ปมอดีตก่อรัก

 

 

“เป็นยังไงบ้างฟาง”ป๊อปปี้รีบถามฟางที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ฟางไม่ตอบอะไรแล้วยื่นที่ตรวจครรภ์

ให้ป๊อปปี้ก่อนจะเดินไปนั่งซึมที่เก้าอี้

 

“2ขีด งั้นก็แปลว่าฟางท้อง”ป๊อปปี้พูดอย่างตื่นเต้น ทุกคนพยักหน้า

 

 

“ฮืออออออ”ฟางร้องไห้ออกมาป๊อปปี้รีบเดินเข้าไปกอด

 

“ฟางจะร้องไห้ทำไม อ่อ ป๊อปลืมไป ว่าฟางไม่อยากมีลูก มันคงจะเป็นเรื่องที่ทำให้ฟางเสียใจมาก

สินะ”ป๊อปปี้พูดอย่างน้อยใจ

 

 

“ไม่ใช่นะ ฮืออ”ฟางยังคงร้องไห้ไม่หยุด

 

“แล้วฟางร้องไห้ทำไมล่ะ”ป๊อปปี้ถาม

 

“ฟางก็ดีใจนะ แต่ฟางกลัว ว่าจะเป็นแม่ที่ไม่ดีให้กับลูก”ฟางร้องไห้สะอึกสะอื้น ป๊อปปี้จึงเข้าไปกอด

ปลอบฟางอีกครั้ง

 

 

“โธ่ฟาง นึกว่าอะไรป๊อปเอวก็กลัวเหมือนกัน ว่าจะดูแลลูกไม่ดี แต่เราเลือกที่จะมีเค้าแล้วนะ เราก็

ต้องทำหน้าที่พ่อกับแม่ให้ดีที่สุดสิ เอางี้นะ เรา2คนจะเป็นพ่อแม่ที่ดีของลูกให้ได้ ไม่ต้องกลัว

นะ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางไว้ ฟางกอดป๊อปปี้ไว้แน่น

 

 

“เห้อ จบเรื่องจบราวซะทีนะ”เขื่อนพูดแล้วยิ้มก่อนจะโอบเฟย์ไว้

 

“ใครว่าจบ”ฟางพูดพลางเคี้ยวดอกกุกลาบตุ้ยๆ

 

“เอ้า ทำไมล่ะฟาง”เขื่อนถาม ฟางเดินมาหาเฟย์ที่นั่งข้างเขื่อน

 

“เฟย์ คือว่า เฟย์จะรับชั้นไว้เป็นพี่อีกคนจะได้มั้ย”ฟางพูด

 

“ถ้าเฟย์ไม่รับพี่เป็นพี่สาวแล้วเฟย์จะไปรับใครล่ะคะ พี่ฟาง”เฟย์พูดแล้วยิ้ม ฟางร้องไห้ดีใจกอดเฟย์

ทันที

 

“สงสัยลูกคนนี้ของคุณป๊อปคงจะเจ๋งจริงๆ ทำเอาฟางกลายเป็นเด็กขี้แยไปเลย”โทโมะแซวป๊อปปี้

 

“ท้องน่ะท้องได้ แต่ห้ามกินดอกกุหลาบเขื่อนหมดสวนนะฟาง ถือว่าเป็นคำขอของน้องเขยละ

กัน”เขื่อนพูดขึ้น

 

“น้องเขย หมายความว่ายังไง”ฟางผละออกจากอ้อมเฟย์แล้วถาม เฟย์ยิ้มก่อนจะชูแหวนที่นิ้วนาง

ข้างซ้ายให้ฟางดู

 

“ขอน้องสาวคนนี้ละกันนะครับพี่สาว”เขื่อนพูดก่อนจะเดินไปกอดเฟย์ไว้แล้วยิ้มๆ

 

 

 

2เดือนต่อมา

 

 

“พี่ฟาง เดินดีๆหน่อยน้า ขอบคุณมากนะคะที่มางานแต่งเฟย์”เฟย์ในชุดเจ้าสาวเดินมาประคองฟาง

