แสบรัก แสบร้าย ของคุณชายจอมป่วน

10.0

เขียนโดย yeewa

วันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 21.09 น.

  14 ตอน
  57 วิจารณ์
  24.29K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2556 16.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) ขอทาน -*-

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
" ขอเงินคร๊าบบ ขอเงินเล็กๆน้อยๆๆ"
เสียงขอทาน เนื้อตัวสกปรกสวมหมวกฟาง ยิ้มแหยๆให้ผู้คนที่ผ่านไปมา
"อี้ สกปรก ไปใกลๆนะไอขอทาน ชั้นต่ำ!" ขอทานเงยหน้ามองผู้หญิงที่ทำตัวรังเกียจเขาก่อน
เอาสมุดโน๊ตขึ้นมาจดรายงานเล็กๆ
                        ..............................................................
soo'
ผมกลับมาจากบ้าน ด้วยสภาพขอทาน วันนี้ผมเห็นและ ว่าที่คู่หมั่นผมคนล่าสุด
เธอเป็นคนดูคนที่ภายนอกจริงๆ...
"คุณแม่ครับ คู่หมั้นคนล่าสุดเนี่ยผมไม่หมั้นแล้วนะ"
"อ่าว ทำไมหล่ะลูก"คุณแม่วางคุกกี้ลงบนโต๊ะ ก่อนยื่นผ้าขุนหนูให้ผมเช็ดหน้า
เช็ดตา
"เธอเป็นคนมองคนจากภายนอก ผมไม่ชอบ"ผมพูดพลางเช็ดหน้า
"โซ่..." แม่มองผม ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆผม
"ครับ"
"แม่ไม่ว่าอะไรนะ ถ้าลูกอยากจะพิสูจน์ใคร แต่แม่ขอเถอะเลิกทำเป็นขอทานหรือ
อะไรที่มันดูไม่ดีได้ไหมลูก T^T"
"โถ่.. แม่อยากจะพิสูจน์ใจใคร ก็ต้องทำแบบนี้แหละ ผมไปนอนก่อนนะ"
"จ่ะ ฝันดีลูก"
"แม่อย่าลืมโทรยกเลิก คู่หมั้นคนล่าสุดผมด้วยนะ"ผมหันไปบอกแม่แล้ว
ขึ้นบรรไดที่คดเคี้ยวเลี้ยวรถ (แบบฉบับบ้านคนรวย) ขึ้นไปนอนอย่างสบายใจ..
                        ......................................................
เช้าวันรุ่งขึ้น..
ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมอยู่ข้างล่าง
"โซ่ เดี๋ยวพี่ก่อนนะ ฝากบอกแม่ด้วย"
ผมเงยหน้าเล็กน้อยมองพี่ชายหน้ายาว ที่กำลังแต่งตัวเป็นนักร้องลูกทุ่ง
คล้องผ้าสามสีเต็มไปหมด
"พี่เขื่อนครับ แต่งตัวมาซะเต็มยศเลยนะ" ผมแซวพี่ชายเบาๆ
"ก็ยังดีกว่า ขอทานแบบนายละกันน่าา ฮ่าๆ"
"แล้วนี่พี่จะไปลองใจ ใครอีกหล่ะ"
"ความลับ ไอน้องชาย ฮ่าๆ พี่ไปหล่ะอย่าลืมบอกแม่ด้วย" พี่เขื่อนตบหัวผมเบาๆก่อนเดินออกจากนอกประตูบ้านไป..
"คิดได้ยังไงพี่ชายเรา" ผมมองพี่ชาย ยิ้มน้อยๆก่อนกลับมาอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
ผมหันไปมองนาฬิกา 9.00 น
ได้เวลาเเล้วว
ผมวางหนังสือพิมพ์แล้วรีบวิ่งไปห้องแต่งตัวอย่างด่วนน!!
ตอนนี้ ผมอยู่ในสภาพขอทานเต็มตัว สนุกอีกล่ะวันนี้ ฮ่าๆ
"แม่ผมไปก่อนนะ" ผมรีบยัดขนมปังเข้าปาก โบกมือให้แม่
"จ้า เดินดีๆนะ ระวังตกหลุมรักใครเข้า" แม่ขยับแว่น เงยหน้าจากโน๊ตบุ๊คแล้วมองผม
ขนมปังที่ผมเคี้ยวๆอยู่ แทบบ้วนออกมา แหม่.. คุณแม่ผม
"คร๊าบบ ลูกชายคนนี้ไม่ตกหลุมรักใครง่ายๆหรอก ไปล่ะครับแม่"
ผมโบกมือครั้งสุดท้าย ให้แม่หิ้วเป้ใบเก่า แล้วออกเดินทางไปยังข้างถนนทันที..
 
 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา