พันธนาการหัวใจ

 

 

 

 

 

ฟางนอนกอดป๊อปปี้ไว้หลังจากที่เธอและเขาอาบน้ำ หรือเรียกว่าผ่านน้ำกันมากกว่า เพราะในห้องน้ำ

เมื่อกี้แทบจะไม่ได้อาบน้ำกันดีๆเลย ไหนยังพากันมาต่อที่เตียงอีก ฟางมองร่างสูงที่หลับตาแล้วยิ้ม

 

 

“ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ”ฟางพูดก่อนจะก้มลงจูบปากป๊อปปี้ แต่ต้องตกใจเมื่ถูกมือของป๊อปปี้รั้งคอฟาง

ไว้ก่อนจะสอดสิ้นเข้าไปในโพรงปากสวยของฟางแล้วหยอกล้อกับลิ้นของฟาง

 

 

“อื้มมมม”ฟางถึงกับร้องครางออกมาจากสัมผัสนั้น ก่อนจะถอนจูบออกมาหายใจ

 

“พี่ป๊อปอ่ะ ฟางหายใจไม่ทัน”ฟางทุบแผงอกกว้างก่อนเคลื่อนตัวขึ้นมาอยู่บนตัวป๊อปปี้

 

“ใครล่ะ ลักหลับพี่ โดนทำโทษซะบ้าง”ป๊อปปี้พูดแล้วทำหน้าล้อฟาง ฟางเขิน

 

“ก็เห็นหลับอยู่ใครจะไปรู้ว่าแกล้งหลับ”ฟางพูด

 

“ใครบอก แต่พักสายตา พักยกก่อนจะต่ออีกรอบ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเลื่อนมือมาลูบไล้ไปตามสะโพก

ฟาง

 

 

“ยังจะต่ออีกหรอ”ฟางตกใจ

 

 

“ใครบอกอยากให้น้องปาล์มมีน้องน้อออ”ป๊อปปี้พูดลอยๆ ฟางแอบย่นจมูกใส่คนเจ้าเล่ห์

 

“งั้นรอแปปนะ ปิดไฟแปปนึง มันร้อน”ฟางพูดจบก็รีบลุกขึ้นไปปิดไฟ ป๊อปปี้มองร่างเล็กที่ลุกไปจาก

ตัวเขาแล้วไม่ใส่อะไรเลย แบบนี้มันน่าจับกดถึงเช้านัก ยัยตัวแสบ

 

“ปิดไฟแล้ว”ฟางเดินคลำทางมาถึงเตียงก่อนจะคลำหาป๊อปปี้ ก่อนป๊อปปี้จะรวบฟางมานั่งที่ตักตัว

เอง โดยจับฟางหันหน้าเข้าหาตัวเอง

 

“งั้นก็ต่อกันเลยละกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงจูบฟางอย่างร้อนแรง โดยฟางก็ตอบสนองสัมผัสชายหนุ่ม

อย่างไม่มีใครยอมใครเช่นกัน และเริ่มบรรเลงบทเพลงรักที่ร้อนแรงอย่างหาที่จะหยุดเพลงรักนั้นไม่

ได้

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟาง”ปาล์มตื่นขึ้นมาในเช้าวันต่อมา ก็มองหาแม่ตัวเอง

 

“อ้าวตื่นแล้วหรอครับปาล์ม”เฟย์เดินเข้ามาหาหลาน

 

“ฮะ แม่ฟางล่ะฮะ”ปาล์มถามถึงแม่จากเฟย์

 

“แม่ฟางไปหาพ่อป๊อปน่ะจ้ะ น้องปาล์มลงไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวจะไปทานข้าว”เฟย์พูดก่อนจะพาห

ลานไปอาบน้ำ แล้วลงมาด้านล่าง

 

“แม่ฟางจะทานข้าวแล้วรึยังอ่ะน้าเฟย์”ปาล์มถามถึงแม่ตัวเองอีกครั้ง

 

“นั่นน่ะสิ ไปค้างบ้านตาป๊อปแล้วตอนนี้ยังไม่มาเลย”แม่ฟางพูด

 

 

“สงสัยเฟย์ว่าคุณแม่จะได้หลานเพิ่มล่ะมั้งคะ”เฟย์พูดขิ้มๆ

 

 