มานั่งข้างๆแม่

 

“ถ้าพี่ไม่มางานสำคัญๆของน้องสาวพี่ได้ยังไงจ้ะ”ฟางยิ้มก่อนจะลูบท้องตัวเอง

 

“ยังแพ้ท้องอยู่มั้ยฟาง”แม่ของเธอถามขึ้น

 

“ฟางไม่แพ้หรอกค่ะแม่ แต่ป๊อปปี้น่ะสิคะ แพ้ท้องแทนฟาง”ฟางยิ้มแล้วหันไปมองป๊อปปี้ที่นั่งข้าง

เธอแล้วสูดยาดมอยู่

 

“เป็นยังไงจ้ะป๊อป ค่อยยังชั่วรึยัง”แม่ฟางหันไปถามป๊อปปี้

 

“ค่อยยังชั่วแล้วครับ แต่ช่วงก่อนนี่ไม่ไหว ไม่เป็นอันทำงานเลย”ป๊อปปี้พูดฟางยิ้มก่อนจะคล้องแขน

ป๊อปปี้ไว้

 

 

 

“เอาล่ะค่ะ ต่อไปนี้ก็เป็นช่วงเวลาสำคัญของสาวโสดทั้งหลายแล้วนะคะ ใครอยากเป็นเจ้าสาวคนต่อ

ไปบ้างเอ่ยย”เฟย์พูดและชูช่อดอกไม้ไปมา

 

“แก้ว ไม่ออกไปล่ะ”ป๊อปปี้หันไปถามแก้วที่นั่งถัดจากตัวเอง

 

“ไม่ล่ะค่ะ เห้อ”แก้วพูดแล้วถอนหายใจเศร้าๆ ป๊อปปี้กับฟางยิ้ม เพราะรู้มาว่า เมื่อเดือนก่อนโทโมะ

ต้องกลับญี่ปุ่นด่วนจนตอนนี้ก็ยังไม่กลับมาเลย แถมอาทิตย์ก่อนก็ไม่ติดต่อข่าวคราวมาให้แก้วอีก

 

“คิดถึงพี่โทโมะอยู่หรอแก้วว”ฟางแซว

 

“บ้า ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อยย”แก้วรีบพูด

 

“หรอ งั้นก็ออกไปสิ เอ ถ้าแก้วไม่ออกไป ชั้นจะหักเงินเดือน”ป๊อปปี้พูดขู่ แก้วจึงต้องจำใจออกไป

 

 

“เห้อ จะแย่งกันทำไมเนี่ย ไม่เข้าใจ”แก้วยืนดูอยู่นอกวงห่างๆเมื่อเห็นสาวๆมารุมรอรับช่อดอกไม้

จากเฟย์

 

“เอาละน้า 1 2 3”เฟย์พูดก่อนจะหลังโยนช่อดอกไม้

 

 

ฟุบ

 

 

แก้วรับช่อดอกไม้มากจากเฟย์อย่างงงๆ

 

 

“ว้าว แก้ว แก้วได้ช่อดอกไม้ งั้นก็แสดงว่าแก้วจะได้แต่งงานเป็นคนต่อไป”เฟย์พูดใส่ไมค์ทำให้ทุก

คนในงานแต่งงานปรบมือแสดงตวามยินดี แก้วได้แต่ยิ้มเจื่อนๆก่อนจะกลับมานั่งข้างป๊อปปี้ตามเดิม

 

“เป็นอะไรน่ะแก้ว ไม่ดีใจหรอ”ป๊อปปี้ถาม

 

“ก็ เอ่อ ดีใจค่ะ แต่แก้วจะแต่งกับใครละคะ”แก้วตอบพร้อมกับเอาช่อดอกไม้ยื่นให้ป๊อปปี้

 

 “ป๊อปปี้ ฟางอยากกินน”ฟางหันไปขออนุญาตป๊อปปี้เรื่องช่อดอกไม้ ป๊อปปี้ลูบหัวฟางอย่างอ่อนโยน

แล้วยื่นให้ฟางยิ้มก่อนจะดึงดอกกุหลาบออกมากิน

 

