พันธนาการหัวใจ

 

 

 

 

“อะไรนะพี่ฟาง ยัยแคทน่ะหรอจะเล่นชู้กับพี่ป๊อปปี้แล้วสวมเขาพ่อเรา”เฟย์ตกใจแทบไม่เชื่อ

 

“พี่ได้ยินได้เห็นเต็มๆเลยล่ะเฟย์ ยัยนั่นเล่นชู้”ฟางบอก

 

“เห้อ แล้วเป็นกับใครไม่เป็นนะ มาเล่นชู้กับพี่ป๊อปปี้ได้”เฟย์พูดพลางส่ายหน้า

 

“คนเลวๆแบบนั้นทำอะไรได้หมดแหละ แล้วยิ่งเป็นเรื่องที่ทำให้ครอบครัวเราต้องเสื่อมเสียด้วยนะ

ของถนัด”ฟางว่า

 

“แล้วพี่จะเอายังไงดีล่ะทีนี้”เฟย์ถาม

 

“พี่ตัดสินใจแล้ว พี่จะไปทำงานที่บริษัทของพ่อ”ฟางพูด

 

“ไม่นะพี่ฟาง งั้นเฟย์ไปด้วย เฟย์กลัวพี่ฟางจะเป็นอันตราย”เฟย์พูด

 

“ไม่นะเฟย์ แกดูแลร้านเสื้อผ้าที่เป็นความฝันของแกไปเถอะ เฟย์ยังบริสุทธ์เดินที่จะเข้ามายุ่งเรื่อง

พวกนี้”ฟางสั่งห้ามน้องรัก

 

“พี่ฟางง”เฟย์กอดพี่สาวแน่น

 

“พี่รักเฟย์นะ เรื่องนี้พี่จะเป็นคนจัดการเอง”ฟางพูดกับเฟย์ที่ริมสระน้ำของบ้าน โดยไม่รู้เลยว่ามีคน

มาแอบฟังเธอ2คนคุยกันแต่ต้นแล้ว

 

“หึ ลำพังแค่แกคนเดียวคิดจะสู้อะไรกับชั้นได้ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”แคทพูดจบก็กดโทรศัพท์โทร

ออกหาป๊อปปี้ทันที

 

 

 

วันต่อมา

 

 

“คุณพ่อกำลังจะไปทำงานใช่มั้ยคะ พอดีเลย”ฟางเดินลงมาจากชั้นบนก็เดินเข้าไปคล้องแขนพ่อ

ของฟางที่กำลังจะไปทำงาน

 

“หนูฟางจะติดรถไปลงที่ทำงานด้วยใช่มั้ยคะ”แคทถามเสียงหวาน

 

“ใครบอก ฟางจะไปทำงานกับคุณพ่อตะหาก”ฟางพูด

 

“ยัยฟาง พูดอะไรไม่เข้าท่า แกมีงานของแกอยู่แล้วนะ”พ่อฟางพูด

 

“ฟางลาออกแล้วค่ะ ไหนๆก็กลับมาที่ไทยแล้ว นี่งานที่บริษัทไม่ค่อยดีไม่ใช่หรอคะ ฟางเป็นลูกฟาง

ก็ต้องดูแลกิจการของครอบครัวนี่คะ ไม่ใช่ให้คนอื่น มา ดู แล”ฟางพูดแล้วจ้องหน้าแคทที่ยิ้มหวาน

ใส่เธอ

 

“แคทไม่ใช่คนอื่นนะ”พ่อฟางดุ

 

“ก็ดีนะคะคุณ ให้หนูฟางมาทำงานที่บริษัท จะได้เป็นเลขาให้กับผู้ช่วยผู้บริหารคนใหม่ที่มารับ

ตำแหน่งวันนี้พอดีเลย บังเอิญจริงๆเลยนะคะ”แคทพูดติดตลก ฟางมองหน้าแคทนิดนึง คงไม่มีอะไร

หรอกมั้ง

 

“งั้นก็ตามใจแก แต่อย่าก่อเรื่องให้ชั้นขายหน้าอีกล่ะ”พ่อฟางพูดก่อนจะเดินขึ้นรถไปพร้อมกับแคท

ฟางมองคนเป็นพ่อที่เดินออกไปแล้วรู้สึกน้อยใจ ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่ พ่อก็ไม่เคยมองเธอ

ในด้านดีขึ้นมาเลย หลังจากเกิดเรื่องเมื่อ3ปีก่อน

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเข้าห้องไปทางซ้ายนะคะหนูฟาง ผู้ช่วยผู้บริหารคนใหม่เค้ารออยู่ในห้องแล้วค่ะ”แคทเดินมา

ส่งฟางหลังจากพ่อของฟางเข้าห้องไปแล้ว

 

“ชั้นไม่ใช่เด็กหลงทางนะ เรื่องแค่นี้ไม่ต้องมาบอก”ฟางพูดก่อนจะเดินเชิดไป

 

“ก็หวังว่าจะเป็นผู้ใหญ่ให้ตลอดไปนะคะ หึ”แคทยิ้มเหยียด ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องทำงานของตัว

