ปมอดีตก่อรัก

 
 
“นี่แม่รู้จักคุณลุงคนนี้ด้วยหรอคะ”เฟย์ถามขึ้นท่ามกลางความเงียบ
 
“เอ่อ เค้าเป็น เอ่อ”แม่เฟย์อึกอัก
 
“เพื่อนเก่าน่ะหนู ไม่มีอะไรหรอก เอ่อ คุณป๊อปปี้งั้นผมกลับแล้วนะครับ”พ่อฟางพูดจบก็เดินออกไป
แม่เฟย์มองตามตาก่อนจะหันไปทางอื่นทำเป็นไม่สนใจ เฟย์แอบสังเกต
 
 
“พี่ป๊อปคะ”แครอลเดินเข้ามาในบ้าน เฟย์เดินเข้ามาขวาง
 
“มาทำไมยะ”เฟย์ถาม
 
“แครอลแวะมาหาพี่ป๊อป ไม่ใช่พี่เฟย์นะคะ”แครอลพูด เฟย์ฮึดฮัด หนอย ยัยฝรั่งเอ้ย ตั้งแต่ตอนพี่
โรสยังไม่แต่งงานละนะ
 
“ค่ะ แต่คุณน้องอย่าลืมนะคะว่าพี่ป๊อปปี้เค้าแต่งงานใหม่แล้ว จะทำอะไรนึกเกรงใจเมียเค้าบ้างนะ
คะ”เฟย์พูดใส่หน้าแครอล แครอลกำมือแน่นก่อนจะหันไปยิ้มให้ป๊อปปี้ตามปกติ
 
“แครอลแค่จะชวนพี่ป๊อปไปงานวันเกิดแครอลน่ะค่ะ ชวนพี่ฟางไปด้วยนะคะ”แครอลชวนป๊อปปี้ทันที
ทำเป็นไม่สนใจที่เฟย์พูดแดกดันตัวเองเมื่อกี้นี้
 
“จริงสิ ยัยนั่นไปไหนละล่ะ”เฟย์มองหาฟาง
 
“เค้ากลับบ้านเค้าน่ะ พี่ว่าเดี๋ยวบ่ายๆจะไปรับซะหน่อย”ป๊อปปี้พูด แครอลแอบหน้าเจื่อน
 
“ถ้าไปรับแล้วมะรืนนี้อย่าลืมมากินข้าวบ้านแม่นะป๊อป แม่จะทำบุญวันเกิดให้โรสเค้า ชวนฟางมาด้วย
ล่ะ”แม่เฟย์พูด
 
“คุณแม่ จะชวนยัยนั่นมาทำไมคะ เค้าไม่ได้เป็นอะไรกับบ้านเราซะหน่อย”เฟย์โวยวาย
 
“เอาน่าลูก อย่าลืมพาฟางมาให้ได้นะป๊อป แม่ไปล่ะ”แม่เฟย์พูดก่อนจะกลับไป
 
“แล้วพี่ป๊อปจะไปไหนหรอคะ”แครอลถาม
 
“ไปรับฟางน่ะ แครอลมีอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้ถาม
 
“อ๋อ เปล่าค่ะไปเถอะ แครอลว่าแครอลจะกลับแล้วเหมือนกัน”แครอลยิ้ม เมื่อป๊อปปี้ออกไป แครอล
ก็ร้องไห้ออกมา ทำไมนะ พี่ถึงไม่มองชั้นบ้าง
 
 
 
 
“ฟาง”โทโมะเรียกฟาง
 
“พี่โทโมะมีอะไรหรอคะ”ฟางกำลังเดินเข้าบ้านหลังจากไปจ่ายตลาดมาก็ถาม
 
“ฟางได้เจอแก้วบ้างมั้ยช่วงนี้”โทโมะถาม
 
“ก็เจอนิคะ มีอะไรหรอ”ฟางถามต่อ
 
“อ๋อ เปล่า พี่ เอ่อ แค่ อยากรู้ว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง”โทโมะพุด
 
