ปมอดีตก่อรัก

9.4

เขียนโดย Chapond

วันที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.28 น.

  35 ตอน
  372 วิจารณ์
  99.00K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2556 20.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15) อารมณ์โกรธ?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

“โหย แก้ว เอาไงดี นี่จะเที่ยงคืนอยู่แล้ว นายป๊อปปี้ยังไม่กลับมาเลย”ฟางเดินไปเดินมาอย่าง

ร้อนรนขณะรอป๊อปปี้กลับบ้าน

 

“นั่นสิ แก้วโทรหาคุณป๊อปแล้ว คุณป๊อปก็ไม่รับซักที”แก้วพยายามกดโทรศัพท์โทรออกหาป๊อปปี้

อีกครั้งพลางหาวออกมา

 

“แก้วไปนอนเถอะค่ะ ฟางรอคุณป๊อปคนเดียวก็ได้ พรุ่งนี้มีงานไม่ใช่หรอ”ฟางบอก

 

“เอ่อ งั้นแก้วไปนอนก่อนนะคะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ”แก้วพูดจบก็เดินขึ้นไปนอน ฟางมองตามแก้ว

ปก่อนจะกลับมานั่งที่โซฟารอป๊อปปี้ตามเดิมก่อนจะเผลอหลับไป

 

 

เอี้ยดดด

 

 

“นายนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วทำไมพึ่งกลับมาบ้านห้ะ”ฟางสะดุ้งตื่นเพราะเสียงรถของป๊อปปี้ก่อนจะเปิด

ฉากดุชายหนุ่มที่เดิมเข้ามาในบ้าน

 

“เรื่องของชั้น”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะเดินเซจะล้มฟางรีบประคองทันที

 

“นี่กินเหล้ามาใช่มั้ยนายน่ะ กลิ่นเหล้าหึ่งเลย เป็นอะไรห้ะทำไมถึงกินเหล้าเมาขนาดนี้”ฟางถามด้วย

ความเป็นห่วง

 

“ไม่ต้องมายุ่งบอกแล้วไงว่ามันเป็นเรื่องของชั้น”ป๊อปปี้สะบัดฟางล้มก่อนจะพยุงตัวเองขึ้นไปบนห้อง

ฟางไม่ยอมแพ้รีบตามขึ้นไปข้างบน

 

“นี่จะไม่ให้ชั้นยุ่งได้ไงล่ะ นายเป็นคนบอกเองว่าชั้นเป็นเมียนายๆ ไม่ให้ชั้นสนใจนายแล้วชั้นจะไป

สนใครล่ะ”ทันทีที่ฟางปิดประตูมาก็เปิดฉากว่าป๊อปปี้ต่อ

 

“เหอะ ไม่ไปสนใจไอ้เด็กนั่นเมื่อตอนเย็นแล้วหรอ เห็นกอดกันกลมกลางบ้านขนาดนั้น คงจะไม่อาย

ใครสินะ ถึงได้พากันมาถึงบ้านน่ะ นี่วันนี้ไปถึงไหนต่อไหนล่ะ ถึงบนห้องนี้มั้ย”ป๊อปปี้เปิดฉากว่าฟาง

 

 

เพี้ยะ

 

 

“ทุเรศ ชั้นกับธามเราเป็นพี่น้องกัน ไม่มีความคิดต่ำๆแบบนั้น”ฟางว่าป๊อปปี้หลังจากตบเสร็จ

 

“พี่น้องกันๆ เด็กนั่นมันคิดอะไรกับเธอเธออย่าแกล้งโง่หน่อยเลย เหอะพี่น้องท้องติดกันรึเปล่า ทั้ง

โทโมะทั้งธามไท ผลัดกันคนละวันไม่เหนื่อยรึไง”ป๊อปปี้ว่าฟางอย่างดูถูก

 

 

เพี้ยะ

 

 

“ละทีนายล่ะไปกับแครอล เดี๋ยวก็หวายผลัดกันคนละวันไม่เหนื่อยรึไง”ฟางย้อน

 

“อย่ามาย้อนชั้น ชั้นไปก็เป็นเรื่องงาน นี่เธอกำลังเปลี่ยนเรื่อง”ป๊อปปี้ว่า

 

“แล้วจะทำไมชั้นจะไปกับใครมันก็เรื่องของชั้น จะวันละกี่คน กี่ครั้งมันก็เรื่องของชั้น นายเป็นคนบอก

เองนิว่าเรา2คนแต่งงานกันแค่ในนาม งั้นชั้นจะไปกับใครก็เรื่องของชั้น แฟร์ๆ”ฟางเมื่อถูกดูถูกมากๆ

ก็เลยประชดกลับไป ป๊อปปี้โมโหรวบตัวฟางเข้ามาประทะกับอกกว้าง

 

“เธอนี่มันง่ายไปทั่วเลยนะ หรือเพราะว่าชั้นทำหน้าที่ผัวไม่ดี เลยปล่อยให้เมียไปหาเศษหาเลยนอก

