ตราบาปแห่งรัก

ห้องนอนของกอหญ้า
 
   โทโมะเล่นบทรักกับกอหญ้าอย่างหนักหน่วงถึงสองครั้ง จนกระทั่งถอนแกนกลางออกจากลำตัวของหญิงสาวและนอนหลับไปด้วยความอ่อนล้า กอหญ้าน้ำตาไหลริน ก่อนจะค่อย ๆ ชักปืนสวยออกมาจ่อที่หน้าอกข้างซ้ายจนเกิดเสียงดังปัง จนธามไท โทริ และโทตะ ที่พึ่งกลับมาเห็นแม่นอนเลือดอาบอกสวยก็กรีดร้องและตกใจร้องไห้ ผู้เป็นพ่ออย่างโทโมะก็ตกใจจนหน้าซีดผันผ้าขนหนูห่อตัวให้กอหญ้าและตัวเองไปโรงพยาบาล ก่อนจะแย่งเด็ก ๆจากธามไทมากอดไว้แน่น
 
โทริ // : ฮือ ๆ คุณแม่ขา คะ คุณแม่จะตายไหม ฮือ เลือดคุณแม่ไหลเต็มเลย พี่โทตะ หนูเกลียดคุณลุง
 
( ดิ้นลงจากอ้อมอกของโทโมะและวิ่งไปกอดธามไท )
 
โทตะ // : ใช่ !!! พวกเรารักคุณแม่ พ่อธามครับ ผู้ชายคนนี้ผมเกลียดเขา เขาทำให้แม่เราเจ็บ 
 
( ดิ้นจากอ้อมอกของโทโมะไปหาธามไท )
 
ธามไท // : ผมว่าคุณกลับไปก่อนจะดีกว่านะครับ เด็ก ๆ และคุณกอหญ้าเป็นหน้าที่ผมที่จะต้องดูแล
 
โทโมะ // : แต่ผมเป็นสามีของกอหญ้า และ เป็นพ่อแท้ ๆ ของโทริกับโทตะ ฉะนั้นผมจะอยู่
 
โทริ - โทตะ // : เราไม่มีพ่อใจอำมหิตอย่างคุณลุง ฮือ ๆ พ่อธาม คะ - ครับ พวกหนูกลัวเขา ฮือ  ๆ 
 
(กอดธามไทกันแน่น แถมตัวสั่น )
 
ธามไท // : เด็ก ๆและกอหญ้าไม่ยอมรับคุณ อีกอย่างผมมีทะเบียนสมรส ฉะนั้นเชิญกลับไปซะ
 
โทโมะ // : ครับ ฝากดูแลกอหญ้ากับลูกดี ๆ ด้วยนะครับ
 
( มองหน้าลูก ๆ และห้องผ่าตัดน้ำตาไหล ก่อนจะเดินคอตกกลับไปอาบน้ำและรอฟังผลที่ห้องทำงาน )
 
~ ห้องทำงานโทโมะ ~ 
 
พิมพ์ // : คุณหมอคะ ผลของคุณเจนศิณี บริภัคสุทธิ์ ที่คุณโทโมะต้องการคะ
 
โทโมะ // : กระสุนฝั่งใน อวัยวะสำคัญ และไม่สามารถผ่าตัด เอาออกมาได้ มีเลือดออกที่หัวใจเป็นจำนวนมาก
ชีพจรเต้นอ่อนตอนนี้หายใจได้ด้วยเครื่องช่วยหายใจ และให้เลือดไปแล้ว หากหนึ่งอาทิตย์
ไม่ฟื้นอาจจะเสียชีวิตได้
 
 
 
ขอบคุณนะครับ มีใครเฝ้าเธอหรือเปล่า
 
พิมพ์ // : สามีของเธอเอาลูก ๆ กลับไปพักที่บ้านนะคะ บอกว่าจะมาใหม่พรุ่งนี้เช้า
 
โทโมะ // : ขอบคุณครับ ( ลุกจากเก้าอี้ เดินเข้าไปหากอหญ้า )