ปมอดีตก่อรัก
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.28 น.
แก้ไขเมื่อ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2556 20.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
28) ไม่ว่าเธอจะเป็นยังไงชั้นก็รัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“หมอ ทำไมเมียผมเป็นแบบนี้อ่ะหมอ เกิดอะไรขึ้น”ป๊อปปี้รีบถามจองเบที่เข้ามาตรวจอาการฟาง
จองเบมองฟางซักพักแล้วนิ่ง
“เดี๋ยวขอหมอตรวจดูอาการฟางก่อนนะ ขอเชิญทุกคนออกไปแปบนึงนะ”จองเบบอกทุกคน
ปัง
เพี้ยะ
“โอ๊ย จองเบฟางเจ็บนะ”ฟางร้องเมื่อถูกจองเบเอาแฟ้มคนไข้ตีหัวคนตัวเล็กทันทีที่ทึกคนออกไป
“อ้าว ก็มองเห็นนิ ไปบอกป๊อปปี้ดีกว่า”จองเบจะเดินออกไปฟางรีบคว้าตัวแทบไม่ทัน
“อย่าไปบอกนะหมอออ ฟางแค่อยากรู้ว่า ถ้าฟางเป็นอะไรไป ฟางไม่เหมือนเดิม ป๊อปปี้เค้าจะรัก
ฟางอยู่รึเปล่า แค่นั้นเอง”ฟางพูด
“แต่แบบนี้ป๊อปปี้ก็เสียใจแย่นะ”จองเบพูด
“เอาน่า เดี๋ยวฟางเป็นคนบอกเค้าเอง ตอนนี้จองเบช่วยฟางก่อนน้าๆๆๆๆๆๆ”ฟางอ้อนจองเบ
“อ่าๆๆๆๆ ก็ได้ๆ แต่อย่าแกล้งป๊อปปี้นานนักล่ะ”จองเบยอมฟางในที่สุด
“แต้งกิ้วน้าจองเบ จองเบเป็นหมอที่หล่อที่สุดในโลกเลย”ฟางยิ้มดีใจ จองเบมองฟางนิดนึง หึ ยัย
ตัวแสบ
แอ้ดด
“ฟางเป็นยังไงมั่งหมอ”ป๊อปปี้รีบเข้าไปถาม
“แรงกระแทกจากตอนถูกยิงที่ให้ไปกระทบกับจอประสาทตา ตอนนี้ฟางเลยต้องตาบอดชั่วครา
วน่ะ”จองเบบอก ป๊อปปี้อึ้งทันที
“มันมีทางหายมั้ยหมอ”ป๊อปปี้ถามเพราะเชื่อสนิท
“หายน่ะหายแน่นอน แต่ต้องขึ้นอยู่กับเวลานะ”จองเบบอกก่อนจะเดินไป
แอ้ดด
“ฟาง”ป๊อปปี้มานั่งข้างๆ
“ป๊อปปี้ ป๊อปปี้อยู่ไหน”ฟางแกล้งควานหาป๊อปปี้จนชายหนุ่มต้องจับมือฟางไว้
“ป๊อปอยู่นี่นะฟาง ป๊อปอยู่นี่”ป๊อปปี้บอกกับฟาง
“มันไม่จริงใช่มั้ย ต่อจากนี้ฟางจะตาบอดแล้วใช่มั้ย ฮืออ”ฟางร้องไห้
“ไม่หรอก จองเบบอกมันมีทางหายอยู่ แต่เพียงมันต้องใช้เวลา”ป๊อปปี้บอกก่อนจะกอดฟางแน่น
“ฟางเป็นแบบนี้แล้ว ตาบอดแบบนี้แล้วฟางคนจะไม่เห็นหน้าป๊อปปี้อีกแล้วว”ฟางร้องไห้ ป๊อปปี้จึงนั่ง
ลงข้างฟางก่อนจะจับมือฟางมาจับที่หน้าตัวเอง
“มองไม่เห็นแต่ก็สัมผัสได้นิ นี่ไงหน้าป๊อป ตรงนี้คิ้ว ตรงนี้ตา นี่จมูก แล้วนี่ก็ปาก”จับปี้เอามือฟางมา
สัมผัสไปทั่วใบหน้า ฟางโผเข้ากอดแน่น
“ฮืออ อย่าทิ้งฟางไปไหนนะป๊อปปี้ อย่าทิ้งฟาง”ฟางร้องไห้ดีใจ
“บอกแล้วไง ป๊อปไม่มีวันทิ้งฟางไปไหนเป็นอันขาด ไม่ว่าฟางจะเป็นยังไง ป๊อปก็รัก”ป๊อปปี้บอกฟาง
ก่อนจะกระชับกอดแน่น