บ้าน ดีงั้นชั้นจะสนอง”ป๊อปปี้พูดจบก็เหวี่ยงฟางลงเตียงก่อนจะโถมตัวขึ้นคร่อมฟาง

 

 

ตุบ

 

 

“นายเมามากแล้ว หยุดบ้าซักที”ฟางที่ถีบป๊อปปี้จนตกเตียงรีบลุกขึ้นวิ่งหนี แต่ป๊อปปี้รีบรวบตัวฟางมา

แล้วโยนกลับที่เดิม ฟางถอยร่นจนชิดหัวเตียง

 

“ออกไปนะ อย่าทำอะไรบ้าๆ นายเป็นคนบอกเองไม่ใช่หรอว่าเราเป็นเพื่อนกัน”ฟางพยายามพูดให้

ป๊อปปี้ให้สติ แต่ป๊อปปี้กลับโกรธกว่าเดิม

 

“เพื่อน โทโมะบอกว่าพี่ ธามไทบอกว่าน้อง งั้นนอนกับเพื่อนอีกคนเธอคงไม่สึกหรอไปมากกว่านี้

หรอก”พูดจบป๊อปปี้ก็ก้มลงจูบฟางอย่างรวดเร็ว ทำให้ปากฟางถูกกระแทกจนสัมผัสถึงคาวเลือดและ

กลิ่นเหล้าของป๊อปปี้

 

“อย่าทำแบบนี้ มันไม่ได้เกิดจากความรัก นายไม่ได้รักชั้น แต่นายรักโรส โรสต้องเสียใจนะถ้านาย

ทำแบบนี้”ฟางที่ป๊อปปี้ถอนจูบมาก็รีบพูด

 

“เพราะมันไม่ได้เกิดจากความรักไง เหมือนกับเธอกับพวกนั้นไง มีชั้นเพิ่มไปในสต๊อกเธออีกคนะ

เป็นไรไป ไม่ต้องห่วงนะรับรองเธอได้เงินค่าตัวไปให้พ่อเธอแน่ ไม่เหมือนกับพวกนั้นที่เธอให้มัน

ฟรีๆ”พูดจบป๊อปปี้ก็ฉีกกระชากชุดนอนของฟางออกโยนทิ้งไปกองกับพื้นก่อนจะซุกไซร้ไปตามซอก

คอและเนินอกขาวๆของฟางอย่างบ้าคลั่ง

 

“ไม่ อย่าทำแบบนี้”ฟางต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้พระชากบราสีขาวของเธอออกแล้วโยนทิ้งไปก่อน

ป๊อปปี้จะก้มลงดูดเม้มยอดยกสองข้างของฟางจนฟางเกร็งด้วยความเสียว

 

“ทำอย่างกับไอ้2คนนั่นไม่เคยสนองเธอแบบนี้”ป๊อปปี้เยาะก่อนจะจูบไล้ลงไปถึงหน้าท้องก่อนจะ

ถอดกางเกงในตัวจิ๋วของฟางออกก่อนจะก้มลงไปฉกชิมน้ำหวานจากโพรงกลีบกุหลาบของฟาง จน

ฟางที่พยายามกัดฟันต่อสู้กับความต้องการในอารมณ์ของตัวเอง

 

“ยะ อย่าทำแบบนี้ ไหนบอกว่า เราเป็น พะ เพื่อนกันไง”ฟางพยายามพูด ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นก่อนจะ

ค่อยๆถอดเสื้อผ้าตัวเองจนตอนนี้ร่างกายของป๊อปปี้ไม่เหลือเสื้อผ้าซักชิ้นก่อนขึ้นคร่อมฟาง

 

“มีชั้นอีกคนจะเป็นอะไรไป”ป๊อปปี้พูดก่อนจะกระแทกสะโพกลงไปในตัวฟาง

 

“กรี๊ดดด เจ็บ”ฟางร้องออกมาก่อนจะจิกลงแผ่นหลังของป๊อปปี้

 

“บะ บ้าน่า เธอยัง”ป๊อปปี้อึ้งไม่คิดว่าฟางยังบริสุทธ์อยู่ แต่ถ้าจะให้ชายหนุ่มหยุดมันก้มาไกลเกินจะ

หยุดแล้ว ป๊อปปี้ทิ้งช่วงซักพักจนฟางค่อยยังชั่วก่อนจะค่อยๆขยับแกนกลางเข้าไปในตัวฟางอีกครั้ง

ฟางที่ตอนแรกเจ็บเริ่มสัมผัสถึงความรู้สึกแปลกใหม่ก่อนจะค่อยๆโอบรอบคอป๊อปปี้เพื่อหาที่ยึด

ป๊อปปี้เริ่มขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆเมื่อเห็นว่าฟางไม่เจ็บแล้ว

 

