พันธนาการหัวใจ

 
 
 
“ถึงละ”ป๊อปปี้จอดรถลงที่หน้าบ้านของฟาง
 
“ขอบคุณนะคะ”ฟางตอบก่อนจะเดินเข้าบ้านมา ทันทีที่เข้าบ้านมา
 
 
เพี้ยะ
 
 
“แกหายไปไหนมา โทรไปทำไมไม่รับสาย ปิดเครื่องทำไม”พ่อของฟางเดินเข้ามาตบหน้าฟางจน
หันจนเฟย์รีบวิ่งมาประคองพี่สาว
 
“มือถือฟางแบตหมดค่ะ ฟางเลยโทรบอกใครไม่ได้”ฟางบอก
 
“แล้วแกไปไหนมาห้ะ ไปทำอะไรเลวๆที่ไหนมาอีก ให้ชั้นต้องเสียหน้าอีกห้ะ”พ่อฟางว่าฟาง
 
“ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน พ่อก็ไม่เคยมองฟางเป็นคนดีเลยสินะคะ”ฟางน้ำตาซึมน้อยใจพ่อตัว
เอง
 
“เพราะคนมันเคยเลวยังไง มันก็เลวอยู่ดีต่อให้จับใส่ตะกร้าล้างน้ำให้ใหม่มันก็ไม่ใช่ของที่ดีอีกต่อไป
แล้ว”พ่อฟางพูด
 
“พ่อ ฮึก ฮืออ”ฟางกลั้นน้ำตาไม่อยู่ถึงกับปล่อยโฮร้องไห้ออกมา น้อยใจพ่อเธอเหลือเกิน
 
 
 
“ผมขอโทษฮะ คุณอา ที่พาฟางไป”ป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านแล้วพูดขึ้น ทุกคนตกใจมาก
 
“ทำไมกัน”พ่อฟางอึ้งไม่เข้าใจ
 
“คือฟางทะเลาะกับแฟนของฟาง แล้วผมไปเจอเข้า ผมเห็นฟางเสียใจ ผมเลยพาฟางไปพักผ่อนให้
สบายใจ ขอโทษครับที่พาฟางไปโดยที่ไม่บอกคนที่บ้านเลย”ป๊อปปี้เดินมาพูดกับพ่อฟาง
 
“อาก็นึกว่าฟางหายไปไหนซะอีก ขอบคุณนะที่ดูแลฟางให้อา”พ่อฟางพูด
 
 
ผลัวะ
 
 
“ว้าย คุณคะ”แคทต้องตกใจเมื่อเห็นพ่อฟางต่อยป๊อปปี้
 
“ส่วนนี่ถือว่าชดเชยที่ป๊อปพาลูกสาวอาไปแล้วไม่บอกอาก่อน”พ่อฟางพูดก่อนจะเดินหนีไป แคทรีบ
วิ่งไปตามพ่อฟางทันที
 
 
 
“คุณไปต่อยคุณภานุแบบนี้ทำไมคะ ทั้งๆที่เค้าดูแลลูกสาวคุณนะ”แคทโมโหที่พ่อฟางต่อยหน้าน้อง
ชายตัวเองก็รีบมาพูด
 
“เพราะเห็นเป็นคนรู้จัก เลยแค่ต่อยแต่ถ้าเป็นคนอื่น ผมฆ่ามันทิ้งไปนานแล้ว”พ่อฟางพูดเสียงเหี้ยม
ก่อนจะเดินขึ้นไปบนบ้าน แคทมองตามแล้วกำหมัดแค้นมาก
 
 
 
 
“จะทำอะไรน่ะ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นฟางเดินมาพร้อมกล่องพยาบาล ก่อนจะพาป๊อปปี้มานั่งที่สวน
ก่อนจะนั่งทำแผลให้
 