“เฟย์พูดเข้า ละเราล่ะ เมื่อไหร่จะแต่งงานซักที”แม่พูด เฟย์อึกอักก่อนจะหันไปสบตากับเขื่อนที่รีบ

ดื่มน้ำแก้เขินทันที

 

 

“แหม ไม่มีคนมาจีบนี่คะแม่ คงอีกนาน”เฟย์ตอบก่อนจะนั่งกินข้าวต่อ แม่มองท่าทางของเขื่อนและ

เฟย์ที่เขินกันไปมาแล้วยิ้มๆ

 

 

 

 

 

“น้าเฟย์เร็วๆฮะ อาเขื่อนด้วย เดี๋ยวแม่ฟางก็หิวแย่หรอก”ปาล์มพูดก่อนจะเดินนำ เอากล่องข้าวไปให้

ฟางที่บ้านป๊อปปี้ เขื่อนที่เดินตามหลังปาล์มกับเฟย์ก็เอื้อมมือมากุมมือเฟย์ไว้ก่อนเฟย์จะยิ้มแล้วยอม

ให้จับมือเดินด้วยกัน

 

 

 

“แม่ฟางงงงง”เสียงปาล์มตะโกนเสียงดังทำเอาฟางและป๊อปปี้ที่นอนกอดกันอยุ่ก็ตกใจ ก่อนจะรีบ

คว้าเสื้อผ้ามาใส่ทันที

 

 

 

“ทำไมลูกถึงมาได้เนี่ย”ป๊อปปี้พูดพลางใส่กางเกงอย่างลวก

 

“นั่นน่ะสิพี่ป๊อป”ฟางพูดพลางใส่กระโปรงชาวเลและติดกระดุมเสื้อตัวเองทันทีก่อนจะรีบวิ่งออกไป

หาลูก

 

“แม่ฟางงง ปาล์มเอาข้าวมาให้แม่ฟางฮะ ปาล์มกลัวแม่ฟางจะหิว”ปาล์มยื่นกล่องข้าวให้ฟางแล้วยิ้ม

ฟางลูบหัวลูกชายด้วยความเอ็นดูก่อนจะหอมแก้มลูกชายแล้วเดินมานั่งทานข้าว

 

 

“พี่ป๊อป มาทานข้าว”ฟางเรียกป๊อปปี้ที่เดินกระเผลกออกมา ปาล์มรีบวิ่งไปกอดเอวเฟย์ทันที ป๊อปปี้

ชะงัก ก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ไกลๆจากปาล์มโดยมีเขื่อนช่วยพยุง ฟางมองแล้วอ่อนใจกับท่าทาง

ลูกชาย

 

 

“แหม พ่อคุณป่วยขนาดนี้ยังเล่นทั้งคืนอีกหรอ ไม่ร้อนแรงกันไปหน่อยหรอครับ”เขื่อนกระซิบแซว

ป๊อปปี้ที่ใส่เสื้อแล้วติดกระดุมไม่เรียบร้อยเช่นเดียวกับฟางที่ติดกระดุมข้ามเม็ด จนเฟย์ต้องกระซิบให้

ฟางติดกระดุมใหม่

 

 

“พูดมากน่าไอ้เขื่อน”ป๊อปปี้พูดพลางปลดกระดุมแล้วใส่ใหม่แล้วหน้าแดง

 

 

“พี่ป๊อปคะ ทานข้าวก่อนนะจะได้ทานยา”ฟางพูดก่อนจะเอาแซนวิชมาป้อนป๊อปปี้ที่นั่งกับเขื่อน

ปาล์มมองการกระทำแม่ที่ทำกับลุงหน้าผีแล้วนิ่ง

 

“แม่แอบมีกิ๊ก แม่นอกใจพ่อป๊อป”ปาล์มพูดก่อนจะเดินหยิบลูกบอลไปเล่นข้างนอกทันทีโดยมีเฟย์

วิ่งตามไปดู ฟางและป๊อปปี้แทบเหวอ

 

 

“พี่ว่าพี่ไปดูลูกดีกว่า”ป๊อปปี้พูดหลังจากทานข้าวเสร็จแล้ว ก็เดินออกมาหาน้องปาล์มที่นั่งเตะบอล

คนเดียวอยู่นอกบ้านเขาก่อนสายตาจะหันไปเห็นดอกไม้ที่ป๊อปปี้ปลูก เด็กชายวิ่งไปดูทันที

 

 

 

