ที่รัก...มาเป็นบอดี้การ์ดผมสิ

          "ไม่!! ฉันไม่ทำงานผิดกฎหมาย" มะเมี่ยวตอบทันทีที่ได้ยิน เพราะจากที่ดู เขามีลูกน้องมากมายขนาดนั้น แถมฝีมือยังร้ายกาจอีกดูยังไงก็มาเฟียชัดๆ นี่ และเธอก็ไม่ประสงค์ที่จะเอาตัวไปพัวพันกับเรื่องเสี่ยงอันตรายซะด้วย และถ้าเธอรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นมาเฟียล่ะก็ อย่างหวังว่ากระเป๋านั่นจะอยู่กับเธอเลย 
 
          "แล้วที่เธอขโมยของล่ะ ถูกกฎหมายงั้นสิ... แล้วอีกอย่างเผื่อเธอไม่รู้ ฉันเป็นนักธุรกิจ.." เนวิลล์พูดเสียงเรียบ แต่มันเต็มไปด้วยความรู้สึกชอบใจจากคนร่างเล็ก
          พอมะเมี่ยวได้ยินอย่างนั้นเธอก็แทบตบกะบานตัวเองทันที 'ลืมไปได้ไงนะว่าเราก็ไม่ได้ทำงานถูกกฎหมาย' เธอคิด ก่อนจะเชิดหน้าทำไม่รู้ไม่ชี้ 
          "นั่นมันเรื่องของฉัน เอาไป! ทีนี้ฉันไม่ได้ขโมยของนายแล้วนะ" มะเมี่ยวพูดแล้วยัดกระเป๋าตังค์ใส่มือคนตรงหน้า ถึงจะเสียดายก็เถอะ แต่เมื่อโดนเจ้าของจับได้แล้วเธอก็จำใจต้องคืนมันไป 
          "ฉันไม่เคยรับเงินของตัวเองคืน เพราะงั้นเธอเอามันไปเถอะ แล้วยอมมาทำงานกับฉันซะ - -"
เนวิลล์พูด แล้วมองร่างเล็กที่ทำปากยื่นอย่างอารมณ์ดี แม้จะดูจากภายนอกแล้วไม่น่าจะใช่ก็ตาม
          "ไม่เอา!" 
          "งั้นสินะ.. ตามใจ เอ๊ะ! ว่าแต่จับคนที่ขโมยของคนอื่นได้เนี่ยต้องแจ้งความสินะ" เนวิลล์พูดขึ้นมาลอยๆ เหมือนเป็นเรื่องปกติ 
          "นี่นาย!!" มะเมี่ยวตะวาดอย่างหัวเสีย 'หมอนี่เห็นหน้าหวานๆ แต่เจ้าเล่ห์ชะมัด' เธอคิดอย่างหงุดหงิด
          "หนึ่งเก้าหนึ่งสินะ..." ร่างสูงพูดขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง
          "ฮึ๋ย!! ก็ได้ๆ แล้วนายจะให้ฉันทำงานอะไรล่ะ"มะเมี่ยวตอบออกมาอย่างหมดหนทาง พอเนวิลล์เห็นแบบนั้นก็กระตุกยิ้มพอใจออกมา
          'เอาเถอะถึงยังไงฉันก็อยู่ตัวคนเดียวอยู่แล้ว ถ้าจะใช้ชีวิตที่อันตรายขึ้นมาอีกสักหน่อยคงไม่เป็นไร มันคงไม่ได้ทำให้ชีวิตฉันย่ำแย่มากกว่านี้แล้วล่ะ' ร่างบางคิด พาลให้นึกถึงอดีตเมื่อสามปีก่อน ก่อนที่เธอจะออกมาจากบ้านมาใช้ชีวิตอยู่ตามลำพัง
          "ไม่ยาก แค่บอดี้การ์ด!!!!"
