พันธนาการหัวใจ

 

 

 

 

 

“โอ้ยยย เบื่อ”ป๊อปปี้นอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาลแล้วตะโกนออกมา

 

“บ่นไรป๊อปปี้ โรงพยาบาลเค้าห้ามใช้เสียง”เขื่อนเดินเข้ามาหาเพื่อนแล้วพูด

 

“มาลองเป็นคนไข้มั่งมั้ยล่ะครับเพื่อนหมอ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ถ้าไม่อยู่โรงพยาบาลทำกายภาพนายจะหายหรอวะป๊อป เอาน่า นายก็เริ่มเดินคล่องแล้ว แผลก็

ค่อยยังชั่วแล้ว เดี๋ยวนายก็ได้ออกแล้ว”เขื่อนปลอบใจเพื่อน

 

 

“เมื่อไหร่วะ เห้อ คิดถึงลูก คิดถึงเมียยยยยยยยยยยยย”ป๊อปปี้บ่นตะโกนออกมา

 

 

“บ่นอะไรคะคนไข้”เสียงของฟางทำให้ป๊อปปี้รีบดีดตัวลุกขึ้นทันที

 

“ฟางมาได้ไงเนี่ย”ป๊อปปี้ดีใจปนแปลกใจ

 

“ก็เห็นพี่เขื่อนบ่นว่า คนไข้แถวนี้บ่นหาฟางทุกวันตลอดช่วงที่ทำกายภาพ ฟางก็เลยแวะมาดูหน่อยสิ

ว่าทำกายภาพถึงไหนละ”ฟางพูดแล้วเดินถือกระเป๋ามาไว้ที่โซฟาในห้อง

 

 

“ละลูกล่ะจ้ะ”ป๊อปปี้รีบถาม

 

“คุณแม่บอกว่าให้ฟางขึ้นมาดูพี่ป๊อปแล้วก็จัดการเรื่องที่บ้านก่อนค่ะละเดี๋ยวจะตามกันขึ้นมา”ฟางพูด

พลางเดินไปดื่มน้ำ

 

“งั้นเดี๋ยววันพรุ่งนี้จะมารับไปทำกายภาพเหมือนเดิมอีกนะครับคุณเพื่อน หวังว่าคราวนี้คงจะไม่บ่นละ

ล่ะมั้ง”เขื่อนมองป๊อปปี้ที่ยิ้มดีใจก่อนจะออกไปตรวจคนไข้คนอื่นต่อ

 

 

“อ๊ะ อะไรคะเนี่ย”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้ลุกจากเตียงมาสวมกอดฟางจากด้านหลัง

 

“คิดถึงจังเลยครับ”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูฟาง ฟางถึงกับยิ้มเขิน

 

“ปากหวาน”ฟางพูด

 

“อยากชิมมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้ยิ้มยั่วก่อนจะดึงฟางหันหน้ามาสบตากัน

 

“ให้ชิมแค่ปากหรอคะ”ฟางยิ้มเจ้าเล่ห์

 

 

“ฟางงงงงง อย่าพูดแบบนี้สิ เดี๋ยวก็โดนซะหรอก”ป๊อปปี้พูดปนหน้าแดง ฟางหัวเราะไม่พูดอะไรก่อน

จะเดินไปล๊อคประตูห้องก่อนจะเลื่อนม่านปิดที่เตียงไว้แล้วดันป๊อปปี้ลงเตียงไป

 

 

“ล๊อคห้องแล้วนะ”ฟางตาเป็นประกายยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ป๊อปปี้

 

“เดี๋ยวไอ้เขื่อนมันกลับมาลละยุ่งเลยนะฟาง”ป๊อปปี้ชะเง้อไปที่ประตู

 

“ฟางบอกพี่เขื่นเองว่าวันนี้ฟางจะดูแลพี่เอง รับรอง ทั้งพี่เขื่อนทั้งพยาบาลไม่เข้ามาหรอก”ฟางยิ้ม

 

“แล้วเดี๋ยวจะรู้ว่าคนป่วยน่ะหวานไปทั้งตัวเลยนะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ดันฟางลงไปนอนใต้ร่างสูงก่อนจะ

โน้มหน้าลงไปจูบฟางก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรักกันทันที เอาน่าซักยก2ยกพยาบาลไม่รู้หรอก

 

 

 

 

 

“เอาล่ะป๊อป ลองเดินอีกทีบนทางนี้นะ”เขื่อนพูดแล้วบอกให้ป๊อปปี้เดินไปทางด้วยขาทั้ง2ข้าง

ป๊อปปี้เดินไปตามทางด้วยขาทั้ง2ข้างได้ตามปกติ

 

“พี่ป๊อป พี่ป๊อปเดินได้ตามปกติแล้ว”ฟางโผเข้ากอดป๊อปปี้ด้วยความดีใจ

 

“อาการที่ขาไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วล่ะ”เขื่อนพูด

 

“งั้นพี่ป๊อปก็กลับบ้านได้แล้วใช่มั้ยคะ”ฟางถามเขื่อนด้วยความดีใจ

 

“อื้อ เอาสิ แต่ว่าจะต้องนวดให้ป๊อปปี้ทุกวันนะ ให้เส้นประสาทมันคลายน่ะ”เขื่อนบอก

 

“เดี๋ยวจะให้ฟางนวดทุกวันแน่ไม่ต้องห่วง”ป๊อปปี้มองฟางด้วยสายตาเจ้าเล่ห์จนฟางเขิน

 

“อะ แฮ่ม นวดนะครับๆ นวดที่ขากับหลัง ไม่ใช่นวดไปนวดมาชั้นได้หลานเพิ่มอีกคนล่ะ”เขื่อนพูด

ก่อนจะเดินออกไป ฟางและป๊อปปี้หัวเราะก่อนจะไปเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน

 

 

 

 

บ้านฟาง

 

 

“เดี๋ยวเราอยู่บ้านนี้นะคะ เดี๋ยวอีก2วันคุณแม่ เฟย์แล้วก็ปาล์มจะขึ้นมาละ”ฟางพูดพลางนั่งจัด

เอกสารอยู่

 

 

“เอกสารอะไรหรอฟาง”ป๊อปปี้ถาม

 

“ก็งานที่บริษัทน่ะสิคะ อันนี้เดี๋ยวพี่ป๊อปอ่านตรงนี้ๆ กองนี้ ละก็กองนี้นะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฟางจะเอา

เอกสารไปไว้ให้เอง แล้วก็จะไปคุยกับผู้ถือหุ้นคนใหม่ด้วย”ฟางกองเอกสารทั้งหมดให้ป๊อปปี้บน

เตียง ป๊อปปี้เหวอ ก่อนจะนั่งตั้งหน้าตั้งตาอ่านเอกสารและตรวจเช็ค ก่อนที่ฟางจะหายเข้าไปอาบน้ำ

แล้วซักพักฟางก็เดินออกมานั่งทางครีมที่โต๊ะเครื่องแป้ง ฟางลูกเนื้อครีมขึ้นไปตามขาขาวๆของตัว

เองก่อนจะปลดสายเดี่ยวของชุดนอนลงเพื่อทาครีมไปที่แผ่นหลังขาวเนียนตัวเอง ทำเอาป๊อปปี้กลืน

น้ำลายเอื้อก

 

 

“ตรวจเอกสารให้เสร็จ ไม่งั้นอด”ฟางมองป๊อปปี้ที่มองฟางผ่านจากกระจกแล้วพูด ป๊อปปี้รีบตรวจ

เอกสารจนทันที จนถึงเล่มสุดท้ายฟางเดินมาปิดทันที

 

 

“เอ้า เล่มสุดท้ายแล้วนะฟาง”ป๊อปปี้ถามเมื่อเห็นเอาเอกสารทั้งหมดไปไว้ที่เก้ากี้ข้างๆและเอกสารที่