 

“เห้ออ สงสัยจะได้ลูกผู้หญิงละมั้งเนี่ย กินแต่ดอกกุหลาบ”แก้วแซว

 

“เออ จริงด้วยฟาง ชั้นลืมของไว้ที่รถอ่ะ ไปเอาให้หน่อยสิ นี่กุญแจ”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นกุญแจ แก้ว

รับคำก่อนเดินไปเปิดที่รถ

 

“อะไรน่ะ”แก้วแปลกใจเมื่อเห็นช่อดอกไม้เขียนบอกว่าให้แก้ว ช่อดอกไม้ คงจะให้ฟางมั้ง แต่ทำไม

ถึงบอกว่าให้เราล่ะ

 

 

“มาที่ระเบียง”แก้วเปิดอ่านในการ์ดที่แนบมาก็เดินมาที่ระเบียงก็พบกล่องๆนึงเขียนปิดด้านบนว่าให้

แก้ว แก้วจึงค่อยๆเปิดออกมาก็พบว่ามันคือรูปของเธอตอนที่ไปไหนมาไหนกับโทโมะแล้วถ่ายรูป

ด้วยกันนิ

 

 

“อ๊ะ”แก้วหันกลับไปชนกับอกของร่างสูง ก่อนจะเงยหน้ามาก็พบว่าเป็นคนที่เธอไม่ได้เจอเค้ามา

เกือบเดือน

 

“หลีกทางค่ะ”แก้วที่ยังน้อยใจที่โทโมะหายไปไม่ยอมติดต่อเธอเลยก็งอนแล้วจะเดินหนี

 

“ไม่คิดถึงผมหรอ”โทโมะพูด

 

“แก้วคิดถึงค่ะ แต่โทโมะไม่ส่งข่าวกลับมาหาแก้วบ้างเลย ลืมแก้วแล้วใช่มั้ย”แก้วพูดอย่างน้อยใจ

ก่อนโทโมะจะกอดแก้วมาจากด้านหลัง

 

“ไม่เอาไม่งอนนะ เมื่อกี้ได้ข่าวว่าได้ช่อดอกไม้ด้วยนิ”โทโมะพูด

 

“ได้ไปก็เท่านั้นล่ะค่ะ ไม่มีแฟน ไม่มีคนให้แต่งด้วย”แก้วพูด

 

“จะไปทำไมล่ะแฟน”โทโมะพูดทำเอาแก้วผละออกจากอ้อมกอดโทโมะแล้วหันไปมอง

 

“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ อ๋อ แก้วลืมไป เราไม่ได้เป็นอะไรกันนิ เพราะโทโมะไม่เคยบอกแก้วเลยว่าเรา

น่ะเป็นแฟนกัน”แก้วน้อยใจหนักกว่าเดิมจะเดินหนีออกไปจากตรงนี้

 

“ก็เพราะไม่อยากให้เป็นแฟนแต่อยากได้มาเป็นแม่”โทโมะพูด แก้วชะงักหยุดเดิน

 

“แม่ ของลูกยังไงล่ะ”โทโมะกระซิบบอกแก้ว แก้วหันมามองอึ้งๆ โทโมะยิ้มก่อนจะก้มลงจูบแก้ว

อย่างอ่อนโยน

 

 

“ที่หายไปแล้วไม่ได้ติดต่อมาน่ะ เพราะมัวแต่ไปทำธุระบ้านญาติมา แต่ก่อนกลับมาคุณยายเค้าเอานี่

ให้กับผม เค้าบอกว่า ให้เอาให้กับคนที่ผมรักและพร้อมจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเธอไปจนตลอดชีวิต”โท

โมะพูดก่อนจะชูแหวนขึ้นมา

 

 

“และคนๆนั้น ก็คือแก้ว”โทโมะพูดจบก็คุกเข่าในท่าขอแต่งงาน ทำเอาแก้วน้ำตาซึมร้องไห้ออกมา

 

