พันธนาการหัวใจ

 

 

 

 

“จะออกไปทำงานแล้วหรอฟาง”ป๊อปปี้ทักเมื่อเห็นท่าทางฟางรีบร้อนมาก

 

“ใช่ค่ะ วันนี้ฟางให้คุณเอี๊ยงมารับด้วย ฟางเกรงใจเค้าน่ะค่ะ”ฟางพูดพลางเรียบเก็บของแล้วคว้านม

ไปแค่กล่องเดียวไม่ยอมทานข้าวเช้าเลย ป๊อปปี้มองตามนิดนึง ที่เห็นฟางวิ่งออกไปนอกบ้านเพื่อไป

ขึ้นรถของเอี๊ยงด้านนอก

 

 

“ไม่มีอะไรหรอกมั้ง”ป๊อปปี้มองตามฟางไปก่อนไม่ใส่ใจ แล้วนั่งทานข้าวคนเดียวที่โต๊ะ พลันสายตา

หันไปเห็นว่าฟางลืมลืมกล่องข้าวกลางวันที่ตัวเองทำให้ฟาง

 

 

“ยัยตัวเล็กนะยัยตัวเล็ก”ป๊อปปี้มองก่อนจะหยิบกล่องข้าวนั้นมา

 

 

 

 

“ผมมีความรู้สึกว่าคุณฟางจะไปถนัดกับพวกงานด้านบริหารนี่นะครับ”เอี๊ยงพูดขณะที่นั่งทำงานกับ

ฟาง

 

“เอ๋ คุณเอี๊ยงรู้ได้ไงคะ”ฟางถาม

 

 

“ก็คุณน่ะชอบทำหน้าคิดขมวดเวลาเจอแฟ้มยากๆแบบนี้ แล้วก็ชอบเอามือกุมขมับตัวเอง เหมือนกับ

รู้สึกไม่ผ่อนคลายเลย”เอี๊ยงอธิบายท่าทางของฟาง

 

“โห นี่คุณแอบดูฟางตลอดเลยหรอคะ”ฟางรีบพูด

 

“ก็ผมทำงานของผมเสร็จแล้วนี่ฮะ ก็เหลือแต่คุณ ผมก็เลยมองคุณไง”เอี๊ยงตอบตามตรง

 

 

“คุณนี่ก็แปลกนะคะ มองก็บอกมอง ผิดกับคนบางคน มองแต่ไม่ชอบยอมรับว่ามอง”ฟางพูดพลาง

นึกถึงป๊อปปี้ตอนที่เธฮกับเค้าทำงานด้วยกันที่จะชอบเฉไฉว่าเปล่ามองบ้างล่ะ ว่าฟางเองบ้างล่ะ

 

“หมายถึงแฟนคุณฟางน่หรอครับ”เอี๊ยงถาม

 

“ประมาณนั้นมั้งค่ะ”ฟางตอบแล้วอมยิ้ม

 

“เห้อ เสียดายถ้าไม่มีแฟนนี่จะจีบแล้วนะเนี่ย”เอี๊ยงพูดขึ้น

 

 

“นี่คุณพูดจริงพูดเล่นเนี่ย”ฟางแทบเหวอ

 

“ก็ผมเป็นคนตรงๆ คิดอะไรย่อมพูดแบบนั้นสิครับ”เอี๊ยงตอบ

 

“แล้วคุณจะจีบฟางจริงๆหรอคะ”ฟางถาม

 

“ไม่หรอกครับ เพราะผมไม่อยากยุ่งกับคนมีแฟนแล้ว แต่ผมยอมรับตรงๆนะว่าผมชอบคุณ”เอี๊ยงพูด

 

“ตรงมาก”ฟางยิ้มขำ

 

 

“เอ้า ก็จริง คุณน่ะยอมทำงานที่ไม่ถนัด ทำในสิ่งที่คุณไม่ชอบ แล้วคุณก็ยังทำมันให้ดีด้วย คุณน่ะ

เป็นเหมือนผู้หญิงที่บอบบางอ่อนแอ แต่ก็เข้มแข็งมากเลยนะฟาง”เอี๊ยงชมฟาง

 

 

“เล่นชมแบบนี้ฟางเขินสิคะเนี่ย”ฟางยิ้ม

 