          "เอ๋!! ไม่เอา ถ้าเป็นบอดีการ์ดฉันก็ต้องอยู่กับนายตลอดเวลาน่ะสิ" มะเมี่ยวค้านออกมาอย่างรู้ทัน
          ไม่รู้เพราะอะไรเธอถึงรู้สึกว่าคนๆนี้เป็นเสือผู้หญิง และหาจับตัวยากซะด้วย
          "หืม หรือเธอไม่กล้า.." เขาเลิกคิ้วสูงอย่างท้าทาย
          "นายว่าไงนะ คนอย่างฉันไม่มีอะไรที่ไม่กล้า เพราะงั้นฉันจะเป็นบอดี้การ์ดให้นายก็ได้" ร่างบางพูดออกมาอย่างเหลืออด โดยหารู้ไม่ว่าเนวิลล์จับจุดของเธอได้แล้ว
          เนวิลล์ยกมุมปากขึ้นอย่างพอใจกับแผนการเล็กๆ น้อยๆ ของตน ไม่คิดจริงๆ ว่าคนตัวเล็กจะตกหลุมที่เขาขุดเอาไว้ง่ายๆ
          "ว่าแต่เงินนี่น่ะ นายให้ฉันแล้วใช่ม๊า.." ร่างบางถามพลางควักเงินในกระเป๋าออกมาทั้งหมด เงินในนั้นไม่ได้ทำให้เธอตกใจเลย เพราะเธอคิดอยู่แล้วว่าจำนวนเงินมันต้องมากแหงๆ 
          "นายน่ะช่วยมากับฉันหน่อยสิ..มีรถใช่ไหม" เธอพูดแล้วคว้ามือร่างสูงให้ตามมา ซึ่งเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร เพียงแต่มองมือของตนที่ผสานกับมือเล็กนุ่มนิ่มเท่านั้น
          "เอากุญแจรถนายมาสิ..." มะเมี่ยวกวักมืออย่างถือดี เมื่อเดินมาที่รถหรูของเนวิลล์ 
          "เธอจะทำอะไร.." ร่างสูงถามเสียงเรียบแต่ก็ยังยื่นกุญแจให้เธออย่างว่าง่าย 
          นี่ถ้าลูกน้องคนอื่นๆ มาเห็นว่าเขายอมทำตามที่ยัยตัวเล็กนี่พูดง่ายๆ มีหวังความเคารพของพวกนั้นที่มีต่อเนวิลล์หมดไปแน่
           "ไม่ต้องถาม นายแค่ตามมาอย่างเดียวน่ะได้ไหม" ร่างเล็กขึ้นเสียงเล็กน้อย 
           ในใจก็คิดว่าทำไมคนๆนี้ต้องถามอะไรเซ้าซี้ด้วย
           "ฮึ~" เนวิลล์เค้นเสียงในลำคอ ก่อนจะเดินขึ้นไปนั่งบนรถฝั่งข้างคนขับ 'เอาเถอะ เดี๋ยวฉันจะคิดบัญชีกับเธอแน่ ..มะเมี่ยว' เขาคิดในใจ แล้วแสยะยิ้มเหี้ยมขึ้นมาโดยไม่ให้คนตัวเล็กเห็น
           "เกาะแน่นๆ นะ" ร่างบางพูดแล้วออกรถด้วยความเร็ว คนข้างๆ หันมองเธอด้วยสายตาที่ไม่อยากเชื่อ
           'ทำไมยัยนี่ถึงได้ขับรถยี่ห่อนี้เป็นแถมยัง..! เก่งซะด้วย.. ฮึ ไม่ใช่เด็กหัวขโมยธรรมดาๆ สินะ' ร่างหนาขบคิดในใจอย่างสงสัย 
          เขารู้สึกแปลกใจตัวเองไม่น้อยที่ให้ความสนใจเธอคนนี้เป็นพิเศษ
แต่ก็คงเหมือนผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมานั่นแหละ เพียงแต่เธอคนนี้มีอะไรที่พิเศษกว่าเท่านั้น เท่านั้นจริงๆ ...
          "นายน่ะ.. รวยใช่ไหม..!?" มะเมี่ยวเอ่ยถามขณะขับรถปาดซ้ายปาดขวาอย่สงคล่องแคล้ว โดยปราศจากการเบรกสักครั้ง
          "ทำไม.. เธอจะมาเป็นคู่นอนฉันงั้นเหรอ..." เนวิลล์ตอบเสียงเรียบแต่มันเต็มไปด้วยความเย้ยหยั่น... ในใจก็คิดว่าเธอคนนี้ก็ไม่ต่างจากคนอื่นๆ ที่คาดหวังกับเงินทองของตน
          "หลงตัวเองชะมัด ที่ถามน่ะ เพราะเรื่องอื่นต่างหาก.." มะเมี่ยวสวนกลับทันทีที่ได้ยิน รู้สึกมีน้ำโหขึ้นมา ที่คนข้างๆ ดูถูกตน 
           "ฮึ แล้วเรื่องอะไรล่ะ.." 
           "เชอะ ไม่ถามแล้ว เอาล่ะ คอยดูเอาเองแล้วกัน.." เธอพูดก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปในซอยเปรี่ยวซอยหนึ่งด้วยความเร็ว
         "....- -..."
           "นี่นาย ไม่ต้องกังวลนะ เดี๋ยวฉันจะทำงานใช้หนี้นายเอง... ฮิๆ" มะเมี่ยวพูดอีกครั้ง สร้างความงงให้ร่างสูงไม้น้อย 
           บรื้นนนนนน!!!! 
           โครมมมมมม!!!!
            แต่ความงงนั้นก็กระจ่างในเวลาต่อมา เมื่อมะเมี่ยวเหยียยคันเร่งแล้วกระโจนรถเข้าไปชนกับรั้วบ้านหลังหนึ่งจนรถเข้ามาในบ้านได้ในคราเดียว
            ร่างบางกว้าลงจากรถพร้อมกับกวักมือเรียกเนวิลล์ที่กำลังตกใจในความบ้าบิ่นของเธอและสภาพรถของตนให้ลงมาจากรถที่ด้านหน้าพังยับ
           "นี่สินะเหตุผลที่ถาม.." ร่างสูงถามเสียงเนือยหลังจากลงมาจากรถเรียบร้อยแล้ว
           ในใจก็คิดว่าเจอเธอคนนี้แค่วันเดียวยังผลานเงินขนาดนี้ ต่อไปจะเป็นยังไงล่ะทีนี้
           "เห้ย!! พวกแกเป็นใครวะ อ่ะ ยัยนั่นมันยัยมะเมี่ยวนี่หว่า เฮ้ย!!เข้าไปบอกนายเร็ว..." ชายชุดดำที่ยืนเฝ้าประตูตะโกนอย่างหัวเสีย เมื่อรู้ว่าใครเป็นคนพังประตูเข้ามา