ปมอดีตก่อรัก

 

 

 

“แล้วนี่จะออกไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้ทักขึ้นเมื่อเห็นฟางแต่งตัวลงมาจะออกไปจากบ้าน

 

“ไปหาพ่อชั้นน่ะสิ”ฟางตอบ จังหวะนั้นเองแครอลก็เดินเข้ามาในบ้านทำเอาฟางถึงกับหน้าตึง

 

“พี่ป๊อปคะเราจะไปกันรึยังคะ เดี๋ยวหนังจะฉายแล้ว”แครอลเดินเข้ามาหาป๊อปปี้ ฟางแทบหันควับ

ทันที

 

“แหม งั้นก็ดูหนังให้สนุกละกันนะคะ”ฟางเดินฮึดฮัดออกไป ป๊อปปี้มองตามนิดนึงก่อนจะหันไปมอง

แครอลก่อนจะวิ่งไปตามฟาง

 

“เดี๋ยว”ป๊อปปี้เรียกฟางไว้ ฟางดีใจ แหม จะมารั้งชั้นไว้ล่ะสิ

 

“มีอะไร”ฟางหันไปตอบ

 

“กลับมาให้ทันตอนเย็นนะ วันนี้ชั้นจะพาไปทานข้าวบ้านของเฟย์”ป๊อปปี้บอกนัด ฟางแทบเซ็ง

 

“อือ เดี๋ยวจะรีบกลับมาละกัน”ฟางจ๋อย ก่อนจะเดินออกไป

 

“นั่งแท็กซี่มันเปลืองตัง เดี๋ยวออกไปพร้อมกันสิ”ป๊อปปี้พูด ฟางรีบหันกลับไปยิ้มให้ป๊อปปีทันที

ป๊อปปี้เบือนหน้าหนีรอยยิ้มนั้น ชิ ยัยต๊องเอ๊ย

 

 

 

 

“แก้ว แก้ว”ขนมจีนเพื่อนของแก้วเขย่าตัวแก้ว จนแก้วรีบหันกลับไปหาเพื่อน

 

“หา อะไร เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ”แก้วหันไปพูดกับขนมจีน

 

“โอ๊ย แก เดี๋ยวนี้เป็นอะไรเนี่ย เหม่อตลอด เอ รึว่าคิดถึงสุภาพบุรุษขี่ม้าขาวคนนั้นจ้ะ”ขนมจีนแซว

แก้วเรื่องโทโมะ

 

“ไม่ ชั้นไม่มีวันคิดถึงคนอย่างอีตานั่นอีกเป็นอันขาด ละอีกอย่างหมอนั่นไม่ใช่สุภาพบุรุษ”แก้งพูด

อย่างหงุดหงิด

 

“ทำไมถึงคิดว่าผมไม่ใช่สุภาพบุรุษล่ะครับแก้ว”โทโมะพูดขึ้นจากด้านหลังทำให้แก้วและขนมจีนหัน

ไปมองอย่างตกใจ

 

“มาทำอะไรที่นี่”แก้วพูด

 

“นี่มันร้านกาแฟนะครับ เป็นที่สาธารณะ ไม่ใช่ที่ส่วนตัวของใคร เราจะเจอกันไม่เห็นแปลก”โทโมะ

พูดอย่างอารมณ์ดี

 

“หรองั้นก็เชิญตามสบายนะคะ ขนมจีนชั้นกลับก่อนนะแก”แก้วลุกและสะพายกระเป๋าไป โทโมะผงกหัวให้ขนมจีนก่อนจะรีบตามแก้วไป

 

“เดี๋ยวก่อนสิ”โทโมะวิ่งมาคว้าแขนแก้วไว้

 

“ปล่อย”แก้วบอก

 

“ไม่ คุณเป็นอะไรของคุณห้ะแก้ว เกลียดผมแล้วหรอ ทำไม ทั้งๆที่เมื่อก่อนคุณยังเขินเวลาเจอผม

เลย”โทโมะพูดใส่แก้ว

 

“คุณรู้”แก้วอึ้ง

 

“ท่าทางคุณชัดเจนขนาดนั้น ไม่รู้ก็บ้าล่ะ เรื่องคุณชอบผม”โทโมะตอบ

 

“นั่นมันเมื่อก่อน ตอนที่ชั้นยังไม่รู้จักว่าจริงๆแล้วคุณมันก็เสือผู้หญิงดีๆนี่เอง”แก้วว่า

 

“ทำไม จะเป็นเพลย์บอย รึจะเสือผู้หญิงละจะทำไม ผมมันน่ารังเกียจนักรึไง”โทโมะดันแก้วชิดผนัง

ลานจอดรถทันที

 

“ไม่หรอก คุณมันไม่น่ารังเกียจหรอก ที่น่ารังเกียจคือชั้นเอง ที่ดันเผลอใจให้เพลย์บอยอย่าง

คุณ”แก้วพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย โทโมะมองแก้วนิ่ง

 

“แก้ว ผมขอโทษ แต่ผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณนอกจากเพื่อนเลย”โทโมะพูด

 

“ละที่คุณจูบชั้นล่ะ”แก้วถามอย่างไม่เข้าใจ โทโมะนิ่งแล้วหลบสายตา

 

“ผมขอโทษ”โทโมะตอบสั้นๆแล้วเบือนหน้าหนี

 

 

เพี้ยะ

 

 

“ชั้นเกลียดคุณ คนใจร้าย ฮือๆ”แก้วตหน้าโทโมะสุดแรงก่อนจะผลักโทโมะแล้วรีบขึ้นรถตัวเองก่อน

จะขับออกไปอย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

“พ่อ ชั้นมาแล้ว”ฟางเดินเข้าบ้านมาหลังจากป๊อปปี้ขับรถออกไปแล้ว

 

“พ่อออ ใครทำอะไรพ่อน่ะ ทำไมบ้านเป็นแบบนี้”ทันทีที่ฟางเข้าบ้านมาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นสภาพ

บ้านเละตุ้มเปะและพบพ่อตัวเองโดนซ้อมนอนกองกับพื้น

 

“พวกเจ้าหนี้มันทำพ่อ ฟาง”พ่อฟางพูดอย่างยากลำบาก

 

“ไหนพ่อบอกจะไม่เข้าบ่อนอีกแล้วไง ทำไมพ่อยังทำอยู่”ฟางที่ไม่เข้าใจพ่อก็ร้องไห้ออกมาแล้ว

ถามทั้งน้ำตา

 

“พ่อเอาเงินไปคืนพวกมัน แต่มันบอกว่ามีดอกอีก3ล้าน แล้วมันก็มาซ้อมพ่อถึงบ้าน”พ่อฟาง

สารภาพออกมา ฟางกอดพ่อร้องไห ก่อนจะตัดสินใจถอดสร้อยเพรชที่คตัวเองยัดใส่มือพ่อ

 

“เอาไปขายนะพ่อนะ ละเอาเงินไปให้พวกมัน ถ้าไม่พอฟางจะหามาให้”ฟางพูด

 

“เอามาทำไม เอาไป นี่มันของแกนะ”พ่อฟางพูด และไม่รับ ฟางอึ้ง ถึงแม้พ่อเธอจะชอบเล่นการ

พนันแต่เรื่องความรักที่มีให้เธอนั้น มากมายเกินจะบรรยายออกมาได้

 

“ไม่เอานะ ถ้ามันซ้อมพ่อจนตายล่ะว่าไง ยังไงนี่ก็ของนอกกายนะพ่อนะ แต่ถ่อ มีแค่คนเดียว ถ้า

เสียพ่อไปชั้นไม่ยอมหรอก”ฟางพูด

 

“ฟางลุก ฮือ”พ่อฟางซึ้งใจกอดฟางแน่น สองพ่อลูกกอดกันเนิ่นนาน

 

 

 

 

ตกเย็น

 

“ทำไมถึงต้องพาชั้นมาทานข้าวบ้านเฟย์ด้วยล่ะ นายก็รู้ว่าเฟย์ไม่ชอบหน้าชั้น”ฟางถามป๊อปปี้ขณะ

ขับรถไปบ้านเฟย์

 

“ก็เพราะวันนี้เป็นวันเกิดแม่ของเฟย์ไง ละอีกอย่างทางแม่เค้าก็เป็นบอกให้ชั้นพาเธอมาเอง

นะ”ป๊อปปี้พูดให้ฟางเข้าใจ

 

“เออ ละสร้อยเพชรไปไหนละล่ะ”ป๊อปปี้นึกได้แล้วถามขึ้น

 

“เอ่อ อ๋อ สายมันขาดน่ะ ชั้นเลยเอาไปซ่อม”ฟางโกหกป๊อปปี้ก่อนจะทำเป็นมองไปนอกหน้าต่างไม่