“ขอโทษแทนพ่อชั้นด้วยนะคะ ที่ทำร้ายคุณ”ฟางพูดพลางทำแผลให้ป๊อปปี้
 
“ช่างมันเถอะ แต่มันก็สมควรโดน ถ้าเป็นผมมีคนเอาลูกผมไปแบบนี้ผมก็โมโหเป็นธรรมดา”ป๊อปปี้
พูด ฟางนิ่งเมื่อได้ยินพูดถึงลูก
 
“มีอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้ถามเมื่อเห็นฟางไม่ทำแผลต่อ
 
“ไม่มีอะไรค่ะๆ”ฟางส่ายหน้าตอบก่อนจะทำแผลให้ป๊อปปี้จนเสร็จ
 
 
“เจ็บมากมั้ย”ป๊อปปี้ถามขึ้นเมื่อฟางทำแผลให้เสร็จ
 
“คะ”ฟาง งง
 
“ก็เธอโดนตบเมื่อกี้ เจ็บมากมั้ย”ป๊อปปี้ถามขึ้นทำเอาฟางอึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้จะห่วงเธอ
 
“ช่างมันเถอะ ชั้นโดนพ่อดุชั้นจนชินแล้วล่ะ เรื่องตบนี่ไม่แปลกหรอก เพราะขั้นมันไม่ดีนิ ไปไหนไม่
บอกท่าน”ฟางพูดเศร้าๆ ป๊อปปี้เข้าใจว่าทำไมพ่อฟางถึงไม่เชื่อใจฟางอีกเลย เป็นเพราะเรื่องราวใน
อดีตของเขาและฟางนั่นเอง
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้เรียกฟางก่อนจะเอามือจับแผลที่มุมปากอย่างเบามือ ฟางอึ้ง น้ำตารื้น ทั้งคู่สบตานิ่งอยู่
เนิ่นนาน
 
 
 
“พี่ฟาง”เฟย์เรียกฟางทำให้ทั้งคู่ต้องผละออกจากกันทันที
 
“ขอบคุณนะ ที่ทำแผลให้ ผมไปล่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไป เฟย์มองตามซักพักก่อนจะวิ่งมา
นั่งข้างฟาง
 
 
“พี่ป๊อปปี้ไม่ได้ทำอะไรพี่ใช่มั้ย”เฟย์ถาม
 
“เปล่า พี่แค่มาทำแผลให้เค้า เท่านั้นเอง”ฟางตอบ แต่ทำไมเมื่อกี้ใจต้องเต้นด้วยนะ
 
“ก็ดีแล้ว เพราะอย่าลืมสิ พี่ป๊อปเคยทำร้ายให้พี่ฟางเสียใจขนาดไหน แล้วไหนจะเรื่องนั้นอีก”เฟย์
พูด
 
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ”ฟางพูด
 
“แล้วนี่เห็นโทโมะบ้างมั้ย เค้าได้มาง้อพี่บ้างรึเปล่า”ฟางถามถึงแฟนหนุ่มทำเอาเฟย์อึกอักไม่สบตา
ฟาง
 
“มีอะไรรึเปล่า”ฟางถามอีกครั้ง เฟย์นิ่งก่อนจะยื่นซองสีชมพูมาให้ฟาง
 
 
 
“วิศว จริญญา ฮึก ฮืออออ”ฟางถึงกับปล่อยการ์ดให้ร่วงหล่นทันทีที่อ่านการ์ดแต่งงานของแฟนหนุ่ม
 
“ไม่เป็นไรพี่ฟาง ไม่เป็นไร”เฟย์กอดพี่สาวแน่นเพื่อปลอบใจ
 
 
เช่นเดียวกับด้านป๊อปปี้
 
 
“งานมีพรุ่งนี้ ชั้นว่าจะพานังเด็กนั่นไปงานด้วยล่ะ”แคทพูดขึ้นหลังจากยื่นการ์ดแต่งงานของโทโมะ
และแก้วมาให้ป๊อปปี้
 
“แล้วพี่บอกผมทำไม”ป๊อปปี้ถาม
 
“ก็เผื่อแกอยากจะไปช่วยเก็บศพนังเด็กนั่น ที่จะต้องตรอมใจตายคางานแต่งไปก่อน”แคทพูดอย่าง
สะใจ ป๊อปปี้มองพี่สาวนิดนึง
 
“แล้วพี่จะทำยังไงต่อไป”ป๊อปปี้ถามแคทเพื่อเปลี่ยนเรื่อง
 
“ก็ถึงเวลาเชือดแล้วไง เพราะตอนนี้ นังฟางมันกำลังอ่อนแอ ส่วนพ่อมันแม่มันก็ไม่สบาย ส่วน
นังเฟย์ก็ดีแต่ตามพี่ไปวันๆไม่มีความเป็นผู้นำหรอก ทีนี้ล่ะ พวกนีระสิงห์จะถูกเราจัดการได้ง่ายๆไม่
ต้องเหนื่อย”แคทพูดอย่างสะใจก่อนจะออกจากรถป๊อปปี้แล้วเข้าไปในบ้านตัวเอง ป๊อปปี้นิ่งเหมือน
คิดอะไรบางอย่าง
 
 
 
งานแต่งงานของโทโมะ และแก้ว
 
 
“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิโทโมะ แขกในงานเยอะแยะแบบนี้ เดี๋ยวเค้าจะหาว่าเจ้าบ่าวถูกบังคับให้
แต่งงาน”แม่โทโมะพูด
 
“ก็มันจริงนิครับ”โทโมะพูด ทำเอาแก้วหน้าเสียไปเลย
 
“แต่แกได้กับหนูแก้วแล้วยังไงแกก็ต้องรับผิดชอบน้องเค้า”แม่โทโมะพูดก่อนจะเดินไป โทโมะถอน
หายใจอาลัยอยากตาย
 
 
“นี่ ถ้าพี่มีอะไรกับแก้วจริงๆทำไมพี่จำไม่ได้ล่ะ”โทโมะพูด
 
“เพราะพี่เมาไงคะ พี่เลยจำอะไรไม่ได้”แก้วตอบก่อนจะเลี่ยงเดินไปรับแขก โทโมะมองตามแก้ว
อย่างสงสัย
 
 
 
“พี่ฟาง แน่ใจนะว่าจะมา”เฟย์ถามฟางที่เดินเข้ามาในงานแต่งงานของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ
 
“อืม พี่ตัดสินใจแล้วล่ะ นี่มันคือความจริงที่พี่ต้องยอมรับมัน ป่ะ เข้าไปในงานกันเถอะ”ฟางพูดจบก็
เดินนำเฟย์เข้าไปในงาน ภายในงานเป็นตอนที่เจ้าบ่าวและเจ้าสาวขึ้นไปพูดบนเวที ฟางมองภาพนั้น
อย่างปวดใจ น้ำตาเริ่มไหลเอ่อออกมาช้าๆ
 
 
“เอ้า ผมขอให้ทุกคนแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาวกันในคืนนี้หน่อย เอ้า เฮ้”พิธิกรพูดก่อนที่ทุก
คนในงานจะชูแก้วของตัวเองแล้วยกเฮให้เจ้าบ่าวเจ้าสาว โทโมะหันไปเห็นฟางแล้วอึ้ง ฟางชูแก้ว
ไวน์ขึ้นมาให้โทโมะ แล้วร้องไห้ก่อนจะดื่มมันจนหมดก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
“ฟาง”โทโมะตกใจรีบลงจากเวทีตามฟางไปทันที
 
