พันธนาการหัวใจ

 

 

 

 

 

ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้า ด้วยความเจ็บไปทั้งตัวกับสิ่งที่ป๊อปปี้ทำกับเธอเมื่อคืน ฟางมองรอยที่

ป๊อปปี้ทำกับเธฮไปทั่วตัวก่อนจะหันไปมองแผ่นหลังของป๊อปปี้ที่นอนหลังให้เธอ ฟางมองป๊อปปี้

ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา ก่อนจะปาดน้ำตานั่นทิ้งแล้วค่อยๆลุกไปอาบน้ำแต่งตัว เพราะใกล้จะถึง

เวลาที่เอี๊ยงจะมารับแล้ว

 

 

 

“เป็นอะไรรึเปล่าวันนี้ทำไมดูซึมๆ แม่กับลูกชายกลับมาแล้วน่าจะดีใจไม่ใช่หรอ”เอี๊ยงเดินเข้ามาใน

บริษัทกับฟางก็แปลกใจที่ไม่เห็นฟางพูดอะไรกับเขาเลย ทั้งๆที่เมื่อวานฟางยังดีๆอยู่

 

“ดีใจมันก็ดีใจอยู่หรอกที่ลูกกับแม่กลับมา”ฟางพูด

 

“ทะเลาะกับแฟนมาล่ะสิท่า”เอี๊ยงเดา

 

“ก็นิดหน่อยน่ะ ช่างเถอะ”ฟางตอบเลี่ยงๆก่อนจะนั่งทำงานต่อไป แต่ระหว่างทำงานฟางแทบไม่มี

สมาธิเลยจนเอี๊ยงแปลกใจกว่าเดิม

 

 

“อย่าให้เรื่องส่วนตัวมาทำงานเสียสิ”เอี๊ยงพูดก่อนจะยื่นกาแฟให้กับฟาง

 

“ขอบคุณนะ”ฟางรับกาแฟมา

 

 

“ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจมีอะไรบอกเอี๊ยงได้นะ อย่างน้อยเราเป็นเพื่อนกัน มีอะไรก็จะได้ช่วยกัน แม้จะ

ช่วยไม่ได้มาก แต่การที่เล่าให้เพื่อนคนนึงฟังมันก็ทำให้เราสบายใจไม่ใช่หรอ”เอี๊ยงพูดหลังจากา

ฟางมานั่งที่โซฟา

 

 

“เค้าไม่เชื่อใจฟางเลย”ฟางพูดออกมา

 

“เอ๋ ไม่เชื่อใจ?”เอี๊ยงแปลกใจ

 

“เค้าหาว่าฟางนอกใจเค้าเพราะไปไหนมาไหนกับเอี๊ยง”ฟางพูด

 

“ไปไหนมาไหนกับเอี๊ยง แต่เราไปไหนมาไหนกันในที่สารธารณะนะไม่ได้ไปทำอะไรเสียๆหายๆซัก

หน่อย”เอี๊ยงพูด

 

“เค้าไม่ฟังฟาง เค้าบอกว่าที่ฟางไปกับเอี๊ยงเพราะเอี๊ยงหน้าตาดีกว่าเค้า”ฟางพูด

 

“หน้าตามันไม่ใช่เรื่องสำคัญนี่ ทำไมต้องคิดแบบนั้นนะ”เอี๊ยงพูด

 

“เพราะพี่ป๊อปเค้าโดนอุบัติเหตุหน้าเสียโฉมมีแผลเป็นยาวบนหน้า เค้ากลัวว่าฟางจะเบื่อเค้าไม่รักเค้า

เหมือนเดิม แล้วยิ่งมีเอี๊ยงเข้ามายิ่งทำให้เค้าระแวงแล้วไม่เชื่อใจฟาง”ฟางพูดออกมาอย่างน้อยใจ

 

 

“คนรักกันก็ต้องไว้เชื่อใจกันสิ”เอี๊ยงพูด

 

“ทำไมพี่ป๊อปปี้ไม่เชื่อฟางเลยล่ะเอี๊ยง ฮือ ทำไมเค้าไม่ฟังฟาง”ฟางร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้นโผ

เข้ากอดเอี๊ยงทันที เอี๊ยงกอดปลอบคนตัวเล็กอย่างสงสาร

 

 

“เดี๋ยวนะ ป๊อปปี้ นี่ใช่ป๊อปปี้เดียวกับคุณภานุเจ้าของบริษัทนี้น่หรอ”เอี๊ยงถามฟาง ฟางผละออกจาก