“ลูกบอลครับ”ป๊อปปี้เดินเอาลูกบอลมาให้ลูกชาย ปาล์มมองก่อนจะคว้าลูกบอลมาทันที ก่อนจะหัน

ไปนั่งสนใจพวกดอกไม้ที่ป๊อปปี้ใส่กระถามแล้ววาดกระถางเป็นรูปหมีบ้าง กระต่างบ้าง

 

“ลุงวาดหมดเลยหรอ”ปาล์มถามขึ้น

 

“อื้อ ลุงเบื่อๆอยู่เกาะนี้คนเดียวนินา”ป๊อปปี้ตอบ แอบเศร้าที่ลูกชายไม่เรียกตัวเองว่าพ่อซักที

 

“ลุงสอนปาล์มหน่อยสิ”ปาล์มหันไปพูด ป๊อปปี้ยิ้มกว้างก่อนจะเอากระดาษและสีมาให้น้องปาล์มวาด

ข้างนอก

 

“เราชอบอะไรก็วาดเลยนะ”ป๊อปปี้บอกลูกชายตัวเอง ก่อนจะหยิบดินสอมานั่งสเก็ตรูปลูกชายที่นั่ง

ระบายสีอยู่

 

 

“วาดอะไรน่ะครับ ดูตั้งใจเชียว”ป๊อปปี้ละสายตาจากรูปตัวเองถามลูกชายทันที

 

“วาดรูปครอบครัวของน้องปาล์ม มีคุณยาย น้าเฟย์ จ้องปาล์ม แม่ฟาง ละก็พ่อป๊อป”น้องปาล์มชูกรูป

วาดตัวเองให้ป๊อปปี้ดู ป๊อปปี้ยิ้มออกทันที

 

 

 

“หิวน้ำมั้ยครับ เดี๋ยวพ่อ เอ่อ ลุงไปเอาน้ำมาให้”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหายเข้าไปในบ้านเอาน้ำมาให้น้อง

ปาล์ม เมื่อออกมาก็แปลกใจที่ไม่เห็นลูกชายตัวเอง

 

“น้องปาล์ม อยู่ไหนครับ”ป๊อปปี้ตะโกนเรียกปาล์ม

 

 

 

“โอ๊ย ฮือๆ”ป๊อปปี้ได้ยินเสียงปาล์มร้องก็รีบวิ่งมาดูก็ตกใจเมื่อเห็นลูกชายเหยียบเศษแก้วด้านหลัง

บ้านก็รีบอุ้มปาล์มทันที

 

 

“ฮืออ ออกไปลุงหน้าผี”ปาล์มดิ้นอย่างแรงทำให้ป๊อปปี้ที่ขากะเผลกอยู่แล้วเซล้มลงไปทับเศษแก้ว

ที่ขาเลือดออกทันที

 

 

“โอ๊ย”ป๊อปปี้ร้องออกมาด้วยความเจ็บ แต่ไม่ยอมปล่อยลูกชายน้องปาล์มตกใจเห็นเลือดออกมาจาก

แผลป๊อปปี้

 

 

“ถ้ากลัวลุงก็หลับตานะครับ เดี๋ยวลุงจะพาเข้าไปทำแผล”ป๊อปปี้พูดจบก็อุ้มปาล์มเข้ามาในบ้าน

 

 

 

“ว้าย ทำไมเป็นแบบนี้คะพี่ป๊อป”ฟางรีบเข้ามาพยุงป๊อปปี้และอุ้มลูกมา

 

“ปาล์มล้มทับเศษแก้วหลังบ้านพี่ไปช่วยแต่ปาล์มดิ้นนิดหน่อยพี่เลยโดนเศษแก้วบาดเอาน่ะ”ป๊อปปี้

ตอบ

 

 

“ไม่นิดละเนี่ย โดยแผลเก่าด้วย มาๆเดี๋ยวกูทำแผลให้”เขื่อนพูดก่อนจะเอาอุปกรณ์ทำแผลมาทำให้

เพื่อน

 

 

“ไม่เอา ปาล์มเจ็บ”น้องปาล์มโวยวายไม่ยอมให้เฟย์ทำแผล

 

“อย่าดิ้นสิน้องปาล์มเดี๋ยวไม่หายนะ”เฟย์บอก

 

 

