เรื่อง แมวๆ ของไข่ตุ๋น

อ่าห๊ะ!! ผมได้ยินเรื่องเล่าของมากกับเบลล่าแล้ว จนผมก็ได้แต่ก้มหน้าและภาวนากับเทพเจ้า และผมจะทำยังไงดีล่ะ ในเมื่อแมว2ตัวพูดแบบนี้ผมคงจะไปบังคับให้ช่วยผมไม่ได้หรอกนะ เอาล่ะ ชีวิตผมนิ ผมต้องช่วยตัวเองเข้าไว้ ผมค่อยๆเดินจากไปยังจุดนั้นทันที....เช้าวันรุ่งขึ้นในที่สุด.....ผมนั้งเหมอลอยที่แม่น้ำคอยมองสายน้ำไหลไปเรื่อยๆ ภายในใจก็คิดท้อแท้มากๆและคงคิดว่าผมต้องอยู่ที่นี้ไปตลอดชีวิตแน่ๆ..คลื่นๆๆ..มีเสียงยนต์ผ่านมา ผมก็แอบมองแต่ไม่กล้าเข้าไป และประตูรถก็เปิดออก มีมนุษย์ชายคนนึงถือกล่องกระดาษใบนึงโดยผมสัมผัสได้ถึงสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในนั้นทันใดนั้นเขาก็โยนกล่องกระดาษใบนึงลงน้ำแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวพร้อมกับบอกว่า''ขอโทษนะ จำเป็นต้องทำจริงๆ'' มีเสียงแมว ไม่สิเสียงลูกแมวออกมาจากกล่องกระดาษใบนั้นทันทีที่รถคันนั้นแล่นออกไปผมก็รีบออกมาดูทันทีในนั้นมีลูกแมวอยู่หลายตัวในตอนนั้นผมคิดในใจทันที ทำไมมนุษย์ใจร้ายต้องทำกันขนาดนี้ด้วย ไม่รู้นะว่าจิตใจทำด้วยอะไรนะผมไม่คิดที่จะลังเลเลย ผมรีบกระโดดลงน้ำที่ไหลเชี่ยวในทันที หวังที่จะลากกล่องใบนั้นกลับมายังฝั่งให้ได้ แต่น้ำก็ไหลเชี่ยว กับแมวที่ไม่ค่อยถูกกับน้ำทำให้กล่องลอยห่างจากผมไป1เมตรได้ ผมพยายามว่ายสุดแรงเกิด(ในตอนนี้ยังอยู่ที่ต้นน้ำอยู่ถ้าไหลลงคลองใหญ่ พวกเราคงตายกันหมดแน่เลย)กล่องกระดาษใบนั้นน้ำเริ่มซึมเข้าไปเกือบครึ่งกล่องแล้วผมต้องรีบแล้ว และในที่สุดเวลาที่ผมกลัวก็มาถึง พวกเรากำลังจะลงคลองใหญ่แต่ทันใดนั้นมีกิ่งไม้มาเกี่ยวกับกล่องทันที ในตอนนี้ห่างจากคลองใหญ่อีก2เมตรโดยผมเหลือบมองคือ เจ้ามากกับเบลล่าช่วยกันคาบกิ่งไม้ยาวช่วยกันไว้ ในที่สุดผมก็มาถึงยังกล่องที่มีลูกแมวอยู่ผมรีบตะกายกล่องเพื่อดันกล่องมันเข้าฝั่ง โดยดีนะที่กล่องมันไม่ห่างจากตลิ่งมาก ไม่งั้นเอาไม่อยู่แน่ ในที่สุดกล่องก็เข้าตลิ่งได้ในที่สุด โดยผมก็ตะกายกิ่งไม้แล้วก็ขึ้นฝั่งได้จนสำเร็จข้างในกล่องเป็นแบบที่ผมคาตไม่ผิดเลย มีลูกแมวน่ารัก3ตัวด้วยกัน U..Uงานงอกเป็นไงบ้างไข่ตุ๋น...