The sky send you to me......

 Tomo Part: ผมคุยกับแก้วตลอดเวลาตั้งแต่ที่เธอหายไปวันนั้น เราคุยกันทางอีเมลล์อย่างที่เชฟเขื่อนบอก ผมคุยกับเธอตลอดเวลา ไม่ว่าจะเวลา กิน นอน เรียน(แอบคุยกันทางอีเมลล์)...

E-mail to Kaew: "ขอบคุณสำหรับแว่นตานะ "

E-mail to Tomo: "ฉันตกใจมากนะที่จากคุณไปแบบนี้ ตอนนี้คุณลุงของฉันกำลังคุยกับพ่อแม่ของฉันว่าไม่ให้เปลี่ยนที่ทำงานมากนักและพ่อแม่ของฉันก็ตัดใจจะทำธุรกิจที่ประเทศเดียวเท่านั้น ขอโทษนะค่ะที่ทำให้คุณต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เพราะฉัน ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะที่ช่วยฉันมาตลอด" แห๊? ข้อความนี้มาจากสิงโตตัวนั้นหมดเลยเหรอเนี้ย? -...-

E-mail to Kaew: "ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร ตอนนี้เธอยู่ที่ไหน บ้านหรือโรงพบาบาล?"

E-mail to Tomo: "อยู่โรงพยาบาลค่ะ ฉันรู้สึกว่าพ่อแม่ของฉันเกลียดฉัน..."

E-mail to Kaew: "ไม่หรอก อย่าคิดมากเลยนะ เชื่อใจคนอื่นหน่อยสิ"

E-mail to Tomo: "เดี๋ยวนี้ฉันได้คุยกับพ่อแม่ฉันบ่อยมาก ตอนนี้ฉันรู้สึกถึงความรักของพ่อแม่ฉันได้แล้ว"

E-mail to Kaew: "เห็นมั้ย? ฉันบอกแล้ว :)"

E.-amil to Tomo: "ขอบคุณที่ให้กำฃังใจฉันเสมอค่ะ...."

โรงพยาบาล

"เฮ้ย ไอ้โมะน้องรักกกก" พี่่ชายสุดกากและเพลย์บอยของผมเข้ามาในห้องคนไข้ของฟาง ในขณะที่ผมกำลังคุยกับฟางอย่างปกติตามภาษาเพื่อน

"ว่าไง?" = =

"วันนี้พ่อแม่ของเราอยากไปทานอาหารญี่ปุ่นกับพวกเราที่ร้าน Sushi Sushi Yummy~~ มีเวลาหรือเปล่า? หรือวันนี้นายจะต้องไปซ่อมบาส? ฉันจะได้โทรไปบอกแม่ให้"

"ถ้าผมซ่อมบาสเสร็จ จะไปละกันนะ"

"อ่อ...แปลกว้ะ ปกตินายมักจะไม่ค่อยว่าง เอาแต่เรียน เรียน เรียน555+"

"เฮ้ย! หมายความว่ายังไงวะ? จะหาว่าผมเป็น nerd อ่อ? = ="

"ป๊าว ไว้เจอกันนะน้องรัก จุ้บๆ ^3^"

"เย้ย! ขนลุก = =!"

E-mail to Tomo: "ฉันตัดสินใจแล้ว ถึงฉันจะกลัวที่จะคุยกับคนอื่น แต่ฉันก็จะพยายามสร้างชีวิตใหม่ให้กับตัวเองค่ะ อยากมีประโยดต่อสังคม อยากทำให้คนอื่นยิ้มได้ ความฝันพวกนี้ทั้งหมด ฉันอยากจะทำมันให้สำเร็จและพยายามดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีที่สุด ขอให้คุณเรียนเก่งๆและสอบผ่านนะค่ะ....."ผมนั่งอ่านข้อความของแก้วก่อนเข้านอน....

วันต่อมา-ห้องสอบ

ผมมองแว่นตาที่แก้วลงทุนไปซ่อมให้ผมก่อนสอบ ที่จริงผมไม่ใส่มันแล้วละ...ทุกคนก็รู้ว่าเพราะอะไร...แต่วันนี้ผผมกลับมาใส่มันอีกครั้งล่ะนะ แว่นตาตัวนี้สำหรับผมมันเป็นกำลังใจให้ผมจากแก้ว...

หลายวันต่อมา-วันออกเรด

ผมเดินไปดูกระดานผลเกรดและไปดูว่าผมสอบผ่านหรือเปล่า....ในกระดานมีชื่อผมแสดงว่า..ผมอ่านสอบค้าบ YES!! ดีใจที่สุดเลยวะ! ในที่สุด็เรียนจบแล้ว อย่างแรงต้องส่งเมลล์บอกแก้วก่อนเลย หืม? ทำไมต้องเป็นแก้วละ? ผมควรจะบอกครอบครัวก่อนบอกผู้หญิงคนนึงไม่ใช่เหรอ? - -

"ไอ้โมะเพื่อนรัก มาทางนี้หน่อยสิวะ" 

"เออๆ เดี๋ยวไป" ผมเดินไปหาเพื่อนๆกลุ่มของผมและในที่สุดป๊อปปี้ก็กลับมาจากอเมริกาทันก่อนที่พวกเราจะรับปริณญา ฟางมายินดีป๊อปปี้ด้วย สองคนนั้นยื่นกอดกัน หัวเราะกันอย่างมีความสุข หึ มีความสุขกันจังเลยน๊ะ - -(หันแหน่ ลุงอิจฉาเขาอ่ะเด่ ;'P)

"วันนี้เป็นวันที่เราทุกคนเรียนจบและสอบผ่านทุกคน เรามาฉลองกันเถอะ Yeah!! อ้าวเฮ้ย! ไอ้โมะ มั่วแต่เขียนอะไรในมือถืออีกแล้ววะ ติดมือถือมากแล้วนะเพื่อน หุหุ "

"เออ แปบน่า ขอส่งอีเมลล์ก่อน ไอ้พายุฝุน! - -" ในขณะนั้นผมได้ยินเสียงผู้ชายกลุ่มนึงพูดอะไรขึ้นมา....

"วู้ว~~ น้องสาวมาจากไหนเหรอจ๊ะ? น่ารักนะเนี้ย มาหาใครเหรอ?"

"เอ่อ....ฉัน..เอ่อ คือ.."ผมได้ยินเสียงผู้หญิงคนนึงพูด เสียงมันคุ้นๆนะ เหมือนได้ยินที่ไหนมาก่อน "ฉันมาหาคนชื่อ วิศว ไทยานนท์ค่ะ!" เฮ้ย นั้นมันผมนิ =w=

"อ่อ น้องมาหาไอ้โมะอ่เหรอ? โห กะจะจีบ -3-"

"ขอโทษครับ หลีกทางให้ผมหน่อย.." ผมพยายามเข้าไปในกลุ่มนั้น เพราะผมอยากรู้ว่าคนคนนั้นคือใครกันแน่..และคนที่ผมเห็นคือ ผู้หญิงคนนึง ผมสีน้ำตาลอ่อนและสั้นถึงไหล ตาสีเขียวอ่อน ริมฝีปากสีชมพู ผอมสวย เตี้ยกว่าผมนิดๆ แต่หน้าเธอคุ้นๆยังไงก็ไม่รู้ ตาของผู้หญิงคนนึ้มันสะดุดตาผมยังไงไม่รู้

"แก้ว..?"  ผมถามเธอ เธอก็พยักหน้ากลับและยิ้มให้ผม เฮ้ย!! O.O นี้แก้วจริงๆเหรอเนี้ย? NO! มันเป็นไปไม่ได้ จากสิงโตตัวใหญ่ๆตัวนั้นกลายมาเป็นหญิงสาวคนนี้ได้ไง  แถมสวยอีกซะด้วยแฮะ +///+ ผมถึงกับเลือดขึ้นหน้า เธอน่ารักจริงๆนะ! นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้เจอเธอ 2-3 เดือนได้นะ 

"ว่าไงแก้ว? มาโรงเรียนเหรอครับเด็กดี?" เชฟเขื่อนเดินมาหาผมกับแก้วและถามเธอ

"ค่ะ? โรงเรียน?" เธอถามกลับพร้อมยิ้มให้เชฟ (Tomo-->เธอดูร่าเริ่ง สเป็กผมเลย * *) เพื่อนๆของผมทุกเดินมาหาผม  เคนตะ จงเบ ป๊อปปี้ ฟาง เชฟ

"อ้าว ผมนึกว่าแก้วอยู่ที่อิตาลีซะอีก แหะๆ แก้วน่ารักจัง" *///* เคนตะถามเชฟ

"ป่าวๆ ตอนนี้พ่อแม่ของแก้วทำงานที่ญี่ปุ่น :)"

"คนนั้นหลานของเชฟนิ :)"  ฟางพูดกับป๊อปปี้

"ห๊ะ ใครอ่อฟาง? เค้าไม่รู้จักงะ -3-" 

"ว่าไงทุกคน จงเบเดินมากอดคอผม ผมได้แต่ อึ้ง อึ้งและอึ้ง!!  =/////=!

"ไอ้โมะอึ้งเลยละสิ นี้แหละ ถ้าคนเราดูแลสุขภาพตัวเองสักนิดสักหน่อยก็ได้ผลออกมาประมาณนี้ หลานสาวฉันสวยเหมือนฉันเลย *3* (โหย ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยนะเชฟ เสียงฟางตะโกนบอก=O=)  ฉันเป็นควบคุมการกินของแก้วและดูแลเธอเป็นอย่างดีโดยที่นายไม่รู้ไงโทโมะ อิอิ :P" เย้ย! พวกผู้หญิงหลอนจัง เปลี่ยนจากคนนึงมาเป็นคนนึงได้เลย - - <---Tomo

"นิ นายโมะ นายรู้หรือเปล่าว่าฉันโทรคุยกับแก้วทุกคืนเลยนะ ฉันเป็นคนเรียนภาษาญี่ปุ่นให้เธอเองละ อิอิ แบร่ ;P แล้วนายก็ไม่รู้ เด็กโง่ๆ แบร่" ฟางพูดและแลบลิ้นใส่ผม - - ห๊าา? สองคนนี้คุยกันตลอดลยเหรอวะ? ทำไมมีแต่คนหลอกผมงะ TOT

"แก้ว มานิสิ!" ผมจับมือของแก้วและพาเธอวิ่งไปที่อื่น.....

"เฮ้ยย! ไอ้โมะ จะเอาหลานฉันไปไหนฟ้ะ??กลับมาเดี๋ยวนี้ โด่ว!! -0-"

"เชฟ ฉันว่าสองคนนี้เขาคง Falling in love อะ 555+" ฟางบอกกับเชฟและทุกคนก็หัวเราะขึ้นมาอย่างมีความสุข...

ผมพาแก้ววิ่งมาที่ใต้ต้นไม้สากุระสีชมพูอ่อนหลังตึกมหาลัยและผมค่อยๆคลายมือแก้วออกจากมือผม...ผมยื่นหันหลังให้เธอ ผมไม่กล้าแม้ที่จะมองเธอ ผมรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ ความรู้สึกแบบนี้ผมไม่เคยมีมาก่อน...ตอนนี้ผมจะทำยังไงดีละ?

"พี่โทโมะ....ตอนนี้แก้วพูดกับคนได้หลายคนแล้วนะ ถ้าฉันอยากพูดอะไร...ฉันก็จะพูดมันออกมาอย่างที่พี่เคยบอกไว้ คุณพ่อคุณแม่สบายดี ทันใจดีกับฉันมาก...ที่โรงเรียนก็เหมือนกัน..ฉะ..ฉันมีเพื่อนและสามารถคุยกับทุกๆคนได้และ...~~"เธอพูดอะไรกับผม ผมไม่ได้ฟังเลยสักคำ ความรู้สึกมผมบอกให้ผมมองไปที่ริมฝีปากของเธอ...

"แก้ว...ฉันขอจูบเธอได้มั้ย?" เฮ้ย!! ผมพูดอะไรออกไปเนี้ย?!

"ได้สิ ^^" เธอตอบและยิ้มให้ ห๊ะ? เธอยอมง่ายจังวะ ผมค่อยๆก้มลงไปใกล้ๆหน้าเธอแต่เธอกลับมาหอมแก้มผมซะงั้น 

"ไม่ใช่จูบแบบทักทายแก้ว...จูบแบบนี้ตั้งหาก" ผมประกบริมฝีปากของแก้วอย่างช้าๆ มันเป็นความรู้สึกที่ผมค้นหามานาน หัวใจผมเต้นแรง ริมฝีปากนี้ที่ผมไม่อยากจะถอนมันออกไปอีก...ผมค่อยๆถอนริมฝีปากออกและมองตาของเธอ เธอหน้าแดงยังกับมะเขือเทศ แก้วมองผมอย่างตกใจมากๆ 

"Ma cosa?!(มันเกิดอะไรขึ้น?!) Mi ha ciato?!(จูบจริง?!) Tomo? kissed me?!! (พี่โทโมะจูบแก้ว?!!) Qu est-ce que vouz signifeiez?" (มันหมายความว่าอะไร?) แก้วพูดกับตัวเองภาษาอะไรก็ไม่รู้ เฮ้อ~~ผมอาจจะเริ่มต้นเร็วเกินไปมั้ง...

"เอ่อ...แก้ว...ฉัน อ้าวเฮ้ย!! วิ่งไปไหน? = = ฟังฉันก่อนสิ" ผมไม่รู้หรอกนะว่าแก้วคิดกับผมในถานะอะไร เธอยังเด็กอยู่ เธอคงคิดกับผมเหมือนแค่พี่ชายมั้ง แต่ผมจะทำให้เธอเปลี่ยนใจแน่นอน หึหึ! งั้นผมจะสรุปให้ทุกคนง่ายๆละกัน ผมคิดว่า ผมเจอกับรักใหม่แล้วล่ะ.....

ในที่สุดเรื่องนี้ก็จบแล้ว จบได้สวยด้วย แหะๆ ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนี่เข้ามาอ่าน เม้นกันนะค่ะ ไรเตอร์มีอีกเรื่องนึงที่จะมาเขียนให้ทกคนอ่าน ต้องรอนะ ไรเตอร์ติดเรียนอยู่ เม้นด้วยนะว่าฟิคชั่นเรื่องนี้เป็นยังไงมั้ง ไรเตอร์ดีใจมากๆที่เข้ามาอ่านคอมเม้นของทุกคน  ความจริงเรื่องนี้ไรเตอร์ไม่ได้คิดเองหรอก เอามาจากหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น เอามาแปลให้ทึกคนอ่านกัน ไรเตอร์เองก็ชอบมากกก เรื่องนี้ชื่อ Cosplay animal ภาค 14 ค้าบผม

ไว้เจอกันใหม่เด้อค่ะ หุหุ(ถึงจะไรเตอร์จะเขียนผิดเยอะก็เถอะ พยายามที่สุดแล้ว ได้แค่นี้จริงๆ 555)

Pss: ถ้าเกิน 5 คอมเม้นจะมีตอน "Special" 

THE END-The sky send you to me...