“เป็นลูกผู้ชายต้องเข้มแข็งนะครับ มาเดี๋ยวลุงจะร้องเพลงให้ฟัง”ป๊อปปี้เขยิบมาใกล้ปาล์มพูดก่อนจะ

ร้องเพลงให้ปาล์มฟังเหมือนตอนที่ฟางต้องทำแผล จนเฟย์ทำแผลเสร็จ

 

 

 

“เสร็จแล้วจ้า”เฟย์พูด เช่นเดียวกับเขื่อนที่ทำแผลให้ป๊อปปี้เสร็จ

 

“ไปข้างนอกดีกว่า”ปาล์มพูดแล้วหนีป๊อปปี้ไป ป๊อปปี้เศร้าที่ลูกชายยังกลัวตัวเอง น้องปาล์มออกมา

ด้านนอกเห็นรูปวาดของป๊อปปี้ก็ชะเง้อดูเห็นเป็นรูปตัวเองก็นิ่งก่อนจะรีบบอกให้เฟย์และเขื่อนกลับ

บ้าน

 

 

 

“คืนนี้ต้องนอนที่บ้านนะพี่ป๊อป เดี๋ยวพรุ่งนี้จะได้เลยไปขึ้นเรือกลับกรุงเทพด้วย”ฟางพูดขณะพยุง

ป๊อปปี้กลับมาที่บ้าน เมื่อกลับมาที่บ้านป๊อปปี้ก็ไม่กล้าเข้าใกล้ลูกชายหนีออกมากินข้าวด้านนอกคน

เดียว

 

 

“อ่ะ”ปาล์มยื่นไก่ทอดให้ป๊อปปี้

 

“ให้ลุงหรอ”ป๊อปปี้งง

 

 

“อื้อ อันนี้น้องปาล์มชอบนะ แต่ลุงช่วยน้องปาล์มไว้น้องปาล์มเอาให้”น้องปาล์มพูดก่อนจะวิ่งกลับ

เข้าไปในบ้าน ป๊อปปี้ยิ้มดีใจก่อนจะกินข้าวอย่างมีความสุข

 

 

 

 

“จะไปนอนไหนคะพี่ป๊อป มานอนนี่ม้ะ”ฟางที่อาบน้ำเสร็จเห็นป๊อปปี้จะออกไปจากห้องก็เรียก

 

“ลูกคงไม่ชอบ”ป๊อปปี้มองน้องปาล์มที่หลับแล้วบนเตียง

 

 

“แต่เมียสั่ง ต้องนอน มานี่ค่ะมานอนกับลูกกับเมีย”ฟางขู่ก่อนจะดึงป๊อปปี้มานอนคนละฝากกับน้อง

ปาล์ม ก่อนจะจับมือกันโอบลูกชายแล้วหลับไปด้วยกัน3พ่อแม่ลูก

 

 

 

 

 

“รีบๆไปหาหมอนะคะพี่ป๊อป เดี๋ยวฟางช่วยเฟย์จัดของเสร็จฟางจะตามไปดูแล”ฟางบอกลาป๊อปปี้กับ

เขื่อนที่กำลังขึ้นเรือ แล้วกอดป๊อปปี้แน่น

 

 

“พี่จะรอนะ พี่รักฟางนะ”ป๊อปปี้พูด

 

“ฟางก็รักพี่ป๊อปนะ รีบๆหายนะคะ”ฟางบอก ก่อนจะผละจากอ้อมกอดแล้วหันไปเห็นลูกชายวิ่งมาหา

 

 

 

“ลุงไปก่อนนะครับ”ป๊อปปี้ไม่กล้าเรียกพ่อก็บอกลาปาล์ม ปาล์มกระโดดกอดป๊อปปี้ทันที

 

 

“แล้วกลับมาสอนน้องปาล์มวาดรูปต่อนะครับพ่อป๊อป”น้องปาล์มพูด ป๊อปปี้และฟางอึ้งก่อนจะกอด

ลูกชายแน่นด้วยความดีใจที่ลูกชายไม่กลัวตัวเองแล้ว ก่อนจะขึ้นเรือไปกับเขื่อนเพื่อกำกายภาพที่

กรุงเทพทันที

 

 ในที่สุดน้องปาล์มก็เลิกกลัวพ่อป๊อปแล้ว เดี๋ยวป๊อปปี้จะไปหาหมอละนะ อย่าลืมเม้นกับโหวตเรื่องนี้ให้เราด้วยน้าา