มือป๊อปปี้ไว้ที่ข้างเตียง

 

 

“เป็นคนป่วยต้องพักผ่อนอย่านอนดึกสิคะ มาเดี๋ยวฟางนวดให้น้า ตามที่พี่เขื่อนบอกไง้”ฟางพูดก่อน

จะดันป๊อปปี้ลงไปนอนที่เตียงแล้วเอามือเล็กรูดเสื้อยืดที่ป๊อปปี้ใส่ออก ก่อนจะเอามือไล้ไปตามแผล

เป็นที่หน้าอกป๊อปปี้แล้วค่อยๆขึ้นคร่อมชายหนุ่มและก้มลงจูบก่อนจะทำการนวดให้คุณสามีในวิธีของ

ตัวเองจนใกล้เช้า

 

 

 

 

 

 

“เมื่อคืนไม่น่านวดให้พี่ป๊อปเพลินเลยสายแล้ว ผู้ถือหุ้นคนใหม่จะว่ามั้ยเนี่ย”ฟางวิ่งเข้าบริษัทมาก่อน

จะเอาเอกสารให้ฝ่ายต่างๆแล้วรีบเข้าไปที่ห้องของป๊อปปี้

 

 

“ขอโทษนะคะที่มาช้าและต้องให้รอ”ฟางเข้ามาในห้องก่อนร่งสูงของผู้ถือหุ้นคนใหม่จะหันมายิ้มให้

ฟาง

 

 

“แล้วคุณภานุล่ะครับไม่อยู่หรอครับ”ชายคนนั้นถาม

 

“คุณภานุไม่สบายค่ะตอนนี้กำลังพักรักษาตัวอยู่”ฟางยิ้ม

 

“แล้วเอ่อคุณ”ชายคนนั้นถาม

 

“ธนันต์ธรญ์ค่ะ เป็นเลขาคุณภานุ”ฟางยิ้มหวานแล้วเช็คแฮนด์กับชายคนนั้น

 

“ผมชื่อสิทธานะครับ เรียกผมว่าเอี๊ยงก็ได้ แล้วคุณธนันต์ธรญ์มีชื่อเล่นรึเปล่าครับ”เอี๊ยงถาม

 

“งั้นเรียกฟางก็ได้ค่ะ เพราะยังไงเราต้องทำงานด้วยกันอยู่ดี”ฟางพูดก่อนจะนั่งคุยงานกับเอี๊ยงจน

ใกล้เที่ยง

 

 

 

“นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้วคุณเอี๊ยงหิวรึยังคะ”ฟางถามขณะมองนาฬิกา

 

“ก็นิดหน่อยครับ งั้นเราไปหาอะไรทานกันมั้ยครับ”เอี๊ยงถามฟางพยักหน้าก่อนจะมาทานอาหารญี่ปุ่น

ร้านที่ป๊อปปี้เคยพาเธอมากับเอี๊ยง

 

“ร้านนี้คุณฟางต้องมาบ่อยแน่ๆเลย ไม่งั้นคุณฟางคงไม่พาผมมานั่งมุมโปรดแบบนี้”เอี๊ยงพูด

 

“ก็มากับคนพิเศษบ่อยๆนิคะ”ฟางพูดก่อนจะคีบซูชิให้เอี๊ยง

 

“ผมว่าแล้ว ว่าคนสวยๆอย่างคุณฟางต้องไม่ว่างแล้วจริงๆด้วย”เอี๊ยงพูด

 

“แหม คุณเอี๊ยงก็ ฟางว่าคุณเอี๊ยงก็มีแฟนแล้วเหมือนกันนะคะ เพราะคุณเอี๊ยงหน้าตาดีซะขนาด

นี้”ฟางพูด

 

“ผมยังไม่มีแฟนครับ”เอี๊ยงพูดสบตาฟางนิ่ง ฟางเมื่อถูกจ้องก็รีบหลบสายตาก่อนจะทานข้าวด้วยกัน

ต่อ

 

 

 