อ้อมกอดแล้วพยักหน้าช้าๆ

 

 

 

“โห เจ้านายกับเลขา ว้าว งั้นก็แสดงว่าลูกชายฟางก็เป็นลูกของคุณภานุด้วยน่ะสิ”เอี๊ยงพูด

 

“อือ เค้าเป็นลูกฟางกับพี่ป๊อป เรา2คนคบกันตั้งแต่สมัยเรียนแล้วล่ะ”ฟางบอก

 

“แต่ทำไมไม่แต่งงานกันล่ะ ใช้กันคนละนามสกุลอยู่เลย”เอี๊ยงถามอีกครั้ง

 

 

“ก็อย่างที่ฟางบอก เค้าไม่เคยพูดเรื่องแต่งงานหรอจดทะเบียนเลย ฟางเลยไม่อยากถาม”ฟางพูด

เศร้าๆ

 

 

“แต่มันไม่แฟร์นะฟางอยู่ด้วยกัน มีลูกไปแล้วคนนึงแต่ไม่แต่งงาน ไม่จดทะเบียนเนี่ยนะ ฟางไม่

อยากแต่งงานรึไง”เอี๊ยงถามอย่างสงสัยและไม่เข้าใจกับคู่นี้เลย

 

“อยากสิเอี๊ยง แต่นี่เมื่อคืนก็ทะเลาะกันอีก เห้อ”ฟางพูดพลางถอนหายใจ

 

“เค้าหึงฟางล่ะน่า ไม่เอาสิไม่น้อยใจ ผู้ชายน่ะเวลาหึงมักจะลืมตัวแบบนี้ล่ะฟาง”เอี๊ยงปลอบใจฟาง

 

 

“แต่เค้าน่าจะฟังฟาง ฟางรักเค้ามาก รักเค้าแค่คนเดียวแต่เค้ากลับไม่ฟังฟาง ฟางทนได้นะที่จะไม่มี

งานแต่ง ฟางทนได้ที่เราจะไม่จดทะเบียน แต่เรื่องนี้ฟางบอกแล้วว่าแม้หน้าตาพี่ป๊อปจะเป็นยังไง มี

แผลเป็นมากแค่ไหนฟางก็จะรัก รักแค่เค้าคนเดียว”ฟางระบายออกมาอย่างอัดอั้นให้เอี๊ยงฟัง เอี๊ยง

นั่งคิดปะติดปะต่อเรื่องแล้วก็ยิ้มออกมา

 

 

“ในฐานะที่ฟางเป็นเพื่อนร่วมงานและเป็นเพื่อนที่น่ารักของเอี๊ยง เอี๊ยงจะทำให้ฟางได้แต่งงานเอง

ไม่ต้องห่วง”เอี๊ยงพูดแล้วยิ้มอย่างมีแผนการณ์ ฟางมองผู้ชายหน้าหล่อคนนี้อย่างไม่ค่อยไว้ใจ

 

 

 

 

 

“พ่อป๊อปปปป”น้องปาล์มวิ่งเข้ามาหาป๊อปปี้ที่รอด้านล่างบ้านแล้วกอดแน่น

 

“อ้าวแล้วฟางล่ะป๊อป”แม่ฟางถามหาลูกสาว

 

“ไม่ทำงานแล้วฮะ”ป๊อปปี้ตอบแล้วเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บ

 

 

“ว้าว รถแข่ง พ่อป๊อปซื้อให้น้องปาล์มหรอครับ”น้องปาล์มเข้ามาในห้องแล้วเจอถุงที่ฟางซื้อมาเมื่อ

วานรีบถามป๊อปปี้ทันที

 

 

“เปล่าครับ แม่ฟางกับเพื่อนใหม่แม่ฟางเค้าซื้อน่ะ รู้สึกเหมือนจะมีของคุณแม่ด้วยนะครับ”ป๊อปปี้พูด

อย่างไม่ใส่ใจก่อนน้องปาล์มจะเอาผ้าคลุมไหล่มาให้แม่ฟาง แล้วไปเล่นรถแข่งด้านนอก แม่ฟาง

มองป๊อปปี้ที่นั่งซึม แล้วเหม่อไปที่รูปของฟางก็แปลกใจ

 

 

 

“ทะเลาะกับฟางหรอป๊อป”แม่ฟางถาม

 

“เอ่อ คือ”ป๊อปปี้อึกอัก

 

“แม่ดูออกนะ”แม่ฟางดักคอ ป๊อปปี้จึงถอนหายใจออกมา

 

“เค้าสนิทกับหุ้นส่วนคนใหม่มากเลยครับ เมื่อวานก็ไปเที่ยวกันจนกลับบ้านมาซะค่ำมืด เดี๋ยวนี้เช้า

เย็นก็มารับมาส่งกันอีก บางีผมเองก็คิดว่าเพราะหน้าผมเป็นแบบนี้รึเปล่า เค้าถึงได้ห่างผมไป”ป๊อปปี้

พูดออกมาจากความรู้สึกตัวเอง

 

 

“เอาน่าป๊อป ถ้าเรารักฟาง เราก็ต้องเชื่อใจคนที่เรารักสิ บางทีอาจะไม่มีอะไรก็ได้นะลูก ทำใจเย็นๆ

ก่อนนะ”แม่ฟางปลอบป๊อปปี้ก่อนจะลุกไปที่ถุงที่ฟางซื้อของมาเมื่อวานแล้วยิ้ม

 

 

“แม่ว่า ฟางไม่ได้รักป๊อปน้อยลงหรอกลูก”แม่ฟางพูดก่อนจะยื่นกล่องนาฬิกาที่เหมือนกับของป๊อปปี้

ให้ชายหนุ่ม ป๊อปปี้มองก่อนจะแกะมันออกมาดู แล้วก็เห็นกระดาษาที่ฟางเขียนสอดไว้ด้านในกล่อง

 

 

 

 

‘นาฬิกาเรือนนี้เหมือนกับเรือนเก่าที่มันร้าวไป ฟางนึกถึงพี่ฟางคิดว่าพี่ต้องชอบมันแน่ๆ เราจะเดินไป

ด้วยกันเหมือนกับเวลาในนาฬิกาเรือนนี้นะคะ ฟางรักพี่ป๊อปปี้นะคะ’

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้อ่านข้อความแล้วนึกถึงฟางทันที ก่อนจะนึกถึงเมื่อคืนที่เขาเผลอทำร้ายจิตใจและตัว

ของฟางไปนี่เขาจะทำยังไงดี

 

 

 

เอี๊ยดดดด

 

 

 

แต่ก่อนที่ป๊อปปี้จะคิดอะไรก็ตกใจเมื่อมีรถมาจอดหน้าบ้านอย่างแรงก่อนจะเดินออกไปก็ตกใจปน

โมโหที่เห็นเอี๊ยงโอบพยุงฟางเข้ามาในบ้าน

 

 

“คุณทำอะไรเมียผมน่ะ”ป๊อปปี้เดินเข้าไปถามอย่างโมโห

 

 

“หยุดก่อนครับคุณภานุ ผมน่ะแค่มาส่งฟางเค้าเพราะฟางไม่ค่อยสบายผมว่าพาฟางกลับมาพักผ่อนที่

บ้านน่าจะดีกว่าทำงานต่อไป”เอี๊ยงอธิบาย แหม กะจะแกล้ง เล่นไม่สบายขึ้นมาจริงๆซะงั้น

 

“หรอ งั้นก็ปล่อยตัวเมียผมได้แล้ว เมียผม ผมดูแลเอง”ป๊อปปี้เดินไปกระชากฟางมาจากเอี๊ยงจนฟาง

แทบเซ

 

 

“อย่ามาตัวไม่สุภาพกับเอี๊ยงนะพี่ป๊อป”ฟางพูด

 

 

“อ๋อ เดี๋ยวนี้นี่แตะไม่ได้เลยนะ ใช่สิ มีผัวหน้าตาเหมือนผีนิ คงจะเบื่อแล้วสิท่าถึงได้ไปหาคนอื่น

น่ะ”ป๊อปปี้พูดอย่างโมโห

 

 

“ฟางไม่เคยคิดจะไปหาใครนะทำไมไม่เชื่อใจกันบ้างล่ะ”ฟางน้อยใจพูดก่อนน้ำตาจะไหลออกมา

 

“ก็ดูฟางทำสิ ไปไหนมาไหนกัน2ต่อ2ละจะให้พี่เชื่อได้ยังไง”ป๊อปปี้พูด

 

 

“พี่ไม่รักฟางหรอคะ พี่ถึงไม่เชื่อ แล้วคิดว่าฟางจะนอกใจพี่ได้น่ะพี่ป๊อป”ฟางพูดก่อนน้ำตาจะไหล

