ปมอดีตก่อรัก

 

 

“มะ ไม่จริงน่า”ฟางอึ้งกับภาพที่เห็น ตลอดเวลาตั้งแต่เล็กจนโต พี่โทโมะไม่เคยเป็นแบบนี้เลย

 

“ฮึกๆ”แก้วตัวสั่นทำเอาฟางผิดสังเกตหันไปตกใจ แก้วร้องไห้

 

“แก้ว ใจเย็นๆก่อนอย่าร้องสิ เอางี้เดี๋ยวชั้นไปถามพี่โทโมะเอง”ฟางตกใจปลอบแก้วก่อนจะ

พรวดพราดเดินขึ้นไปชั้น2ทันที

 

 

ซ่า

 

 

“กรี้ดด อะไรเนี่ย แกมาสาดน้ำใส่ชั้นทำไม”ผู้หญิงที่นัวเนียกับโทโมะก็กรี้ดโวยวายเมื่อจู่ๆฟางก็สาด

น้ำในถังแข็งใส่สองสาว

 

“ฟาง มาทำอะไรที่นี่”โทโมะตกใจ

 

“ฟางไม่คิดเลยนะว่าจริงๆแล้วพี่จะเป็นคนแบบนี้”ฟางว่าโทโมะ โทโมะเห็นท่าไม่ดีก็คว้าแขนฟางไป

 

“เดี๋ยวสิคะโทโมะจะไปไหน”สองสาวเข้ามาคว้าแขนโทโมะไว้

 

“พิม จินนี่กลับไปก่อนนะ วันนี้ผมไม่สนุกแล้ว”โทโมะพูดจบก็ลากฟางไปคุยที่มุมห้องน้ำ

 

“ฟาง ฟางมากับใคร”โทโมะเปิดฉากก็ถามฟาง

 

“พี่โทโมะเป็นแบบนี้มานานแล้วหรอ”ฟางถามกลับ

 

“ฟางตอบคำถามพี่มาก่อน”โทโมะดุ ฟางจึงจ๋อยก่อนจะบอกโทโมะ

 

“ฟางมากับแก้ว แก้วเค้าอยากเอาแว่นมาคืนพี่ แต่ก็ดันเห็นช็อตเด็ด”ฟางบอก

 

“แล้วตอนนี้แก้วอยู่ไหนล่ะ”โทโมะถามต่อ

 

“เออ ใช่ แก้ว ตายล่ะ”ฟางตกใจนึกขึ้นได้ว่าลืมแก้วไปซะสนิทเลย

 

 

 

 

“มาคนเดียวหรอครับคนสวย”ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาทักแก้ว แก้วมองอย่างไม่ไว้ใจ

 

“มากับเพื่อค่ะ ขอตัว”แก้วจะหนี แต่ถูกชายคนนั้นดักไว้

 

“เอ้า จะไปแล้วหรอครับ ไหนล่ะเพื่อน เอาเป็นว่าระหว่างรอเพื่อมาสนุกกับผมก่อนก็ได้นะครับ”ชาย

คนนั้นไม่แค่พูด แต่ก็คว้าแขนแก้วทันที

 

“ช่วยด้วย ปล่อยนะ”แก้วร้องโวยวาย

 

“เห้ย พิชชี่ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ อย่ามายุ่งกับเด็กพี่”โทโมะพูดเสียงแข็งจนพิชชี่ต้องยอมปล่อยตัวแก้ว

“อ้าว เด็กพี่หรอกหรอ โทษๆพี่ ผมไปล่ะ”พิชชี่พูดจบก็ปลีกตัวออกไป แก้วที่ปล่อยเป็นอิสระแล้วก็

เดินหนีโทโมะไปอีกทางแต่โทโมะคว้าแขนไว้ได้

 

“เดี๋ยว จะไปไหน”โทโมะถามขึ้น

 

“อย่ามายุ่งกับชั้น เชิญไปอยู่กับสาวๆของคุณเถอะค่ะ”แก้วน้อยใจเดินหนีแต่โทโมะคว้าตัวแก้วแล้ว

ดันแก้วเข้าไปในมุมหนึ่งแคบๆ

 

“ปล่อยชั้นนะโทโมะ”แก้วโวยวาย

 