เอง

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

“ขออนญาตค่ะ”ฟางเดินเข้ามาในห้อง แล้วพบว่าผู้ช่วยผู้บริหารคนใหม่ นั่งหันหลังให้เธออยู่หลัง

เก้าอี้สูง เค้าจะเป็นคนแบบไหนกันนะ

 

“เอ่อ ขอโทษนะคะ จะให้ฟางนั่งทำงานในห้องเดียวกับคุณเลยหรอคะ”ฟางถามขึ้นหลังจากสังเกต

ว่าโต๊ะเลขาของเธอนั้น ถูกตั้งไว้ข้างในห้องทำงานด้วยนั่นเอง

 

“แล้วทำไมหรอคุณธนันต์ธรญ์”เสียงที่คุ้นหูทำให้ฟางชะงัก ก่อนร่างสูงจะหันเก้าอี้มาสบตากับคนตัว

เล็กช้าๆ

 

 

“ไม่จริง”ฟางอึ้ง เมื่อเจอหน้าป๊อปปี้

 

 “แหม ช่างเป็นลูกที่กตัญญูจริงๆเลยนะ ลงทุนลาออกจากงานตัวเองเพื่อมาช่วยงานบริษัทของพ่อ

ที่ใกล้จะเจ๊งแบบนี้”ป๊อปปี้เยาะ

 

“คุณมาทำอะไรที่นี่ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ”ฟางยังตกใจไม่หาย นี่สินะที่ยัยแคทอยากให้มาทำงาน

ที่นี่โดยไม่แย้งคุณพ่อเลย

 

“ก็มาทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยผู้บริหารคนใหม่ไงครับ ทำไม ถ้าทนร่วมงานกับผมไม่ได้ โน่น ประตู

เชิญออกไปครับ”ป๊อปปี้พูดพลางผายมือไปทางประตูเชิงไล่ฟางออกไป

 

“ใช่ ชั้นทนทำงานร่วมกับคุณไม่ได้ อยู่ใกล้แล้วรู้สึกสะอิดสะเอียน ไม่อยากหายใจร่วม แต่เพื่อ

บริษัทคุณพ่อ ชั้นก็จะทน”ฟางพูด

 

“แหม ช่างเป็นลูกกตัญญุจริงๆ เห็นแล้วประทับใจแทนคุณพ่อคุณจริงๆ หึ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินมา

นั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม

 

“ไม่ว่านายกำลังจะทำอะไรอยู่ ขอบอกให้รู้เลยว่า ตราบใดยังมีชั้นทำงานอยู่ในบริษัทนี้ นายไม่มีวัน

ทำลายบริษัทของครอบครัวชั้นไปได้แน่นอน”ฟางประกาศกร้าว

 

“ก็ดี ชั้นก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า คุณหนูคนโตของบ้านนีระสิงห์จะมีความอดทนได้ซักกี่น้ำกัน”ป๊อปปี้

พูดก่อนจะเดินกลับไปที่ทำงาน

 

 

 

หลายชั่วโมงต่อมา ป๊อปปี้นั่งทำงานเช็คเอกสารต่างๆก่อนจะปิดมันลง พลางลอบมองคนตัวเล็กที่นั่ง

เช็คเอกสารอยู่ หึ ไม่ชอบงานด้านนี้แล้วยังจะดันทุรังทำอยากจะรู้ ว่าจะทนได้ซักแค่ไหน

 

“นี่ จะออกไปไหนน่ะ”ฟางรีบถามทันทีเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินลุกออกจากโต๊ะทำงาน

 

“ไปเข้าห้องน้ำ จะไปด้วยก็ได้นะแต่ถ้าไป ก็อาจจะทำอะไรมากกว่าแค่เข้าแน่ๆ”ป๊อปปี้พูดยั่ว ฟาง

หน้าแดงก่อนจะปาปากกาใส่ป๊อปปี้ทันที

 

“ทุเรศ ไปไหนก็ไปเลย”ฟางว่าก่อนจะรีบเปิดเอกสารนั่งทำงานต่อไป

 

“ไง กว่าจะสลัดนังเด็กนั่นหลุดเนี่ย ใช้เวลานานมั้ย”แคทถามน้องชายเมื่อมาถึงมุมลับตาคนของ

บริษัท

 

“ของแค่นี้ใช้เวลาไม่นานหรอก”ป๊อปปี้ยักไหล่ไม่สนใจ

 

“ตอนนี้ทุกอย่างของนีระสิงห์ที่เคยโกงเราไปมันใกล้จะกลับคืนมาแล้วสินะ”แคทพูดขึ้น

 

“ใช่ อีกไม่นาน เราก็จะได้ทุกอย่างคืนมา”ป๊อปปี้พูด

 

“แล้วคนที่ฆ่าพ่อแม่เรามันก็จะได้รับความสูญเสียที่สุด”แคทพูดเสริม

 

“แล้วพี่คิดจะฆ่าคนพวกนั้นจริงๆหรอ”ป๊อปปี้ถามขึ้น

 

