พันธนาการหัวใจ

 

 

 

ตุบ

 

 

“ชั้นเจ็บนะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้โยนเธอลงกับพื้น

 

“อยากรู้ไม่ใช่หรอดูซะสิ”ป๊อปปี้พูด ฟางหันไปมองในห้องที่เธอถูกป๊อปปี้โยนเธอมาก็ต้องตกใจ

 

“นี่มันคุณลุงกับคุณป้า”ฟางตกใจเมื่อเห็นภาพของคนสูงวัย2คนที่ตอนเด็กๆเธอจำได้ว่าเป็นเพื่อน

สนิทของพ่อเธอ

 

“เหอะ นักธุรกิจมือขาวสะอาดไม่เคยโกงใคร แต่กลับต้องถูกเพื่อนรักทรยศ โกงเอาสมบัติทุกอย่าง

มาเป็นของตัวเอง”ป๊อปปี้พูดขึ้น ฟางหันไปมองหน้า

 

“ไม่จริง คุณพ่อบอกว่า คุณพ่อช่วยบริษัทคุณลุงคุณป้า เพราะท่านติดการพนันจนทำให้ต้องฆ่าตัว

ตาย”ฟางพูดตามข้อมูลที่เธอรับรู้มาจากพ่อของเธอ

 

“เหอะ ติดการพนันงั้นหรอ ชั้นจำความได้ชั้นไม่เคยเห็นพ่อกับแม่ชั้นเล่นการพนันเลยซักครั้ง”ป๊อปปี้

พูดขึ้น

 

 

“พ่อ แม่ หมายความว่ายังไง”ฟางชะงักเมื่อได้ยินป๊อปปี้เรียกลุงกับป้าว่าพ่อแม่

 

“งั้นก็จำเอาไว้ซะ ว่าคนที่อยู่ในรูปนี้คือ พ่อกับแม่ชั้น และที่เค้าฆ่าตัวตายเนี่ยไม่ใช่เพราะติดพนัน

แต่เค้าเสียใจที่ถูกพ่อของเธอโกงทกอย่างไปน่ะสิ”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟาง

 

“ไม่จริง พ่อของชั้นไม่เคยโกงใคร พ่อชั้นเป็นคนดี”ฟางส่ายหน้าไม่เชื่อ

 

“ถ้าเป็นคนดีแล้วหลังจากพ่อแม่ชั้นตายไป เค้าส่งคนมาฆ่าชั้นทำไมล่ะ เธอตอบได้มั้ยล่ะ ห้ะ”ป๊อปปี้

พูดออกมาอย่างอัดอั้นถึงอดีตที่เขาเกือบตายมันเป็นยังไง

 

 

“ไม่จริง พ่อชั้นไม่ได้ทำ”ฟางส่ายหน้าไม่เอเหมือนเดิมก่อนจะค่อยๆร้องไห้ออกมา

 

“มันเป็นความจริงฟาง นี่ล่ะคือความจริง พ่อที่แสนดีของเธอทำลายครอบครัวชั้น ยึดทุกอย่างของจิ

ระคุณไปเป็นของตัวเอง ก่อนจะส่งลูกน้องมาฆ่าเด็กที่เป็นลูกของเพื่อนสนิทตัวเองให้ตายอย่าง

เลือดเย็น ฟังเอาไว้”ป๊อปปี้กระชากฟางมาพูด ฟางปิดหูไม่อยากฟัง

 

“ไม่จริง ฮืออออ”ฟางร้องไห้ออกมา ป๊อปปี้ผลักฟางล้มลงก่อนจะนั่งลงร้องไห้ออกมาอยู่ตรงข้าม

ฟาง

 

 

“แล้วพวกชั้นทำผิดอะไร ครอบครัวที่อบอุ่นของชั้นต้องพังทลายไปเพราะน้ำมือเพื่อนสนิทของพ่อที่

ไว้ใจมากที่สุด บอกมาที พ่อแม่ชั้นผิดอะไร”ป๊อปปี้ระเบิดอารมณ์ออกมา ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา

พลางชกกับพื้นอย่างอัดอั้น

 