“แก้วหรอ ก็สบายดีนิ ทำไมคะ อย่าบอกนะว่าพี่ชอบแก้ว”ฟางแซว
 
“บ้าเรอะ ถามเฉยๆ ตามประสา เพื่อน น่ะ ละเราล่ะ มาอยู่บ้านนี่ไม่กลัวคุณป๊อปปี้มาตามหรอ”โทโมะ
เฉไฉตอบก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
 
“เอ่อ เค้าจะมาทำไมพี่ เราไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย ก็แค่แต่งงานในนาม”ฟางเศร้าลงไปจนโทโมะ
สังเกตได้
 
“ฟางชอบคุณป๊อปปี้ใช่มั้ย”โทโมะถาม
 
“มะ ไม่นิ ฟางจะไปชอบได้ยังไง ฮะๆ”ฟางแกล้งหัวเราะปัดไป โทโมะจึงเอามือจับแก้มฟาง2ข้าง
แล้วจ้องหน้าฟาง
 
“เราโกหกพี่ไม่เก่งเหมือนเคยนะ จะไม่บอกพี่พี่ไม่ว่า แต่อย่าโกหกใจตัวเองนะจ้ะน้องสาว”โทโมะ
พูด ฟางร้องไห้ออกมากอดโทโมะแน่น
 
 
ปี้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
 
 
“จะมากไปละนะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาโวยวายฟางกับโทโมะทันที
 
“อะไรของคุณเนี่ย”โทโมะถาม
 
“คุณมากอดเมียผมทำไมเนี่ย”ป๊อปปี้โวยวาย
 
“ก็ฟางร้องไห้ นี่ไง โทษทีๆ ที่ทำคุณหึง”โทโมะพูดและหลบให้ป๊อปปี้ดูฟางที่ปาดน้ำตาแล้วหลบ
หน้าเขาอยู่
 
“ไม่ใช่นะพี่โทโมะ เค้าจะมาหึงอะไรฟางล่ะ ใจเค้ามีแต่คุณโรสเท่านั้นล่ะ”ฟางพูดแล้วหันไปสบตา
ป๊อปปี้น้อยใจก่อนจะเมินไปทางอื่น โทโมะมองคน2คนก็ร้องอ๋อ
 
“เอ้อ ไปร้านดีกว่าเย็นมากแล้ว ไปก่อนนะฟาง ไปละนะครับคุณป๊อปปี้”โทโมะบอกลาฟางก่อนจะ
บอกลาป๊อปปี้ก่อนจะรีบวิ่งไปสตาร์ทรถแล้วขี่รถออกไปทันที
 
“เดี๋ยวสิ พี่โทโมะ กลับมาก่อน ฟางไม่อยากอยู่กับเค้า2คนนะ”ฟางร้องโวยวาย แต่เมื่อหันมาก็เจอ
ป๊อปปี้ยืนกอดอกมองเธออยู่
 
 
“ทำไม อยู่กับชั้น2ต่อ2แล้วทำไม รังเกียจมากนักหรอ”ป๊อปปี้พูด
 
“ใช่ นายกลับไปได้แล้ว”ฟางพูดก่อนจะเดินหนีแต่ป๊อปปี้รวบตัวมากอด
 
“รังเกียจชั้น แล้วเมื่อคืนล่ะ หืม เรายังสนุกด้วยกันอยู่เลย”ป๊อปปี้พูดยั่ว
 
“ถ้าจะมาเพราะเรื่องแบบนี้เชิญกลับไปได้เลย”ฟางพูดก่อนจะสะบัดตัวแล้วเดินหนีเข้าบ้านไป
 
“โกรธที่ชั้นว่าเธอเมื่อคืนหรอ ฟาง ชั้นขอโทษนะ”ป๊อปปี้เดินตามเข้ามาในบ้าน
 
“ช่างเถอะค่ะ ฟางก็เป็นอย่างที่คุณว่านั่นล่ะ ง่าย ฟางถึงได้ยอมคุณง่ายๆ แต่ช่างเถอะฟางจะถือว่า
เมื่อคืนคุณทำไปเพราะคุณเมา”ฟางตัดบทะเดินหนีแต่ป๊อปปี้เดินเข้ามาคว้าตัวมากอด
 