สบตาป๊อปปี้ และไม่นานรถของป๊อปปี้ก็มาจอดที่บ้านของเฟย์

 

“พี่ป๊อปมาแล้ว”เฟย์เดินออกไปรับแล้วต้องชะงักเมื่อคนที่เดินตามหลังป๊อปปี้มาเป็นคนที่เฟย์ไม่

อยากเจอหน้าที่สุด ยัยฟาง

 

“มาทำไม”เฟย์พูดห้วนๆ

 

“แม่เฟย์เป็นคนบอกให้พี่พาฟางมาเองล่ะ”ป๊อปปี้ตอบแทน เฟย์ฮึดฮัดก่อนจะเดินเข้าไปคล้องแขน

ป๊อปปี้แล้วพาไปหาแม่ตัวเองด้านในบ้านทันที ฟางมองตามแล้วถอนหายใจออกอย่างเหนื่อยใจ

ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านทีหลัง แล้วมองดูรอบๆบ้าน แล้วสายตาก็สะดุดไปตรงกรอบรูปที่ห้อง

รับแขก ที่ถ่ายโดยมีพ่อแม่ของเฟย์ เฟย์และก็โรสกอดกันอย่างอบอุ่นพ่อแม่ลูก4คน ถึงแม้เธอกับ

ชั้นจะหน้าเหมือนกันแค่ไหนก็ตาม แต่เราก็ต่างกันอยู่ดี เธอน่ะเป็นหงส์ แต่ชั้นน่ะก็แค่ลูกเป็ดขี้เหร่ธร

รมดาๆเท่านั้นล่ะ

 

 

“เหม่ออะไรเตี้ย เข้าไปข้างในได้แล้ว”ป๊อปปี้เดินออกมาตามฟาง

 

“คุณโรสสวยเนาะ”ฟางพูด

 

“อืม สวยสิ โรสน่ะ สวยเหมือนนางฟ้าเลยล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนจะหันไปมองรูปโรส ก่อนจะเดิน

จูงมือพาฟางเข้าไปในห้องอาหาร

 

“หายไปไหนมาให้ผู้ใหญ่รอแบบนี้น่ะ ไม่มีมารยาท”เฟย์ว่าฟาง

 

“เฟย์ไม่ว่าพี่เค้าสิ ขอโทษนะจ้ะหนู เอ่อ หนูชื่ออะไรจ้ะ”แม่เฟย์พูดกับฟาง ป๊อปปี้จึงขยับตัวออกให้

แม่เฟย์เห็นหน้าฟางชัดๆ แม่เฟย์ถึงกับอึ้ง

 

“ฮึก ฮือ โรสลูกแม่”แม่เฟย์วิ่งเข้าไปสวมกอดฟางทันที ฟางอึ้งก่อนจะกอดปลอบหญิงสูงวัยไว้

 

“แม่ขา ยัยนั่นไม่ใช่พี่โรสค่ะ ก็แค่หน้าเหมือน”เฟย์รีบมาหาแม่ก่อนจะดึงแม่ตัวเองออกจากฟาง แม่

เฟย์ชะงัก หน้าเหมือนงั้นหรอ

 

“เอ่อ หนุเป็นลูกคนเดียวหรอจ้ะ”แม่เฟย์ถามฟาง

 

“ค่ะ หนุเป็นลูกสาวคนเดียว”ฟางยิ้ม

 

“แล้วแม่หนูชื่ออะไรจ้ะ อยู่ที่ไหน”แม่เฟย์ถาม

 

“แม่หนูชื่อฝนค่ะ แม่เสียตั้งแต่ฟางเด็กๆละค่ะ”ฟางตอบ

 

“งั้นหนูก็อยู่กับพ่อน่ะสิ พ่อหนูชื่ออะไรหรอ”แม่เฟย์ถามอีกครั้ง

 

“พิชิตค่ะ พิชิต รักดี เป็นนักดนตรีรับจ้างค่ะ”ฟางตอบเท่านั้นแม่เฟย์ถึงกลับปล่อยโฮออกมาจนฟาง

ต้องเข้าไปปลอบ

 

“แม่ จะไปถามอะไรยัยนี่เยอะแยะล่ะคะ”เฟย์โวยวาย

 

“เฟย์ อย่าว่าหนูฟางว่ายัยนี่นะ”แม่เฟย์ดุ

 

“แม่เห็นมันดีกว่าเฟย์งั้นวันนี้แม่อยู่อยู่กับมันแทนเฟย์ละกัน”เฟย์เดินฮึดฮัดออกจากบ้านแล้วขับรถ

ไป ฟางมองตามอย่างเหนื่อยใจก่อนจะเดินไปประคองแม่เฟย์ไปนั่ง และทานข้าวด้วยแม่เฟย์ ก่อน

จะพูดคุยกันอย่างสนุกสนานก่อนจะพาแม่เฟย์ขึ้นไปนอนแล้วกลับลงมากับป๊อปปี้

 

 

“แหม ได้ใจคุณน้าไปเต็มๆเลยนะวันนี้”ป๊อปปี้แซว

 

“ชั้นน่ารักใช่ม้า”ฟางหันไปยิ้ม

 

“อืม น่ารักสิ”ป๊อปปี้ตอบตามตรงทำเอาฟางหน้าแดงทันที

 

“งั้นชอบชั้นมั้ยล่ะ”ฟางเลยแกล้งแหย่ถามป๊อปปี้ทันที

 

“จะบ้าเรอะ ชั้นกับเธอเราเป็นเพื่อนกันนะ แต่งงานก็แค่ในนามเท่านั้นล่ะ ไว้ข่าวซาๆเราค่อยหย่ากัน

น่า”ป๊อปปี้พูด ฟางแอบหน้าจ๋อย เห้อ สุดท้ายก็เป็นเพื่อนงั้นหรอ

 

 

 

 

“เป็นอะไรเฟย์ ออกไปเต้นหน่อยสิ”มีน เพื่อนของเฟย์พูดขึ้นก่อนจะดึงมือเฟย์ออกไปเต้น เฟย์ยิ้ม

ก่อนจะบอกให้เพื่อนไปเต้นกันก่อน ก่อนที่ตัวเองจะถอนหายใจแล้วดื่มเหล้าในแก้วจนหมด

 

“แหม คนสวยมานั่งคนเดียวไม่เหงาหรอครับ ผมนั่งด้วยนะ”ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาพูดกับเฟย์ก่อนจะ

นั่ลงข้างเฟย์อย่างถือวิสาสะไป

 

“แหม คนสวยไม่พูดหน่อยหรอครับ ชื่ออะไรครับเนี่ย”ชายคนนั้นถาม เฟย์หางตาก่อนจะเอาแก้ว

เหล้าตัวเองสาดใส่หน้าชายคนนั้นทันที

 

“เอะ นังนี่นิ อยากมีเรื่องเร้อะ”ชายคนนั้นง้างมือจะตบเฟย์ เฟย์หลับตาปี๋

 

“ผู้ชายดีๆเค้าไม่ตบผู้หญิงหรอกนะครับ ผมว่าคุณเมาแล้ว รีบกลับบ้านไปนอนดีกว่า ก่อนที่ผมจะให้

คนของผมจัดการลากคุณออกไป”เขื่อนเดินเข้ามาขวางไว้ทัน เฟย์ลืมตามองคนตัวสูงตรงหน้าแล้ว

ใจเต้น

 

“หึ”ชายคนนั้นเดินออกจากร้านไปทันที จริงสินะ นี่มันผับของเขื่อนนินา มิน่า ยัยมีนเพื่อนเธอถึงจองโต๊ะได้ตรงโซนดีๆ

 

“อย่ามาอวดเก่งแบบนี้ ผู้หญิงคนเดียวมีหรอจะสู้ผู้ชายได้”เขื่อนหันไปดุเฟย์

 

“เรื่องของชั้น ชั้นอยากจะหาเรื่องใคร ชั้นอยากจะไปกับใครนายไม่ต้องมายุ่ง”เฟย์พูดกับเขื่อนอย่าง

ห่างเหินจนเขื่อนรู้สึกได้

 

“งั้นก็ชอบสินะที่จะไปนอนกับใครต่อใครก็ได้น่ะ”เขื่อนว่า

 

“แน่นอน เพราะชั้นถืว่ามันเป็นแค่one night stand”เฟย์เชิดใส่

 

“งั้นก็รับผมไปอีกคนละกันนะครับคุณพรปวีณ์”เขื่อนพูดจบก็คว้าแขนเฟย์ขึ้นไปบนโซนห้องส่วนตัว

ของตัวเองที่อยู่ด้านบนผับทันที

 

 ขอเม้นกับโหวตเรื่องนี้หน่อยสิ พลีสส