“พี่โทโมะ กลับมานะ”แก้วตกใจ ที่เห็นโทโมะผละออกจากเธอไปหาฟาง ก็รีบวิ่งตามไปติดๆ
 
“ฟาง เดี๋ยวก่อนฟาง อย่าไปนะ”โทโมะวิ่งตามมาจนทันก่อนจะคว้ากอดฟางจากด้านหลังทันที
 
“ฮืออ ปล่อยฟาง”ฟางดิ้นในอ้อมกอดโทโมะแล้วร้องไห้
 
“โทโมะรักฟางนะ โทโมะจำเป็นต้องแต่งงานกับแก้วเค้าจริงๆ”โทโมะพูด ฟางนิ่งก่อนจะหันไปมอง
หน้าโทโมะ
 
“งั้นบอกฟางมาได้มั้ย ว่าจำเป็นอะไรมากหรอ ถึงต้องแต่งงานกัน”ฟางปาดน้ำตาแล้วถามแฟนหนุ่ม
 
 
“วันนั้นโทโมะเสียใจที่ฟางไปกับป๊อปปี้ โทโมะเสียใจเลยไปกินเหล้า พอเช้ามา โทโมะก็เจอแก้ว
นอนอยู่กับโทโมะแล้ว”โทโมะพูด ฟางจึงตบหน้าโทโมะทันที
 
“นอนด้วยกันแล้ว ทำไมโทโมะทำกับฟางแบบนี้ ฮืออ”ฟางถึงกับปล่อยโฮออกมา โทโมะรีบกอด
ฟางแน่นแล้วร้องไห้
 
“แต่โทโมะรักฟางนะ โทโมะไม่ได้รักแก้ว”โทโมะกอดฟางแน่น แก้ววิ่งตามมาได้ยินเข้าก็ร้องไห้
ออกมาอย่างเสียใจ
 
“พี่โทโมะ คุณแม่ให้มาตามค่ะ”แก้วพูดแล้วกลั้นน้ำตาไว้ ฟางรีบผละออกจากโทโมะทันที
 
“โทโมะไปหาแก้วซะเถอะ วันนี้คือวันแต่งงานของโทโมะนะ เรื่องของเรามันจบไปแล้ว ฟางขอ
อวยพรให้โทโมะกับแก้วรักกันนานๆ ดูแลกันไปดีๆ แก้ว ชั้นฝากเธอดูแลคนที่ชั้นรักด้วยนะ”ฟางพูด
ก่อนจะจูงมือโทโมะให้ไปจับมือแก้วแล้วอวยพรทั้งคู่ก่อนจะเดินไป
 
 
“ฟาง”โทโมะรีบปล่อยมือแก้วแล้วจะตามฟางไป แต่ป๊อปปี้มาขวางไว้
 
“กลับไปหาเจ้าสาวของนายซะ เท่านี้เจ้าสาวของนายก็รู้สึกแย่พอแล้ว”ป๊อปปี้พูด
 
“ทำอย่างกับนายไม่เคยทำให้ฟางเสียใจมาก่อนงั้นล่ะ”โทโมะพูดอย่างหงุดหงิดเพราะรู้เรื่องราวของ
ป๊อปปี้และฟาง
 
“อย่างน้อยชั้นก็ไม่เคยนอกใจฟางในตอนที่คบกันเหมือนนาย”ป๊อปปี้พูดโทโมะโมโหง้างหมัดจะ
ต่อย
 
 
“พี่ป๊อปปี้ ฟางอยากกลับบ้าน”ฟางที่ตั้งใจเรียกป๊อปปี้ว่าพี่อย่างเดิมให้โทโมะได้ยิน พูดขึ้น ป๊อปปี้
มองนิดนึงก่อนจะเดินไปจับมือฟางแล้วพาฟางเดินหนีไปจากตรงนั้น ทิ้งให้โทโมะยืนมองภาพตรง
นั้นด้วยความเสียใจ
 
 
 
