ปมอดีตก่อรัก

 
 
 
“ฟาง อย่าเป็นอะไรนะฟาง”ป๊อปปี้วิ่งตามรถเข็นคนไข้ก่อนบุรุษพยาบาลจะส่งตัวฟางเข้าไปในห้อง
ผ่าตัดเพื่อจัดการผ่าลูกกระสุนออกจากตัวฟาง
 
“ฟาง อย่าเป็นอะไรนะ”ป๊อปปี้ทรุดนั่งลงตรงม้านั่งหน้าห้องผ่าตัด แก้วและโทโมะที่ปลีกตัวมาจาก
โรงพักก็รีบมาหาป๊อปปี้ทันที
 
“อาการฟางเป็นยังไงบ้างคะคุณป๊อปปี้”แก้วเดินมาถามป๊อปปี้
 
“ฟางเลือดออกเยอะมากเลย จองเบก็ยังไม่ออกมาด้วยสิ”ป๊อปปี้กังวล
 
“คุณป๊อปทำใจดีๆนะครับ ตอนนี้ฟางก็ถึงมือหมอแล้ว น้องผมน่ะเข้มแข็งจะตาย แค่นี้ฟางต้องผ่าน
มันไปได้”โทโมะพูดให้กำลังใจป๊อปปี้
 
 
 
 
“ที่นี่ที่ไหนกัน ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ นายอยู่ไหนน่ะ”ฟางลืมตาตื่นมาอยู่ในที่ที่ขาวโพลนไปหมด ก็รีบ
ตะโกนเรียกชื่อป๊อปปี้จนทั่ว
 
“ใคร ใครมาเรียกชื่อป๊อปปี้แถวนี้”เสียงๆหนึ่งดังมาจากด้านหลังพอฟางหันไปก็ต้องตกใจ
 
 
“พะ พี่โรส ใช่มั้ยคะ”ฟางชี้ไปทางผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามเธอที่มีใบหน้าเหมือนกับเธอมาก จะผิดก็กับ
ท่าทางที่นิ่งสงบต่างากเธอที่เหมือนเด็กๆ
 
“ใช่ ชั้นชื่อโรส อย่าบอกนะว่าเธอคือฝาแฝดของชั้นน่ะ”โรสถามอย่างไม่ค่อยเชื่อ
 
“ค่ะ ฟาง ฝาแฝดของพี่โรส”ฟางดีใจจนร้องไห้ สองพี่น้องฝาแฝดกอดกันร้องไห้ด้วยความดีใจ
 
“ทำไมฟางมาอยู่ที่นี่ ที่นี่มันไม่ใช่ที่ของฟางนะ”โรสพูด
 
“ฟางไปช่วยป๊อปปี้มาจากบ้านแครอล แล้วฟางก็ถูกยิง พอลืมตามาฟางก็อยู่ที่นี่แล้วค่ะ”ฟางบอกโรส
 
“หรอ ป๊อปปี้เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนรึเปล่า”โรสถามถึงอาการป๊อปปี้ใหญ่
 
“ป๊อปปี้ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่โรสอยู่ที่นี่คนเดียวคงคิดถึงป๊อปปี้มากสินะคะ”ฟางถาม
 
“คิดถึงสิ คิดถึงมากเลยด้วย วันที่พี่จากป๊อปปี้ไปเป็นวันที่ครบรอบแต่งงานของเรา พี่รอป๊อปที่ร้าน
อาหารร้านที่ป๊อปเคยพาพี่ไป แต่แล้วป๊อปก็ไม่มา จนมีโทรศัพท์บอกพี่ว่าให้กลับบ้าน จากนั้นรถก็
ชนพี่ พี่ยังไม่ได้บอกป๊อปปี้เลยว่าพี่หายโกรธแล้ว ฮือออ พี่คิดถึงเค้า”โรสร้องไห้ออกมาจนฟางต้อง
ปลอบโรสใหญ่เลย
 
 
“ฟางสงสารพี่จังที่ต้องมาพลัดพรากจากคนที่รักแบบนี้”ฟางเศร้าใจทันที
 
“แต่ฟางก็แต่งงานกับป๊อปปี้แล้วนิ”โรสบอก
 
“มันก็แค่ในนามเท่านั้นน่ะคะ ใจจริงป๊อปปี้เค้ายังมีพี่โรสอยู่นะ”ฟางบอก
 
“งั้นมาดูนี่สิ”โรสพาฟางมาที่โรงพยาบาล ก็พบป๊อปปี้นั่งเฝ้าฟางอยู่กับแก้วและโทโมะ
 
 
 
