ปมอดีตก่อรัก

 
 
 
 
 
“อ้าว หวายเป็นไง สบายดีมั้ย”ป๊อปปี้พูดทักหวายที่เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับ สาวสวยแปลกหน้า
อีกคน
 
“คิดถึงป๊อปขามากเลยไปอยู่โน่นน่ะ”หวายรีบพูดก่อนจะกอดป๊อปปี้
 
“แล้วนี่ใครหรอ”ป๊อปปี้หันไปถามหวาย
 
“ชื่อ ป๊อปปี้นะคะ เป็นรุ่นน้องพี่หวายค่ะ”ป๊อปปี้หญิงรีบแนะนำตัวก่อนจะนั่งลงข้างๆหวาย
 
“ชื่อเหมือนพี่เลย ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”ป๊อปปี้พูด
 
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”ป๊อปปี้หญิงเช้คแฮนกับป๊อปปี้ชายก่อนจะรีบหลบสายตาด้วยความเขิน
 
“แล้วฟางไปไหนน่ะ”หวายถามต่อ
 
“อ๋อ ไปบ้านแม่เค้าน่ะ เห็นจะไปดูหลาน พอดียัยเฟย์พึ่งคลอดลูกน่ะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“โหย ดีเนาะ แต่งงานกันไปหมดละ จะเหลือก็แต่หวาย”หวายทำหน้าเซ็งๆ
 
“อ้าว แล้วพี่กวินไม่ใช่แฟนพี่หวายหรอคะ”ป๊อปปี้หญิงพูด
 
“บ้า เพื่อนกันนนน”หวายรีบพูด ก่อนที่จะนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน ซักพักเสียงรถของฟางก็มาจอด
ที่บ้าน
 
 
“คุณพ่อขา วันนี้แต้งกิ้วไปดูน้องมาค่ะ ลูกน้าเฟย์น่ารักมากเลย เห็นว่าชื่อเจฟด้วยนะคะ”แต้งกิ้ว
ลูกสาวป๊อปปี้วิ่งมากอดป๊อปปี้แล้วรีบพูด
 
“จริงหรอคะ เดี๋ยววันหลังพ่อต้องแวะไปบ้างละ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลูบหัวแต้งกิ้ว
 
“ถ้าคุณพ่อไปให้แต้งกิ้วไปด้วยนะค้า เพราะว่าคุณยายทำขนมให้แต้งกิ้วกิน อร่อยมากเลย แต้งกิ้ว
เลยเอามาฝากคุณพ่อด้วย”แต้งกิ้วพูดอย่างอ้อนๆก่อนจะเปิดกระเป๋าหยิบคุ๊กกี้ในโหลแล้วป้อนให้
ป๊อปปี้
 
 
“แหม ลูกสาวน่ารัก ขี้อ้อนจริงๆเลยนะคะ”ป๊อปปี้หญิงยิ้มอย่างเอ็นดูลูกของป๊อปปี้มากก่อนจะขยับตัว
ไปเล่นกับแต้งกิ้วโดยนั่งข้างๆป๊อปปี้ชาย
 
 
ปัง
 
 
“เอ้า นี่อะไรของเธอเนี่ย มาถึงก็โยนข้าวของ”หวายพูดขึ้นเมื่อเห็นฟางโยนกล่องกระดาษลงพื้นดัง
ปังก่อนจะเดินปึงปังขึ้นไปบนห้อง ป๊อปปี้เห็นท่าไม่ดีก็ฝากแต้งกิ้วไว้ที่ป๊อปปี้หญิงก่อนจะรีบตามฟาง
ขึ้นไป
 
 
“เป็นอะไรน่ะฟาง หวายอุส่ามาเยี่ยมทำอะไรเสียมารยาท”ป๊อปปี้ดุฟาง
 
“ผู้หญิงข้างป๊อปเป็นใคร บอกฟางมา”ฟางถามเสียงแข็ง
 
“เป็นรุ่นน้องของหวายน่ะ ชื่อป๊อปปี้”ป๊อปปี้พูด
 
“แล้วนั่งใกล้กันทำไม”ฟางถามต่อ
 
“เค้ามาเล่นกับแต้งกิ้ว โธ่ฟางง อยู่กันมากี่ปีแล้วยังไม่เชื่อใจกันอีกหรอ ป๊อปน้อยใจละนะ”ป๊อปปี้พูด
แกมน้อยใจบ้าง
 
“ฟางไม่ชอบให้ใครใกล้ป๊อปนิ เพราะสามีฟางดันหน้าตาดี สาวๆคนไหนอยู่ใกล้ต้องใจละลายกันเป็น
แถว”ฟางพูดเมื่อนึกถึงเด็กฝึกงานที่บริษัทที่ปลื้มป๊อปปี้อยู่หลายคน
 
