Wind of the love.เมื่อสายลมพัดผ่าน

        คุณเคยคิดใช่ไหมว่าในอนาคตอยากจะเเต่งงานกับผู้ชายที่ตนเองรักที่สุด ชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์มันเป็นความฝันของฉันตั้งเเต่เด็กๆเลยหล่ะว่าโตขึ้นฉันอยากจะเเต่งงานเเละใส่ชุดเจ้าสาวที่สวยงามเช่นนี้ เเต่เมื่อความฝันของฉันก็เป็นจริง ฉันได้เเต่งงานกับที่ฉันนั้น 'รัก'

       "คุณฟางดูสวยงามในชุดเจ้าสาวที่สุดเลยนะค่ะ"

       "ขอบคุณค่ะ"ฉันยิ้มบางๆให้กับเจ้าของร้านหน้าหวานผู้นั้นก่อนจะหันกลับไปที่กระจกเพื่อดูตัวของฉันเองว่าใส่ชุดสีขาวเเละจะรู้สึกอย่างไรกันนะ

       ถ้าในความฝัน...วันนี้ฉันควรจะดีใจมากที่สุดสิ

      "เจ้าบ่าวมาเเล้วค่ะ"

      "พี่ป๊อป..."ฉันหันไปหาพี่ป๊อปที่ตอนนี้กำลังสวมสูทสีดำ พี่เขาก็ดูหล่อไม่เบาเเต่ใบหน้าของเขากลับเรียบเฉยไม่มีสีหน้ายิ้มหรืออะไรออกมา ถ้าคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ไม่ใช่ ฉัน เเต่เป็น พิมพ์ พี่เขาคงมีความสุขกว่านี้สินะ...

     "ฟาง...ดูสวยดีนะ"ป๊อปปี้ยิ้มบางๆให้ฟาง

     "ค่ะขอบคุณนะค่ะ"

     "สรุปว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวจะเอาชุดนี้ใช่ไหมค่ะ?"

     "ครับ"

     พี่ป๊อปเดินเข้าไปในห้องของชุดเจ้าบ่าวเเล้ว ฉันก็เดินเข้ามาในห้องเปลี่ยนชุด เพ่งพิจจารณามองตนเอง ทำไมกันนะ ทำไม...ทำไมฉันต้องเจอเรื่องบ้าๆพวกนี้ด้วย ตอนนี้เงาของตนเองกำลังสะท้อนหน้ากระจก จากน้ำตาหยดหนึ่งเป็นสองสามเเละไหลออกมาคล้ายเเม่น้ำก็ไม่ปาน ทำไมพี่เขาไม่เคยมองฟางบ้าง ทำไมพี่ป๊อปไม่เคยมองฟางบ้างเลย ในหัวใจพี่เขาคงมีเเต่...พิมพ์งั้นสินะ

                เสียงลั่นระฆังราวกับอยู่ในเทพนิยาย ฉันเคยอ่านนิทานเรื่องหนึ่ง ซินเดอเรล่า หล่ะมั้ง...ที่ทำงานเป็นคนรับใช้ให้เเม่บ้านเเละพี่สาวใจร้าย เเละได้เเต่งงานกับเจ้าชายเพียงเเค่ ลืมรองเท้าเเก้วที่นำมาด้วย ทำให้เจ้าชายตามหาเธอจนเจอ ชีวิตจริงฉันคงจะมีความสุข...ที่ได้เเต่งงานกับคนที่ฉันรักเเละบรรยากาศเหมือนในความฝันเเบบนี้

     "คุณภาณุ คุณจะรับคุณธนันธรณ์เป็นภรรยาหรือไม่?"

     ไร้วี่เเววเสียงของพี่ป๊อป ก็ดีนะ..ถ้าพี่เขาไม่อยากเเต่งงานกับฉันยกเลิกงานบ้าๆนี่ไปซะก็ดี!

     "รับครับ!"

     เสียงของพี่เขาตอบมาอย่างนั้นเเต่ในเเววตาของพี่ป๊อปกลับเฉยชากับฟางเหลือเกิน

     "คุณธนันธรณ์ คุณจะรับคุณภาณุเป็นสามีหรือไม่"

     ฟางควรจะทำอย่างไรดี...อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดสินะ

     ฉันยิ้มตอบกลับ "รับค่ะ"

            เเต่งงานอะไรเป็นขั้นตอนต่อไปหล่ะ? เข้าหองั้นสินะ นิยายเรื่องทั่วไปเมื่อเข้าหอเจ้าบ่าวเจ้าสาวจะร่วมบรรเลงเพลงรัก อะไรประมาณนั้นกันอย่างสุดซึ่ง...เเต่สำหรับฉันมันช่างเเตกต่างกันเหลือเกิน พบเเต่ความว่างป่าว

           เตียงนอนโรยกลีบกุหลาบหอมฟุ้งเป็นรูปหัวใจ โคมไฟสีชมพูทำเอาซะหวาน กลิ่นเทียนหอมอบอวลไปทั่วห้อง พี่ป๊อปขอตัวไปอาบน้ำก่อนฉันเลยหานิยายเรื่องทั่วไปที่มีอยู่ในห้องมาอ่านเล่น เมื่อพี่ป๊อปอาบเสร็จฉันเลยไปอาบบ้างเมื่อฉันอาบเสร็จเเล้ว ฉันก็เห็นพี่ป๊อปนอนหันตะเเคงให้ฉันอย่างไม่สนใจ ไม่คิดจะถาม ไม่คิดจะพูดคุย

         "พี่ป๊อป...หลับเเล้วเหรอคะ"

        ไร้เสียงของพี่ป๊อป พี่เขาอาจจะเหนื่อยหรืออะไรฉันไม่เเน่ใจ...หรือบางทีพี่เขาอาจจะไม่อยากคุยกับฉันก็ได้

       ฉันนอนหันตะเเคงให้พี่ป๊อปเช่นเดียวกัน น้ำตาที่กลั้นตั้งเเต่งานเมื่อเช้าบัดนี้ไหลเต็มหมอนจนเปียกเเชะ...ฉันคิดว่าฉันอยากให้พี่ป๊อปปลอบฉันสักครั้ง โอบกอดฉันสักครั้ง ก็ยังดี

                                             'ฟางรักพี่ป๊อปนะ'