พันธนาการหัวใจ

 
 
 
 
ฟางลืมตาตื่นมาในเช้าวันต่อมา มองที่มือของเธอที่ถูกมัด จริงสิ คุณพ่อ พวกยัยแคททำอะไรพ่อ
เธอบ้าง ฟางพยายามลุกขึ้น ทำให้ป๊อปปี้ที่นอนกอดคนตัวเล็กอยู่ก็ตื่นตามฟาง
 
 
“จะทำอะไรน่ะ”ป๊อปปี้ถาม
 
“ฟางจะหาคุณพ่อ”ฟางตอบก่อนจะพยายามแกะเชือกที่มัดมือ
 
“ชั้นไม่ให้ไป”ป๊อปปี้พูดแล้วก็นั่งแกะเชือกที่มักมือฟางไว้
 
“ถ้าไม่ให้ฟางไปแล้วพี่จะแก้มัดฟางทำไม หลีก”ฟางเมื่อถูกแก้มัดแล้วก็ผลักป๊อปปี้ก่อนจะรีบลุกขึ้น
จากเตียง แต่ป๊อปปี้ไวกว่า คว้าฟางมาอุ้มพาดบ่าตรงไปที่ห้องน้ำทันที
 
 
“ปล่อยฟางนะ ฟางจะไปหาพ่ออ”ฟางดิ้นโวยวาย ป๊อปปี้จึงจัดการปล่อยฟางลงอ่างอาบน้ำก่อนจะ
เปิดฝักบัวชโลมจนทั่วฟาง
 
“ฟางเปียกหมดแล้วนะพี่ป๊อปป หยุดดด”ฟางดิ้นไปมา
 
“คิดจะเดินไปไหนมาไหนในบ้านนี้เหมือนเมื่อก่อนน่ะ รู้ไว้ซะตอนนี้ทำไมได้แล้ว ชั้นให้เวลาเธออาบ
น้ำชั้นจะรอด้านนอก”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลุกออกไปรอด้านนอก
 
 
“ฮือออออ คุณพ่อ”ฟางร้องไห้ออกมาด้วยความเป็นห่วงพ่อตัวเอง
 
 
 
แอ้ดดด
 
 
“นึกว่าจะหนีไปซะละ”ป๊อปปี้นั่งอยู่ที่เตียงลุกขึ้นมาหาฟางที่ใส่ผ้าคลุมอาบน้ำเดินออกมาจากห้องน้ำ
 
“พ่อฟางอยู่ที่นี่ อยู่ในที่ที่มีแต่พวกอันตราย ฟางทิ้งพ่อไม่ลงหรอก”ฟางพูด
 
“แต่มันเป็นคนเลว ตอนนี้มันกำลังได้รับสิ่งที่มันเคยทำไว้”ป๊อปปี้ว่า
 
“คนเลวคนนั้นที่พี่ว่า คือพ่อฟางนะ ฟางขอร้องพี่ป๊อป อย่าทำแบบนี้เลยนะ ถ้าอยากได้ทุกอย่างคืน
เดี๋ยวฟางจะคืนให้”ฟางพูดก่อนจะจับที่ชายเสื้อของป๊อปปี้พูดเพื่อขอร้อง
 
 
“ไม่มีใครห้ามพี่แคทได้หรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วไม่สบตาฟาง
 
“แต่พี่เป็นน้องเค้านะ ยังไงเค้าก็ต้องฟังพี่”ฟางคว้าแขนป๊อปปี้มีเขย่า
 
“ไม่ ฟาง พี่แคทเค้าทำอะไรได้มากกว่าที่ฟางคิด พี่แคทไม่หยุดความแค้นไว้ง่ายๆหรอก ไปแต่งตัว
ซะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยื่นชุดให้ฟาง ฟางรับมาแล้วมองมัน
 
 
“ถ้าพี่แคทจะฆ่าฟางด้วย ฟางฝากพี่ดูแลเฟย์กับแม่ด้วยนะคะ”ฟางพูดแล้วกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล
เธอรู้ชะตาตัวเองต่อจากนี้แล้วล่ะ ฟางเดินจะกลับไปเข้าห้องน้ำอีกครั้ง แต่ป๊อปปี้คว้าแขนฟางไว้ก่อน
จะจูบฟางอย่างอ่อนโยน
 
 
“อย่าทำแบบนี้ ถ้าพี่ไม่รักฟาง เท่านี้ฟางก็เจ็บมากแล้ว”ฟางเมื่อถูกถอนจูบออกมาก็พูดขึ้น ก่อน
น้ำตาพาลจะไหล ป๊อปปี้เงียบ ก่อนจะเช็ดน้ำให้ฟางอย่างอ่อนโยนก่อนจะเลื่อนขึ้นไปจูบหน้าผาก
ฟาง
 
“ฟางบอกแล้วไง อย่าทำแบบนี้ พี่มีความสุขมากใช่มั้ย ที่ต้องให้ฟางกลับไปเจ็บกับความรักจอม
ปลอมของพี่น่ะ”ฟางผลักป๊อปปี้ล้มก่อนจะวิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำ ซักพักฟางก็ออกจากห้องน้ำมา ก็
แปลกใจ ป๊อปปี้ไปไหนนะ
 
 
“ว้าย ปล่อยฟางนะ”ฟางร้องตกใจเมื่อป๊อปปี้มาช้อนร่างฟางขึ้นอุ้มไปที่เตียง
 
“จะทำอะไรน่ะ”ฟางตกใจจะหนีแต่ป๊อปปี้คว้าตัวมากอด
 
“มัดเธอไง”ป๊อปปี้พูด
 
“ขอร้อง อย่ามัดฟางได้มั้ย ฟางไม่ไปไหนหรอก ไม่ไปหาพ่อก็ได้ ฟางรู้ยังไงฟางต้องตายอยู่ดี”ฟาง
ขอร้องป๊อปปี้
 
“อื้ออ”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้จูบฟางอีกครั้ง
 
“เธอเป็นเมียชั้นนะ ชั้นไม่ยอมให้พี่แคททำอะไรเมียชั้นหรอก”ป๊อปปี้พูด ฟางอึ้ง
 
“พี่เป็นคนบอกฟางเองไม่ใช่หรอ ว่าไม่มีใครหยุดความแค้นพี่สาวพี่ได้ ฟางเป็นลูกของศัตรู ยังไงก็
ตายอยู่ดี”ฟางตัดพ้อ
 
“ก็หนีไปอยู่กับแม่กับเฟย์ไง”ป๊อปปี้พูด
 
“แล้วพี่จะพาฟางไปยังไง เดี๋ยวแคทก็จับได้อยู่ดี”ฟางพูด
 
“เดี๋ยวชั้นจะคุยกับพี่ชั้นเอง เธอเชื่อใจชั้นนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางไว้ ฟางกอดตอบป๊อปปี้ ทำไม
เธอถึงรู้สึกได้ว่าคนใจร้ายตรงนี้อบอุ่นเหลือเกิน เหมือนกับพี่ป๊อปปี้คนเดิมที่เธอรัก
 
 
ก๊อกๆ
 
 
“ป๊อป เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ”แคทเคาะประตูรัว เรียกน้องชาย ป๊อปปี้กับฟางมองหน้ากัน ก่อนจะมัด
ฟางไว้
 
“มัดไว้หลวมๆน่า”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นฟางดิ้น ฟางนิ่งยอมให้ป๊อปปี้มัดตัวเองอย่างหลวมๆ ก่อนจะเอา
เทปกาวมาปิดปากฟางไว้เหมือนเดิม ทั้งคู่สบตากันซักพัก ก่อนป๊อปปี้จะจูบฟางอีกครั้ง โดยผ่านเทป
กาวที่ปิดปากฟางแล้ว
 
 
“ชั้นจะพาเธอหนีไปให้ได้ รอชั้นนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลุกไปเปิดประตูให้แคทและจินนี่เดินเข้ามา
 
“ไง เมื่อคืนคงจะพลอดรักกันจนมีความสุขไปทั้งตัวเลยล่ะสิ”แคทเยาะ ป๊อปปี้หันไปสบตาฟาง
 