“เอ้า คนทำดีก็ต้องชมสิคุณ ป่ะ เที่ยงละ ไปทานข้าวดีกว่า เดี๋ยวจะได้กลับมาทำงานต่อ”เอี๊ยงพูด

ก่อนจะชวนฟางไปทานข้าวกลางวันด้วยกันด้านล่างที่ติดกับบริษัท

 

 

 

 

“เอ ทำไมไม่รับนะ”ป๊อปปี้เอากล่องข้าวมาให้ฟางที่บริษัทก็โทรหาฟางทันที

 

 

“ฮัลโหลค่ะ”พนักงานคนหนึ่งรับโทรศัพท์แทน

 

“อ้าว นี่ใช่เบอร์ของฟางรึเปล่าครับ”ป๊อปปี้ถามทันทีที่ได้ยินเสียงไม่คุ้นหู

 

“อ่อ ใช่ค่ะ แต่คุณฟางเธอลงไปทานข้าวเที่งกับคุณเอี๊ยงน่ะค่ะ”พนักงานหญิงคนนั้นพูด

 

“เอี๊ยง เอี๊ยงไหนครับ”ป๊อปปี้รีบถาม

 

 

“อ๋อ คุณเอี๊ยงหุ้นส่วนคนใหม่ของบริษัทน่ะสิคะ งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว เดี๋ยวดิชั้นให้น้องฟางโทรกลับ

นะคะ”พนักงานคนนั้นวางสายไป ป๊อปปี้นิ่ง เริ่มระแวงเรื่องของฟางกับเอี๊ยงขึ้นมา ก่อนจะเดินผ่าน

ร้านอาหารข้างๆบริษัท ภาพที่ฟางและเอี๊ยงนั่งทานข้าวด้วยกันในร้าน ทั้ง2พูดคุยกันอย่างถูกคอ

สนิทสนม มันทำให้ป๊อปปี้อยากจะเข้าไปกระชากหมอนั่นมาต่อยหน้าทันที แต่พอมาลองคิด หน้าตา

ที่มีแผลเป็นแบบนี้ ถ้าไปประกาศตัวว่าเป็นคนรักของฟาง คนอื่นคงจะนินทาฟางได้สินะ

 

 

ป๊อปปี้ใส่แว่นกันแดดและขยับเสื้อฮู้ตตัวเองขึ้นก่อนเดินเอากล่องข้าวมาฝากยามไว้ให้ฟางก่อนจะขับ

รถออกไป

 

 

 

“โอย อิ่มจนจุกมากเลยค่ะวันนี้”ฟางเดินพูดกับเอี๊ยงระหว่างเดินกลับมาที่บริษัท

 

“เอี๊ยงว่านะ แฟนของฟางจะต้องพาไปออกกำลังแล้วล่ะ เพราะถ้าพาฟางไปกินบ่อยๆมีหวังอ้วน

แน่ๆ”เอี๊ยงแซว

 

“เอี๊ยงอ่ะใจร้าย ว่าเรื่องอ้วนเนี่ยเป็นเรื่องต้องห้ามของผู้หญิงเลยนะ”ฟางรีบว่าเอี๊ยง เพราะเริ่มสนิท

กันมากขึ้นเลยทำให้เอี๊ยงและฟางเรียกชื่อกันไม่ต้องใช้คุณเหมือนแรกๆที่รู้จักกัน

 

 

“อ้าวคุณฟางเมื่อกี้มีคนฝากกล่องข้าวมาให้คุณฟางน่ะครับ”ยามยื่นกล่องข้าวให้ฟาง ฟางรู้ทันทีว่า

เป็นใคร

 

 

“แล้วคนเอาให้ไปไหนแล้วล่ะคะ”ฟางรีบถาม

 

“กลับไปแล้วล่ะครับ”ยามบอก

 

“อ้วนแน่ๆ กินข้าวเที่ยงยังจะมีกินต่ออีก”เอี๊ยงยังแซวไม่เลิก

 

 

“เอี๊ยงอ่ะ ไปทำงานต่อเลยๆ”ฟางย่นจมูกใส่ก่อนจะดันหลังให้เอี๊ยงเข้าไปบริษัทไปอย่างสนิทสนม

 

 

 

“ทำไมสนิทกันไวแบบนี้นะฟาง”ป๊อปปี้ที่เลื่อนกระจกรถมองดูฟางและเอี๊ยงแต่ไกลๆพูดด้วยสับสน