“ทุกคนนน”ฟางวิ่งไปหาทุกคนแต่ต้องชะงักเมื่อตัวเองจับทะลุผ่านตัวป๊อปปี้ไป
 
“เราเป็นแค่วิญญาณ ทุกคนไม่มีทางเห็นเราหรอกฟาง”โรสบอก
 
“จองเบ ฟางเป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้วิ่งไปถามอาการฟางทันทีที่จองเบออกมาจากห้องผ่าตัดทันที
 
“ตอนนี้ฟางพ้นขีดอันตรายแล้วนะ เดี๋ยวผมจะย้ายฟางไปพักฟื้นที่ห้องผู้ป่วยพิเศษนะครับ”จองเบ
บอกป๊อปปี้ก่อนจะเดินไป ซักพักบุรุษพยาบาลก็เข็นฟางมาไว้ที่ห้องพัก ป๊อปปี้รีบไปดูอาการฟาง
ทันที
 
“ฟางตื่นมาเถอะนะ อย่าทรมานป๊อปอย่างนี้เลย ฟื้นมาเถอะนะ”ป๊อปปี้จับมือฟางแล้วพูดอย่างเศร้า
ใจ
 
 
“ถ้าแค่ในนาม ป๊อปปี้คงไม่เสียใจแบบนี้ โรสว่าตอนนี้ ทั้งหัวใจของป๊อปปี้มีแต่ฟางนะ”โรสพูดหลัง
จากพาฟางกลับมาที่เดิม
 
“แต่พี่โรส”ฟางพยายามเถียง
 
“ตอนนี้โรสคือความทรงจำของป๊อปปี้ แต่ฟางคือปัจจุบัน และอนาคตของป๊อปปี้ กลับไปเถอะนะ
กลับไปดูแลคนที่โรสรักมากๆคนนึง โรสรักฟางนะ แม้เราจะเป็นพี่น้องที่ไม่เคยเจอหน้ากันเลยตลอด
ชีวิตโรส แต่โรสก็ดีใจนะที่อย่างน้อยโรสก็ได้เจอน้องสาวฝาแฝดของตัวเอง ดูแลกันให้ดีๆนะคนที่
โรสรักทั้งคู่”โรสพูดจบก็กอดฟางแน่น
 
 
“พี่โรสส ฮืออ”ฟางร้องไห้
 
“พี่เถอะเดี๋ยวพี่ไปส่ง”โรสบอกก่อนจะจับมือฟาง แล้วทุกอย่างก็ขาวโพลนอีกครั้ง
 
 
 
 
 
“พี่โรสส”ฟางตื่นมากลางดึกของอีกวันหนึ่ง ฟางมองไปรอบๆก็พบว่าเธอกลับมาแล้ว ก่อนจะหันไป
เห็นป๊อปปี้หลับอยู่ที่โซฟา โถ นายคงจะเพลียสินะป๊อปปี้
 
“ฟางง”ป๊อปปี้ละเมอเรียกชื่อฟาง ทำเอาฟางหลับตาลงแทบไม่ทัน คนบ้า ตะโกนมาได้นะ
 
“โธ่ เอ้ย เมื่อกี้ชั้นฝันสินะ ชั้นคิดว่าเธอตื่นแล้วซะอีก ฮะๆ”ป๊อปปี้หันไปพูดกับฟางที่หลับอยู่ คนบ้า
คิดถูกแล้วย่ะ ตื่นแล้วววว
 
“หลับไปนานแบบนี้ฉันรู้สึกไม่ดีเลย ฟางตื่นมาเถอะนะ2วันแล้ว เปลืองน้ำเกลือโรงพยาบาลกันพอดี
เนี่ยเธอเองก็อ้วนออกๆเพราะน้ำเกลือนะเนี่ย”ป๊อปปี้พูดพลางเอามือลูบหัวฟาง หนอยย กำลังจะซึ้ง
พูดอะไรของนายยะ เชอะ ทีตอนนั้นล่ะมาบอกรัก ทีตอนนี้ล่ะว่าเราอ้วน อย่างงี้ต้องแกล้งให้เข็ด
 
“แก้วเอาเสื้อผ้ามาให้ค่ะ คุณป๊อปไปจัดการตัวเองก่อนเลย เดี๋ยวแก้วดูฟางเอง”แก้วบอกก่อนจะยื่น
เสื้อผ้าให้กับป๊อปปี้แล้วเข้าห้องน้ำไป
 
“หลับไปนานแบบนี้ไม่ดีเลยนะฟางง คุณป๊อปเค้าเศร้าใจมากนะ”แก้วพูดกับฟาง แก้ววว เมื่อกี้ป๊อปปี้
ว่าฟางอ้วนนะ ขอฟางแกล้งป๊อปปี้ต่อก่อนละกัน
 