“แต่ก็ทำไปเถอะนะ เพราะอีกไม่นานแกก็ตายแล้ว”จินนี่ว่าฟาง
 
“พี่แคท ป๊อปขอ”ป๊อปปี้พยายามพูดกับแคท แคทตบหน้าป๊อปปี้หัน ฟางตกใจมาก
 
 
“แกกำลังจะใจอ่อนใช่มั้ยป๊อปปี้ เพราะแกรักนังเด็กนั่น”แคทชี้ไปที่ฟางที่ถูดมัดอยู่
 
“พี่พูดอะไร”ป๊อปปี้รีบพูด
 
“อย่ามาโกหกชั้น ชั้นอ่านตาแกชั้นก็รู้ว่าแกรักมันอยู่ ชั้นพี่แกนะ แกปิดชั้นไม่มิดหรอก”แคทตวาด
ป๊อปปี้ ฟางอึ้ง ป๊อปปี้น่ะหรอยังรักตัวเธออยู่
 
“พี่แคท เรากำลังจะได้ทุกอย่างคืน มันกำลังจะล้มละลายแล้ว เราหยุดเถอะ”ป๊อปปี้พูดไม่ทันจบ แค
ทก็กรี๊ด ก่อนจะตบหน้าป๊อปปี้ไม่ยั้งโดยที่ตัวเองยอมให้แคททำร้ายอยู่อย่างนั้น
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
“ลุกมาทำไม”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อฟางวิ่งมาขวางไม่ให้ตัวเองโดนแคทตบอีกจนตัวเองโดนเอง ป๊อปปี้รีบ
ประคองฟางไว้ก่อนจะแกะเทปกาวที่ปิดปากฟางไว้ออกมา
 
“หึ นังเด็กโง่ แกยังรักน้องชั้นอยู่จริงๆ อย่าคิดนะว่าแกรักกับน้องชั้น แล้วชั้นจะปล่อยแกรอดไป
ได้”แคทว่า
 
“ถ้าจะฆ่าฟางงั้นพี่ก็ฆ่าผมด้วยเลยละกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางไว้แน่น
 
“หึ แกคงจะดีใจสินะที่ป๊อปปี้จะตายตามแกไปน่ะ ชั้นอยากจะรู้จัง ว่าแกมีดีอะไร ทำให้น้องชั้นเป็น
แบบนี้ได้”แคทว่าก่อนจะจิกหัวฟางออกมาจากอ้อมกอดป๊อปปี้
 
 
“เพราะพี่ป๊อปยังมีหัวใจที่รักชั้นไง เค้าไม่ได้เลือดเย็นใจอำมหิตอย่างเธอ”ฟางพูด แคทโมโหตบ
ฟางอีกครั้ง ป๊อปปี้รีบประคองกอดฟางไว้
 
“พอเถอะพี่แคทอย่าทำอะไรเมียผมเลย ผมขอร้องนะพี่ ผมไม่เคยขอร้องอะไรพี่แบบนี้ พี่แคท
ปล่อยฟางไปเถอะนะ”ป๊อปปี้ขอร้องแคทอีกครั้ง
 
“ก็ได้ เพราะเห็นว่าแกคือน้องชั้นนะ”แคทพูดขึ้นทำเอาจินนี่เหวอไปทันที ฟางนิ่งไม่เชื่อว่าสิ่งที่
ได้ยินจะเป็นความจริง
 
 
“แต่ป๊อป พี่ขอให้แกไปดูงานที่บริษัทหน่อยได้มั้ย ตอนนี้พี่โอนทุกอย่างคืนเป็นของจิระคุณหมดจะ
เหลือแต่เอกสารบางตัวที่พี่ไม่เข้าใจ แกไปทำให้พี่หน่อยสิ”แคทพูดขึ้น
 
“ไม่ต้องทำหน้าอย่างงั้น พี่บอกจะปล่อยเมียแก ก็ปล่อยสิ”แคทพูดอีกครั้งเมื่อเห็นสายตาป๊อปปี้
รับคำก่อนจะลุกขึ้นไป
 
“เดี๋ยวค่ะพี่ป๊อป”ฟางรั้งตัวป๊อปปี้ไว้ก่อนจะกระซิบข้างหูป๊อปปี้พูดอะไรบางอย่าง ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะลุก
ออกไป
 