“อ่า ค่อยๆนะฟาง”ป๊อปปี้พยุงฟางลงรถหลังจากออกจากโรงพยาบาลมาถึงที่บ้าน ก่อนจะพยุงเข้ามา
ในบ้านก็เธอก็ต้องเจอกับเฟย์ที่แวะมาเยี่ยม
“นี่เธอไม่ได้แกล้งใช่มั้ยเนี่ย”เฟย์พูดขึ้นทำเอาฟางกลืนน้ำลาย เอื้อก กลัวเฟย์จับได้
“เสียงเหมือนเฟย์ ป๊อปปี้เฟย์อยู่แถวนี้หรอ”ฟางทำเป็นมองข้ามเฟย์เพื่อตามหาเสียง
“เฟย์อยู่หน้าเธอไงล่ะฟาง ป่ะ ไปนั่งก่อนเนาะ”ป๊อปปี้พาฟางไปนั่งที่โซฟาโดยที่เฟย์ตามมาติดๆ
“ฟางเป็นยังไงบ้าง โอเคนะ”เขื่อนเดินเข้ามาก็ถามอาการของฟางทันที
“เขื่อนหรอ เขื่อนอยู่ไหน”ฟางทำเป็นเรียกหาเขื่อน ป๊อปปี้จึงกระซิบบอกอาการของฟางให้เขื่อนฟัง
“เอ่อ ฟาง เขื่อนอยู่นี่นะ ไม่เป็นไรนะฟางเดี๋ยวมันจะต้องผ่านไปได้”เขื่อนจับมือให้กำลังใจฟาง
ทำเอาป๊อปปี้รีบดึงมือฟางกลับแทบไม่ทัน
“นี่จะไปไหนน่ะ”เขื่อนเดินตามเฟย์ที่เดินออกมาจะกลับบ้าน
“กลับบ้านน่ะสิ”เฟย์เดินมาหน้าบ้านเพื่อมองหาแท๊กซี่
“รถเสียหรอถึงไม่ได้เอามา”เขื่อนถาม
“อืม”เฟย์พูดก่อนจะไม่สนใจ
“เดี๋ยวไปส่งละกัน ว่าจะแวะไปเยี่ยมคุณน้าพอดี”เขื่อนพูดจบก็จูงกึ่งลากเฟย์ไปขึ้นรถทันที
“เห้อ คู่ของเฟย์กับเขื่อนก็น่ารักดีเหมือนกันเนาะฟาง”ป๊อปปี้มองคู่เขื่อนกับเฟย์ที่หน้าบ้านก็หัวเราะ
“ใช่ นั่นน่ะสิ จะแต่งกันเมื่อไหร่เนี่ย”ฟางหัวเราะ
“เอ๊ะ เดี๋ยวนะ ฟางเห็นเขื่อนกับเฟย์หรอ”ป๊อปปี้หัวไปถามฟาง ฟางหน้าเสีย ตายล่ะ ลืมตัว
“เอ่อ ก็ ฟางเห็นป๊อปปี้พูดไง ฟางเลยจินตนาการตามว่าต้องเป็นแบบนี้ แล้วฟางทายถูกหรอ”ฟาง
แกล้งทำหน้าเหรอหราถามป๊อปปี้
“เอ่อ ถูกจ้ะๆ ป่ะ ไปข้างในกันดีกว่าเนาะ”ป๊อปปี้รีบพูดก่อนจะพาฟางเข้าไปข้างใน
ตอนเย็น แก้วกับโทโมะแวะมาเยี่ยมฟางที่บ้าน ป๊อปปี้จึงพาทุกคนไปนั่งทานข้าวที่ศาลาในสวนของ
บ้าน
“แล้วงานนี้คุณป๊อปปี้ก็ต้องป้อนฟางตลอดเลยล่ะสิ”โทโมะพูดขึ้นเมื่อเห็นป๊อปปี้ป้อนข้าวฟาง
“ก็คงต้องป้อนล่ะ เดี๋ยวจับผิดจับถูกเข้านี่ซวยเลย”ป๊อปปี้ตอบแทนฟางแล้วหัวเราะ
“เดี๋ยวป๊อปแกะกุ้งให้กินนะ”ป๊อปปี้หันไปบอกฟาง ตอนนั้นเองแก้วเอามือชนแก้วน้ำของฟางทำให้น้ำ
หกรดกระโปรงหมด
“ว้ายฟาง แก้วขอโทษนะ เดี๋ยวแก้วเอาแก้วใหม่ให้”แก้วรีบไปเอาน้ำแก้วใหม่ทันทีส่วนป๊อปปี้ก็ก้ม
เก็บซ่อมที่หล่นพื้นอยู่ จังหวะนั้นเอง ฟางรีบหยิบทิชชู่มาเช็ดขาตัวเอง ทำเอาโทโมะชะงัก และเริ่ม
สงสัยฟางทันที
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ มันเป็นอุบัติเหตุนิ”ฟางยิ้ม ก่อนที่ทุกคนจะนั่งทานข้าวกันจนเสร็จ แก้วก็ขอตัว
พาโทโมะกลับบ้าน
“เอ่อ กลับกันหมดแล้วหรอ”ฟางแกล้งถามทำทีว่ามองไม่เห็นใครๆ