“ทำไมพูดไม่น่ารักเหมือนเมื่อตอนกลางวันล่ะ ฮึ”โทโมะแหย่ถามแก้ว

 

“ไม่จำเป็น แล้วอีกอย่างไม่ต้องมาสนใจคนอย่างชั้นเก็บเวลาไปสนใจสาวๆของคุณเถอะ”แก้ว

พยายามดิ้นหนีแต่โทโมะล๊อคตัวแน่น

 

“คุณหึงผมใช่มั้ย”โทโมะถาม

 

“ใคร ใครหึง”แก้วดิ้นหนี

 

“คุณไงแก้ว คุณน่ะก็ชอบผมด้วยใช่ม้ะ”โทโมะยั่วด้วยการมากระซิบข้างหู

 

“ออกไปนะคุณโทโมะ ชั้นไม่ได้ชอบคุณ”แก้วเบือนหน้าหนี

 

“ได้ งั้นผมจะพิสูจน์ว่าคุณโกหกผมรึเปล่า”พูดจบโทโมะก็รวบแก้วไปจูบทันที แก้วตาโตตกใจดิ้นไป

มาพลางทุบโทโมะรัว โทโมะถึงแม้จะเจ็บแต่ก็ไปยอมถอนปากออกจากปากแก้วกลับสอดลิ้นเข้าไป

เล่นกับลิ้นของแก้วอย่างซุกซน

 

 

เพี้ยะ

 

 

“อื้ออ”แก้วที่ตบโทโมะทันทีที่โทโมะถอนจูบมาก็ต้องถูกโทโมะจูบเข้าไปอีกที แก้วจากครั้งแรกที่

ต่อต้านโทโมะ เริ่มเคลิ้มไปกับรสจูบและการโลมเลียของโทโมะ

 

“ทำแบบนี้กับผู้หญิงตลอดเลยสินะ ชั้นผิดเองที่หลงคิดว่าคุณเป็นสุภาพบุรุษ ชั้นเกลียดคุณ ฮือ”แก้ว

ที่ถูกโทโมะปล่อยเป็นอิสระ จะง้างมือตบหน้าโทโมะแต่ต้องยั้งไว้ก่อนจะพูดทั้งน้ำตาแล้ววิ่งหนีไป

โทโมะมองตามไปอย่างรู้สึกผิด

 

 

 

“พี่โทโมะ พี่โทโมะอยู่ไหนเนี่ย หลงเลย”ฟางมองหาโทโมะหลังจากวิ่งตามมาไม่ทัน

 

“แหม จะตามหาโทโมะขาของพวกชั้นทำไมยะ”พิมพูดขึ้น

 

“หลีกไป”ฟางสั่ง

 

“คิดว่ามาเอาพี่โทโมะไปแล้วมันจะจบลงง่ายๆงั้นหรอ”จินนี่พูด

 

“ละจะเอายังไง”ฟางถาม

 

“ก็แบบนี้ไงล่ะ จินนี่จับมัน”พิมพูดจบก็ให้จินนี่ล๊อคตัวฟางจากนั้นพิมก็ตบหน้าฟางไปฉาดนึง ฟาง

ตกใจดิ้น แต่เพราะ2รุม1ทำให้ฟางที่โดนจินนี่ล๊อคอยู่ไม่มีทางสู้

 

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”ป๊อปปี้โผล่เข้ามาห้าม

 

“อย่ามายุ่ง”พิมหันไปตวาดป๊อปปี้ก็จะง้างมือตบฟางอีกครั้งแต่ป๊อปปี้จับมือไว้ไม่ให้พิมตบฟาง

 

“คงจะไม่ยุ่งไม่ได้ เพราะคนที่คุณทำร้ายอยู่ตอนนี้คือเมียผม ออกไปซะ ไม่อย่างงั้นผมจะแจ้งตำรวจ

ข้อหาทำร้ายร่างกาย”ป๊อปปี้พูดเสียงแข็งและน่ากลัวทำให้พิมและจินนี่ชะงักก่อนจะรีบปล่อยตัวฟาง

แล้วรีบออกไป ฟางที่โดนจบจนมึนก็เซจะล้มจนป๊อปปี้มาคว้าตัวไว้ในอ้อมแขนทัน

 