 
“สั่งเสียกันรึไงยะ”จินนี่พูดขึ้น
 
“จินนี่ พาน้องว่าที่น้องสะใภ้ชั้นไปดูหน้าพ่อมันหน่อยซิ”แคทพูดขึ้นเมื่อเห็นรถของป๊อปปี้ขับออกไป
แล้ว จินนี่ลากฟางไปถึงห้องนอนพ่อเธอ ฟางตกใจ เมื่อเห็นพ่อของเธอนอนเหม่ออยู่
 
 
“พ่อขา พ่อ ได้ยินฟางพูดมั้ย พ่อตอบฟางหน่อยสิ ฮืออ”ฟางพยายามเรียกพ่อตัวเองให้ได้สติ แต่
ว่าอาการพ่อของเธอเอาแต่เหม่อลอย
 
“นี่เธอทำอะไรพ่อชั้นน่ะ”ฟางหันไปถาม
 
 
“ก็แค่เอายากล่อมประสาท ฉีดให้นิดๆหน่อยๆให้มันเลิกบ้า จากนั้นก็จะฉีดยาให้มันตายอย่าง
ช้าๆ”แคทพูด
 
“เลวที่สุด เธอทำแบบนี้ทำไมๆ”ฟางที่กระตุกเชือกที่ป๊อปปี้มัดไม่แน่นตั้งแต่แรกวิ่งเข้าไปตบหน้า
แคท
 
 
“โอ๊ย เกะกะ”แคทผลักฟางล้ม ก่อนจินนี่จะตบฟางอีก2ทีจนฟางเลิกบ้า
 
“ชั้นจะบอกอะไรให้นะ พ่อแกมันไม่ได้ทำเลวไว้กับพวกชั้นแค่ครอบครัวเดียวหรอก แต่มันก็ทำแม่
จินนี่อีกคน”แคทตวาด
 
 
“แกรู้เอาไว้ซะ ว่าพ่อแกข่มขืนแม่ชั้นยังไม่พอ พ่อแกจัดการปิดปากแม่ชั้นยังไง มันก็ทำแบบนี้ แบบ
เดียวกับที่ชั้นทำกับมันอยู่ตอนนี้ไงล่ะ”จินนี่ปักยาชาลงที่ขาฟาง ฟางร้องกรี๊ด ด้วยความเจ็บปวดก่อน
จะใช้แรงเฮือกสุดท้ายผลักจินนี่ล้มแล้ววิ่งไปจะลงบันไดบ้าน แต่แคทตามมาจิกผมฟางไว้ ก่อนจะตบ
อีก2-3ที
 
 
“เดี๋ยวยาชาออกฤทธิ์แกก็จะหมดฤทธิ์แล้วล่ะ”แคทกระชากฟางมาไว้ที่ห้องนอนฟาง
 
“แกจะทำอะไร ยะ อย่านะ”ฟางขอร้อง แล้วขยับตัวหนีอย่างไม่มีแรง
 
“ชั้นบอกกับน้องชั้นว่าชั้นจะไม่ฆ่าแกเหมือนกับจะฆ่าพ่อแก แล้วชั้นบอกว่าจะปล่อยแกไปใช่
มั้ย”แคทยิ้มก่อนจะเปิดขวดยาหนึ่งแล้วใช้เข็มดูดยาในขวดยาออกมา
 
“แต่ชั้นไม่ได้บอกแกว่าจะปล่อยแกไปในสภาพไหน”แคทพูดจบก็ปักเข็มฉีดยาลงที่ต้นคอฟางแล้ว
ฉีดยาเข้าไปในตัวฟาง
 
 
“กรี๊ดดดดดดดดดด”ฟางร้องออกมาอย่างเจ็บปวดสลับกับเสียงหัวเราะของแคทและจินนี่ ก่อนจะเดิน
ออกจากห้องไป
 
 
“พี่ป๊อปปี้ ช่วยฟางด้วย”ฟางพูดออกมาก่อนสติจะพร่าเลือน
 
 อาการฟางจะเป็นยังไง ต้องตามกันในตอนต่อไปนะ อย่าเม้นกับโหวตด้วยน้าาา