ตามพี่แล้วก็ได้”แก้วพูดก่อนจะก้มหน้าแล้วจะร้องไห้ โทโมะเหวอ

 

“เอ่อ วันนี้ไปกินไอติมกันมั้ย พี่เลี้ยง”โทโมะรีบพูด

 

“จริงๆนะคะ ขอบคุณมากนะคะ พี่ใจดีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย”แก้วพูดอย่างดีใจ โทโมะส่ายหน้า

ไม่เลี่ยงก็ไม่ได้แฮะเรา

 

 

 

 

 

“อืม ไม่ป็นไรหรอกโทโมะ เดี๋ยวฟางก็กลับแล้วจ้ะ โทโมะทำธุระของโทโมะเถอะ ค่ะแล้วเจอกันนะ

คะ บาย”ฟางว่งสายตาแฟนหนุ่มไปก่อนจะเหม่อออกไปข้างนอก

 

 

“โดนแฟนเบี้ยวนัด น่าสงสารชะมัด”ป๊อปปี้ที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ก็พูดขึ้นฟางหันไปมองอย่างตกใจ

 

“นายมาทำไมที่นี่ออกไปเลย มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย”ฟางออกปากไล่ป๊อปปี้

 

“ไม่ เพราะชั้นไม่ได้มาหาเธอจำเอาไว้ซะ”ป๊อปปี้พูดจบก็เปิดประตูเข้าไปในห้องฟางรีบเข้ามาตาม

 

“อะไรกันพี่ฟาง พี่ป๊อป”เฟย์ตกใจที่เห็นป๊อปปี้

 

“แค่แวะเอาดอกไม้มาให้คุณน้าไม่มีอะไรมากหรอก”ป๊อปปี้บอกก่อนวางดอกไม้ลงข้างๆแม่ฟาง

2สาวมองการกระทำของป๊อปปี้ไม่เข้าใจ

 

 

 

 

“ทำแบบนี้ทำไม ต้องการอะไรกันแน่”ฟางเดินตามป๊อปปี้มาถึงลานจอดรถก็เปิดฉากว่าป๊อปปี้ต่อ

ทันที

 

“แค่ความห่วงใยและเคารพรักผู้ใหญ่เนี่ยมันผิดมากรึไง”ป๊อปปี้ตอบ

 

“ชั้นไม่เชื่อว่านายจะเป็นห่วงแม่ชั้นจริงๆ นายต้องหวังอะไรแน่ๆ”ฟางไม่เชื่อ

 

“อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตัวเธอเหมือนครั้งก่อนๆที่ผ่านมาหรอก”ป๊อปปี้กระซิบบอก

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“แล้วชั้นก็ไม่โง่อีกซ้ำ2เหมือนกัน”ฟางพูดก่อนจะเดินหนีป๊อปปี้ไปอย่างเร็วและไม่ดูทางทำให้มีรถ

พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

 

 

“กรี๊ดดดด”ฟางร้องตกใจเมื่อเห็นรถพุ่งเข้ามา

 

 

ตุบ

 

 

 

ป๊อปปี้คว้าตัวฟางมาได้ทันทำให้ฟางล้มทับป๊อปปี้ แล้วภาพครั้งแรกที่ฟางเจอป๊อปปี้แล้วเขาช่วยเธอ

ก็ผุดเข้ามาในหัว

 

“ทีหลังดูตาม้าตาเรือด้วยสิยัยบ้า”ป๊อปปี้พูด ทำเอาฟางผละออกจากป๊อปปี้แทบไม่ทัน

 

“ขอบใจนะ”ฟางบอกก่อนจะรีบลุกปัดฝุ่นตามตัวของตัวเองทันที

 

 

ตึง

 

 

‘ขอโทษที่ไม่ไปตามนัด เย็นนี้ไปดินเนอร์กันนะครับ’โทโมะส่งไลน์มาหาฟาง ฟางอ่านมันแล้วยิ้ม

ทันทีก่อนจะเดินออกไป ป๊อปปี้มองตามฟางนิดนึงก่อนจะขับรถไป

 

 

 

ตกเย็น

 

 

 

“รอนานมั้ยครับคนสวย”โทโมะยื่นดอกกุหลาบสีขาวให้กับฟางขณะที่นั่งรอโทโมะที่บ้าน

 

“ไม่นานหรอกค่ะ ไปกันรึยัง”ฟางยิ้มบอกกับโทโมะ

 

“จะไปไหนกันน่ะ”พ่อฟางเดินลงมาจากบ้านก็พูดขึ้น

 

“ไปทานข้าวกับโทโมะค่ะพ่อ”ฟางตอบ

 

“ไว้ใจได้เรอะ”พ่อฟางไม่ไว้ใจ

 

“ค่ะ โทโมะเป็นคนดีมาก เค้าไม่มีทางทำร้ายฟางให้เจ็บเหมือนใครบางคน แล้วอีกอย่างฟางก็ไม่โง่

เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ฟางดูแลตัวเองได้ค่ะพ่อ ไม่ต้องห่วง”ฟางบอกกับพ่อของเธอด้วยน้ำเสียงหนัก

แน่น พ่อฟางมองฟางนิ่ง

 

“ดูแลตัวเองดีๆ ห้ามกลับดึกล่ะ”พ่อฟางบอกก่อนจะเดินขึ้นไปบนบ้าน โทโมะรีบพาฟางไปที่ร้าน

อาหารที่เขาจองทันที

 

