Black Kiss!!
6.3
เขียนโดย 
ปุยฝ้าย_lovePF
วันที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 08.46 น.
4 chapter
2 วิจารณ์
8,916 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 19.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความห้องปกครอง
ฉันถูกอาจารย์โทโมะเรียกตัวมาพบที่ห้องปกครองเป็นการด่วน แต่พอมาถึงกลับไม่เจออาจารย์โทโมะเพราะอาจารย์เพิ่งออกไปจัดการกับนักเรียนที่กำลังปีนรั้วโรงเรียนด้านหลัง
และถึงจะยังไม่รู้ว่าอาจารย์โทโมะเรียกฉันมาพบทำไม แต่ฉันก็ค่อนข้างมั่นใจว่าจะต้องเป็นเรื่องนั้นแน่ๆ (แอบขโมยข้อสอบไปดู) จริงอยู่ว่าเรื่องมันผ่านมาร่วมสองอาทิตย์แล้ว โดยมีโซ่ช่วยปกปิดความผิดที่ว่านี้ให้ฉัน แต่ฉันก็ลืมนึกไปว่านอกจากหลักฐานด้านพยานบุคคลแล้ว มันยังมีหลักฐานภาพจากกล้องวงจรปิดด้วย ซึ่งวันเกิดเหตุฉันหลงเข้าใจผิดว่ากล้องวงจรปิดมันเสีย ทว่าก็ได้มารู้ทีหลังว่าอาจารย์โทโมะแอบเรียกช่างมาซ่อมตั้งนานแล้ว เพียงแต่ไม่บอกและปล่อยข่าวให้นักเรียนในโรงเรียนหลงเข้าใจผิดคิดว่า กล้องวงจรปิดยังคงใช้การไม่ได้
เฮ้อ ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจตัวเองเป็นเพราะนโยบายจับฉลากคละห้องแท้ๆทำให้ฉันซวยทั้งขึ้นทั้งล่อง ไอ้เรื่องที่ฉันอุตส่าห์เสี่ยงวางแผนและทำลงไปทั้งหมดมันเปล่าประโยชน์ชัดๆ ซ้ำยังต้องมาถูกจับได้แบบนี้อีก
ตอนนี้สิ่งที่ฉันพอจะนึกออกคืองัดเอาความดีความชอบทั้งหมดที่เคยทำมาในฐานะกรรมการนักเรียนมาหักล้างกับความผิดที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ T^T
ระหว่างที่กำลังนั่งรออาจารย์โทโมะด้วยใจไม่เป็นสุข ฉันก็เหลือบไปเห็นธามไทซึ่งกำลังยืนคุยอยู่กับผู้หญิงสองคนที่หน้าห้องปกครอง
แม้ว่าธามไทจะอยู่ในทำเนียบคุณชายคาสโนว่าเบอร์หนึ่งของโรงเรียน แต่เขาก็ยังไม่เคยตกลงคบหากับใครจริงจังสักคน ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าผู้หญิงคนปัจจุบันที่เขากำลังเดตด้วยเป็นใคร ด้วยความที่เขามีเพื่อนผู้หญิงเยอะทำให้ไม่สามารถแยกประเภทได้ชัดเจนว่าผู้หญิงแต่ละคนที่พัวพันกับเขานั้นอยู่ในสถานะภาพอะไรกันแน่ ด้วยเหตุนี้...สถานภาพปัจจุบันของธามไทจึงถูกจัดอยู่ในกลุ่ม “โสดแต่ไม่ซิง”
ฉันรีบเมินหน้าหนีไปอีกทางและทำเป็นมองไม่เห็นตอนที่เขากำลังผลักบานประตูห้องปกครองเข้ามา...เมื่ออาทิตย์ก่อนฉันเพิ่งมีเรื่องกับเขามาสดๆร้อนๆ คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะมองหน้ากันตรงๆและทำเหมือนว่าก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ ^_^
ฉันถูกอาจารย์โทโมะเรียกตัวมาพบที่ห้องปกครองเป็นการด่วน แต่พอมาถึงกลับไม่เจออาจารย์โทโมะเพราะอาจารย์เพิ่งออกไปจัดการกับนักเรียนที่กำลังปีนรั้วโรงเรียนด้านหลัง
และถึงจะยังไม่รู้ว่าอาจารย์โทโมะเรียกฉันมาพบทำไม แต่ฉันก็ค่อนข้างมั่นใจว่าจะต้องเป็นเรื่องนั้นแน่ๆ (แอบขโมยข้อสอบไปดู) จริงอยู่ว่าเรื่องมันผ่านมาร่วมสองอาทิตย์แล้ว โดยมีโซ่ช่วยปกปิดความผิดที่ว่านี้ให้ฉัน แต่ฉันก็ลืมนึกไปว่านอกจากหลักฐานด้านพยานบุคคลแล้ว มันยังมีหลักฐานภาพจากกล้องวงจรปิดด้วย ซึ่งวันเกิดเหตุฉันหลงเข้าใจผิดว่ากล้องวงจรปิดมันเสีย ทว่าก็ได้มารู้ทีหลังว่าอาจารย์โทโมะแอบเรียกช่างมาซ่อมตั้งนานแล้ว เพียงแต่ไม่บอกและปล่อยข่าวให้นักเรียนในโรงเรียนหลงเข้าใจผิดคิดว่า กล้องวงจรปิดยังคงใช้การไม่ได้
เฮ้อ ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจตัวเองเป็นเพราะนโยบายจับฉลากคละห้องแท้ๆทำให้ฉันซวยทั้งขึ้นทั้งล่อง ไอ้เรื่องที่ฉันอุตส่าห์เสี่ยงวางแผนและทำลงไปทั้งหมดมันเปล่าประโยชน์ชัดๆ ซ้ำยังต้องมาถูกจับได้แบบนี้อีก
ตอนนี้สิ่งที่ฉันพอจะนึกออกคืองัดเอาความดีความชอบทั้งหมดที่เคยทำมาในฐานะกรรมการนักเรียนมาหักล้างกับความผิดที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ T^T
ระหว่างที่กำลังนั่งรออาจารย์โทโมะด้วยใจไม่เป็นสุข ฉันก็เหลือบไปเห็นธามไทซึ่งกำลังยืนคุยอยู่กับผู้หญิงสองคนที่หน้าห้องปกครอง
แม้ว่าธามไทจะอยู่ในทำเนียบคุณชายคาสโนว่าเบอร์หนึ่งของโรงเรียน แต่เขาก็ยังไม่เคยตกลงคบหากับใครจริงจังสักคน ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าผู้หญิงคนปัจจุบันที่เขากำลังเดตด้วยเป็นใคร ด้วยความที่เขามีเพื่อนผู้หญิงเยอะทำให้ไม่สามารถแยกประเภทได้ชัดเจนว่าผู้หญิงแต่ละคนที่พัวพันกับเขานั้นอยู่ในสถานะภาพอะไรกันแน่ ด้วยเหตุนี้...สถานภาพปัจจุบันของธามไทจึงถูกจัดอยู่ในกลุ่ม “โสดแต่ไม่ซิง”
ฉันรีบเมินหน้าหนีไปอีกทางและทำเป็นมองไม่เห็นตอนที่เขากำลังผลักบานประตูห้องปกครองเข้ามา...เมื่ออาทิตย์ก่อนฉันเพิ่งมีเรื่องกับเขามาสดๆร้อนๆ คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะมองหน้ากันตรงๆและทำเหมือนว่าก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ ^_^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