ก่อนจะขับรถกลับไป

 

 

 

ตอนเย็นหลังเลิกงาน

 

 

“ค่ะแม่ อะไรนะคะ มาพรุ่งนี้หรอคะ ได้ค่ะเดี๋ยวฟางเตรียมห้องให้สวัสดีค่ะ”ฟางวางสายแม่ไปอย่าง

อารมณ์ดี

 

 

“มีอะไรรึเปล่าฮะฟาง”เอี๊ยงออกมารอกลับบ้านพร้อมฟางก็ถามขึ้นหลังจากเห็นท่าทางของฟาง

 

“แม่ฟางกับลูกชายของฟางจะกลับมาวันพรุ่งนี้แล้วน่ะสิคะ”ฟางรีบบอก

 

“ลูกชายหรอ”เอี๊ยงถามอย่างตกใจ

 

 

“อื้อ ฟางมีลูกแล้วคนนึงจ้ะ เอ เอี๊ยงเสียดายใช่มั้ยล่ะๆ”ฟางพูดก่อนจะล้อเอี๊ยง

 

“ไม่นะ 555แค่ตกใจเฉยๆ เพราะฟางอ่ะหน้าเด็กมาก จนไม่คิดว่าจะแต่งงานมีลูกแล้วน่ะ”เอี๊ยงตอบ

 

 

“จริงๆก็ไม่ได้แต่งหรอก”ฟางเมื่อถูกพูดเรื่องแต่งงานก็นิ่ง จริงสิ เธอกับป๊อปปี้ยังไม่แต่งงานกันเลย

ยังไม่มีทั้งการจดทะเบียนสมรสเลยด้วยซ้ำ เอี๊ยงมองฟางนิ่ง

 

 

“งั้นเอี๊ยงจะไม่ถามก้าวก่ายฟางนะ ป่ะไปกันเถอะ”เอี๊ยงพูดก่อนจะจูงมือฟางกลับ

 

“นี่เอี๊ยงจะพาฟางไปไหนเนี่ย”ฟางถามขึ้นเมื่อเห็นเอี๊ยงไม่ได้พาเธอกลับบ้าน

 

 

 

“เอ้า ไปซื้อของให้ลูกกับแม่ฟางไง แหม ไม่ได้เจอกันตั้งหลายอาทิตย์ เราก็ต้องมีของขวัญให้คน

พิเศษของเราหน่อยสิ”เอี๊ยงพูดก่อนจะพาฟางมาที่ห้างเพื่อเลือกซื้อของเล่นให้น้องปาล์มกับซื้อของ

ให้แม่ของฟางก่อนที่ฟางจะหยุดที่ร้านถ่ายรูปแต่งงาน ฟางมองชุดเจ้าสาวแล้วซึม

 

 

“อยากแต่งแล้วทำไมไม่บอกแฟนฟางล่ะ”เอี๊ยงพูดขณะถือของให้ฟาง

 

“เค้าไม่เคยพูด ฟางเลยไม่กล้าถามน่ะ”ฟางพูดเศร้าๆ แม้เธอจะรู้ว่าป๊อปปี้รักเธอมาก แต่เธอก็อยาก

มีงานแต่งงานเหมือนคู่อื่นๆ อยากจดทะเบียนสมรสกับคนที่เธอรัก

 

 

“โอ้ย หน้างออีกละ ไปๆ เดี๋ยวเอี๊ยงเลี้ยงข้าวละกันๆ”เอี๊ยงพูดก่อนจะพาฟางไปทานข้าวด้วยกันแล้ว

เดินห้างต่ออีกนิดหน่อย ก่อนที่ฟางจะเจอนาฬิกาเรือนใหม่คล้ายๆของป๊อปปี้จึงแวะซื้อ ทำให้ฟาง

กลับบ้านในเวลาค่ำ

 

 

 

“ขอบคุณเอี๊ยงมากนะสำหรับวันนี้”ฟางที่ให้เอี๊ยงมาส่งเธอในบ้านก็ขอบคุณ

 

“จ้า ไม่เป็นไรเพื่อนกันนิ เดี๋ยวพรุ่งนี้มารับนะ ห้ามสายล่ะ”เอี๊ยงพูดก่อนจะขับรถออกจากบ้านไป

ฟางหอบข้าวของเข้ามาในบ้านอย่างอารมณ์ดี

 

 

 

“ไปถึงไหนมาล่ะวันนี้ถึงกลับมาค่ำเลย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะวางแก้วเหล้าที่พึ่งกระดกเข้าปากไปเมื่อกี้

 

“โห พี่ป๊อป นึกยังไงคะเนี่ยถึงมาดื่มแบบนี้น่ะ”ฟางถามป๊อปปี้อย่างแปลกใจ

 

“ชั้นถามว่าไปไหนมาทำไมกลับมาค่ำไม่ต้อมาเปลี่ยนเรื่อง”ป๊อปปี้ตะคอกใส่จนฟางสะดุ้ง

 

 

 

“พี่ป๊อปเมาแล้วนะคะ ฟางว่าถ้าพูดด้วยอารมณ์แบบนี้ฟางไม่ยุ่งดีกว่า”ฟางเดินขึ้นไปข้างบนแล้วเอา

ของไปเก็บก่อนจะเข้าไปอาบน้ำเพราะวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันก่อนจะออกมาในชุดนอนแล้วก็แปลกใจ

ที่ป๊อปปี้ยังไม่ขึ้นมาอีก

 

 

“พี่ป๊อปคะ พอได้แล้ว ขึ้นไปอาบน้ำเถอะ”ฟางเขย่าตัวป๊อปปี้ที่ดื่มเหล้าเมา ป๊อปปี้ไม่ยอม ฟางจึง

ลากป๊อปปี้ขึ้นมาบนห้อง

 

 

ตุบ

 

 

“ว้าย”ฟางต้องร้องหลังจากวางป๊อปปี้ลงเตียงแล้วถูกกระชากให้ลงไปด้วย ป๊อปปี้ล๊อคตัวฟางไว้

 

 

“ไปกับหุ้นส่วนคนใหม่มาทั้งวัน คงมีความสุขมากสินะถึงได้กลับมาเอาป่านนี้”ป๊อปปี้ว่า

 

“ก็แค่ไปซื้อของให้น้องปาล์มกับคุณแม่ที่ห้างเองนะคะ”ฟางบอก

 

“อะไร รู้จักกันแปปเดียวนี่จะซื้อของไปให้แม่ ให้ลูกตัวเองเลยหรอ นี่ลืมไปแล้วรึไงว่าตัวเองมีผัว

แล้ว หรือว่าผัวคนนี้มันหน้าเหมือนผี สู้ไอ้หน้าหล่อไม่ได้น่ะห้ะ”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟาง

 

 

เพี้ยะ

 

 

“ฟางกับเค้าไม่มีอะไรกันนะพี่ป๊อป ฟางมีพี่แค่คนเดียวถ้าเมาแบบนี้ฟางไปนอนห้องแม่แล้ว”ฟางตบ

หน้าป๊อปปี้แล้วพูดอย่างน้อยใจก่อนจะเดินออกไป แต่ถูกป๊อปปี้กระชากลงเตียงอีกที

 

 

“รับความจริงไม่ได้รึไง อ๋อ ไปนอนห้องแม่เพราะไม่อยากนอนกับผัวหน้าผีแบบนี้ล่ะสิ”ป๊อปปี้ว่าฟาง

 

“พี่ป๊อปฟางไม่มีอะไรจริงๆนะ”ฟางน้อยใจกับคำพูดป๊อปปี้ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา

 

 

“การกระทำของเธอทันทำให้ชั้นเชื่อยากนะฟาง ดีเธอไปทำงานคงจะลืมสินะว่ามีผัวแล้ว เดี๋ยวชั้นจะ

ทำให้เธฮไม่ลืมมันเอง”ป๊อปปี้พูดจบก็ฉีกชุดนอนของฟางออกก่อนจะก้มลงซุกไซร้ไปตามตัวฟาง

ฟางทั้งดิ้นทั้งตกใจแต่สุดท้ายก็ขัดขืนกับพายุอารมณ์ป๊อปปี้ไม่ได้ แล้วยอมให้ป๊อปปี้ทำกับตัวเธอจน

ชายหนุมพอใจ

 

ขอโทษน้าที่เมื่อวานเราไม่ได้อัฟ เมื่อวานเน็ตหอเราไม่ค่อยดีอ่ะ เดี๋ยววันี้เราอัฟให้2ตอน

นะ เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้ว เม้นกับโหวตเยอะๆนะค้าาา