 

“ทำไม หรือว่าแกใจอ่อนห้ะป๊อป แกอย่าลืมสิ พวกมันทิ้งให้เราไม่มีพ่อแม่ ทิ้งให้เราไม่เหลือสมบัติ

อะไรเลย แล้วไม่เคยมาดูดำดูดี แล้วตอนนั้นล่ะ ที่มันส่งคนมาตามฆ่าเรา ถ้าพ่อของยัยแพทไม่ตาม

มาช่วยเราทัน เราก็คงไม่อยู่รอดมาถึงวันนี้หรอก”แคทพูดออกมาอย่างอัดอั้นถึงอดีตที่เจ็บปวดของ

พี่น้อง2คนนี้ นอกจากจะถูกโกงสมบัติ และทำให้พ่อแม่เธอฆ่าตัวตายกันไม่พอ พอพวกพ่อของฟาง

รู้ว่าเธอกับป๊อปปี้ยังมีชีวิต ก็สั่งลูกน้องมาตามเก็บ จนพ่อของแพท ญาติห่างๆของพวกเธอมาช่วยไว้

ทันแล้วพาทั้งคู่กลับไปอยู่ที่อิตาลี พร้อมกับเปลี่ยนชื่อ นามสกุลใหม่หมด

 

“ไม่ ผมไม่เคยใจอ่อนกับพวกเลือดเย็นแบบนั้น พวกนั้นจะต้องได้รับโทษอย่างสาสม”ป๊อปปี้พูด

อย่างเลือดเย็น แคทยิ้มก่อนจะกุมมือจับมือน้องชายไว้ เป็นจังหวะเดียวกับที่ฟางแอบเดินตามป๊อปปี้

ออกมาแล้วเดินตามหาป๊อปปี้จนมาเห็นภาพที่แคทจับมือป๊อปปี้ไว้

 

 

“เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย แอบออกมาหากัน เธอนี่มันนังงูพิษจริงๆด้วย แต่งงานกับพ่อชั้นเพื่อเอา

สมบัติมาเลี้ยงชู้ของเธอสินะ หึ หญิงก็ร้าย ชายก็เลว”ฟางว่าแคท

 

“นี่เธอ มันจะมากไปแล้วนะ”ป๊อปปี้เดือดจัดที่ฟางมาว่าพี่สาวของเขา

 

“อย่านะคะ ป๊อปปี้ คือเราไม่มีอะไรกันจริงๆนะคะหนูฟาง”แคทเดินไปพูดกับฟาง

 

 

เพี้ยะ

 

 

“โกหก อย่าคิดนะคนอย่างชั้นจะเชื่อ”ฟางตะคอกแคทจนแคทร้องไห้ออกมา ป๊อปปี้ทนไม่ไหว

กระชากฟางมาอย่างแรง

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บนะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้โยนฟางลงกับพื้นในห้องน้ำ

 

“แล้วที่เธอทำไปคิดว่าแคทไม่เจ็บรึไงห้ะ เธอนี่มันนางมารร้ายจริงๆ”ป๊อปปี้เปิดฉากว่าฟางทันที

 

 

“ทำไม คนอย่างชั้นจะร้ายกว่านี้ยังได้ ถ้ามันจะทำให้พวกที่คบชู้มันออกไปจากพ่อชั้นได้ ไอ้พวก

กาฝากพ่อแม่ไม่รู้จักสั่งสอนสินะ ถึงได้มีลูกมาแย่งของชาวบ้านแบบนี้”ฟางว่าแคทโดยไม่สนใจว่า

ตอนนี้อารมณ์โกรธของป๊อปปี้ถึงขีดสุดแล้ว นี่เธอกล้าว่าถึงพ่อแม่พวกเขาเลยหรอ

 

“มันจะมากไปแล้วนะ เล่นถึงพ่อแม่เลยหรอ”ป๊อปปี้โกรธจัดจนฟางเริ่มกลัว

 

“ปล่อยนะ”ฟางพูด ป๊อปปี้จึงผลักฟางล้มลงทำให้ฟางหัวโขกกับอ่างล้างมืออย่างแรง

 

“ชั้นก็ไม่อยากแตะต้องตัวเธอนักหรอก แต่จำไว้ ถ้าเธอทำร้ายแคทอีก เธอเจอดีแน่”ป๊อปปี้เดินออก

ไป ฟางอึ้ง นี่เค้ารักผู้หญิงคนนั้นมากสินะก่อนจะเอื้อมมือจับที่หน้าผาดตัวเองเพราะรู้สึกเจ็บ

 

“บ้าชะมัด ฮึก ทำไมน้ำตาต้องไหลออกมาด้วย”ฟางที่แตะหน้าผากแล้วเห็นเลือดก็ร้องไห้ออกมา

 

 เดี๋ยวใส่มุมหวานๆให้นะ ตอนนี้ให้ทะเลาะกันไปก่อน ขอเม้นกับโหวตเรื่องนี้หน่อยสิ