“ยัยเตี้ยเจ็บตรงไหนรึเปล่า”ป๊อปปี้ถาม

 

“เจ็บไปหมดทั้งตัวเลย แก้ว แก้วล่ะ”ฟางพูดอย่างยากลำบากก่อนจะถามหาแก้ว

 

“เดี๋ยวชั้นโทรหาแก้วเองเธอออกมาก่อนละกัน”ป๊อปปี้บอกก่อนจะพยุงฟางไปที่ลานจอดรถ

 

“โอ๊ย”ฟางร้องออกมาหลังจากทรุดล้มลงเพราะหน้ามืดขณะที่ป๊อปปี้ปล่อยฟางแล้วไปเปิดรถ

 

“เห้อ เธอนี่นะ”ป๊อปปี้หันไปตกใจแต่ก่อนจะอุ้มฟางขึ้นรถไป และมาถึงบ้าน

 

 

 

“โอ๊ย เบาๆสิ”ฟางร้องขณะอาบน้ำเสร็จแล้วป๊อปปี้มานั่งทำแผลให้

 

“เบาแล้วไง เธอนี่นะทีตอนมีเรื่องละปากดีตอนนี้ละร้อง”ป๊อปปี้บ่น

 

“ว่าชั้นละนายจะมาช่วยชั้นทำไม”ฟางพูด

 

“ก็เพราะเธอเป็นเมียชั้นมั้ย ทำอะไรนึกถึงหน้าชั้นบ้างเดี๋ยวใครจะว่าเอา ว่าเมียชั้นเป็นนักเลงชอบไป

หาเรื่องคนอื่น”ป๊อปปี้ร่ายยาวเหยียด

 

“ใช่สิ ชั้นมันไม่ดี เอามานี่ชั้นทำเอง”ฟางคว้าอุปกรณ์ทำแผลมาทำเองจึงโดนป๊อปปี้ตีมือไปทีนึง

 

“ยังจะมาดื้ออีกหรอห้ะ เจ็บตัวแบบนี้ยังจะอวดเก่งอีก อยู่เฉยๆเลย”ป๊อปปี้ดุฟางจึงยอมให้ป๊อปปี้ทำ

แผล

 

“นายเป็นห่วงชั้นหรอ”ฟางถามขณะป๊อปปี้ทำแผล

 

“ถ้าไม่ห่วงเธอจะให้ชั้นห่วงสองคนนั่นหรอ”ป๊อปปี้กวน

 

“นาย โอ๊ะ”ฟางรีบว่าป๊อปปี้จึงทำให้โดนที่แผลก็ร้องขึ้น

 

“แน่ะ บอกละไงว่าอย่าอวดเก่ง นอนลงไปเลยนะ นอนไป”ป๊อปปี้ดุฟางฟางจึงยอมนอนโดยดี

 

“นอนแล้วก็หลับซะ ไม่งั้นเจอดีแน่”ป๊อปปี้ขู่ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ

 

“นายเป็นห่วงชั้นด้วย”ฟางยิ้มก่อนจะหลับตาลงนอนอย่างมีความสุข

 

 

 

 

“นี่นาย ทำไมต้องพาชั้นมาซื้อของด้วยเนี่ย แล้วแก้วล่ะไปไหน”ฟางบ่นขณะมาที่ห้างกับป๊อปปี้

 

“บ่นหาแต่แก้วๆ ถ้ามัวแต่แก้วพามาๆ มีหวังซื้อแต่ของอะไรก็ไม่รู้ นี่ต้องชั้นนี่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพา

ฟางไปซื้อเสื้อผ้าหลายชุด

 

“นาย ไม่เอาไม่ใส่ส้นสูงไม่ได้หรอ ขอคัทชูได้ม้ะ”ฟางอ้อนป๊อปปี้

 

“นี่ชีวิตเธอนี่จะไม่ยอมสูงแล้วใช่มั้ย ห้ามขอ ต้องใส่ เพราะเดี๋ยวเผื่อออกงานกับชั้น ไปเลือก

เลย”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะดันตัวฟางเข้าร้านรองเท้าไป

 

 

ตุบ

 

 

