ตราบาปแห่งรัก

 
ห้องนอนของแก้ว
 
     แก้วเดินเข้ามาภายในห้องโดยที่ยังไม่ได้ปิดประตูห้องก็ถูกป๊อปปี้ โอบเอวไว้แน่น ก่อนจะอุ้มหญิงสาวนอนราบลงกับเตียงสวยแล้วปลดพันธการของเขาและเธอออกจนหมด  ก่อนจะเล่นบทรักอันเร้าร้อนจนแก้วครางเสียงหวานระท้วยให้กับป้องชายชู้อีกคน
 
แก้ว // : อ๊ะ !!! อ๊ะ ระแรงอีกคะ ที่รัก ( แอ่นสะโพกและอกสวยให้ป้อง)
 
ป้อง // : อืม !! ผมคิดถึงคุณเหลือเกินเมียจ้า เมื่อไหร่ คุณจะจัดการรวบหัวรวบหางไอ้โทโมะ และเขี่ยไอ้ป๊อปปี้ไปได้สักที
 
แก้ว //  : อ๊าห์ !!! อี๊ !!! อ๊ะ ป้องคะ เร็ว ๆ กว่านี้ อี๊ !!! อ๊าห์ อ๊าย ( ตัวสั่นก่อนจะกอดกันแน่น และปล่เยน้ำรักจนหมด )
 
ป้อง // : แก้วครับ ผมรอไม่ไหวแล้ว ผมอยากให้คุณจัดการเอาสมบัติของไอ้โมะมาให้ได้
 
แก้ว // : และจะให้แก้วใช้วิธีไหนละคะ ในเมื่อพี่โมะเขาไม่อยากอยู่ใกล้แก้ว
 
~ คุณย่าโผล่มาพอดี ~ 
 
คุณย่า // : ไม่ว่าเธอจะใช้วิธีไหน ชายชู้กับเธอก็ไม่มีวันได้สมบัติตระกูลฉันไปหรอก
 
แก้ว // : อีแก่ แกปากเก่งนักใช่ไหมห๊ะ วันนี้ฉันจะฆ่าแกทิ้งสะ ป้องคะแก้วขอไปแต่งตัวก่อนนะคะ เฝ้าอีแก่นี่ไว้หน่อย 
 
เพราะวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่มันจะมีลมหายใจมาห่วงสมบัติและหลานชายของมัน ( เดินเข้าไปในห้องน้ำ )
 
ป้อง // : อยู่ดี ๆ รอวันตายไม่ชอบ นะอีแก่ 
 
คุณย่า // : พวกแกมันเลว พวกแกมันชั่ว ต่อให้พวกแกฆ่าฉัน ฉันก็จะสาปแช่งแก ไม่ให้แกได้อยู่อย่างสงบ และตายดี
 
~ เพี๊ย แก้วตบหน้าคุณย่า และลากมาที่บันได ~ 
 
แก้ว // : ดูภาพสุดท้ายของแกไว้ดี ๆ นะ อีแก่ ปากดี 
 
ป้อง // : น้องแก้วครับผลักมันลบไปเลยครับ
 
แก้ว // : คะพี่ป้อง 
 
~ แก้วผลักคุณย่ากลิ้งไปจนถึงบันไดขั้นสุดท้าย พร้อมมองภาพนั้นด้วยความสะใจ ~ 
 
ป้อง // : พี่กลับก่อนนะคะคะเมียรัก ( จูบปากแก้ว ) 
 
แก้ว // : คะ พี่ป้อง 
 
~ 5 นาที่ผ่านไปโทโมะออกมาจากห้องรวมความทรงจำ ~ 
 
โทโมะ // : คุณย่า  !! คุณย่า( ร้องไห้เป็นการใหญ่ ก่อนจะสังเกตุที่มือคุณย่ามีสร้อยติดอยู่ เลยพังประตูเข้าไป )
 
แก้ว // : ฮือ ๆๆๆ คุณย่าขา คุณย่า (แสร้งร้องไห้ ) 
 
โทโมะ // : หยุดตีสองหน้าได้แล้ว เธอจะทำร้ายคนที่ฉันรักไปถึงไหน เชิญเธออยู่บ้านหลังนี้ไปคนเดียวเลยนะ
 
( ไปจัดการเรื่องศพของคุณย่าและย้ายข้าวของไปอยู่คอนโด )
 
ป๊อปปี้ // : เธอมันเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวจริง ๆ จริญญา