The sky send you to me......

บ้านไทยานนท์
Tomo: "ชีวตินะชีวิต เฮ้อ~~ เชฟบ้าเอ้ย เอาวะโทโมะ เข็มแข็งไว้! (พูดอยู่คนเดียว - -) นี้ไงกล่อง  เฮ้ย! นี้มันยานิ นี้ก็ยาอีก เต็มไปหมดเลย นี้ก็อาหารเสริม ทำไมมันเยอะแบบนี้เนี้ย เอ่อ ลืมไปเธอเป็นโรคนี่หว่า โอ้โห! O.O 100.000.000 yen!!! เอ๋....เชฟบอกว่ายังไงนะ? [[ส่วนค่าใช้จ่ายมันอยู่ในกล่องนั้นหมดแล้วนะ ไม่ต้องห่วง]] พ่อแม่เป็นเจ้าของธนาคารหรือไง หึ! ยังไงก็นะ พ่อแม่ภาษาอะไรว้ะ?จ้างให้คนแปลกหน้ามาดูแลลูกสาวตัวเอง...."
 
"Ok แต่ตอนนี้ฉันต้องเข้าไปในห้องนอนฉันให้ได้ ไม่งั้นตอบตกแน่งานนี้ แต่จะทำยังไงดีละ? เธอล็อตห้องซะมิดเลย"
 
.....ต๊อก ต๊อก ต๊อก...ผมเดินขึ้นไปชั้นบนแล้วเคาะประตู."เธอ เปิดประตูให้ฉันหน่อยสิ...."
"........." แต่ผมกลับไม่ได้คำตอบแม้แต่คำเดียว
"นิ เปิดประตูให้หน่อยดิ"
"........."
"พรุ่งนี้ฉันมีเรียนและอุปประกอนการเรียนฉันอยู่ในห้องหมดเลย ทั้งสมุดหนังสือชุดมหาลัย(บลาๆ)~~ ไม่คิดจะเปิดให้ฉันหน่อยเหรอ?" (เอาละ เป็นไงเป็นกัน พังเลยละกัน ค่อยมาซ้อม) ในขณะที่ผมกำลังจะพยายามพังประตูเข้าไปเธออกลับแหง้มประตูและโยนข้าวของการเรียนของผมทั้งหมดออกมา [เธอเป็น...เจ้าของห้องของผมงั้นเหรอ?!](หึ ภาษาคนเธอก็เข้าใจนิ แต่ทำไมถึงไม่พูดกับผมละ พูดแล้วของขึ้น)
 
University Student
 
"เอ๊ะ? โทโมะเป็นไรอะ? ไม่สบายอ่อ หน้าตาซี๊ดๆ" เสียงหญิงสาว "หวาย" เพื่อนสนิทของโทโมะของโทโมะตั้งแต่อนุบาลถามเพื่อนชาย
"เปล่าหรอก แค่นอนไม่อิ่ม"
"อ่อ วันนี้โครตร้อนเลยเน๊อะหวาย" พายุพุงเข้ามากอดคอหวายเพื่อนสาว
"เฮ้ยๆ!! จะทำอะไรคิดบางดิ ฉันเพื่อนแกนะ 55555"
"เพื่อนที่ไหนละ....แฟนตั้งหากกก"
"ไปหวานกันที่อื่นเลยพวกแก - - "
"อิจฉาฉันอะดิไอโมะ" (ถามบ้าอะไรวะพายุ อิจฉาอะดิถามแปลก)
"เปล่า พวกแกไปเข้าเรียนก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปห้องสมุดแปบ"
"โอเคๆ บ๊ายบาย ไว้เจอกัน" และเจ้าสองตัวนั้นก็เดินจากผมไป.....
 
ในขณะที่ผมกำลังจะไปห้องสมุดแต่ผมกลับเจอ....."ฟาง" ไม่ใช่ คนที่ผมรักมานานแล้วตั้งหาก
 
"เธอมาทำอะไรที่นี้? เธอเรียนจบแล้ว ถึงเธอจะเป็นนักเรียนเก่าก็ไม่มีสิทธ์เข้ามาเดินเล่นเฉยๆนะ " ถามแบบเฉยชา ->ปากไม่ตรงกับใจ(เก๊กตลอดดด)
"เอ่อ....เอ่....แหะๆ พอดีว่าฉัน เอ่อ อยากมาหาป๊อปปี้อะ เขาอยู่หรือเปล่า?" (ทำไมชอบทำเย็นชาใส่ฉันตลอด =o=' )
"เขาไม่อยู่ ไปเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาล"
"อ๋อ....เข้าใจแล้ว งั้นฉันไปก่อนนะ ขอบใจนะ Bye~~ ;D"  แล้วเธอก็วิ่งจากผมไป.....เธอค่อยๆไกลจากผมไปเรื่อยๆ จะมีสักวันมั้ย? ที่เธอจะหันมามองผมบ้าง ผมรู้ว่าผมหน้าด้าน แต่ถ้าเราจะรักใครสักคนมันห้ามกันได้ที่ไหนละ.........
 
[[ไรเตอร์ลืมบอกไป คือแก้วเป็นคนอ้วนนะ ชอบใส่ชุดสิงโตใหญ่เพื่อปิดตัวเองและชอบเก็บตัวไว้คนเดียวเพราะ.......ติดตามเอาๆ ไม่บอกหรอก55555 ส่วนแก้วเป็นโรคอะไรต้องติดตามเอานะค้าบ จะได้ลุ้นๆไงทุกคน :D]]
 
 
Please follow my Roman everyone