The sky send you to me......

โรงพยาบาลไทยานนท์

Tomo: 

"โธ่โว้ย!" ป๊อปปี้เพื่อนรักของผมกำลังทำร้ายตัวเองด้วยการตอยกำแพงเพื่อระบายอารมณ์จนเลือดออก

"เฮ้ย! ทำร้ายตัวเองไปก็ไร้ประโยค พอได้แล้ว! ก่อนฉันจะเอากำปั่นให้นายกิน!" เชฟเขื่อนเตือนป๊อปปี้ให้มันหยุดทำร้ายตัวเอง ส่วนผมก็ยังไม่หายช็อคกับสถานะการกับเรื่องที่เกิดขึ้น.....

"ทำไมด้วยวะ? ทำไมต้องเป็นฟาง? ถ้าฟางเป็นอะไรไป ผมจะไม่มีวันยกโทษให้ตัวเองแน่!"

"ป๊อป คุณหมอไทยานทท์ออกมาแล้ว...."เชฟเดินไปบอกชายหนุ่มที่ยังไม่เลิกโทษตัวเอง

"หมอครับ แฟนผมเป็นยังงมั้ง?" ป๊อปปี้รีบวิ่งไปถามทันที

"ตอนนี้คนไข้อยู่ในห้อง ICU ยังไม่ได้สติเลยครับ แต่ยังหายใจอยู่ เสียเลือดมาก แต่เราก็ได้ให้เลือดจากผู้บริจาคกับคนไข้แล้วนะครับ ส่วนกระดูกขาร้าวมาจนที่ถึงหัวเข่า คงต้องใช้การรักษาในระยะเวลา 5-6 เดือนครับ หมออยากรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง?"

"ผมไม่รู้ครับหมอ ฮึก..." น้ำตาผู้ชายจะไหลออกมาอีกครั้ง

"ผมไปถามคนแถวอุบัติเหตุลแล้วครับ เห็นเขาบอกว่า ฟางจะไปช่วยเด็กที่เกือบจะโดนรถชนแต่กลับโดนเองซะงั้น ตอนนี้เด็กคนนั้นเขารอดแล้ว เฮ้อ~~" เชฟบอกกับเราทุกคน ผมก็ได้แต่ยื่นนิ่งอยู่แบบนั้น ผมทำอะไรไม่ถูกจริงๆ

"โมะ พาเจ้าป๊อปปี้ไปทำแผลก่อนไปแล้วพามันกลับบ้านด้วย" เชฟออกคำสั่งด้วยสีหน้าจริงจัง "พี่ต้องมีเรื่องเคลียกับคุณไทยานทท์นิดหน่อย"

"ครับ....." ผมพยุงมัน ตอนนี้มันเหมือนคนไร้วิญญาณมาก เลือดที่มือของมันก็ยังไหลไม่หยุด ผมว่าทุกคนคงจะกลัวว่าฟางจะเป็นอะไรไป.....ผมก็ด้วย....

ตกค่ำ-บ้านไทยานทท์

Writer(ไรเดอร์)**คราวนี้ไรเดอร์จะเล่านะ ไม่ใช่โทโมะ**: 

(ชุด)สิงโตน้อย แก้ว ที่กำลังเล่นกับของส่วนตัวบางอย่างของชายหนุุ่ม โทโมะ อย่างสนุกโดยไม่ได้รับรู้เลยว่า เจ้าของห้องนอน กำลังมา....

โทโมะไขกุญแจเข้ามาในบ้านแหละกำลังเดินบันใดขึ้นไปชั้นบนที่ห้องนอนของต้นโดยลืมสนิทเลยว่ามีคนอยู่ในห้องนอนเขาแล้ว....

ภาพที่เขาเห็นนั้นคือ(ชุด)สิงโตที่กำลังยุ้งกับ แว่น(อ่านหนังสือ) ของเขา

สาวน้อยถึงกับสะดุ้งจนทำแว่นตกจากมือ เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังโดนเจ้าของแว่นจ้องมองอยู่ 

โทโมะค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆ(ชุด)สิงโตและจ้องมองเธอตลอดเวลาโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว เธอเองก็เช่นกัน เขยิบหนีเขาตลอดแหละพยายามหลบสายตาอนเย็นชาของเขา....

ชายหนุ่มค่อยๆก้มลงไปเก็บแว่นและใส่มันแล้วพูดขึ้นมาว่า....

"เธอมายุ้งกับของของฉันทำไม?" โทโมะเอยถามขึ้นแต่เขาก็ไม่ได้คำตอบกลับแม้แต่คำเดียว...ดูเหมือนเธอกำลังจะวิ่งหนีเขาแต่....

"หยุด! จะรีบไปไหน? จะไม่บอกอะไรก่อนไปหน่อยเหรอ?" 

"............."

"แว่นอันนี้...ฉันเคยใส่มันทั้งๆที่ฉันไม่ได้สายตาสั้นเลยสักนิด แต่ฉันใส่มันเพราะอยากให้ฟางสนใจฉันบาง เธอเคยเล่าให้ฉันฟังว่า..."

"ฉันชอบผู้ชายใส่แว่นมากเลยอะ น่ารักที่สุดเลย 5555+"

"ไม่รู้สิ....แค่คำขำๆของฟาง ฉันยังยอมทำมันเลย หึ"

".............."

"ฉันยอมให้เธออยู่ในห้องฉัน...แต่ที่เธอมายุ้งกับของของฉัน ฉันไม่ยอมแน่!" ดูเหมือนตอนนี้เขาเหมือนจะสับสน ทั้งอารมณ์โมโห อารมณืเศร้า หลายๆอย่างด้วยกัน

"............."

"ความจริงเธอพูดได้ใช่ไหม?"

".............."

"มีปากไว้ทำไม? ทำไมไม่ใช้มันละ?!" แล้วเขาก็เดินไปหาเธอใกล้มากขึ้น........

โทโมะทำอะไรกับแก้ว ติดตามด้วยนะค้าบบบบบ 

(ขอย้ำว่าไรเดอร์ ตกไทย!! 55555)

คอมเม้นหน่อยนะ อยากรู้อะว่าเป็นยังไง ทุกคนชอบหรือเปล่า? แหะๆ