“แต่งงานกันนะ”โทโมะยิ้ม แก้วพยักหน้า โทโมะจึงบรรจงสวมแหวนให้กับแก้ว แก้วกอดโทโมะไว้

แน่น

 

“เห็นมั้ย บอกแล้วว่าช่อดอกไม้ของเจ้าสาวน่ะมันขลังนะ รับปุ๊บได้แต่งปั๊บ”เฟย์และเขื่อนเดินออกมา

แซว

 

“งั้นชั้นต้องหาเลขาใหม่แล้วล่ะสิ ถ้าเธอแต่งงานไปน่ะ”ป๊อปปี้และฟางเดินออกมาพูดขึ้น แก้วยิ้ม

ด้วยความเขิน

 

“ดูแลแก้วให้ดีๆนะ เพราะชั้นรักคนนี้เหมือนน้องสาวคนนึง ถ้านายทำอะไรให้แก้วเสียใจล่ะ ตาย

ย”ป๊อปปี้พูดขู่ทุกคนจึงหัวเราะกันอย่างมีความสุข

 

 

 

6เดือนต่อมา

 

 

“เอ้า ตื่นแล้วหรอ”ป๊อปปี้หันไปเห็นฟางที่เดินอุ้ยอ้ายมานั่งข้างๆเขาที่นั่งทำงานอยู่

 

“เหงาอ่ะ ไม่มีคนให้กอด”ฟางพูดก่อนจะกอดแขนอ้อนป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้มด้วยความเอ็นดู

 

“แหมๆ หวานกันจริงๆเลยยย”เขื่อนเดินทักเข้ามาในบ้านพร้อมเฟย์ ตามด้วยแก้วกับโทโมะที่เพิ่ง

กลับจากไปเยี่ยมญาติโทโมะที่ญี่ปุ่น

 

“เดี๋ยวก็จะคลอดแล้วเนาะ”แก้วเดินมานั่งข้างๆฟางแล้วลูบท้อง

 

 

“หลานสาวลุงจะต้องน่ารักแน่ๆ”โทโมะพูด ฟางยิ้มก่อนะจะหันเอาหน้าไปซุกในอ้อมกอดของป๊อปปี้

ที่วางมือจากคอมมากอดภรรยาตัวเอง

 

 

 

“ป๊อปปี้เหนื่อยมั้ย พักก่อนๆ”ฟางพูดแล้วเอามือนวดที่ขมับคุณสามี

 

“โอ๊ยยย จะหวานไปไหนเนี่ย ทีเมื่อก่อนละเถียงกันแทบตาย”เขื่อนแซวต่อ

 

“แต่เอ๊ะ เท่าที่เฟย์สังเกตมา ตั้งแต่ฟางท้องมาเนี่ย พี่ฟางดูอ้อนๆพี่ป๊อปปี้ตลอดเลยเนาะ”เฟย์แซว

บ้าง

 

“บ้า ไม่ได้อ้อนนะ แต่แค่รู้สึกว่าอยากให้ป๊อปปี้ดูแลเฉยๆ”ฟางรีบพูด ทุกคนโห่แซว

 

“ถ้าเป็นเมื่อก่อนละไม่ยักจะอ้อนแบบนี้ สงสัยลูกคนนี้ทำฟางหมดฤทธิ์เลย ดูสิ ไม่พยศป๊อปปี้

แล้ว555”โทโมะพูดแล้วขำ

 

“อย่าให้ได้คลอดลูกมาก่อนนะๆ เดี๋ยวคราวนี้จะพยศกว่าเดิมเลยคอยดู”ฟางรีบพูด

 

“งั้นพอคลอดก็ต้องรีบท้องใหม่ ฟางจะได้ไม่พยศป๊อปปี้อีกดีมั้ย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยื่นหน้าเข้าใกล้

ฟาง

 

“ป๊อปปี้อ่ะ”ฟางย่นจมูกใส่ก่อนจะเอาหน้าซุกในอ้อมกอดป๊อปปี้อีกครั้งนึง

 

 ตอนหน้าตอนจบแล้วน้าา อย่าลืมเม้นกับโหวตนะทุกคนน