 

 

 

“พ่อฟางก็รักฟางเหมือนนะเนี่ย หวงลูกสาวเชียว”โทโมะแซวฟางขณะทานข้าวด้วยกัน

 

“พ่อไม่ได้ห่วงฟางหรอกโทโมะ พ่อก็แค่กลัวว่าฟางจะไปทำอะไรให้เค้าอับอายขายหน้าอีกเท่านั้น

เอง”เมื่อฟางพูดอดีตแล้วก็เศร้า

 

“ฟางไม่ต้องเศร้านะไม่ว่าอดีตฟางจะเป็นยังไงแต่ขอให้ฟางรู้ไว้นะ โทโมะจะอยู่ข้างๆฟางเสมอ”โท

โมะพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับฟางพร้อมกับกุมมือฟางไว้ ฟางยิ้มด้วยความดีใจเพราะคิดว่า

อย่างน้อยชีวิตเธอก็ไม่โชคร้ายเกินไป

 

“โทโมะคะ เดี๋ยวฟางขอเข้าห้องน้ำแปปนึงนะคะ”ฟางบอกก็จะเดินไปเข้าห้องน้ำขณะที่ออกมาเธอก็

หันไปเห็นอีกมุมหนึ่งของร้านค่อนข้างลับตาคน คนที่เธอไม่อยากเจอหน้าที่สุดเค้ากำลังอยู่กับใคร

น่ะ

 

 

 

 

“แล้วเมื่อไหร่เราจะได้อยู่ด้วยกันซักที”ป๊อปปี้พูดขึ้นพลางจับมือสาวคนนั้น

 

“อีกไม่นานหรอก อีกไม่นานเราก็จะได้อยู่ด้วยกันนะป๊อปปี้”แล้วฟางต้องตกใจเมื่อผู้หญิงที่จับมืออยู่

กับป๊อปปี้นั้นไม่ใช่ใคร ผู้หญิงคนนั้นคือแคท แม่เลี้ยงคนใหม่ของเธอนั่นเอง

 

“นี่พวกเค้าแอบคบชู้กันงั้นหรอ”ฟางพึมพำเบาๆก่อนจะเดินถอยหลังไป

 

 

เคล้งๆ

 

 

ฟางต้องตกใจเมื่อตัวเองเดินชนกับถังขยะ ตายล่ะป๊อปปี้รู้ตัวจะทำไงดี ว่าแล้วฟางก็รีบวิ่งหนีไป แต่

จู่ๆก็มีมือมาคว้าแขนฟางไว้อย่างแรงก่อนจะดันเข้าไปในห้องเก็บของของร้านอาหาร

 

“ไม่คิดเลยนะว่าคุณหนูคนโตของนีระสิงห์จะเป็นพวกชอบแอบฟังเรื่องชาวบ้านกับเค้าด้วย”ป๊อปปี้

เยาะ

 

“แอบฟังอย่างน้อยก็ยังดีพวกตีท้ายครัวชาวบ้าน เล่นชู้กับเมียชาวบ้าน”ฟางเยาะป๊อปปี้ แต่ก็ถูกคว้า

แขนมาบิดจนฟางรู้สึกถึงความเจ็บ

 

“ชั้นจะตีท้ายครัว จะเล่นชู้กับใครมันก็เรื่องของชั้น อย่ามายุ่ง”ป๊อปปี้ว่า

 

“ไม่ยุ่งคงไม่ได้เพราะนายกำลังสวมเขาให้พ่อชั้น เชอะ ทำทีว่ามาช่วยบริษัทพ่อชั้นที่ไหนได้เล่นชู้

กับเมียชาวบ้าน ระวังตายไปจะต้องปีนต้นงิ้ว”ฟางด่าว่าป๊อปปี้อย่างเจ็บแสบ ป๊อปปี้โมโหจัดบีบปาก

คนตัวเล็กจนฟางต้องทุบตีป๊อปปี้เพื่อให้ปล่อยเธอแต่ก็ไม่เป็นผล

 

“ถ้าชั้นจะตกนรก ชั้นก็ยอม ถ้าครอบครัวนีระสิงห์จะต้องตกลงไปกับชั้นด้วย พวกโกงชาวบ้านเค้ามา

ตอนนี้ล่ะกรรมมันจะตามสนองแล้วล่ะ”ป๊อปปี้ว่า ฟางดันป๊อปปี้สุดแรงจนหลุดออกจากการเกาะกุมได้

 

“อ้อ แล้วอย่ามาปากดีกับชั้นอีกล่ะ เพราะบางที ของขวัญวันแต่งงานของเธอกับแฟนเธออาจจะเป็น

คลิปฉาวโฉ่ของเธออีกรอบก็ได้นะ”ป๊อปปี้เยาะ

 

 

เพี้ยะ

 

 

“เลว ชั้นเกลียดคุณ”ฟางว่า

 

 

“คิดว่าชั้นรักเธองั้นหรอ ชั้นก็เกลียดเธอเหมือนกันล่ะ จำไว้”ป๊อปปี้พูดจบก็ผลักฟางล้มก่อนจะเดิน

ออกจากห้องเก็บของไปโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าคนตัวเล็กนั่งร้องไห้อยู่เพราะการกระทำที่ร้ายกาจของ

เขา

 

 คอมเม้นเรื่องนี้หน่อยสิ หรือว่าไม่สนุกอ่ะ เม้นกับโหวตให้ทีน้า