The sky send you to me......

โรงพยาบาลไทยานนท์
 
Tomo: 
 
"โธ่โว้ย!" ป๊อปปี้เพื่อนรักของผมกำลังทำร้ายตัวเองด้วยการตอยกำแพงเพื่อระบายอารมณ์จนเลือดออก
"เฮ้ย! ทำร้ายตัวเองไปก็ไร้ประโยค พอได้แล้ว! ก่อนฉันจะเอากำปั่นให้นายกิน!" เชฟเขื่อนเตือนป๊อปปี้ให้มันหยุดทำร้ายตัวเอง ส่วนผมก็ยังไม่หายช็อคกับสถานะการกับเรื่องที่เกิดขึ้น.....
"ทำไมด้วยวะ? ทำไมต้องเป็นฟาง? ถ้าฟางเป็นอะไรไป ผมจะไม่มีวันยกโทษให้ตัวเองแน่!"
"ป๊อป คุณหมอไทยานทท์ออกมาแล้ว...."เชฟเดินไปบอกชายหนุ่มที่ยังไม่เลิกโทษตัวเอง
"หมอครับ แฟนผมเป็นยังงมั้ง?" ป๊อปปี้รีบวิ่งไปถามทันที
"ตอนนี้คนไข้อยู่ในห้อง ICU ยังไม่ได้สติเลยครับ แต่ยังหายใจอยู่ เสียเลือดมาก แต่เราก็ได้ให้เลือดจากผู้บริจาคกับคนไข้แล้วนะครับ ส่วนกระดูกขาร้าวมาจนที่ถึงหัวเข่า คงต้องใช้การรักษาในระยะเวลา 5-6 เดือนครับ หมออยากรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง?"
"ผมไม่รู้ครับหมอ ฮึก..." น้ำตาผู้ชายจะไหลออกมาอีกครั้ง
"ผมไปถามคนแถวอุบัติเหตุลแล้วครับ เห็นเขาบอกว่า ฟางจะไปช่วยเด็กที่เกือบจะโดนรถชนแต่กลับโดนเองซะงั้น ตอนนี้เด็กคนนั้นเขารอดแล้ว เฮ้อ~~" เชฟบอกกับเราทุกคน ผมก็ได้แต่ยื่นนิ่งอยู่แบบนั้น ผมทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
"โมะ พาเจ้าป๊อปปี้ไปทำแผลก่อนไปแล้วพามันกลับบ้านด้วย" เชฟออกคำสั่งด้วยสีหน้าจริงจัง "พี่ต้องมีเรื่องเคลียกับคุณไทยานทท์นิดหน่อย"
"ครับ....." ผมพยุงมัน ตอนนี้มันเหมือนคนไร้วิญญาณมาก เลือดที่มือของมันก็ยังไหลไม่หยุด ผมว่าทุกคนคงจะกลัวว่าฟางจะเป็นอะไรไป.....ผมก็ด้วย....
 
ตกค่ำ-บ้านไทยานทท์
 
Writer(ไรเดอร์)**คราวนี้ไรเดอร์จะเล่านะ ไม่ใช่โทโมะ**: 
 
(ชุด)สิงโตน้อย แก้ว ที่กำลังเล่นกับของส่วนตัวบางอย่างของชายหนุุ่ม โทโมะ อย่างสนุกโดยไม่ได้รับรู้เลยว่า เจ้าของห้องนอน กำลังมา....
โทโมะไขกุญแจเข้ามาในบ้านแหละกำลังเดินบันใดขึ้นไปชั้นบนที่ห้องนอนของต้นโดยลืมสนิทเลยว่ามีคนอยู่ในห้องนอนเขาแล้ว....
ภาพที่เขาเห็นนั้นคือ(ชุด)สิงโตที่กำลังยุ้งกับ แว่น(อ่านหนังสือ) ของเขา
สาวน้อยถึงกับสะดุ้งจนทำแว่นตกจากมือ เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังโดนเจ้าของแว่นจ้องมองอยู่ 
โทโมะค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆ(ชุด)สิงโตและจ้องมองเธอตลอดเวลาโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว เธอเองก็เช่นกัน เขยิบหนีเขาตลอดแหละพยายามหลบสายตาอนเย็นชาของเขา....
 
ชายหนุ่มค่อยๆก้มลงไปเก็บแว่นและใส่มันแล้วพูดขึ้นมาว่า....
"เธอมายุ้งกับของของฉันทำไม?" โทโมะเอยถามขึ้นแต่เขาก็ไม่ได้คำตอบกลับแม้แต่คำเดียว...ดูเหมือนเธอกำลังจะวิ่งหนีเขาแต่....
"หยุด! จะรีบไปไหน? จะไม่บอกอะไรก่อนไปหน่อยเหรอ?" 
"............."
"แว่นอันนี้...ฉันเคยใส่มันทั้งๆที่ฉันไม่ได้สายตาสั้นเลยสักนิด แต่ฉันใส่มันเพราะอยากให้ฟางสนใจฉันบาง เธอเคยเล่าให้ฉันฟังว่า..."
"ฉันชอบผู้ชายใส่แว่นมากเลยอะ น่ารักที่สุดเลย 5555+"
"ไม่รู้สิ....แค่คำขำๆของฟาง ฉันยังยอมทำมันเลย หึ"
".............."
"ฉันยอมให้เธออยู่ในห้องฉัน...แต่ที่เธอมายุ้งกับของของฉัน ฉันไม่ยอมแน่!" ดูเหมือนตอนนี้เขาเหมือนจะสับสน ทั้งอารมณ์โมโห อารมณืเศร้า หลายๆอย่างด้วยกัน
"............."
"ความจริงเธอพูดได้ใช่ไหม?"
".............."
"มีปากไว้ทำไม? ทำไมไม่ใช้มันละ?!" แล้วเขาก็เดินไปหาเธอใกล้มากขึ้น........
 
 
โทโมะทำอะไรกับแก้ว ติดตามด้วยนะค้าบบบบบ 
 
(ขอย้ำว่าไรเดอร์ ตกไทย!! 55555)
คอมเม้นหน่อยนะ อยากรู้อะว่าเป็นยังไง ทุกคนชอบหรือเปล่า? แหะๆ