“ปล่อยชั้นได้แล้ว”ฟางพูดขึ้นเมื่อลับตาโทโมะแล้ว
 
“เมื่อกี้ยังเรียกชั้นว่าพี่ ไม่เรียกแล้วหรอ”ป๊อปปี้ถาม ฟางชักสีหน้าก่อนจะเดินหนี
 
“เธอโอเคนะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางชะงักแล้วนิ่ง
 
“ชีวิตของชั้นคงจะไม่เจอแล้วล่ะมั้ง ความรักที่แท้จริง ที่ไม่มีการหลอกลวง”ฟางพูดก่อนน้ำตาจะ
ไหลออกมา ป๊อปปี้จึงเดินไปกอดฟางจากด้านหลัง
 
 
 
“กลับบ้านมั้ย เดี๋ยวชั้นพากลับเอง”ป๊อปปี้พูด
 
“ขออยู่ตรงนี้ก่อนได้มั้ย ตอนนี้ฟางเหนื่อยเหลือเกิน”ฟางพูดและยอมให้ป๊อปปี้กอดอยู่ตรงนั้นโดยที่
ตัวเองไม่ขัดขืน ส่วนป๊อปปี้เองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงอยากปกป้องผู้หญิงคนนี้
ทั้งที่เป็นศัตรู
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะ”แก้วขอบคุณเพื่อนโทโมะที่หามโทโมะมาส่งตรงห้องนอนได้ แก้วมองโทโมะที่
เมาแล้วเพ้อหาแต่ฟางก็นิ่งซักพักก่อนจะเดินไปถอดรองเท้า ถุงเท้าให้ ก่อนจะมาเช็ดตัวให้โทโมะ
 
 
“ฟางงงงงง”โทโมะที่เมาแล้วเพ้อหาแต่ฟาง แก้วเศร้าลงไปทันที
 
“ตอนนี้ไม่มีฟางแล้วนะคะตอนนี้จะมีแต่แก้ว เพราะเราแต่งงานกันแล้ว”แก้วพูดทำให้โทโมะลืมตา
ขึ้นแล้วลุกมาประจันหน้ากับแก้ว มองหญิงสาวด้วยสายตาโกรธ
 
“หึ สมใจแล้วล่ะสิ ทำแผนว่าชั้นปล้ำเธอเพื่อให้แม่เร่งงานแต่งงานเข้ามา สะใจแล้วล่ะสิที่ทำให้ชั้น
กับฟางเลิกกันน่ะ”โทโมะโพล่งขึ้นมา
 
“พี่พูดอะไร”แก้วอึกอัก
 
“อย่าคิดว่าชั้นโง่หน่อยเลย ว่าจะไม่รู้ว่ามีอะไรกับใครไปบ้าง ชั้นเมาไม่ได้หลับ ดี ในเมื่อเธออุส่าห์
ลงทุนทั้งตัวเพื่อได้ชั้นมาขนาดนี้แล้ว งั้นก็ได้ชั้นมาซะจริงๆเลยสิ”โทโมะพูดจบก็ผลักแก้วล้มลงกับ
เตียงก่อนจะฉีกชุดเจ้าสาวนั้นออก
 
 
“กรี๊ดดด ไม่เอานะพี่โทโมะ อย่าทำกับแก้วแบบนี้”แก้วร้องขอโทโมะ เพราะตอนนี้ชายหนุ่มน่ากลัว
เหลือเกิน
 
“อย่าหวังจะได้ความสงสารจากชั้น ได้แค่ตัว แต่หัวใจชั้นมีไว้แค่ฟางจำไว้”โทโมะพูดจบก็จูบแก้ว
ทันที ก่อนจะข่มขืนแก้วในคืนแต่งงาน โดยที่แก้วไม่เต็มใจรับมันเลย
 
 สงสัยที่พระเอกของเราเริ่มจะใจอ่อนแล้วละมั้งงงง 555 ไรเตอร์สัญญาจะไม่ทำให้แก้วต้องช้ำใจเพราะโทโมะเลยย มั้ง 555 ไงฝากเม้นกับโหวตให้หน่อยน้า