 
 
ก๊อกๆ
 
 
“อ้าวหวาย เข้ามาสิ”แก้วบอก
 
“หวายมาเยี่ยมยัยเตี้ย”หวายบอกก่อนจะวางดอกไม้ข้างๆฟาง
 
“หวาย แก้วฝากฟางแปปนึงนะคุณป๊อปเค้าอาบน้ำอยู่ เดี๋ยวแก้วออกไปรับโทโมะแปปนึง”แก้วบอก
ก่อนจะออกไป
 
 
 
“นอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนยะยัยเตี้ย”หวายว่า ฟางแทบสะดุ้ง นี่คือคำทักทายคนป่วยของเธอ
หรอหวาย
 
“เธอไม่ตายก็ดีแล้วล่ะ แต่เธอช่วยฟื้นขึ้นมาเร็วๆหน่อยสิ”หวายว่า ชั้นฟื้นมาแล้วย่ะแต่ขี้เกียจตื่นน
 
“เนี่ย ป๊อปขาต้องมาดูแลเธอทุกวัน ต้องขนงานมาทำที่นี่อีก เธอฟื้นมาต้องขอบคุณแล้วก็รักป๊อปขา
ให้มากๆนะ”หวายบอก
 
“ชั้นน่ะ อิจฉาเธอจริงๆที่ได้ความรักจากป๊อปปี้มากมายขนาดนี้”หวายพูดเศร้าๆ
 
“แต่ก็ช่างเถอะ ชั้นแพ้แล้ว ชั้นยอมรับ ว่าถึงพยายามไปเท่าไหร่สุดท้ายป๊อปขาก็ไม่มองชั้นอยู่ดี
รีบๆฟื้นขึ้นมาล่ะ”หวายบอก
 
“อ้าวหวาย มาได้ไงเนี่ย”ป๊อปปี้ออกมาจากห้องน้ำทักขึ้น
 
“หวายแวะมาเยี่ยมยัยเตี้ยน่ะค่ะ เหงาปากไม่มีคนทะเลาะด้วย”หวายยิ้มให้กับป๊อปปี้
 
“หวาย ผมขอโทษนะที่เข้าใจผิดเรื่องคุณเป็นโรคจิตทำร้ายฟาง”ป๊อปปี้พูด
 
“ช่างเถอะค่ะ ก็หวายกับฟางไม่เคยจะญาติดีกันนิคะ โดนเข้าใจผิดไม่เห็นจะแปลก”หวายหัวเราะ
 
“เออ แล้วหวายจะไปอังกฤษเมื่อไหร่อ่ะ”ป๊อปปี้ถาม
 
“มะรืนนี้ค่ะ ป๊อปขา หวายจะไปแล้ว ขอกอดส่งท้ายหน่อยสิ”หวายอ้อน ป๊อปปี้นิ่งซักพักนึงก่อนจะ
เดินเข้าไปกอดหวาย
 
 
จุฟ
 
 
“วะ หวาย”ป๊อปปี้ตกใจ
 
“แล้วนี่ก็จูบส่งท้ายนะคะ รักกันนานๆล่ะ บายยย”หวายจูบป๊อปปี้ก่อนจะออกจากห้องไป ฟางที่แกล้ง
หลับได้ยินก็แทบจิกผ้าห่ม หนอยย ทั้งกอดทั้งจูบ เห็นชั้นเป็นอะไรห้ะป๊อปปี้
 
“ฟางง ฟางฟื้นแล้ว”ป๊อปปี้ดีใจเมื่อเห็นฟางลืมตาตื่นขึ้น
 
“อ้าว ฟางฟื้นแล้วนิ”โทโมะที่เดินเข้ามากับแก้วก็ดีใจที่เห็นฟางฟื้น
 
“หลับไปนานเลยนะฟางรู้ตัวมั้ย”แก้วพูดขึ้น ฟางลุกขึ้นนั่ง พยายามกระพริบตาถี่ๆ มองข้ามทั้ง3ไป
 
 
“ป๊อปปี้ ป๊อปปี้อยู่ไหนน่ะ แก้ว พี่โทโมะ ใครดับไฟคะทำไมมันมืดแบบนี้”ฟางพูดจบทุกคนอึ้งกัน
หมด
 
เรื่องนี้รู้สึกว่าจะเป็นป๊อปปี้ส่วนใหญ่นะที่ถูกฟางแกล้ง 555 ยังไม่ทันจะหวานเลยย อย่าลืมมาเม้นกับโหวตน้าาาา