พันธนาการหัวใจ

 
 
“พี่ฟาง วันนี้เฟย์ว่าจะไปค้างบ้านเพื่อนอ่ะรายงานยังไม่เสร็จเลยพี่ฟางกลับคนเดียวได้นะ”เฟย์เดิน
มาหาฟางผู้เป็นพี่สาวที่รอตัวเธอเองใต้ตึกคณะเพื่อจะกลับบ้านกัน
 
“อ่อ ไม่เป็นไรหรอก เฟย์ไปทำงานเถอะ พี่กลับไป”ฟางพูดหลังจากบอกลาน้องสาวเสร็จก็เดินออก
มาเพื่อจะโทรศัพท์หาคนขับรถให้มารับ
 
 
 
“ว้าย กระเป๋า ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยโจรขโมยกระเป๋า”ฟางร้องโวยวายเมื่อจู่ๆก็มีคนวิ่งมากระชากกระ
เป๋าจากตัวเธอ
 
“เห้ย”จู่ๆก็มีชายคนหนึ่งวิ่งมาดักโจรเสร็จแล้วก็ถีบโจรล้มคว่ำก่อนจะเอากระเป๋ามาคืนฟาง
 
 
 “ว้าย คุณระวัง”ฟางร้องเมื่อจู่ๆโจรหยิบมีดมาจะแทงแต่ชายคนนั้นหลบทันจึงทำให้มีดเฉี่ยวที่แขน
ชายคนนั้น แต่ชายคนนั้นกลับต่อยโจรจนล้มคว่ำก่อนจะขึ้นคร่อมชกโจรต่อ
 
“คุณ พอแล้ว เดี๋ยวเค้าก็ตายหรอก”ฟางรีบไปห้ามชายคนนั้น
 
 
“ห้ามทำไมล่ะคุณ เห้ย จะไปไหนน่ะ นี่คุณ โจรมันหนีไปได้เลยเห็นมั้ย”ชายคนนั้นพูด
 
“อย่าทำเค้าเลย อย่างน้อยชั้นก้ได้กระเป๋าแล้วนะ”ฟางพูด ชายคนนั้นยิ้มก่อนจะเดินไปแต่ฟางรั้งไว้
 
“นี่คุณ คุณจะไปไหนน่ะ”ฟางถาม
 
“กลับบ้านไงคุณ เย็นป่านนี้ละ”ชายคนนั้นตอบ
 
“แต่คุณเลือดออกเพราะชั้น ไปหาหมอเถอะนะ”ฟางอ้อนชายคนนั้น ก่อนที่ฟางจะพาชายคนนั้นไป
หาหมอที่โรงพยาบาลใกล้ๆ
 
 
“นี่ค่ะยา ขอบคุณ คุณมากเลยนะคะถ้าไม่ได้คุณแย่เลย เอ่อ ละคุณ”ฟางยื่นยาให้ชายคนนั้นพลาง
ขอบคุณ
 
“ผมหรอ ผมชื่อป๊อปปี้นะ เรียนอยู่คณะสถาปัตย์”ป๊อปปี้ตอบหลังจากรับยามาจากฟาง
 
“ชั้นชื่อฟางนะ เรียนอยู่บัญชีปี3”ฟางยิ้ม
 
“งั้นชั้นก็พี่เธอน่ะสิ เพราะชั้นอยู่ปี4”ป๊อปปี้ยิ้ม
 
“จริงอ่ะ งั้นฟางต้องขอบคุณพี่ป๊อปปี้อีกครั้งนะคะที่ช่วยฟางวันนี้”ฟางรีบขอบคุณอีกครั้ง
 
“แค่เราไม่เป็นไรพี่ก็ดีใจละล่ะ”ปีอปปี้พูดลอยๆ ฟางถึงกับใจเต้นกับคำพูด
 
“แล้วเรากลับบ้านยังไงเนี่ย”ป๊อปปี้ถาม
 
“เออ ใช่ ตายล่ะ ฟางยังไม่ได้โทรบอกคนขับรถเลยค่ะ คุณพ่อคุณแม่ต้องว่าแน่ๆเลย”ฟางกังวล
 
“เอางี้เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ เนี่ยจะได้ไม่เป็นการรอคนขับรถนานด้วย เดี๋ยวอันตรายแบบเมื่อกี้อีก”ป๊อปปี้
ยิ้มก่อนจะอาสาขับรถไปส่งฟางถึงบ้าน
 
“ขอบคุณมากนะคะพี่ป๊อปปี้ที่มาส่งฟางวันนี้”ฟางยิ้มให้ป๊อปปี้เมื่อลงรถมา
 
“ฟาง มากับใครน่ะ”พ่อของฟางเดินออกจากบ้านมา ป๊อปปี้และฟางตกใจ
 
 
 
 
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะคุณพ่อ พี่ป๊อปปี้เค้าเป็นคนช่วยฟางนะคะ แถมยังต้องเจ็บตัวเพราะฟาง
อีก”ฟางบอกพ่อกับแม่ตัวเอง
 
“โถ ต้องมาเจ็บตัวเพราะฟาง นี่ค่อยยังชั่วแล้วใช่มั้ยลูก”แม่ฟางถามป๊อปปี้ด้วยความเป็นห่วง
 
“หายแล้วครับ น้องเค้าพาผมไปหาหมอเมื่อกี้นี้ งั้นผมขอตัวกลับก่อนแล้วกันนะครับ ดึกแล้ว น้องจะ
ได้พักผ่อน งั้นไปละนะครับสวัสดีครับ”ป๊อปปี้ลาผู้ใหญ่ก่อนที่ฟางจะเดินไปส่งป๊อปปี้ที่รถ พ่อกับแม่
ฟางมองตามแล้วยิ้มเห็นชอบกัน
 
 
 
 
“อ้าว น้องฟาง เย็นป่านนี้ทำไมยังไม่กลับอีกครับ”ป๊อปปี้เดินผ่านที่ตึกคณะของฟางแล้วเจอฟางนั่ง
อยู่คนเดียวก็เดินเข้ามาทัก
 
“ฟางแค่เซ็งน่ะค่ะ เพื่อนเบี้ยวนัดฟาง นี่ก็ซื้อตั๋วมาแล้วด้วยสิเนี่ย เพื่อนไม่ว่างซักคน”ฟางถอน
หายใจ
 
“พี่พึ่งส่งแบบเสร็จ เดี๋ยวพี่ไปดูเป็นเพื่อนมั้ย”ป๊อปปี้อาสา
 
“จะดีหรอคะ มันเป็นหนังรักอ่ะค่ะ ฟางว่าพวกผู้ชายคงจะไม่ชอบ”ฟางลังเล
 
“แต่เราไม่มีเพื่อนนิ หนังรัก อืม ก็น่าสนนะ ลองดูซักทีก็อาจจะสนุกก็ได้”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะยิ้มให้
ฟาง ฟางหน้าแดง จะมีซักกี่คนนะนอกจากพ่อแม่แล้วจะยอมตามใจเราแบบนี้ ฟางยิ้มก่อนจะลุกขึ้น
ไปดูหนังกับป๊อปปี้อย่างมีความสุข
 
 
 
“ว้าย”ฟางต้องรีบเอามืออุดหูเมื่อจู่ๆเสียงประทัดก็ดังลั่น
 
“ฟาง เป็นอะไรน่ะ”ป๊อปปี้รีบวิ่งมาดูคนตัวเล็ก
 
“ประทัดค่ะ ช่วงลอยกระทงทีไรเสียงดังทุกที ฟางไม่ชอบเลย”ฟางบอกป๊อปปี้
 
“งั้นมากับพี่นี่”ป๊อปปี้พูดจบก็พาฟางมาที่แม่น้ำเล็กๆแถวหมู่บ้านแห่งหนึ่ง จากนั้นป๊อปปี้ก็เปิดรถเอา
กระทงมา2ใบยื่นให้ฟางใบนึง
 
“ขอบคุณนะคะพี่ป๊อปปี้ที่พาฟางมาลอยกระทงแบบนี้”ฟางยิ้มให้กับป๊อปปี้หลังจากลอยกระทงเสร็จ
 
“เอ่อ ฟางครับ คือพี่อยากจะขอ”ป๊อปปี้อึกอัก จนฟางสงสัยกระพริบตาถี่ๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ชาย
หนุ่ม
 
 
“อะไรหรอคะ”ฟางถาม
 
“พี่ชอบฟาง ขอจีบฟางจะได้มั้ยครับ”ป๊อปปี้รีบพูดออกมาอย่างรวดเร็ว ฟางอึ้งหน้าแดงจัด
 
“ตะ ตกลงค่ะ ฟางให้พี่จีบฟางได้ค่ะ”ฟางยิ้มก่อนจะบิดไปมาด้วยความเขินคนตรงหน้า
 
 
 
 
 
“พี่ฟางๆนั่นแน่ วันนี้วันวาเลนไทน์ไม่ไปเลี้ยงกับเพื่อนรอใครรึเปล่าจ้ะ”เฟย์เดินถือช่อดอกไม้เข้ามา
ทักฟางที่นั่งอยู่ใต้คณะ
 
“บ้า รอใครไม่ได้รอซักหน่อย”ฟางเฉไฉ
 
“จ้า เอ แล้วคนที่ถือช่อดอกไม้ดอกโตๆที่เดินตรงมาตรงนี้น่ะ เค้ามาหาใครน้า”เฟย์แซวฟาง ฟางหัน
ไปมองต้องใจเต้นเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินถือช่อดอกไม้ดอกโตเดินเข้าหาฟาง
 
“แฮปปี้วาเลนไทน์ครับฟาง”ป๊อปปี้ยื่นช่อกุหลาบแดงให้ฟาง ฟางหน้าแดงก่อนจะรับช่อดอกไม้นั้นมา
จากป๊อปปี้
 
“ขอบคุณค่ะ พี่ป๊อปปี้คะ ฟางก็มีของจะให้พี่เหมือนกันค่ะ”ฟางบอกป๊อปปี้ก่อนจะยื่นกล่องเค้กที่เธอ
ทำเองมาให้ป๊อปปี้
 
“ขอบคุณครับ นี่ฟางทำเองเลยรึเปล่าเนี่ย”ป๊อปปี้มองเค้กฟางพยักหน้า ป๊อปปี้ลูบหัวฟางอย่างเอ็นดู
 
 
“ว้ายๆ หวานกันจังเลย มดจะกัดน้องอยู่แล้วเนี่ย เป็นแฟนกันเลยมั้ยจ้ะเนี่ย”เฟย์แซวทั้งคู่ ฟางถึงกับ
หน้าแดง
 
“ถ้าได้ก็ดีสิเฟย์ รอมานานละเหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดออกมา ฟางอึ้ง
 
“พะ พี่ป๊อปปี้พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ”ฟางอึ้งปนเขินจัด
 
“เป็นแฟนกับพี่นะครับฟาง”ป๊อปปี้คุกเข่าขอฟาง
 
“พะ พี่ป๊อปลุกค่ะลุก”ฟางพูดก่นจะพยุงป๊อปปี้ให้ลุกขึ้นมา
 
“แล้วตกลงคบมั้ยคะ”ป๊อปปี้ถามอีกครั้ง
 
“ถ้าฟางไม่คบกับพี่แล้วฟางจะคบกับใครล่ะคะ ตกลงค่ะ”ฟางยิ้มด้วยความเขิน
 
“เย้ พี่เฟย์มีแฟนแล้ว”เฟย์ร้องดีใจ ป๊อปปี้และฟางมองหน้ากันแล้วเขินไปมาให้กัน
 
ตอนแรกเอาเป็นพาทในอดีตของป๊อป ฟางไปหวานๆก่อนนะเพราะอาจจะหาบทแบบนี้ในเรื่องนี้ยากก ไงฝากเรื่องนี้ไว้ให้ทุกคนด้วยนะ คอมเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆนะคะ รับรอง มันสะใจแน่นอน