 

“แล้วต้องให้พวกชั้นทำยังไง คุณถึงจะหายแค้นพวกชั้น ถ้ามันคือความจริง ชั้นขอโทษ ชั้นขอรับผิด

แทนพ่อชั้นเอง”ฟางพูด ป๊อปปี้เงยหน้ามามองฟางด้วยสายตาแข็งกร้าว

 

“อยากรับผิดแทนพ่อใช่มั้ย งั้นมานี่”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากตัวฟางขึ้นไปทันที

 

 

ตุบ

 

 

“ชั้นต้องสูญเสียพ่อกับแม่ที่ชั้นไปอย่างไม่มีวันได้พ่อแม่ชั้นคืนมา ชั้นก็จะทำให้มันได้เจ็บพอๆกับ

ชั้น”ป๊อปปี้โยนฟางลงเตียงก่อนจะพูดขึ้น

 

“คุณจะฆ่าชั้นงั้นหรอ”ฟางพูด

 

“ชั้นบอกแล้วไง ความตายมันง่ายไปสำหรับพวกนีระสิงห์ มันต้องทรมานให้สาสมกับความเจ็บปวดที่

ชั้นได้รับ คือการจัดการกับหัวใจของมัน”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับเดินขึ้นมาบนเตียงช้า

 

 

“แล้วก็ทำลายหัวใจของมันย่อยยับแล้วไม่มีชิ้นดีเลยยังไงล่ะ”ป๊อปปี้พูดจบก็ขึ้นก็โถมตัวใส่ฟางก่อน

จะบดขยี้ริมปากลงบนริมฝีปากบางอย่างร้อนแรง ฟางตกใจรีบทุบตีป๊อปปี้ทันที

 

“ไม่นะ”ฟางที่ขยับหน้าหนีออกมาก็ร้อง ป๊อปปี้จึงจับหน้าของฟางไว้ก่อนจะจูบฟางอีกครั้งโดยเอาลิ้น

สอดเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นของฟาง

 

 

ปึก

 

 

“โอ๊ย ฤทธิ์เยอะใช่มั้ย”ป๊อปปี้ร้องด้วยความเจ็บเมื่อฟางเอาโคมไฟที่หัวเตียงฟาดใส่เขา ป๊อปปี้หัน

มามองฟางด้วยสายตาน่ากลัว ก่อนจะปลดเข็มขัดตัวเองออก แล้วจัดการมัดข้อมือเล็กทั้ง2ข้างด้วย

เข็มขัดทันที

 

 

แควกก

 

 

เสียงของผ้าที่ขาดออกจากกัน ป๊อปปี้ฉีกทึ้งเสื้อผ้าของฟางออกจนเหลือแต่ชุดชั้นในสีหวาน ป๊อปปี้

จัดการก้มลงซุกไซร้ไปทั่วลำคอและทรวงอกของคนตัวเล็ก

 

“อย่าทำแบบนี้เลย ฮืออ”ฟางที่ร้องไห้ออกมาด้วยความกลัวหวังว่าเขาจะหยุด แต่ป๊อปปี้กลับไม่

หยุดกลับเอื้อมมือไปปลดตะขอยกทรงสีหวานแล้วเลิกมันขึ้นเผยให้เห็นหน้าอกสวยของฟาง

 

“อ๊ะ อย่า”ฟางต้องร้องเมื่อถูกสัมผัสจากป๊อปปี้ที่ใช้ปากครอบคลุมอกสวยของฟางและดูดเม้มมัน

อย่างมเมามันสลับกันทั้ง2ข้าง จนฟางถึงกับตัวสั่นสติเริ่มเตลิดเปิดเปิง

 

“ทำอย่างกับไม่เคย”ป๊อปปี้มองฟางที่ตัวสั่นหน้าแดง ก่อนจะจูบไล้ลงมาถึงสะดือขาว ก่อนจะลุกขึ้น

มาถอดกระชากกางเกงตัวจิ๋วของฟางออกอย่างแรง

 

 