“อือ ป่ะ ขึ้นข้างบนกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็รวบตัวฟางขึ้นอุ้มไปที่ห้องนอนทันที
“ว้าย ป๊อปปี้จะทำอะไรน่ะ”ป๊อปปี้เข้ามาในห้องก็จัดการปลดชุดกระโปรงของฟางลงทันที
“ก็อาบน้ำไง เนี่ยฟางมองไม่เห็นนะอย่าลืมสิ เดี๋ยวป๊อปอาบน้ำให้”พูดจบป๊อปปี้ก็จัดการถอดเสื้อผ้า
ฟางจนหมด ฟางหน้าแดงเขินจัดแต่ต้องรักษาฟอร์มเป็นคนตาบอด ป๊อปปี้เอาผ้าคลุมฟางก่อนจะอุ้ม
ไปหย่อนไว้ที่อ่างอาบน้ำ
“ฮ่าๆ เหมือนอาบน้ำให้ลูกเลยเนาะ”ป๊อปปี้ร้องแซว ขณะที่บีบครีมอาบน้ำลงในมือแล้วถูทั่วแผ่นหลัง
ฟาง ฟางหน้าแดงเต้น สั่นไปหมด
“ถึงฟางจะมองไม่เห็นแต่ฟางก็เขินเป็นน้า รีบๆอาบเลย”ฟางรีบพูด จู่ๆป๊อปปี้ก็แกะที่มัดผมฟางออก
ก่อนจะหงายหัวฟางให้นอนแตกขอบอ่างอาบน้ำ
“เดี๋ยวสระผมให้นะ จะได้หอมๆทั้งตัวเลย”ป๊อปปี้บอกก่อนจะเปิดฝักบัวแล้วชโลมไปที่ผมฟางก่อนจะ
บีบแชมพูแล้วสระผมฟางอย่างระมัดระวังกลัวแชมพูจะโดนตาฟาง
“สบายจังง”ฟางหลับตาพริ้มเมื่อป๊อปปี้นวดที่ขมับ ป๊อปปี้มองฟางด้วยสายตาอ่อนโยนก่อนจะโน้ม
หน้าลงไปจูบฟาง
“ขึ้นเถอะ ก่อนที่ป๊อปจะอดใส่ไม่ไหวรังแกคนป่วย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเอาผ้าคลุมใส่ให้ฟางแล้วพา
ฟางมาเช็ดผมที่หน้ากระจกก่อนจะเป็นคนเป่าผมและหวีผมให้ฟาง
“ชอบจังเวลาป๊อปทำอะไรให้ฟางแบบนี้”ฟางพูดอย่างอารมณ์ดี ป๊อปปี้หัวเราะเบาๆ ก่อนจะวางไดร์
เป่าผมแล้วไปหยิบเสื้อผ้าให้ฟาง ฟางที่ว่างรอก็หันไปส่องกระจกหวีผมตามความเคยชิน ป๊อปปี้หัน
ไปชะงัก คนตาบอดส่องกระจกเห็นด้วยเรอะ
“ฟาง ชุดได้แล้วจ้า”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเอาชุดมาใส่ให้ฟางแล้วทาครีมให้กับฟางก่อนนอน
“เดี๋ยวป๊อปว่าป๊อปจะอาบน้ำ ถ้าฟางกินยาแล้วง่วงก็นอนก่อนได้เลยนะ”ป๊อปปี้พูดกับฟางแล้วห่ม
ผ้าห่ม แล้วฟางก็เอามือมาปาดคราบดินที่ติดหน้าป๊อปปี้ออก ก่อนจะหลับตาลง ป๊อปปี้เห็นฟางหลับก็
ก้มลงจูบที่หน้าผากก่อนจะเดินออกไป
ปัง
“หึหึหึ เป็นอย่างที่นายสงสัยจริงๆด้วยโทโมะ ว่าฟางแกล้งตาบอด อือ ใช่ เมื่อกี้ชั้นลองเอาดินแกล้ง
ป้ายไว้ที่หน้าน่ะ ละฟางก็มาเช็ดให้ชั้นจริงๆด้วย ไม่ต้องห่วง งานนี้มีเอาคืนแน่ๆ 5555นายต้องช่วย
ด้วยล่ะ”ป๊อปปี้ออกมาคุยโทรศัพท์กับโทโมะ หึๆ เล่นแบบนี้ใช่มั้ยฟาง อย่าคิดนะว่าป๊อปจะไม่รู้
เหนือฟ้ายังมีฟ้าเหนือฟางยังมีป๊อปปี้55555 ตอนหน้าเจอป๊อปปี้เอาคืนแน่ แต่อย่าลืมเม้นกับโหวตด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