“ชั้นขอโทษ อย่าโกรธชั้นเลยน้า ฟาง ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ว่าเธอแบบนั้นอีกแล้วนะ”ป๊อปปี้กอดฟางไม่
ยอมปล่อย
 
“นายปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวพ่อชั้นมาเห็น”ฟางพยายามดันตัวป๊อปปี้ออกทั้งที่ในใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ
 
“ไม่ เธอยังไม่หายโกรธชั้นชั้นก็ไม่ปล่อย กลับไปอยู่กับชั้นเถอะน้า”ป๊อปปี้ไม่ยอมปล่อยแล้วทำท่า
จะหอมฟาง ฟางต้องรีบดันหน้าป๊อปปี้ไป
 
“ถ้าไม่ปล่อยฟางจะไม่กลับไปนะ ปล่อย ฟางงงงงง”ฟางรีบบอก ป๊อปปี้จึงปล่อยฟาง ทันทีที่ปล่อย
ป๊อปปี้ก็หอมแก้มฟางไปทีนึง
 
“ว้าย”ฟางร้อง
 
“ขอบคุณนะที่หายงอน”ป๊อปปี้ยิ้มให้กับฟาง ฟางยิ้มตอบก่อนจะเบือนหน้าหนี นายมาง้อชั้นด้วยยย
 
“ป่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น
 
“ไปไหนน่ะ”ฟางถาม
 
“กลับบ้านไง มะรืนนี้แม่เฟย์ชวนเธอไปทำบุญให้โรส”ป๊อปปี้พูด ฟางหน้าเจื่อนลงไปทันที
 
“ถ้าทำหน้าเจื่อนอีกชั้นจะจูบเธอนะ”ป๊อปปี้ขู่ฟางหันไปมองหน้าป๊อปปี้ตาโต
 
“บ้า ไปทำกับข้าวแล้ว”ฟางหนี ป๊อปปี้หัวเราะชอบใจก่อนจะเดินเข้าไปช่วยฟางทำกับข้าวในครัว
 
 
 
 
“ยิ้มสิคะคุณเพื่อน ทำหน้าเป็นหมาหงอยอีกละ”ขนมจีนหันไปบอกแก้วที่เธอพามาเปิดหูเปิดตาให้
อารมณ์สดชื่นที่ผับ
 
“ใครหมาเปล่าซะหน่อย”แก้วพูด
 
“เธอไง ไปกันเถอะน่า ราตรีนี้ยังอีกไกล”ขนมจีนลากแก้วออกไปเต้น แก้วที่เมื่อกี้โดนขนมจีนมอม
เหล้าไปก่อน4แก้วก็เริ่มกรึ่มแล้วเริ่มโยกย้ายไปตามจังหวะ
 
 
ตุบ
 
 
“ขอโทษค่ะ คุณ”แก้วหันไปขอโทษคนที่เธอชนแต่ต้องตกใจเมื่อคนที่เธอชนไม่ใช่ใคร โทโมะ
นั่นเอง
 
“ขนมจีน ชั้นกลับละนะ”แก้วพูดก่อนจะเดินหนี โทโมะรีบเดินตามแต่แล้วแก้วก็เซจะชนโต๊ะอื่นเข้า
โทโมะรีบวิ่งเข้าไปประคอง
 
“ปล่อยช้านนนนน”แก้วโวยวายแล้วทุบตีโทโมะ
 
“คุณขนมจีนครับผมขออาสาไปส่งคุณแก้วนะครับ ไม่ต้องห่วง”โทโมะตะโกนบอกขนมจีน ขนมจีน
ทำมือโอเคก่อนจะหันไปเต้นกับเพื่อนในกลุ่มต่อ โทโมะจึงอุ้มแก้วไปทันที
 