“กรี๊ดดด ไม่นะ”ฟางร้องด้วยความตกใจก่อนจะหุบขาตัวเองไว้ ป๊อปปี้มองเช่นนั้นก็จัดการแยกขา

ฟางออกอย่างแรง ก่อนจะใช้ลิ้นสัมผัสส่วนที่อ่อนไหวที่สุดของเธอเพื่อดูดชิมน้ำหวานจากร่องรักนั้น

 

“อ๊ะ ยะ อย่า ทะ ทำ บะ แบบ นี้”ฟางที่เริ่มพูดไม่ได้ศัพท์แล้วพยายามควบคุมสติตัวเอง

 

“ชั้นบอกแล้วไงว่าพวกเธอจะต้องเจ็บปวด”ป๊อปปี้เงยหน้ามาพูดก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออก

จนหมดแล้วโถมเข้ามาหาฟางอีกครั้งก่อนจะขยับสะโพกเข้าไปในตัวฟางอย่างแรง

 

 

“อ๊ะ เจ็บบ”ฟางร้องออกมา แม้ว่าเธอจะไม่ใช่สาวบริสุทธ์แต่ร่างกายที่ห่างหายเรื่องแบบนี้ไป ก็ต้องมี

บ้างที่เจ็บ ป๊อปปี้มองฟางที่หลับตาไม่ยอมมองเขาก็ขยับสะโพกแรงขึ้น ก่อนจะก้มลงจูบฟาง

 

“มองหน้าชั้นสิ ทำไม อายมากนักหรือไงห้ะ”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟาง ทำให้ฟางค่อยๆลืมตามองหน้า

คนตัวสูง แววตาที่ตอนนี้ฟางมองป๊อปปี้ด้วยความเจ็บปวด ก่อนน้ำตาจะไหลออกมาไม่หยุด

 

“อึก”ฟางต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้ก้มหน้ามาจูบซับน้ำตาให้เธอพร้อมๆกับขยับสะโพกไปเรื่อยๆ

 

“อ๊ะๆ”ฟางเริ่มครางออกมาไม่เป็นจังหวะป๊อปปี้จึงเลื่อนมือไปปลดเข็มจัดออกเพื่อให้ฟางเป็นอิสระ

ก่อนฟางจะโอบรอบคอป๊อปปี้ไว้เพื่อหาที่ยึด ป๊อปปี้เร่งขยับตัวเร็วขึ้นจนคนตัวเล็กอยู่ด้านใต้สั่นไป

ตามแรงกระแทกนั้นอย่างน่ากลัว

 

 

“อ๊า /กรี้ดดดด”ป๊อปปี้และฟางเมื่อถึงฝั่งฝันแล้วก็ร้องออกมา ก่อนที่ฟางจะจิกเกร็งเล็บไว้ตามแผ่น

หลังของชายหนุ่ม ป๊อปปี้หอบหายใจซักพักก่อนจะจูบฟางแล้วเลื่อนลงมาซุกไซร้ตามซอกคอขาวๆ

ต่อ

 

 

“มะ ไม่นะ”ฟางร้องเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้กำลังจะเริ่มทำมันต่อ

 

“เธอไม่มีสิทธิร้องขออะไรจากชั้นจำไว้”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเริ่มบทเพลงรักขึ้นมาอีกครั้ง โดยที่ฟางได้

แต่นอนร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บช้ำทั้งตัวและหัวใจ

 

 

 

 

 

 

“อ๊ายยย นี่มันอะไรเนี่ยโทโมะ”แม่ของโทโมะร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นลูกชายตัวเองและคู่หมั้นนอน

 

กอดกันใต้ผ้าห่มในสภาพเปลือยเปล่าทั้งคู่

 

“ห้ะ คุณแม่ แก้ว ทำไมถึงเป็นแบบนี้”โทโมะตื่นแล้วต้องตกใจที่เห็นสภาพตัวเองและแก้วเป็นแบบนี้

 

“พี่เพ้อหาแต่พี่ฟางๆ แก้วแค่จะเข้ามาเช็ดตัวให้พี่ แต่พี่ก็ยังทำกับแก้วได้ ฮือออ”แก้วร้องไห้ออกมา

ด้วยความเสียใจจนแม่ของโทโมะต้องเข้าไปปลอบ

 

“คุณแม่ครับคือผม”โทโมะพยายามจะอธิบาย

 

“ไม่ต้องพูดอะไร แกต้องรับผิดชอบหนูแก้วเค้า เราจะแต่งงานให้เร็วที่สุด”แม่โทโมะพูดเสียงเด็ด

ขาดก่อนจะกอดแก้วไว้ โทโมะอึ้งถึงกับกุมขมับ โดยไม่รู้เลยว่าแก้วที่กอดกับแม่ของโทโมะอยู่แอบ

ลอบยิ้มอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

“อืมม”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นมาแล้วมองคนตัวเล็กที่หลับอยู่ข้างเขาที่พึ่งจะหลับไปไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง ป๊อปปี้

มองไปตามร่างกายของฟางที่มีแต่รอยจ้ำแดงๆจากการตีตราย่ำยีจากเขาเมื่อคืนนี้

 

“ฮืออ อย่าทำอะไรชั้นเลยย”ฟางละเมออกมาแล้วร้องไห้อีกแล้ว ป๊อปปี้ชะงัก นี่เขาทำเกินไปรึเปล่า

แต่ทำหยั่งกับยัยนี่ไม่เคยถูกเขาทำแบบนี้นิ ป๊อปปี้สะบัดความสงสารฟางออกจากหัวก่อนจะเดินหาย

เข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการกับตัวเอง ก่อนจะออกมาในชุดใหม่

 

 

“แม่จ๋า ฟางกลัว”ฟางเพ้อเพราะพาไข้ที่ไม่หายดีทำเอาป๊อปปี้เดินไปดู ก่อนจะเอามือแตะที่หน้า

ผากก็พบว่าฟางตัวร้อนจี๋ ก็หายเข้าไปในห้องน้ำแล้วออกมาพร้อมกะละมังเพื่อเช็ดตัวให้กับฟาง

 

 

“เห้ย”ป๊อปปี้ต้องตกใจเมื่อพบว่ามีเลือดออกตรงบริเวณนั้นของร่างเล็ก

 

“นี่ชั้นคงทำรุนแรงกับเธอไปจริงๆสินะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะจัดการเช็ดตัวให้ฟางให้เรียบร้อยก่อนจะไปที่

ห้องแคทเพื่อเอาเสื้อผ้ามาให้ฟางใส่ ให้ตายเถอะ เสื้อผ้าพี่สาวเขานี่จะมีแต่ชุดโป๊ๆรึไง ป๊อปปี้

จัดการหาเสื้อผ้าที่คิดว่าโป๊น้อยที่สุดออกมาแล้วใส่เสื้อผ้าให้ฟาง ก่อนจะเดินไปหยิบยามาให้ฟาง

 

 

“เธอ กินยาก่อนเร็ว”ป๊อปปี้พูดแต่คนตัวเล็กนิ่งไม่ไหวติง ป๊อปปี้จึงช้อนร่างบางมาเขย่าตัวเบาๆ

 

“ฟาง ตื่นมากินยาก่อน”ป๊อปปี้เรียก แต่คนตัวเล็กดิ้นหนี ไม่ยอมกินยาลูกเดียว

 

“นี่ฟาง น้ำมันหกหมดแล้วนะ”ป๊อปปี้ดุฟางที่ดิ้นไปมาไม่ยอมกินยาแถวยังเอามือปัดน้ำในแก้วออก

เกือบหมด

 

 

“อื้ออ”ป๊อปปี้ตัดสินใจยัดยาใส่ปากฟางก่อนจะดื่มน้ำแล้วจูบฟางเพื่อให้น้ำผ่านเข้าไปในลำคอได้ง่าย

 

“เห้ออ”ป๊อปปี้วางฟางลงนอนก่อนจะห่มผ้าห่มให้ฟางแล้วค่อยลุกออกไปจากห้อง

 

 

 อัฟแล้วจ้าา ตามหาNCกัน ก็เลยอัฟให้อ่าน แต่ขอเม้นกับโหวตเยอะๆน้า