ปมอดีตก่อรัก

 
 
“โหย แก้ว เอาไงดี นี่จะเที่ยงคืนอยู่แล้ว นายป๊อปปี้ยังไม่กลับมาเลย”ฟางเดินไปเดินมาอย่าง
ร้อนรนขณะรอป๊อปปี้กลับบ้าน
 
“นั่นสิ แก้วโทรหาคุณป๊อปแล้ว คุณป๊อปก็ไม่รับซักที”แก้วพยายามกดโทรศัพท์โทรออกหาป๊อปปี้
อีกครั้งพลางหาวออกมา
 
“แก้วไปนอนเถอะค่ะ ฟางรอคุณป๊อปคนเดียวก็ได้ พรุ่งนี้มีงานไม่ใช่หรอ”ฟางบอก
 
“เอ่อ งั้นแก้วไปนอนก่อนนะคะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ”แก้วพูดจบก็เดินขึ้นไปนอน ฟางมองตามแก้ว
ปก่อนจะกลับมานั่งที่โซฟารอป๊อปปี้ตามเดิมก่อนจะเผลอหลับไป
 
 
เอี้ยดดด
 
 
“นายนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วทำไมพึ่งกลับมาบ้านห้ะ”ฟางสะดุ้งตื่นเพราะเสียงรถของป๊อปปี้ก่อนจะเปิด
ฉากดุชายหนุ่มที่เดิมเข้ามาในบ้าน
 
“เรื่องของชั้น”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะเดินเซจะล้มฟางรีบประคองทันที
 
“นี่กินเหล้ามาใช่มั้ยนายน่ะ กลิ่นเหล้าหึ่งเลย เป็นอะไรห้ะทำไมถึงกินเหล้าเมาขนาดนี้”ฟางถามด้วย
ความเป็นห่วง
 
“ไม่ต้องมายุ่งบอกแล้วไงว่ามันเป็นเรื่องของชั้น”ป๊อปปี้สะบัดฟางล้มก่อนจะพยุงตัวเองขึ้นไปบนห้อง
ฟางไม่ยอมแพ้รีบตามขึ้นไปข้างบน
 
“นี่จะไม่ให้ชั้นยุ่งได้ไงล่ะ นายเป็นคนบอกเองว่าชั้นเป็นเมียนายๆ ไม่ให้ชั้นสนใจนายแล้วชั้นจะไป
สนใครล่ะ”ทันทีที่ฟางปิดประตูมาก็เปิดฉากว่าป๊อปปี้ต่อ
 
“เหอะ ไม่ไปสนใจไอ้เด็กนั่นเมื่อตอนเย็นแล้วหรอ เห็นกอดกันกลมกลางบ้านขนาดนั้น คงจะไม่อาย
ใครสินะ ถึงได้พากันมาถึงบ้านน่ะ นี่วันนี้ไปถึงไหนต่อไหนล่ะ ถึงบนห้องนี้มั้ย”ป๊อปปี้เปิดฉากว่าฟาง
 
 
เพี้ยะ
 
 
“ทุเรศ ชั้นกับธามเราเป็นพี่น้องกัน ไม่มีความคิดต่ำๆแบบนั้น”ฟางว่าป๊อปปี้หลังจากตบเสร็จ
 
“พี่น้องกันๆ เด็กนั่นมันคิดอะไรกับเธอเธออย่าแกล้งโง่หน่อยเลย เหอะพี่น้องท้องติดกันรึเปล่า ทั้ง
โทโมะทั้งธามไท ผลัดกันคนละวันไม่เหนื่อยรึไง”ป๊อปปี้ว่าฟางอย่างดูถูก
 
 
เพี้ยะ
 
 
“ละทีนายล่ะไปกับแครอล เดี๋ยวก็หวายผลัดกันคนละวันไม่เหนื่อยรึไง”ฟางย้อน
 
“อย่ามาย้อนชั้น ชั้นไปก็เป็นเรื่องงาน นี่เธอกำลังเปลี่ยนเรื่อง”ป๊อปปี้ว่า
 
“แล้วจะทำไมชั้นจะไปกับใครมันก็เรื่องของชั้น จะวันละกี่คน กี่ครั้งมันก็เรื่องของชั้น นายเป็นคนบอก
เองนิว่าเรา2คนแต่งงานกันแค่ในนาม งั้นชั้นจะไปกับใครก็เรื่องของชั้น แฟร์ๆ”ฟางเมื่อถูกดูถูกมากๆ
ก็เลยประชดกลับไป ป๊อปปี้โมโหรวบตัวฟางเข้ามาประทะกับอกกว้าง
 
“เธอนี่มันง่ายไปทั่วเลยนะ หรือเพราะว่าชั้นทำหน้าที่ผัวไม่ดี เลยปล่อยให้เมียไปหาเศษหาเลยนอก
บ้าน ดีงั้นชั้นจะสนอง”ป๊อปปี้พูดจบก็เหวี่ยงฟางลงเตียงก่อนจะโถมตัวขึ้นคร่อมฟาง
 
