เพราะนายคือทุกอย่างสำหรับฉัน

     ท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามเช้า หมู่นกกาก็บินมาสู่รัง (เฮ้ย ไม่เกี่ยวกัน) อะแฮ่ม! จะขอกล่าวถึงคู่รักคู่หนึ่งเมื่อนานมา คือเจมส์ จิรายุและ พันช์ วรกาญจน์

"พั้นช์ พั้นช์"

"มีอะไร" เสียงเพื่อนของฉันชื่อวาวา

"เจมส์เล่นบอลที่สนามไปดูกันเถอะ"

         คิดเหรอว่าฉันจะไปดูคนขี้เก๊กอย่างนั้นไม่มีทางหรอกย่ะ ฉันก็เลยเดินกลับบ้านเลย (คนเดียว) แถวนี้ก็ไม่มีใครสักคน แล้วทำไมฉันต้องเดินกลับบ้านคนเดียวด้วยเนี่ย

"อ้าว...โดนเพื่อนทิ้งเหรอ" นั่นไงฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย

"ฉันคิดว่านายเล่นบอลอยู่ซะอีก"

"ทำไมจะไปดูเหรอ"

"ฉันไม่ไปดูให้เสียลูกตาหรอกย่ะ"

       ฉันไม่อยากเถียงก็เลยเดินหนีมาทันที แต่อีตาเจมส์ก็ยังเดินตามมากวนประสาทฉันอีก ฉันล่ะเซ็งจริงๆ ตลอดทางฉันกับเจมส์พูดแขวะกันมาตลอดทาง

"พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์แล้วอ่ะ อยากกินช็อคโกแลต"

"แล้วมาบอกฉันทำไมยะ"

          เจมส์ไม่ตอบอะไร ลืมบอกไปว่าบ้านของนายนี่อยู่ข้างบ้านฉันเองเป็นบ้านที่ไม่มีรั้วกั้นเพราะพ่อแม่สนิทกัน เรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายดีล่ะเนี่ย

           เช้าวันวาเลนไทน์....

           ทุกอย่างก็เป็นเหมือนที่ผ่านมาฉันไม่เคยมีใครมาจีบเป็นเดือนแล้วแหละไม่รู้เป็นเพราะอะไร ฉันก็หน้าตาดีนะ เฮ้อ! ชีวิตหนอชีวิต

"นี่ พั้นช์ เจมส์ให้ดอกไม้ยัยส้มด้วยอ่ะ"

"ฉันมีตาย่ะ" เมื่อวานยังบอกให้ฉันทำช็อกโกแลตให้อยู่เลย ดีนะที่ฉันไม่ได้ทำ

           ตอนเย็นของวันนี้...ฉันกำลังเดินกลับบ้าน...

"อ้าว...รอด้วยสิ"

"ฉันคิดว่านายจะกลับพร้อมยัยส้มซะอีก"

"หึงฉันหรือไง"

"ทำไมฉันต้องหึงนายด้วย"

"ไม่ต้องหึงหรอกเขาคิดกับฉันแค่เพื่อน...เรื่องดอกไม้ก็มีคนฝากฉันไปให้" ฉันฟังด้วยความเบื่อหน่ายแล้วเเดินหนีอย่างรำคาญสุดๆ 

"นายจะตามฉันมาทำไม" ฉันพูดจบเจมส์ก็ยื่นดอกไม้ให้ฉัน

"เราเลิกทะเลาะกันได้มั๊ย" เจมส์พูดอย่างมั่นใจ    ....ส่วนฉัน....

อึ้งงงงงงงงงงง!!!!

"เป็นแฟนกันนะ"

ช็อคคคคค!!!!

"เป็นแฟนกับฉันนะ"

"เอ่อ...."

!!โปรดติดตามตอนต่อไป!!