 
“นั่นก็เด็กในบริษัทเฉยๆ ป๊อปอ่ะรักแค่ฟางคนเดียวน้า”ป๊อปปี้รีบอ้อนเมียรัก
 
“ไม่รู้ล่ะ ดูลูกด้วย ฟางจะไปบ้านแก้วกับพี่โทโมะ”ฟางงอนเดินออกจากห้องไป ป๊อปปี้ถึงกับกุมขมับ
ยัยตัวร้ายกลับมาอีกแล้วว
 
 
 
 
“เอา น่าฟาง ก็ป๊อปปี้บอกไม่มีอะไรๆ ก็เชื่อใจหน่อยสิ”โทโมะพูด
 
“ก็ไม่รู้สิพี่โทโมะ ฟางแค่รู้สึกหวงน่ะเวลามีสาวๆมากรี้ด มาปลื้มสามีเราต่อหน้าต่อตาไม่เกรงใจเรา
เป็นแก้วอ่ะ แก้วจะทำไงปลื้มน่ะปลื้มได้ แต่ทำอะไรน่ะ เกรงใจเมียเค้าบ้าง แหวนแต่งงานที่นิ้วมันยัง
ไม่พออีกรึไง”ฟางพูดแกมบ่นอย่างหัวเสีย
 
“แก้วน่ะ เป็นแก้วแก้วก็หึงเหมือนกันล่ะ แต่เค้าน่ะปลื้ม ตามกรี้ด ก็ได้แค่นั้น แก้วไม่สน เพราะตัวน่ะ
นอนกอดเราทุกวัน”แก้วพูดขึ้น ทำเอาโทโมะแก้มแดงทันที
 
“พูดงี้ต้องรีบมีหลานให้ฟางเร็วๆแล้วน้าพี่โทโมะ เดี๋ยวจะตามแต้งกิ้วไม่ทัน”ฟางแซวพี่ชายและแก้ว
 
“รีบทำไม อยู่ในนี้แล้ว”โทโมะพูดก่อนจะชี้ไปที่ท้องของแก้ว แก้วอมยิ้ม
 
 
“จริงอ่ะ ว้าววว ยินดีด้วยนะคะ ทั้งคู่เลย”ฟางรีบพูดก่อนจะนั่งคุยกับโทโมะและแก้วต่อจนเพลินเลย
เวลาเลยทำให้ฟางทานข้าวเย็นที่บ้านโทโมะและแก้ว กว่าจะกลับก็มืดแล้ว
 
 
 
แอ้ดด
 
 
“อ้าว ลูกไปไหนน่ะป๊อป ฟางเปิดไฟไปดูที่ห้องก็ไม่เจอ”ฟางเข้าห้องมาถามป๊อปปี้ที่นั่งทำงานอยู่
 
“ป๊อปบอกให้แม่ฟางมารับไปนอนด้วย”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ
 
“อะไรกันน่ะป๊อป นี่มัวแต่ทำงานไม่มีเวลาดูลูกเลยรึไง”ฟางโวยวาย
 
“แล้วแม่ล่ะ ทำไมเอะอะก็งอนๆ หนีไปหาคนโน้นคนนี้ ลืมไปรึเปล่าว่าตัวเองมีลูกแล้ว”ป๊อปปี้ว่าฟาง
จนฟางชะงัก
 
 
“ฟางขอโทษ ฟางลืมตัวไปหน่อย”ฟางพูดเสียงอ่อยๆ
 
“ลืมตัวบ่อยดีเนาะช่วงนี้”ป๊อปปี้พูดจบก็ปิดโน้ตบุคแล้วเดินออกห้องไปทันที
 
“อย่าคิดนะว่าฟางจะง้อ ฟางไม่ง้อหรอก”ฟางตะโกนไล่หลัง ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ ซักพักใหญ่
ฟางก็เดินออกมาในชุดนอน ก็แปลกใจที่ป๊อปปี้ยังไม่กลับมา ฟังทำเป็นไม่สนใจ นั่งทาครีม หวีผม
ซักพัก ก่อนจะหันไปดูนาฬิกานี่ก็เที่ยงคืนกว่าแล้วหรอเนี่ย
 
 
“ฟางไม่ได้ง้อนะ แค่ไปเดินเล่นเฉยๆ”ฟางบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะแง้มประตูห้องทำงานของ
ป๊อปปี้ พบว่าเขายังนั่งทำงานอยู่ แล้วซักพักก็ปิดโน้ตบุคแล้วบิดขี้เกียจ
 
 
“อ้าว ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ”ป๊อปปี้ลุกขึ้นจะกลับห้องก็เจอฟางยืนอยู่
 
“สามีตัวเองไม่อยู่ห้อง จะให้นอนลงได้ยังไงล่ะ”ฟางพุดแล้วไม่มองหน้าป๊อปปี้ ชายหนุ่มอมยิ้มกับ
ท่าทางของฟางทันที
 
“งั้นพาไปนอนหน่อยสิ ง่วงละ”ป๊อปปี้พุูด ฟางยิ้มจึงเดินจูงมือป๊อปปี้มาที่ห้องนอน
 
 
“ว้าย”ฟางร้องตกใจเมื่อจู่ๆป๊อปปี้ก็ผลักฟางลงเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมฟาง
 
“ไหนว่าง่วงอ่ะ”ฟางพูด
 
“ไม่ง่วงละ แต่หิว”ป๊อปปี้พูดจบก็ซุกไซร้ซอกคอของฟาง
 
“บ้า ป๊อปปี้ ฟางขอโทษนะวันนี้ที่หึงป๊อปปี้ไปหน่อย”ฟางพูดขึ้น ทำให้ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นมาแล้วพลิก
ตัวเอามือเท้าที่หัวตัวเองข้างๆฟาง
 
“ไม่เป็นไรหรอกฟาง ป๊อปรู้ว่าที่ฟางทำน่ะ เพราะว่ารักป๊อป”ป๊อปปี้ยิ้มๆ
 
“ใช่ รักมากเลยด้วย”ฟางพูด
 
 
“แล้วรู้อะไรมั้ย ที่คืนนี้ป๊อปให้แต้งกิ้วไปนอนกับแม่ฟางเพราะอะไร”ป๊อปปี้พูด
 
“เพราะอะไรอ่ะ”ฟางถาม
 
“เพราะว่า ป๊อปจะทำน้องให้แต้งกิ้วไง เห็นบ่นว่าเหงา”ป๊อปปี้พูดจบก็ซุกไซร้ฟาง ก่อนจะปลดกระดุม
ชุดนอนฟางออกแล้วโยนออกไป
 
 
“บ้า ป๊อป”ฟางเขิน
 
 
“มาให้ป๊อปปรายพยศซะดีๆ”ป๊อปปี้พูด
 
 
“ถ้าอยากปราบน่ะ ก็เอาให้อยู่ล่ะคืนนี้ ใครจะโดนปราบก่อนกันแน่ เอาล่ะ ไปล๊อคห้อง”ฟางพูดแล้ว
ยิ้ม ก่อนจะสั่งสามีตัวเองให้ไปล๊อคห้องเพื่อกันใครเข้ามาขัดจังหวะเธอกับเค้า
 
 
 
 
หลายอาทิตย์ผ่านไป
 
 
“คุณแม่ขาคืนนี้แต้งกิ้วไปนอนบ้านคุณยายนะคะ”แต้งกิ้ววิ่งมาบอกฟางที่นั่งข้างป๊อปปี้
 
“ได้จ้ะลูก”ฟางยิ้ม
 
“เดี๋ยวนี้อนุญาตบ่อยเนอะ”ป๊อปปี้กระซิบพูดกับฟาง ฟางตีป๊อปปี้เบาๆด้วยความเขิน เพราะคืนไหนที่
แต้งกิ้วไปนอนบ้านแม่เธอนั้นเท่ากับว่าคืนนั้นเธอจะต้องโดนป๊อปปี้ปราบพยศทุกที
 
 
“อ้าว ลุงโทโมะ สวัสดีค่ะ”แต้งกิ้วทักโทโมะที่เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกล่องขนมจากญี่ปุ่น
 
“ลุงซื้อมาฝากหลานน้ะ”โทโมะยื่นกล่องขนมให้ก่อนจะเดินเข้ามานั่งกับป๊อปปี้และฟาง
 
“แก้วละคะ”ฟางถาม
 
“แก้วไปเข้าครอสคุณแม่ดูแลเด็กน่ะ เดี๋ยวว่าอีกซักพักจะไปรับละ”โทโมะพูด
 
“ขนมม ฟางกินนะ”ฟางเห็นกล่องขนมที่โทโมะวางไว้ก็รีบเปิดกล่องทันที
 
 
“อุ๊บบ ทำไมมันเหม็นแบบนี้น่ะพี่โทโมะ”ฟางรีบวางเอามือปิดปากตัวเอง
 
“บ้าหรอ ไม่เสียนะ เมื่อเช้าพี่ยังแบ่งให้แก้วกินอยู่เลย”โทโมะพูดแล้วเอาไปดมก่อนจะชิมมัน ป๊อปปี้
ก็ชิมตาม
 
 
 “โอ๊ยย ไม่เอาละ ฟางไปหาน้ำกินดีกว่า”ฟางพูดแล้วเดินหนีไปในครัว ซักพักก็เดินกลับมาพร้อมกับ
แก้วใส่น้ำผึ้งที่เทมาจนเกือบเต็มแก้ว
 
 
“เอาไปพอกหน้าหรอฟาง”โทโมะทัก
 
“บ้าหรอ เอามากิน”ฟางพูดก่อนจะหยิบช้อนมานั่งตักกินน้ำผึ้งข้างป๊อปปี้ไม่หยุด
 
“ซดเลยมั้ยถ้าจะอยากกินขนาดนั้น”โทโมะพูด
 
“เออใช่ จริงด้วย”ฟางพูดก่อนจะวางช้อนลงแล้วซดน้ำผึ้ง อึกๆ จนหมดแก้ว ทำเอาป๊อปปี้และโท
โมะอึ้ง
 
 
“กินทีเยอะๆแบบนี้เดี๋ยวก็อ้วนหรอก”ป๊อปปี้พูด
 
“ฟางอ้วนแล้วป๊อปทิ้งนะ ฟางฆ่าป๊อปปี้แน่”ฟางพูดก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในครัว ซักพักก็เดินออกมา
พร้อมกับขวดน้ำผึ้งและแก้ว ก่อนจะเทน้ำผึ้งออกมาจนจะเต็มแก้ว
 
 
“อะไรจะอยากกินขนาดนั้น”โทโมะพูด เมื่อเห็นฟางกินเอาๆ
 
“ก็ไม่รู้เหมือนกัน ฟางเข้าไปหาน้ำกินนะ แล้วหันไปเห็นขวดน้ำผึ้งแล้วเกิดอะไรไม่รู้ เปรี้ยวปาก
อยากกิน”ฟางพูด
 
“อาการแบบนี้เหมือนกับตอนที่กินดอกกุหลาบเลยนิ”โทโมะพูดขึ้น
 
 
“หรือว่า”ฟางพูด แล้วนิ่งซักพัก ก่อนจะลูบท้องตัวเองเบาๆ
 
 
“ลูก2แล้วนะป๊อปปี้ ไม่ใช่ย่อยๆ”โทโมะแซว
 
 
“ขยันก็งี้ล่ะ555”ป๊อปปี้แซวก่อนจะโอบฟางไว้
 
 
“เอ แต่เท่าที่ดู รอบนี้สงสัยจะได้ลูกชาย เพราะพ่อเป็นหมี แล้วหมีก็กินน้ำผึ้ง ดูแม่สิ กินเอาๆ”โท
โมะแซวฟาง ฟางย่นจมูกใส่ก่อนจะไม่สนใจตักกินน้ำผึ้งต่อ
 
 
“เชื้อพ่อมันแรงๆ”ป๊อปปี้พูดกอดจะหอมฟางไปทีนึง
 
“โอเคๆ งั้นไม่กวนละ ไปรีบแก้วดีกว่า”โทโมะพูดอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินออกไป
 
“เอ้า อิ่มแล้วหรอ”ป๊อปปี้หันไปถามฟางที่วางแก้วน้ำผึ้งลง ก่อนจะโน้มหน้าป๊อปปี้มาจูบจนชายหนุ่ม
สัมผัสถึงความหวานของน้ำผึ้งที่ฟางกินไป
 
 
“สงสัยรอบนี้ลูกจะเป็นผู้ชายอย่างที่พี่โทโมะพูดจริงๆอ่ะป๊อป”ฟางพูดก่อนจะเอาหน้าซุกเข้าไปที่อก
ป๊อปปี้ แล้วป๊อปปี้ก็โอบฟางไว้
 
 
“ทำไมอ่ะ”ป๊อปปี้ถามต่อ
 
“เพราะฟางรู้สึก อยากจูบป๊อปจัง อยากกอด อยากจูบอยู่ตลอดเวลา”ฟางพูดจบก็จูบป๊อปปี้อีกครั้งนึง
จนป๊อปปี้ต้องถอนจูบฟางออกมา
 
 
“ถ้าไม่ติดว่าท้องนะๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม
 
“บ้า ฟางรักป๊อปนะ”ฟางพูดก่อนจะกอดป๊อปปี้ไว้
 
“ป๊อปก็รักฟางครับ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะจูบหน้าผากฟางอย่างอ่อนโยน
 
"แต้งกิ้วก็รักพ่อกับแม่นะคะ"แต้งกิ้วที่นั่งดูทีวีเห็นพ่อแม่กอดกันก็วิ่งเข้ากอดกับพ่อแม่ด้วยอย่างมีความสุข 
 
 จบละจ้าา เรื่องนี้ เดี๋ยวรอเรื่องใหม่แป๊ปนึงน้าา เดี๋ยวจะเอามาให้อ่านน