 
ตุบ
 
 
“นายเมามากแล้ว หยุดบ้าซักที”ฟางที่ถีบป๊อปปี้จนตกเตียงรีบลุกขึ้นวิ่งหนี แต่ป๊อปปี้รีบรวบตัวฟางมา
แล้วโยนกลับที่เดิม ฟางถอยร่นจนชิดหัวเตียง
 
“ออกไปนะ อย่าทำอะไรบ้าๆ นายเป็นคนบอกเองไม่ใช่หรอว่าเราเป็นเพื่อนกัน”ฟางพยายามพูดให้
ป๊อปปี้ให้สติ แต่ป๊อปปี้กลับโกรธกว่าเดิม
 
“เพื่อน โทโมะบอกว่าพี่ ธามไทบอกว่าน้อง งั้นนอนกับเพื่อนอีกคนเธอคงไม่สึกหรอไปมากกว่านี้
หรอก”พูดจบป๊อปปี้ก็ก้มลงจูบฟางอย่างรวดเร็ว ทำให้ปากฟางถูกกระแทกจนสัมผัสถึงคาวเลือดและ
กลิ่นเหล้าของป๊อปปี้
 
“อย่าทำแบบนี้ มันไม่ได้เกิดจากความรัก นายไม่ได้รักชั้น แต่นายรักโรส โรสต้องเสียใจนะถ้านาย
ทำแบบนี้”ฟางที่ป๊อปปี้ถอนจูบมาก็รีบพูด
 
“เพราะมันไม่ได้เกิดจากความรักไง เหมือนกับเธอกับพวกนั้นไง มีชั้นเพิ่มไปในสต๊อกเธออีกคนะ
เป็นไรไป ไม่ต้องห่วงนะรับรองเธอได้เงินค่าตัวไปให้พ่อเธอแน่ ไม่เหมือนกับพวกนั้นที่เธอให้มัน
ฟรีๆ”พูดจบป๊อปปี้ก็ฉีกกระชากชุดนอนของฟางออกโยนทิ้งไปกองกับพื้นก่อนจะซุกไซร้ไปตามซอก
คอและเนินอกขาวๆของฟางอย่างบ้าคลั่ง
 
“ไม่ อย่าทำแบบนี้”ฟางต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้พระชากบราสีขาวของเธอออกแล้วโยนทิ้งไปก่อน
ป๊อปปี้จะก้มลงดูดเม้มยอดยกสองข้างของฟางจนฟางเกร็งด้วยความเสียว
 
“ทำอย่างกับไอ้2คนนั่นไม่เคยสนองเธอแบบนี้”ป๊อปปี้เยาะก่อนจะจูบไล้ลงไปถึงหน้าท้องก่อนจะ
ถอดกางเกงในตัวจิ๋วของฟางออกก่อนจะก้มลงไปฉกชิมน้ำหวานจากโพรงกลีบกุหลาบของฟาง จน
ฟางที่พยายามกัดฟันต่อสู้กับความต้องการในอารมณ์ของตัวเอง
 
“ยะ อย่าทำแบบนี้ ไหนบอกว่า เราเป็น พะ เพื่อนกันไง”ฟางพยายามพูด ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นก่อนจะ
ค่อยๆถอดเสื้อผ้าตัวเองจนตอนนี้ร่างกายของป๊อปปี้ไม่เหลือเสื้อผ้าซักชิ้นก่อนขึ้นคร่อมฟาง
 
“มีชั้นอีกคนจะเป็นอะไรไป”ป๊อปปี้พูดก่อนจะกระแทกสะโพกลงไปในตัวฟาง
 
“กรี๊ดดด เจ็บ”ฟางร้องออกมาก่อนจะจิกลงแผ่นหลังของป๊อปปี้
 
“บะ บ้าน่า เธอยัง”ป๊อปปี้อึ้งไม่คิดว่าฟางยังบริสุทธ์อยู่ แต่ถ้าจะให้ชายหนุ่มหยุดมันก้มาไกลเกินจะ
หยุดแล้ว ป๊อปปี้ทิ้งช่วงซักพักจนฟางค่อยยังชั่วก่อนจะค่อยๆขยับแกนกลางเข้าไปในตัวฟางอีกครั้ง
ฟางที่ตอนแรกเจ็บเริ่มสัมผัสถึงความรู้สึกแปลกใหม่ก่อนจะค่อยๆโอบรอบคอป๊อปปี้เพื่อหาที่ยึด
ป๊อปปี้เริ่มขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆเมื่อเห็นว่าฟางไม่เจ็บแล้ว
 
“อ๊ะ ป๊อปปี้ ไม่ไหวแล้ว”ฟางร้องครางออกมา
 
“อีกนิดนึงนะฟาง รอป๊อปก่อน”ป๊อปปี้บอกฟางอีกครั้งก่อนจะขยับสะโพกอีกครั้งแล้วปล่อยธารสีขาว
ฉีดเข้าไปในตัวฟาง จนฟางต้องจิกเกร็งแผ่นหลังป๊อปปี้ไว้ ก่อนที่ทั้งคู่จะนอนแรงโดยที่ป๊อปปี้กอด
ฟางไว้แนบลำตัว
 
 
 
 
ฟางที่ลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันต่อมาแล้วมองคนที่กอดเธอไว้ตลอดทั้งคืน
 
“โรส”ป๊อปปี้ละเมอเรียกชื่อโรสออกมาทำให้ฟางชะงัก ใช่สินะ กับโรสคือคนที่ป๊อปปี้รักจนหมดใจ
แต่กับเธอเป็นแต่เพียงแค่เท่านี้ เมียในนาม
 
ฟางค่อยๆลุกขึ้นมาก่อนจะพยุงตัวเองขึ้นไปอาบน้ำแล้วจากนั้นก็โบกแท๊กซี่ไปที่บ้านตัวเอง
 
 
 
“ทำไมชั้นต้องรักคนที่เค้าไม่รักชั้นด้วยนะ”ฟางร้องไห้ออกมา เมื่อแท็กซี่มาจอดที่บ้าน เธอก็ลงรถ
มาเจอกับพ่อ
 
“เอ็งกลับมาทำไมฟาง”พ่อของฟางถาม
 
“พ่อจ๋า ฟางคิดถึงพ่อ ฮืออ”ฟางโผเข้ากอดพ่อตัวเองไว้แน่นจนพ่อรู้สึกได้ว่าฟางเสียใจมาก แต่ลูก
ของเขาเสียใจเรื่องอะไร
 
“ขึ้นไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวพ่อออกไปทำธุระก่อน”พ่อฟางพูดก่อนจะขึ้นแท๊กซี่ไป
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นขึ้นมาไม่เห็นฟางก็ตกใจ เขารีบแต่งตัวแล้วรีบลงมาจากบ้านทันที
 
“อ้าว คุณพ่อ”ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็นพ่อฟางมาที่บ้านนี้
 
“คุณจะไปไหนน่ะ”พ่อฟางถาม
 
“เรื่องของผม แล้วนี่เงินที่ได้จากสร้อยเพชรไปหมดหรอครับ จะมาเอาเงินหรอ”ป๊อปปี้ว่า ทำเอาพ่อ
ฟางชะงักรู้สึกผิด
 
“เรื่องสร้อยผมยอมรับว่าผมเอาสร้อยลูกไปจำนำจริง แต่ที่ผมทำไปเพราะต้องการเงินไปใช้ดอกพวก
ที่บ่อนนั่นจริงๆนะ”พ่อฟางพูด
 
“แล้วที่ไปพูดที่ร้านขายของล่ะว่าได้เงินจากผัวลูก”ป๊อปปี้พูด
 
“เงินเหลือ ผมก็แค่อยากซื้อนี่ให้ลูก”พ่อฟางยื่นกล่องมือถือให้กับป๊อปปี้ พร้อมกับเล่าว่าเขาเคยทำ
มือถือของฟางพังมาก่อน แค่อยากจะซื้อมือถือคืนลูกเท่านั้นเพื่อชดเชยอันเก่า ส่วนตัวเขาเลิกเรื่อง
พนันไปแล้วและพร้อมจะเริ่มต้นหางานทำเพื่อลูก
 
“เอ่อ แล้วคุณพ่อจะกลับบ้านมั้ยครับผมจะไปส่ง”ป๊อปปี้อาสาหลังจากที่นั่งคุยกับพ่อฟางเสร็จ
 
“เออ ใช่ ทิ้งเจ้าลูกตัวดีอยู่บ้านคนเดียวด้วย ตอนมันกลับมานะครับ มันร้องไห้ใหญ่เลย ผมถามอะไร
มันก็ไม่ยอมตอบ”พ่อฟางพูด ป๊อปปี้ชะงัก ฟางร้องไห้
 
“พี่ป๊อป วันนี้เฟย์พาคุณแม่มาค่ะ คุณแม่บ่นคิดถึงพี่ป๊อปใหญ่เลย”เฟย์เดินเข้ามากับแม่ตัวเอง
 
“ดาว”พ่อฟางชะงัก
 
“พี่ชิต”แม่เฟย์ก็อึ้ง ป๊อปปี้และเฟย์งง 2คนนี้รู้จักกันด้วยหรอ
 
เม้นเรื่องนี้ โหวตเรื่องนี้ให้เราหน่อยน้าาาาาา เดี๋ยวมาอัฟให้อีกตอนเลย