ออกมา

 

 

 

“เรามีลูกด้วยกันแล้วคนนึงนะพี่ป๊อปมันยังไม่พออีกหรอว่าฟางจะไม่นอกใจพี่”ฟางพูดออกมาทั้ง

น้ำตาป๊อปปี้นิ่งเงียบ

 

 

 

“ก็เพราะว่าคุณไม่ได้จดทะเบียนกับฟาง คุณยังไม่ได้แต่งงานกันไง มันเลยไม่มีหลักฐานที่แน่นอน

ให้เห็นชัดเจน เพราะแค่เรื่องลูกเอามาเป็นโซ่พันทนาการไว้ สมัยนี้ก็มันใช้ไม่ได้ มีคู่ที่มีลูกแล้วเลิก

กันไปถมเถ”เอี๊ยงพูดขึ้น

 

 

“นาย”ป๊อปปี้มองหน้าเอี๊ยงอึ้งๆ

 

 

 

“ผมน่ะ เจอฟางตอนแรกผมยอมรับนะว่าชอบฟาง อ๊ะ อย่าพึ่งมองผมแบบนั้น ผมชอบในฐานะที่ฟาง

เป็นคนที่บอบบางแต่ก็เข้มแข็งมากคนนึง เราน่ะเป็นได้มากที่สุดก็เพื่อนร่วมงานกัน ฟางน่ะรักคุณ

มากนะคุณภานุ ไม่งั้นเมื่วานตอนไปซื้อของกันเค้าจะหานาฬิกาแบบ รุ่นที่เหมือนกับของคุณที่แตก

ไปทำไมล่ะ ถ้าไม่เอามาให้คุณ”เอี๊ยงพูด ป๊อปปี้อึ้งมาคนตัวเล็กที่ร้องไห้

 

 

 

“อย่าร้องอีกเลยนะ พี่ขอโทษนะ”ป๊อปปี้เดินมาหาฟางแล้วเช็ดน้ำตาให้ฟาง

 

“พี่ป๊อปน่ะใจร้าย”ฟางปาดน้ำตาแล้วพูดก่อนจะทุบอกป๊อปปี้ไปที

 

 

 

“เค้าน่ะรักคุณมาก เค้าทนคุณมาตลอด คุณไม่คิดจะทำอะไรให้เค้าเลยหรอ เห้อ สิ่งที่ผู้หญิง

ต้องการมากที่สุดในชิวิตคืออะไรน้า”เอี๊ยงพูดลอยๆ ป๊อปปี้คิดสักพักก่อนจะยิ้มออกมา

 

 

 

 

“อยากแต่งทำไมไม่บอกกันล่ะ หืม”ป๊อปปี้โอบกอดฟางมาไว้แนบลำตัว

 

“ก็พี่ไม่เคยพูดนี่คะ ฟางเลยไม่กล้าบอก”ฟางพูดก่อนจะก้มหน้าไม่มองป๊อปปี้

 

“พี่น่ะอยากแต่งกับฟางนะ อยากแต่งมากเลย แต่ว่าหน้าพี่”ป๊อปปี้พูดก่นจะนึกกังวลถึงหน้าตา

 

“พี่ป๊อปจะคิดมากอยู่อีกหรอคะฟางบอกแล้วไงว่าไม่ว่าพี่จะเป็นไงฟางก็จะรัก”ฟางพูดก่อนจะลูบที่

แผลของป๊อปปี้

 

“แต่พี่แค่อยากเป็นคนที่ดีที่สุดให้ฟางมีความสุขที่สุดในวันแต่งงานและตลอดไปนิ”ป๊อปปี้พูด

 

“แค่มีพี่อยู่กับฟาง ฟางก็มีความสุขมากแล้วนะคะพี่ป๊อป”ฟางพูดแล้วกอดป๊อปปี้ไว้

 

 

 

“อันนี้ถือว่าเป็นของเล็กๆน้อยๆให้กับหุ้นส่วนนะครับ พอดีว่าลุงของผมเป็นศัลยแพทย์พอดี”เอี๊ยงพูด

ก่อนจะเดินไปยื่นนามบัตรลุงของเขาให้กับป๊อปปี้แล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

 

 

ใกล้จะจบแล้วน้าาาาา เม้นกับโหวตด้วยสิๆๆๆๆๆ