“ว้าย ปล่อยน้า”แก้วที่โงนเงนแล้วถูกโทโมะอุ้มก็ร้อง
 
“ไม่มีอะไรครับแฟนผมเมาๆ”โทโมะบอกคนที่มองอยู่
 
“ใครแฟนนาย ไอ่คนเจ้าชู้”แก้วโวยวายในอ้อมกอดโทโมะ
 
“ที่รักไม่งอนสิจ้ะ เค้าสัญญาเค้าจะไม่มองใครอีกนอกจากที่รักนะจ้ะ”โทโมะรีบพูดใครคนที่มองอยู่
เลิกสนตัวเอง
 
 
 
 
ตุบ
 
 
“เห้อ กว่าจะถึงคอนโด แทบตาย”โทโมะบ่นแล้วมองแก้วที่นั่งอยู่ข้างตัวเอง แก้วรีบขยับหนีโทโมะ
ชนจะตกเตียง โทโมะแอบขำ
 
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าป่ะ เดี๋ยวผมชงโกโก้ให้กิน”โทโมะสั่ง แก้วพยักหน้าก่อนเดินเข้าไปในห้องน้ำ
อย่างว่าง่าย
 
ซักพักแก้วก็เดินออกมา เจอโทโมะยื่นโกโก้ร้อนให้แก้ว แก้วขอบคุณแล้วรับมันมา
 
 
ครืน ซ่า
 
 
“ฝนตกหนักแฮะ คุณจะว่าอะไรมั้ยถ้าผมขอหลบฝนตรงนี้น่ะ”โทโมะพูด แก้วมองอย่างไม่ไว้ใจ
 
“ผมสัญญาเลย ผมจะอยู่ข้างนอกไม่เข้าไปในห้องคุณ โอเค๊”โทโมะชู3นิ้วสาบาน แก้วแอบขำก่อน
จะนั่งลงข้างๆโทโมะที่โซฟา
 
“ทำไมนายดีกับชั้นจัง”แก้วพูด
 
“ก็คุณเป็นคนดีไง ผมเลยอดห่วงคุณไม่ได้”โทโมะตอบ แก้วใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
 
“ห่วงชั้นในฐานะเพื่อนสินะ”แก้วเศร้า โทโมะหันไปมอง
 
“ผมน่ะ ไม่ดีพอให้คุณรักหรอก อย่ารักคนอย่างผมเลย ดีแต่จะทำคุณเสียใจเปล่าๆ”โทโมะพูดเศร้าๆ
 
“ทำไมล่ะ นายต้องคิดแบบนี้ด้วย ถ้าเรื่องชั้นว่านายชั้นขอโทษนายนะที่ว่านายไปแบบนั้น”แก้วบอก
 
“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก แบบนั้นผมชินแล้ว แต่ผมไม่ดีพอหรอกแก้วที่ให้คุณรักหรือจะได้ความรักจาก
คนดีๆอย่างคุณหรอก”โทโมะพูด
 
“โทโมะ แก้วไม่รู้หรอกนะว่าโทโมะมีอดีตอะไรในใจที่ทำให้โทโมะรู้สึกฝังใจ แต่แก้วอยากให้โท
โมะรู้ไว้นะว่าโทโมะเป็นคนดีในสายตาแก้วเสมอและจะเป็นตลอดไปนะ โทโมะไม่ต้องเศร้านะ”แก้ว
ขยับตัวไปจับมือโทโมะเพื่อให้กำลังใจ ชายหนุ่มเงยหน้ามายิ้มให้กับแก้ว แม้จะไม่ได้รักแบบแฟน
ตอนนี้แก้วพอใจแล้วที่ได้รักและคอยเป็นกำลังใจให้ผู้ชายคนนี้ไม่ห่าง
 
ตามสัญญาอัฟ2ตอนน้า แต่ขอเม้นกับโหวตให้ด้วยน้าาาา