“อ๊ะ ป๊อปปี้ ไม่ไหวแล้ว”ฟางร้องครางออกมา

 

“อีกนิดนึงนะฟาง รอป๊อปก่อน”ป๊อปปี้บอกฟางอีกครั้งก่อนจะขยับสะโพกอีกครั้งแล้วปล่อยธารสีขาว

ฉีดเข้าไปในตัวฟาง จนฟางต้องจิกเกร็งแผ่นหลังป๊อปปี้ไว้ ก่อนที่ทั้งคู่จะนอนแรงโดยที่ป๊อปปี้กอด

ฟางไว้แนบลำตัว

 

 

 

 

ฟางที่ลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันต่อมาแล้วมองคนที่กอดเธอไว้ตลอดทั้งคืน

 

“โรส”ป๊อปปี้ละเมอเรียกชื่อโรสออกมาทำให้ฟางชะงัก ใช่สินะ กับโรสคือคนที่ป๊อปปี้รักจนหมดใจ

แต่กับเธอเป็นแต่เพียงแค่เท่านี้ เมียในนาม

 

ฟางค่อยๆลุกขึ้นมาก่อนจะพยุงตัวเองขึ้นไปอาบน้ำแล้วจากนั้นก็โบกแท๊กซี่ไปที่บ้านตัวเอง

 

 

 

“ทำไมชั้นต้องรักคนที่เค้าไม่รักชั้นด้วยนะ”ฟางร้องไห้ออกมา เมื่อแท็กซี่มาจอดที่บ้าน เธอก็ลงรถ

มาเจอกับพ่อ

 

“เอ็งกลับมาทำไมฟาง”พ่อของฟางถาม

 

“พ่อจ๋า ฟางคิดถึงพ่อ ฮืออ”ฟางโผเข้ากอดพ่อตัวเองไว้แน่นจนพ่อรู้สึกได้ว่าฟางเสียใจมาก แต่ลูก

ของเขาเสียใจเรื่องอะไร

 

“ขึ้นไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวพ่อออกไปทำธุระก่อน”พ่อฟางพูดก่อนจะขึ้นแท๊กซี่ไป

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นขึ้นมาไม่เห็นฟางก็ตกใจ เขารีบแต่งตัวแล้วรีบลงมาจากบ้านทันที

 

“อ้าว คุณพ่อ”ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็นพ่อฟางมาที่บ้านนี้

 

“คุณจะไปไหนน่ะ”พ่อฟางถาม

 

“เรื่องของผม แล้วนี่เงินที่ได้จากสร้อยเพชรไปหมดหรอครับ จะมาเอาเงินหรอ”ป๊อปปี้ว่า ทำเอาพ่อ

ฟางชะงักรู้สึกผิด

 

“เรื่องสร้อยผมยอมรับว่าผมเอาสร้อยลูกไปจำนำจริง แต่ที่ผมทำไปเพราะต้องการเงินไปใช้ดอกพวก

ที่บ่อนนั่นจริงๆนะ”พ่อฟางพูด

 

“แล้วที่ไปพูดที่ร้านขายของล่ะว่าได้เงินจากผัวลูก”ป๊อปปี้พูด

 

“เงินเหลือ ผมก็แค่อยากซื้อนี่ให้ลูก”พ่อฟางยื่นกล่องมือถือให้กับป๊อปปี้ พร้อมกับเล่าว่าเขาเคยทำ

มือถือของฟางพังมาก่อน แค่อยากจะซื้อมือถือคืนลูกเท่านั้นเพื่อชดเชยอันเก่า ส่วนตัวเขาเลิกเรื่อง

พนันไปแล้วและพร้อมจะเริ่มต้นหางานทำเพื่อลูก

 

“เอ่อ แล้วคุณพ่อจะกลับบ้านมั้ยครับผมจะไปส่ง”ป๊อปปี้อาสาหลังจากที่นั่งคุยกับพ่อฟางเสร็จ

 

“เออ ใช่ ทิ้งเจ้าลูกตัวดีอยู่บ้านคนเดียวด้วย ตอนมันกลับมานะครับ มันร้องไห้ใหญ่เลย ผมถามอะไร

มันก็ไม่ยอมตอบ”พ่อฟางพูด ป๊อปปี้ชะงัก ฟางร้องไห้

 

“พี่ป๊อป วันนี้เฟย์พาคุณแม่มาค่ะ คุณแม่บ่นคิดถึงพี่ป๊อปใหญ่เลย”เฟย์เดินเข้ามากับแม่ตัวเอง

 

“ดาว”พ่อฟางชะงัก

 

“พี่ชิต”แม่เฟย์ก็อึ้ง ป๊อปปี้และเฟย์งง 2คนนี้รู้จักกันด้วยหรอ

 

เม้นเรื่องนี้ โหวตเรื่องนี้ให้เราหน่อยน้าาาาาา เดี๋ยวมาอัฟให้อีกตอนเลย

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา