คำตอบนี้..สำหรับนาย (the answer is for only you)

-ความเดิมตอนที่แล้ว-

"เดี๋ยวแก้วทำให้เองคะ แก้วถนัด ^^"
"........แต่....เย็นนี้พี่ต้องเลี้ยงข้าวแก้วด้วยนะ"
"แน่นอนครับ!!"

"พี่ป๊อปคะ..เอ่อคือ...แบบนี้พอได้มั้ยคะ" ร่างบางพูดพร้อมกับยื่นใบออกแบบให้ชายหนุ่มดู
"ไหนครับ...โห..สวยมากครับ นี่ขนาดเรียนmarketingมานะเนี่ย สงสัยต้องรีบจ้างมาเป็นเลขาส่วนตัวซะแล้วสิ5555"
"แก้วยินดีคะ"
"ไอป๊อป!!ฉันว่าหน้าที่นั้นให้ฟางทำเหมาะกว่านะ เพราะอีกหน่อยฟางก็จะเป็นเมียไอป๊อปแล้ววววว เนอะแก้ว"
     อีกแล้ว!! นายทำแบบนี้อีกแล้ว ฉันรู้สึกได้ว่าขอบตาฉันมันเริ่มร้อนๆซึ่งฉันต้องทนไม่ไหวแน่ๆหากยืนอยู่ตรงนี้...
"กะ..แก้ว..ขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะคะ!!!"
     ถ้าผมมองไม่ผิด สายตาของแก้วดูเจ็บปวดมาก แต่นั้นก็แค่แปปเดียว...แปปเดียวจริงๆ จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นเข้มแข็งอีกครั้ง ผมพูดแรงไปหรือป่าวนะ แต่ก็ดี แก้วจะได้คิดได้ซะที!!!
.
.
.
"เฟย์!! เริ่มแผนได้เลยนะ แกเอามุมดีดีนะ ฉันจะคอยหาจังหวะ!!"
"ได้!!..แต่เมื่อกี้อ่ะ....แกไหวใช่ป้ะ?.."
"ฉันไม่สนใจสิ่งที่นายนั่นเห่าหรอก เพราะมันไม่มีทางเป็นความจริงแน่!!!"
.
.
.
"ทำไมมึงพูดแบบนั้นกับแก้ว"
"อะไร?"
     คงหมายถึงเรื่องฟางสินะ ตกลงมันจะเอายังไงกันแน่? ผมยังเชื่อใจมันได้??
"ช่างเหอะ!!.....แล้วออกแบบถึงไหนแล้วเอาดูเลย"
"ได้แก้วไปแล้วจะมาเอาจากกูทำไมอีก!!!!"
     คำพูดกำกวมของไอโมะ ทำให้ผมหน้าซีดทันที ผมเองก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่าผมยังรักแก้วอยู่? แต่ความรู้สึกแบบนี้มันหายไปนานมากแล้ว...ตั่งแต่ฟางเดินเข้ามาในชีวิตผม...แต่ความรู้สึกนี้..ความรู้สึกที่มีต่อแก้วมันก็กลับมาอีกครั้งในตอนที่ผมคิดว่าจะหยุดที่ฟาง..แต่ทำไม...
"มีอะไรกันหรอคะ??เสียงดังเชียว....พี่ป๊อป!!! ทำไมหน้าซีดแบบนั้นคะ นี่นาย!!ทำอะไรพี่ป๊อปห้ะ!!"
"เหอะ!!...ถามมันเองละกัน"
"ไม่มีอะไรหรอกแก้ว...เอ้อจริงสิ! พี่สัญญาว่าจะเลี้ยงข้าวแก้วนิ ^^"
"จริงด้วยค่ะ แก้วเองก็เกือบลืมไปแล้ว"
"แกไปมั้ยไอโมะ??"
".........................."
"นี่นายจะไปมั้ย!?..(แต่ถ้าไม่ไปก็ดีนะ ฉันจะได้รวบหัวรวบหางป๊อปซะวันนี้เลย แล้วคอยดูน้องสาวนายดิ้นๆอยู่ที่บ้านละกัน)" แก้วพูดกับโทโมะ..แต่ทว่าประโยคหลังพูดเบาจนแทบไม่ได้ยินเพื่อให้รู้กันแค่สองคน
"แก้ว!!!!" ร่างสูงพูดพร้อมกับบีบแขนแก้วอย่างแรง
     ผมโกรธมากกับคำพูดที่เอ่ยออกมาได้ไม่อายปาก เมื่อไหร่จะคิดได้ซะที เมื่อไหร่จะตาสว่าง เมื่อไหร่แก้วจะเลิกโง่!!!
"เธอมันโง่แก้ว..เธอมันโง่!!!!!!" ร่างสูงเพิ่มแรงบีบที่แขนของแก้วและผลักร่างบางอย่างแรง
"ไอโมะใจเย็นๆดิว้ะ ผู้หญิงนะเว่ย"
"โอ้ยยย!!!!...." ร่างบางปลิวอย่างแรงตามแรงเหวี่ยว..แต่โชคดีที่ป๊อปมารับทันจึงปะทะกับอกแกร่งพอดี
แชะๆๆ!!!
"เห้ยไอโมะไมต้องทำรุนแรงขนาดนี้ว้ะ แกมันหน้าตัวเมีย!! พลั้วะ!!"
".................."
     สติผมกลับมาอีกครั้ง นี่ผมทำอะไรลงไป แก้วจะเจ็บมากมั้ย?
"แก้ว....เจ็บมะ....."
"มึงไม่ต้องมายุ่งกะแก้ว มึงกลับซะ ก่อนที่กูจะหมดความอดทน!!"
     อีกแล้วสินะ!! รอยยิ้มนั่น..รอยยิ้มเหยียดหยาดดูถูก...ผมคงทำอะไรมากไม่ได้นอกจาก..เดินออกมา
"แก้ว!!เจ็บตรงไหนรึป่าว? ไปหาหมอมั้ย?"
"เจ็บนิดหน่อยค่ะ แก้วอยากกลับบ้านมากกว่า"
     หึ!!สำเร็จไปได้ด้วยดี ทีนี้ก็หวังว่ายัยเฟย์จะมืออาชีพพอละนะ
"ไว้พรุ่งนี้พี่เลี้ยงข้าวเที่ยงเพิ่มละกันนะ เย็นนี้แก้วคงอยากพักผ่อน"
"ขอบคุณนะคะพี่ป๊อป"
"กลับบ้านกันนะครับ นี่ก็ดึกแล้ว เดี๋ยวไอแบงค์มันจะเป็นห่วงเอานะ!!"
"ค่ะ"