Wind of the love.เมื่อสายลมพัดผ่าน
9.5
เขียนโดย LoverPF
วันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 10.16 น.
6 บท
43 วิจารณ์
12.21K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2556 11.10 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) เเค่สายลมที่พัดผ่าน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ความรักคืออะไรกัน? ฉันตั้งข้อสงสัยกับตัวเองมาหลายครั้งหลายคราเเค่คิด...
น้ำตาก็เริ่มที่จะไหลทุกที เมื่อก่อนฉันคิดว่าความรักคือสิ่งที่ทุกคนจะต้องมีเพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยว ของจิตใจ เเต่เมื่อฉันเริ่มโตขึ้นความคิดของฉันก็เปลี่ยนไป...หลังจากที่ฉันโดนผู้ชายหักอกมาหลาย ต่อนัด ผู้หญิงนุ่งสั้น ทาลิปสติกสีเเดงสด เดินช้อปปิ้ง มีดีตรงไหนกัน?
กลิ่นกาเเฟหอมกรุ่นอบชวลไปทั่วร้าน เค้กหน้าตาน่าทานมีสตอเบอร์รี่สีเเดงสดวางอยู่บนเค้ก ฉันสั่งกาเเฟเย็นเเละเค้กนมสดมาไว้ เเละไม่อยากจะทานด้วยซ้ำเพราะในหัวสมองของฉันตอนนี้คิดอยู่เเต่เรื่องเดียว...
"ฟาง..."
"อ้าว...พี่ป๊อปมาเเล้วเหรอคะ?"
"อื้ม...ฟางสั่งอะไรหรือยังหล่ะ?"
"สั่งเเล้วค่ะ"ฉันยิ้มอย่างบางๆให้เขา
"ที่พี่นัดเรามาวันนี้...พี่จะมาคุยเรื่อง..."
"พิมพ์ใช่ไหมคะ?"
"อืม...คือพิมพ์เขายังทำใจไม่ได้ที่ครอบครัวของเราให้เราเเต่งงานกัน"
"ฟางเข้าใจค่ะพี่ป๊อป"ฉันฝีนกลั้นน้ำตาที่กำลังพาลจะไหล "ไว้ฟางจะลองไปคุยกับคุณพ่อดูนะค่ะว่าท่านจะว่ายังไงไว้...ฟางจะมาบอกพี่ป๊อปอีกทีเเล้วกันนะค่ะ"ฉันยิ้มอย่างอ่อนหวานให้พี่ป๊อป เขาว่ากันว่า ถ้าเรายิ้มอย่างนี้ให้กับใครเขาจะรู้สึกดีกับเรา ประมาณนั้นนะ...
"ขอบคุณฟางมากนะ"พี่ป๊อปกุมมือฉันไว้อย่างเเนบเเน่น ฉันควรดีใจที่พี่ป๊อปกุมมือ หรือ เสียใจที่พี่ป๊อปดีใจเรื่องที่จะไม่ได้เเต่งงานกับฉัน...
"ค่ะ"ฉันยิ้มตอบกลับอย่างฝืนทน...น้ำตาบ้าจะเเกจะเอ่ออยู่ในดวงตาฉันอีกนานไหม?
"งั้นพี่ขอตัวไปหาพิมพ์ก่อนนะ ขอบคุณมากนะฟาง"พี่ป๊อปลุกออกจากโต๊ะไป ฉันได้เเค่ยิ้มพยายามไม่พูดบอกลา ฉันควรทำอย่างนี้จริงๆเหรอ?
หลังจากที่พี่ป๊อปไปหาพิมพ์เเล้ว ฉันก็นั่งอยู่ที่ร้านกาเเฟเหมือนเดิมไม่มีท่าทีว่าจะกลับ เเต่ทันใดนั้น ฝนเจ้ากรรมก็ตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย...พระเจ้าคะ...พระเจ้าเห็นใจหนูใช่ไหมค่ะได้โปรดให้ฟางไปพ้นเรื่องบ้าๆนี่สักที!
"อ้าว!ฟางกลับมาเเล้วเหรอลูก?"
"ค่ะเเม่ เเม่ค่ะเรื่องเเต่งงาน..."
"เฮ้อ...ฟางเเม่พยายามพูดกับพ่อของลูกมาหลายครั้งเเล้วนะลูก เเต่พ่อของเรายืนยำคำเดิมว่ายังไงลูกต้องเเต่งงานกับตาป๊อป"
"เเต่เเม่คะ...พี่ป๊อปไม่ได้รักฟาง"
"เเล้วฟางรักพี่ป๊อปเค้าไหมหล่ะลูก?"
"ฟาง..."
"ลูกเเม่เชื่อเเม่สิ พ่อกับเเม่ เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูก"
"เเม่คะ.."
"ไม่มีเเต่ฟางยังไงลูกก็ต้องเเต่งงานกับพี่ป๊อป"
"ค่ะเเม่"
ฉันควรจะทำอย่างไรดี?
----------------------------------------------------------------------------------
มาเเล้วเรื่องใหม่ เฮ !! [เรื่องที่เเล้วหล่ะ (-- )?!] พล๊อตไม่ออก โฮ...
ไรท์ปิดเทอมเเล้วเน้อ ไรท์อยู่ว่างๆ วันนี้จะอัพสามบทเลย (มั้ง?)
ก็ฝากนิยายเรื่องนร่ด้วยนะจ้ะ รีดเดอร์ ที่รักกก !!! >3< จุ้บๆ
เรื่องนี้จะ ดราม่า (โคตร) โฮ...ซดมาม่าสักนิสเเต่หวานหวานก็มีนะ หึๆ (เข้าข่าย NC เลยไหมหล่ะ?) เเลือดกำเดาพุ่ง เฮ้ย! ไม่ใช่ละ! -___-''
# Princess in time. (นามปากกาไรท์เอง เเหะเเหะ)
เม้นสัดนิดสักหน่อย คือ กำลังใจของคนเเต่ง
น้ำตาก็เริ่มที่จะไหลทุกที เมื่อก่อนฉันคิดว่าความรักคือสิ่งที่ทุกคนจะต้องมีเพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยว ของจิตใจ เเต่เมื่อฉันเริ่มโตขึ้นความคิดของฉันก็เปลี่ยนไป...หลังจากที่ฉันโดนผู้ชายหักอกมาหลาย ต่อนัด ผู้หญิงนุ่งสั้น ทาลิปสติกสีเเดงสด เดินช้อปปิ้ง มีดีตรงไหนกัน?
กลิ่นกาเเฟหอมกรุ่นอบชวลไปทั่วร้าน เค้กหน้าตาน่าทานมีสตอเบอร์รี่สีเเดงสดวางอยู่บนเค้ก ฉันสั่งกาเเฟเย็นเเละเค้กนมสดมาไว้ เเละไม่อยากจะทานด้วยซ้ำเพราะในหัวสมองของฉันตอนนี้คิดอยู่เเต่เรื่องเดียว...
"ฟาง..."
"อ้าว...พี่ป๊อปมาเเล้วเหรอคะ?"
"อื้ม...ฟางสั่งอะไรหรือยังหล่ะ?"
"สั่งเเล้วค่ะ"ฉันยิ้มอย่างบางๆให้เขา
"ที่พี่นัดเรามาวันนี้...พี่จะมาคุยเรื่อง..."
"พิมพ์ใช่ไหมคะ?"
"อืม...คือพิมพ์เขายังทำใจไม่ได้ที่ครอบครัวของเราให้เราเเต่งงานกัน"
"ฟางเข้าใจค่ะพี่ป๊อป"ฉันฝีนกลั้นน้ำตาที่กำลังพาลจะไหล "ไว้ฟางจะลองไปคุยกับคุณพ่อดูนะค่ะว่าท่านจะว่ายังไงไว้...ฟางจะมาบอกพี่ป๊อปอีกทีเเล้วกันนะค่ะ"ฉันยิ้มอย่างอ่อนหวานให้พี่ป๊อป เขาว่ากันว่า ถ้าเรายิ้มอย่างนี้ให้กับใครเขาจะรู้สึกดีกับเรา ประมาณนั้นนะ...
"ขอบคุณฟางมากนะ"พี่ป๊อปกุมมือฉันไว้อย่างเเนบเเน่น ฉันควรดีใจที่พี่ป๊อปกุมมือ หรือ เสียใจที่พี่ป๊อปดีใจเรื่องที่จะไม่ได้เเต่งงานกับฉัน...
"ค่ะ"ฉันยิ้มตอบกลับอย่างฝืนทน...น้ำตาบ้าจะเเกจะเอ่ออยู่ในดวงตาฉันอีกนานไหม?
"งั้นพี่ขอตัวไปหาพิมพ์ก่อนนะ ขอบคุณมากนะฟาง"พี่ป๊อปลุกออกจากโต๊ะไป ฉันได้เเค่ยิ้มพยายามไม่พูดบอกลา ฉันควรทำอย่างนี้จริงๆเหรอ?
หลังจากที่พี่ป๊อปไปหาพิมพ์เเล้ว ฉันก็นั่งอยู่ที่ร้านกาเเฟเหมือนเดิมไม่มีท่าทีว่าจะกลับ เเต่ทันใดนั้น ฝนเจ้ากรรมก็ตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย...พระเจ้าคะ...พระเจ้าเห็นใจหนูใช่ไหมค่ะได้โปรดให้ฟางไปพ้นเรื่องบ้าๆนี่สักที!
"อ้าว!ฟางกลับมาเเล้วเหรอลูก?"
"ค่ะเเม่ เเม่ค่ะเรื่องเเต่งงาน..."
"เฮ้อ...ฟางเเม่พยายามพูดกับพ่อของลูกมาหลายครั้งเเล้วนะลูก เเต่พ่อของเรายืนยำคำเดิมว่ายังไงลูกต้องเเต่งงานกับตาป๊อป"
"เเต่เเม่คะ...พี่ป๊อปไม่ได้รักฟาง"
"เเล้วฟางรักพี่ป๊อปเค้าไหมหล่ะลูก?"
"ฟาง..."
"ลูกเเม่เชื่อเเม่สิ พ่อกับเเม่ เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูก"
"เเม่คะ.."
"ไม่มีเเต่ฟางยังไงลูกก็ต้องเเต่งงานกับพี่ป๊อป"
"ค่ะเเม่"
ฉันควรจะทำอย่างไรดี?
----------------------------------------------------------------------------------
มาเเล้วเรื่องใหม่ เฮ !! [เรื่องที่เเล้วหล่ะ (-- )?!] พล๊อตไม่ออก โฮ...
ไรท์ปิดเทอมเเล้วเน้อ ไรท์อยู่ว่างๆ วันนี้จะอัพสามบทเลย (มั้ง?)
ก็ฝากนิยายเรื่องนร่ด้วยนะจ้ะ รีดเดอร์ ที่รักกก !!! >3< จุ้บๆ
เรื่องนี้จะ ดราม่า (โคตร) โฮ...ซดมาม่าสักนิสเเต่หวานหวานก็มีนะ หึๆ (เข้าข่าย NC เลยไหมหล่ะ?) เเลือดกำเดาพุ่ง เฮ้ย! ไม่ใช่ละ! -___-''
# Princess in time. (นามปากกาไรท์เอง เเหะเเหะ)
เม้นสัดนิดสักหน่อย คือ กำลังใจของคนเเต่ง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