“เดี๋ยวมื้อหน้าผมต้องเลี้ยงคุณฟางนะครับจะได้แทนมื้อนี้ที่คุณฟางเลี้ยงผม”เอี๊ยงเดินออกมาจาก

ร้านแล้วคุยกับฟาง

 

 

 

 

“ว้าย ช่วยด้วยค่ะ โจรกระชากกระเป๋า”ฟางตกใจเมื่อถูกวิ่งราว เอี๊ยงรีบเข้าไปเอากระเป๋าฟางมากโจร

ก่อนจะจัดการโจรจนล้มลงไป

 

“คุณเอี๊ยงระวังค่ะ”ฟางตะโกนบอกเอี๊ยง เอี๊ยงหันไปพบว่าโจรเอามีดมาจะแทงแต่เอี๊ยงหลบทันจึง

ทำให้โดนที่แขน แล้วซักพักตำรวจก็มาจัดการจับโจร ฟางจึงรีบไปส่งเอี๊ยงที่โรงพยาบาลทันที

 

 

“ขอบคุณคุณเอี๊ยงมากเลยนะคะที่ช่วยฟาง นี่ต้องมาเจ็บเพราะฟางเลยเนี่ย”ฟางพูดขณะเดินออกมา

จากโรงพยาบาลกับเอี๊ยง

 

“ไม่เป็นไรครับ แค่คุณฟางได้กระเป๋าคืนก็ดีแล้ว แล้วนี่คุณฟางมาบริษัทยังไงล่ะครับ”เอี๊ยงตอบก่อน

จะถามฟางต่อ

 

 

“มาแท๊กซี่น่ะค่ะ”ฟางตอบ

 

 

“งั้นเดี๋ยวผมไปส่งคุณฟางที่บ้านละกันนะครับจะได้ไม่เป็นการนั่งแท็กซี่”เอี๊ยงบอกก่อนจะพาฟางขึ้น

รถแล้วมาส่งที่บ้าน

 

“แล้วพรุ่งนี้คุณฟางก็นั่งแท็กซี่ไปบริษัทหรอครับ”เอี๊ยงถามเมื่อมาถึงหน้าบ้านฟาง

 

“ค่ะ ก็ฟางขับรถไม่ค่อยแข็งน่ะคะ เลยพึ่งแท็กซี่ดีกว่า”ฟางตอบ

 

“งั้นพรุ่งนี้ผมมารับคุณฟางละกันนะครับ จะได้ไปทำงานด้วยกันเลย”เอี๊ยงพูด

 

“เอาอย่างงั้นก็ได้ค่ะ”ฟางยิ้มก่อนจะเดินลงรถเอี๊ยงมาแล้วเดินเข้าบ้านมา

 

 

 

 

“ใครมาส่งหรอฟาง”ป๊อปปี้เดินลงมาจากบ้าน

 

“ผู้ถือหุ้นคนใหม่น่ะค่ะ วันนี้เค้าช่วยฟางจากโจรวิ่งราวไว้ เลยเลยพาฟางมาส่งที่บ้านด้วยเลย”ฟาง

ตอบ

 

 

“แล้วฟางเป็นอะไรมากมั้ย เจ็บตรงไหนรึเปล่า”ป๊อปปี้รีบถามฟาง

 

“ไม่เป็นไรค่ะ แต่คุณเอี๊ยงน่ะสิคะ เรามีดแทงเข้าที่แขน”ฟางตอบ

 

“เอี๊ยง?”ป๊อปปี้สงสัย

 

 

“ก็ชื่อของผู้ถือหุ้นคนใหม่ไงคะ งั้นไม่มีอะไรแล้วเดี๋ยวฟางเอาของไปเก็บก่อนนะคะ ร้อนมาก”ฟาง

บอกก่อนจะเดินขึ้นไปบนบ้าน ป๊อปปี้มองตามแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร

 

 เดี๋ยวเรามีผู้ถือหุ้นคนใหม่เข้ามาทำงานกับฟางละน้า 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตล่ะทุกคน