มากถามออกมาด้วยความเป็นห่วง''ยังไม่ตายหรอกน่า''ผมตอบไปด้วยความหอบโดยผมถามลูกแมวทั้ง3ตัวกว่าจะได้ใจความก็ตั้งนาน โดยรู้มาว่า แมวทั้ง3ตัวเกิดมาในบ้านที่ไม่ค่อยมีฐานะ และแม่แมวเกิดตั้งท้อง(ลูกไอ้มากป่าววะ - -*)และมีลูกมากเกินไป จึงทะยอยนำมาปล่อยแต่ผมก็เกิดคำถามที่ว่า''ปล่อยทำไมต้องปล่อยลงคลองด้วย แบบนี้มันฆ่ากันชัดๆ ใจคอมนุษย์นี้เหี้ยมโหดอมหิตเสียเหลือเกิน แมวนะไม่ใช่ปลาจึงมาปล่อยลงน้ำแบบนี้นะ'',,ลุงๆครับผมหิวนม,,เสียงลูกแมวตัวสีส้มถามขึ้นมาเฮ้อ!! เอาแล้วไง//ผมถอนหายใจอย่างหนักเมื่อลูกแมวหิวนมแบบนี้..แล้วพวกเธอชื่ออะไรกันบ้างล่ะ//เบลล่าถามลูกแมวทั้ง3ลูกแมวตัวสีส้ม//ผมชื่อยาฮิโกะครับลูกแมวตัวสีฟ้า//หนูชื่อโคนันค่ะลูกแมวตัวสีแดง//ผะ..ผมชื่อนางาโตะครับ((ดูชื่อพวกมัน == ไม่พ้นเลยนะ))จะว่าไปเนี้ยแมวตัวสีส้มก็เคยเห็นอยู่ แต่สีแดงกับสีฟ้าเนี้ยมันแปลกไปแล้วเฟ้ย!!//โวยวายกับผู้แต่ง...^...^และในที่สุดก็พาลูกแมวมายังกองประติบัติการฐานทัพลับของมากกับเบลล่าโดยหาผ้าให้ลูกแมว3ตัวได้ซุกกันส่วนผมก็หนาวเช่นกัน และผมจึงถามกับมากและเบลล่าว่า''ทำไมถึงมาช่วยผมล่ะ''ก็เพราะพวกเราอยากจะเดิมพันธุ์กับนายดูไง ไข่ตุ๋น//เบลล่าเอ่ยออกมา....และพวกข้าเนี้ยจะช่วยเจ้ากลับกรุงเทพเองนะ//มากพูดเสริมออกมา และทำให้ผมยิ้มได้ในทันที แต่ว่าจะทำยังไงกับลูกแมว3ตัวนี้ล่ะเนี้ยนี้ไข่ตุ๋น ฉันพอมีอาหารให้ลูกแมว3ตัวนี้กินนะ แต่ว่าไม่รู้จะเปิดได้รึป่าวเพราะเป็นอาหารกระป๋องนะ พวกเราได้มาแต่ไม่เคยเปิดได้เลย....เบลล่าพูดเสร็จก็เดินไปเขี่ยปลากระป๋องมา1กระป๋องมาให้...อ๋อ..กระป๋องแบบนี้มันมีวิธีเปิดนะ(ก็นะ ผมเป็นแมวฉลาดนี้)เดี๋ยวผมจะเปิดให้ดูและผมก็ลากกระป๋องนั้นมา แล้วผมก็ใช้เล็บอันแหลมคมแงะตรงเกลียวฝากระป๋อง โดยผมใช้แรงอย่างมาก จนในที่สุดก็เปิดออกในที่สุดและลูกแมวทั้ง3ตัวก็กินปลากระป๋องอย่างอร่อยจ๊อกๆๆ....เสียงท้องผมก็ร้องตามลูกแมวพวกนั้นนี้ไข่ตุ๋น ปลากระป๋องแบบนี้ยังมีอีกเพียบเลยนะ//เบลล่าเอ่ยขึ้นพร้อมหัวเราะนิดๆ....จริงอ๋อ @.@//ผมทำหน้าดีใจขึ้นมาในทันที