“ว้าย/ขอโทษค่ะ”ฟางรีบขอโทษคนที่เธอชนทันทีแล้วต้องตกใจเพราะเงยหน้าไปก็คือเฟย์

 

“มาช้อปปิ้งกันหรอคะแหม หวานกันเชียว”เฟย์พูดก่อนจะมองฟางอย่างไม่เป็นมิตรจนฟางรู้สึกได้

 

“พี่มาหารองเท้าให้ฟางน่ะ เฟย์มาก็ดีละ ช่วยพี่เลือกหน่อยสิ”ป๊อปปี้ขอเฟย์ ตอนแรกเฟย์จะปฎิเสธ

แต่เห็นสายตาของป๊อปปี้ขอร้องจึงพาฟางไปลองรองเท้า

 

“ขอบคุณนะที่มาช่วยชั้น”ฟางพูด

 

“ชั้นไม่ได้ช่วยเธอแต่ชั้นช่วยพี่ป๊อปปี้ เพราะไม่อยากขายหน้าเวลาพาเมียออกงาน”เฟย์พูด

 

“นี่เธอ พูดกับชั้นให้มันดีๆหน่อยสิ จะจงเกลียดจงชังอะไรนักหนา”ฟางว่า

 

“ไม่ได้เกลียดแค่ไม่ชอบที่ใครมาแทนที่พี่ชั้น เท่านั้นเอง เอ้า เอาไปลองสิ”เฟย์พูดจบก็ยื่นรองเท้า

ให้ฟาง ฟางมองก่อนจะก้มลงสวมรองเท้าแล้วค่อยๆเดินเก้ๆกังๆ เฟย์ได้แค่ยืนมองอยู่

 

 

ตุบ

 

 

“ฮ่าๆ”คนในร้านหัวเราะรวมทั้งเฟย์ที่ยิ้มเยาะอย่างสะใจไม่ยอมยื่นมือมาช่วยทำให้ฟางก้มหน้าลง

ด้วยความอายจู่ๆก็มีมือยื่นมา

 

“ไปกันเถอะ”ป๊อปปี้พูดหลังจากพยุงฟางขึ้นมา

 

“นายโกรธชั้นหรอที่ชั้นซุ่มซ่ามทำนายขายหน้า”ฟางถาม

 

“ไม่นิ แต่ชั้นเห็นเด็กคนนึงล้มลงละจะร้องไห้เลยว่าจะพาไปหาอะไรกินแถวนี้แทนลองรองเท้าดี

กว่า”ป๊อปปี้พูดฟางยิ้มดีใจรีบเกาะแขนป๊อปปี้แล้วพาไปหาอะไรกินทันที

 

 

“ว้าย”เฟย์เดินมาขึ้นรถจู่ๆก็มีมือมาคว้าแขนเฟย์ไว้

 

“สนุกมากใช่มั้ยที่แกล้งฟางเค้าน่ะ”เขื่อนดุเฟย์ เฟย์พยายามสะบัดแขนหนี

 

“แล้วเกี่ยวอะไรล่ะ สมน้ำหน้าอยากเซ่อซ่าดีนักก็แค่ส้นสูงแค่นี้เดินยังไม่เป็น”เฟย์เยาะจนโดนเขื่อน

บิดแขนจนเจ็บ

 

“เจ็บนะ นี่พี่โกรธแบบนี้เพราะว่าพี่เห็นมันหน้าเหมือนพี่โรสใช่มั้ย พี่เลยแคร์มันน่ะ”เฟย์โวยวาย

 

“ก็คงงั้น ต่อไปนี้ถ้าเธอรังแกฟางอีกชั้นไม่ปล่อยเธอไว้แน่”เขื่อนพูดจบก็ผลักเฟย์ล้มลงกับพื้นโดยที่

สนใจเลยว่าเฟย์จะเจ็บรึเปล่า

 

“ดีงั้นต่อไปนี้เราจะเป็นศัตรูกัน อย่าได้ญาตดีกันอีกเลย”เฟย์ตะโกนไล่หลังอย่างเจ็บใจก่อนจะปาด

น้ำตาที่ไหลออกมานั่นทิ้งด้วยความน้อยใจเขื่อน

 

 

อัฟให้2ตอนน้า ขอเม้นเยอะๆหน่อยสิ