มา...ม๊ะ มารักกัน มาเฟียที่รัก

ณ บ้านตระกูลไทยานนท์

"คุณหนู คุณชายถึงบ้านแล้วครับ"คนขับรถตะโกนเรียก

"เอ้าๆ ถึงบ้านแล้วลงๆ "โทโมะตะโกนเรียกน้องๆ

"ครับ!! โอ๊ย!!" น้องๆตะโกนกลับเป็นเสียงเดียว

และร้องโอ๊ดโอ๊ยเป็นเสียงเดียสเช่นกัน

"แก้วๆ!! โมะเข้าไปข้างไหนก่อนนะ"

โทโมะตะโกนบอกแก้ว ที่กำลังปลุกเพื่อนๆอยู่

"จ๋า!! เดี๋ยวตามเข้าไป"แก้วตะโกนตอบกลับ

ในบ้าน

"โมะ!! มาแล้วหรอค่ะ"เสียงสาวคนหนึ่งดัง

"หวาย!! คุณมาทำไม"โทโมะตะโกนชื่อของหญิงสาวด้วยความตกใจ

"โมะ ทำไมคุณพูดแบบนั้นล่ะค่ะ คนเป็นแฟนกันก้อ

ต้องมาหากันเป็นธรรมดาสิค่ะ"

"หวาย!! ผมกับคุณเราไม่มีความเกี่ยวข้องกันแล้ว

เลิกยุ่งกับผมได้แล้ว"

"โมะค่ะ แต่หวายยังรักโมะ อยู่น่ะค่ะ" หวายพูดและเดินเขามากอดโทโมะ

"แต่คุณเป็นฝ่ายเดินออกไปเอง ฉะนั้นเลิกยุ่งกับผมซ่ะ!!"

โทโมะตะวาทใส่

"โมะ แต่หวาย..."หวายยังไม่ทันจะพูดจบก้อถูกแทรก

"เอ้าๆ ผู้ชายเค้าไล่แล้วยังไม่ไปอีก" แก้วเดินเข้ามาพร้อมกับคนอื่นๆ

"แก เป็นใครย่ะ!! แฟนเค้าจะคุยกัน"

"เอ้าหรอ นั้นแฟนคุณหรอค่ะ แต่ได้ข่าวว่าเค้า..." แก้วพูดและค่อยๆ

เดินเข้าไปหาโทโมะ และเมื่อถึงตัวโทโมะแก้วก้อค่อยๆ

ไล่นิ้วไปตามตัวโทโมะและหันกลับมาพูดว่า

"เค้า เป็นสามีฉันน่ะ ถ้าจะอ้างน่ะหัดดูดีๆด้วย"

สาวๆที่เหลือถึงกับอึ้ง เพราะยังไม่เคยเห็นแก้วเป็นอย่างนี้

ส่วนหนุ่มๆก้ออึ่งซะยิ่งกว่าอึ้ง โดยเฉพาะโทโมะ

"ไม่จริงใช่มั้ยค่ะโมะ!! บอกหวายมาสิว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง"

"โมะ คุณบอกไปสิค่ะว่าเราน่ะเป็นอะไรกัน"เสียงแก้วที่ยั่วยวนได้ปลุกโทโมะ

ขึ้นมาจากภะวง แก้วพูดเสร็จก้อเดินไปกอดโทโมะจากด้าน

และเอาคางเกยไหล่ของโทโมะไว้

"หวาย คุณกลับไปเถอะ ผมจะไปเล่นกับภรรยา"

โทโมะพูดและเน้นคำว่าภรรยา

"กรี๊ด!! ไม่จริง กรี๊ด!! ฝากไว้ก่อนเถอะแก"หวายกรี๊ดและคาดโทษแก้วไว้

"รีบๆมาเอาล่ะก่อนที่แก้วเค้าจะลืม"เฟย์ตะโกนกลับไป และตามด้วยเสียงหัวเราะของทุกคน

"โห้!! แก้วเจ๋งอ่ะแก"เฟย์พูดด้วยความชื่นชม

"ครับเจ๋งมากเลยครับ คุณภรรยา แต่ก่อนผมต้องลงโทษที่ทำให้มันตื่นจนกรู่ไม่กลับแล้ว ฝากคุณเฟย์กับไอ้คุณกบเก็บของด้วยน่ะครับ"พูดจบโทโมะก้ออุ้มแก้วแล้วพาขึ้นห้องไป

กว่าจะได้ฤกษ์อัพ ต้องขอขอบคุณหลายๆคนที่ยังติดตามฟิคเรื่องนี้อยู่ ต่อไปนี้จะอัพบ่อยขึ้นเพราะงานไม่ค่อยมี

ฉะนั้นต่อไปนี้ผู้อ่านทุกจะไม่ต้องคอยนานอีกแล้วครับ