เพราะนายคือทุกอย่างสำหรับฉัน

9.6

เขียนโดย กุหลาบราตรี

วันที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.20 น.

  2 ตอน
  4 วิจารณ์
  6,949 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2556 16.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) คำสั่งของฉัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
     ฉันยืนนิ่งไม่ยอมตอบอะไร....
 
"พันช์เราเป็นแฟนกันนะ"
 
"เอ่อ....ก็ถ้าอยากเป็นแฟนกับฉันนายก็พิสูจน์ให้ฉันเห็นสิ"
 
"ได้ รอดูแล้วกัน"
 
    ดูท่าทางเขามั่นใจมากๆ ฉันไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเป็นยังไงต่อไปแต่ฉันจะคอยดูว่าเจมส์จะพิสูจน์ยังไงกันแน่...คอยดูเถอะฉันจะแกล้งให้หนักเลย (ไม่รู้ใครจะแกล้งใครนะ)
 
        ณ สนามฟุตบอล....
 
"พันช์ ดูเจมส์สิ สนิทกับยัยบีมมากเลยนะ"
 
"แล้วมาบอกฉันทำไม"
 
"อ้าวโกรธฉันป่ะเนี่ย" ฉันไม่ตอบอะไรแล้วก็เดินหนีไป
 
        วันนี้ฉันกลับบ้านคนเดียวจะทำไงได้ล่ะก็เจมส์เค้ากลับบ้านพร้อมยัยบีมไปแล้วนี่ ทีเมื่อวานยังบอกว่าจะพิสูจน์อยู่เลย แกล้งมาขอฉันเป็นแฟนเล่นๆ หรือไงยะ
 
           พอมาถึงโรงเรียนฉันก็ไม่พูดกับเจมส์เลยดูเหมือนเขาจะไม่สนใจฉันด้วยนะ อะไรกันนนนน!! นี่ฉันงอนนายอยู่นะยะ ช้ำร้ายไปกว่านั้นเจมส์ยังจะสนิทกับบีมมากกว่าเดิมอีกอ่ะ
 
"พันช์ดูนั่นสิ" วาวาชี้ให้ฉันดูเจมส์ที่แกล้งหยอกกับยัยบีมอย่างกะคู่รัก
 
"ฉันเห็นแล้ว"
 
             เย็นวันนี้........
 
             ฉันกับวาวานั่งทำบอร์ดที่โรงเรียนจนใกล้เสร็จแต่ยัยวาวาขอกลับไปก่อนเนื่องจากมีนัดสำคัญ คงเป็นนัดเดทนั่นแหละ และตอนที่ฉันกำลังจะกลับบ้าน
 
          พรึบ!!!!
 
         เวรแล้วไง ไฟดับเจ้าค่าาา ฉันพยายามหาทางออกแต่ว่ามันมืดขนาดนี้ทางออกอยู่หนายยยยยย สักพักก็มีแสงสว่างที่หน้ากระดานมีข้อความพิมพ์ช้าๆ ว่า 'เราพิสูจน์แล้วนะ' ฉันรู้ทันทีว่าเป็นฝีมือของนายเจมส์ และอีกไม่นานก็สว่างทั้งอาคาร (หรือเปล่าไม่รู้นะ)
 
"พิสูจน์อะไรของนาย...ชอบยัยบีมไม่ใช่เหรอ"
 
"แล้วถ้าชอบฉันจะมาหาเธอทำไมล่ะ"
 
"แล้วจะมาทำไม" ฉันพูดอย่างไม่พอใจสุดๆ 
 
"ก็เพราะฉันพิสูจน์แล้วไง"
 
"พิสูจน์ว่าอะไร"
 
"ก็พิสูจน์จนรู้ว่าเธอหึงฉันไง...เป็นแฟนกันได้มั้ย"
 
"ไม่" เพราะฉันยังไม่หายงอนย่ะ
 
"เป็นแฟนกันนะ"
 
"ไม่...นอกจากนายจะทำตามคำสั่งฉันสามข้อ"
 
"ว่ามา"
 
"ข้อที่หนึ่งนายห้ามเข้าใกล้ผู้หญิงคนอื่นเหมือนวันนี้อีก"
 
"ได้"
 
"ข้อที่สองนายห้ามล่วงเกินฉัน"
 
"โอเค"
 
"ข้อที่สามถ้าทิ้งฉันนายตาย!!!"
 
"ไม่ทิ้งแน่นอน"
 
         ทันทีที่ฉันพูดจบเจมส์ก็วิ่งมากอดฉันแต่...ไหนบอกว่าจะไม่ล่วงเกินไงยะ ฉันวิ่งหนีไปทั่วดูเหมือนเขาจะไม่ตามมาก็เลยหยุดวิ่งแล้วรีบเดินกลับบ้าน
 
"เฮ้...รอด้วย"
 
"เจมส์!!!" ฉันพูดด้วยความตกใจ
 
"เป็นแฟนกันต้องใส่แหวนเหมือนกันดิ"
 
           เจมส์สวมแหวนที่เหมือนกับเขาให้ฉัน อร๊ายยยยยย~ เขินอ่ะ (แค่สวมแหวนเนี่ยนะ)

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา