ปมอดีตก่อรัก

 
 
“มะ ไม่จริงน่า”ฟางอึ้งกับภาพที่เห็น ตลอดเวลาตั้งแต่เล็กจนโต พี่โทโมะไม่เคยเป็นแบบนี้เลย
 
“ฮึกๆ”แก้วตัวสั่นทำเอาฟางผิดสังเกตหันไปตกใจ แก้วร้องไห้
 
“แก้ว ใจเย็นๆก่อนอย่าร้องสิ เอางี้เดี๋ยวชั้นไปถามพี่โทโมะเอง”ฟางตกใจปลอบแก้วก่อนจะ
พรวดพราดเดินขึ้นไปชั้น2ทันที
 
 
ซ่า
 
 
“กรี้ดด อะไรเนี่ย แกมาสาดน้ำใส่ชั้นทำไม”ผู้หญิงที่นัวเนียกับโทโมะก็กรี้ดโวยวายเมื่อจู่ๆฟางก็สาด
น้ำในถังแข็งใส่สองสาว
 
“ฟาง มาทำอะไรที่นี่”โทโมะตกใจ
 
“ฟางไม่คิดเลยนะว่าจริงๆแล้วพี่จะเป็นคนแบบนี้”ฟางว่าโทโมะ โทโมะเห็นท่าไม่ดีก็คว้าแขนฟางไป
 
“เดี๋ยวสิคะโทโมะจะไปไหน”สองสาวเข้ามาคว้าแขนโทโมะไว้
 
“พิม จินนี่กลับไปก่อนนะ วันนี้ผมไม่สนุกแล้ว”โทโมะพูดจบก็ลากฟางไปคุยที่มุมห้องน้ำ
 
“ฟาง ฟางมากับใคร”โทโมะเปิดฉากก็ถามฟาง
 
“พี่โทโมะเป็นแบบนี้มานานแล้วหรอ”ฟางถามกลับ
 
“ฟางตอบคำถามพี่มาก่อน”โทโมะดุ ฟางจึงจ๋อยก่อนจะบอกโทโมะ
 
“ฟางมากับแก้ว แก้วเค้าอยากเอาแว่นมาคืนพี่ แต่ก็ดันเห็นช็อตเด็ด”ฟางบอก
 
“แล้วตอนนี้แก้วอยู่ไหนล่ะ”โทโมะถามต่อ
 
“เออ ใช่ แก้ว ตายล่ะ”ฟางตกใจนึกขึ้นได้ว่าลืมแก้วไปซะสนิทเลย
 
 
 
 
“มาคนเดียวหรอครับคนสวย”ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาทักแก้ว แก้วมองอย่างไม่ไว้ใจ
 
“มากับเพื่อค่ะ ขอตัว”แก้วจะหนี แต่ถูกชายคนนั้นดักไว้
 
“เอ้า จะไปแล้วหรอครับ ไหนล่ะเพื่อน เอาเป็นว่าระหว่างรอเพื่อมาสนุกกับผมก่อนก็ได้นะครับ”ชาย
คนนั้นไม่แค่พูด แต่ก็คว้าแขนแก้วทันที
 
“ช่วยด้วย ปล่อยนะ”แก้วร้องโวยวาย
 
“เห้ย พิชชี่ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ อย่ามายุ่งกับเด็กพี่”โทโมะพูดเสียงแข็งจนพิชชี่ต้องยอมปล่อยตัวแก้ว
“อ้าว เด็กพี่หรอกหรอ โทษๆพี่ ผมไปล่ะ”พิชชี่พูดจบก็ปลีกตัวออกไป แก้วที่ปล่อยเป็นอิสระแล้วก็
เดินหนีโทโมะไปอีกทางแต่โทโมะคว้าแขนไว้ได้
 
“เดี๋ยว จะไปไหน”โทโมะถามขึ้น
 
“อย่ามายุ่งกับชั้น เชิญไปอยู่กับสาวๆของคุณเถอะค่ะ”แก้วน้อยใจเดินหนีแต่โทโมะคว้าตัวแก้วแล้ว
ดันแก้วเข้าไปในมุมหนึ่งแคบๆ
 
“ปล่อยชั้นนะโทโมะ”แก้วโวยวาย
 
“ทำไมพูดไม่น่ารักเหมือนเมื่อตอนกลางวันล่ะ ฮึ”โทโมะแหย่ถามแก้ว
 
“ไม่จำเป็น แล้วอีกอย่างไม่ต้องมาสนใจคนอย่างชั้นเก็บเวลาไปสนใจสาวๆของคุณเถอะ”แก้ว
พยายามดิ้นหนีแต่โทโมะล๊อคตัวแน่น
 
“คุณหึงผมใช่มั้ย”โทโมะถาม
 
“ใคร ใครหึง”แก้วดิ้นหนี
 
“คุณไงแก้ว คุณน่ะก็ชอบผมด้วยใช่ม้ะ”โทโมะยั่วด้วยการมากระซิบข้างหู
 
“ออกไปนะคุณโทโมะ ชั้นไม่ได้ชอบคุณ”แก้วเบือนหน้าหนี
 
“ได้ งั้นผมจะพิสูจน์ว่าคุณโกหกผมรึเปล่า”พูดจบโทโมะก็รวบแก้วไปจูบทันที แก้วตาโตตกใจดิ้นไป
มาพลางทุบโทโมะรัว โทโมะถึงแม้จะเจ็บแต่ก็ไปยอมถอนปากออกจากปากแก้วกลับสอดลิ้นเข้าไป
เล่นกับลิ้นของแก้วอย่างซุกซน
 
 
เพี้ยะ
 
 
“อื้ออ”แก้วที่ตบโทโมะทันทีที่โทโมะถอนจูบมาก็ต้องถูกโทโมะจูบเข้าไปอีกที แก้วจากครั้งแรกที่
ต่อต้านโทโมะ เริ่มเคลิ้มไปกับรสจูบและการโลมเลียของโทโมะ
 
“ทำแบบนี้กับผู้หญิงตลอดเลยสินะ ชั้นผิดเองที่หลงคิดว่าคุณเป็นสุภาพบุรุษ ชั้นเกลียดคุณ ฮือ”แก้ว
ที่ถูกโทโมะปล่อยเป็นอิสระ จะง้างมือตบหน้าโทโมะแต่ต้องยั้งไว้ก่อนจะพูดทั้งน้ำตาแล้ววิ่งหนีไป
โทโมะมองตามไปอย่างรู้สึกผิด
 
 
 
“พี่โทโมะ พี่โทโมะอยู่ไหนเนี่ย หลงเลย”ฟางมองหาโทโมะหลังจากวิ่งตามมาไม่ทัน
 
“แหม จะตามหาโทโมะขาของพวกชั้นทำไมยะ”พิมพูดขึ้น
 
“หลีกไป”ฟางสั่ง
 
“คิดว่ามาเอาพี่โทโมะไปแล้วมันจะจบลงง่ายๆงั้นหรอ”จินนี่พูด
 
“ละจะเอายังไง”ฟางถาม
 
“ก็แบบนี้ไงล่ะ จินนี่จับมัน”พิมพูดจบก็ให้จินนี่ล๊อคตัวฟางจากนั้นพิมก็ตบหน้าฟางไปฉาดนึง ฟาง
ตกใจดิ้น แต่เพราะ2รุม1ทำให้ฟางที่โดนจินนี่ล๊อคอยู่ไม่มีทางสู้
 
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”ป๊อปปี้โผล่เข้ามาห้าม
 
“อย่ามายุ่ง”พิมหันไปตวาดป๊อปปี้ก็จะง้างมือตบฟางอีกครั้งแต่ป๊อปปี้จับมือไว้ไม่ให้พิมตบฟาง
 
“คงจะไม่ยุ่งไม่ได้ เพราะคนที่คุณทำร้ายอยู่ตอนนี้คือเมียผม ออกไปซะ ไม่อย่างงั้นผมจะแจ้งตำรวจ
ข้อหาทำร้ายร่างกาย”ป๊อปปี้พูดเสียงแข็งและน่ากลัวทำให้พิมและจินนี่ชะงักก่อนจะรีบปล่อยตัวฟาง
แล้วรีบออกไป ฟางที่โดนจบจนมึนก็เซจะล้มจนป๊อปปี้มาคว้าตัวไว้ในอ้อมแขนทัน
 
“ยัยเตี้ยเจ็บตรงไหนรึเปล่า”ป๊อปปี้ถาม
 
“เจ็บไปหมดทั้งตัวเลย แก้ว แก้วล่ะ”ฟางพูดอย่างยากลำบากก่อนจะถามหาแก้ว
 
“เดี๋ยวชั้นโทรหาแก้วเองเธอออกมาก่อนละกัน”ป๊อปปี้บอกก่อนจะพยุงฟางไปที่ลานจอดรถ
 
“โอ๊ย”ฟางร้องออกมาหลังจากทรุดล้มลงเพราะหน้ามืดขณะที่ป๊อปปี้ปล่อยฟางแล้วไปเปิดรถ
 
“เห้อ เธอนี่นะ”ป๊อปปี้หันไปตกใจแต่ก่อนจะอุ้มฟางขึ้นรถไป และมาถึงบ้าน
 
 
 
“โอ๊ย เบาๆสิ”ฟางร้องขณะอาบน้ำเสร็จแล้วป๊อปปี้มานั่งทำแผลให้
 
“เบาแล้วไง เธอนี่นะทีตอนมีเรื่องละปากดีตอนนี้ละร้อง”ป๊อปปี้บ่น
 
“ว่าชั้นละนายจะมาช่วยชั้นทำไม”ฟางพูด
 
“ก็เพราะเธอเป็นเมียชั้นมั้ย ทำอะไรนึกถึงหน้าชั้นบ้างเดี๋ยวใครจะว่าเอา ว่าเมียชั้นเป็นนักเลงชอบไป
หาเรื่องคนอื่น”ป๊อปปี้ร่ายยาวเหยียด
 
“ใช่สิ ชั้นมันไม่ดี เอามานี่ชั้นทำเอง”ฟางคว้าอุปกรณ์ทำแผลมาทำเองจึงโดนป๊อปปี้ตีมือไปทีนึง
 
“ยังจะมาดื้ออีกหรอห้ะ เจ็บตัวแบบนี้ยังจะอวดเก่งอีก อยู่เฉยๆเลย”ป๊อปปี้ดุฟางจึงยอมให้ป๊อปปี้ทำ
แผล
 
“นายเป็นห่วงชั้นหรอ”ฟางถามขณะป๊อปปี้ทำแผล
 
“ถ้าไม่ห่วงเธอจะให้ชั้นห่วงสองคนนั่นหรอ”ป๊อปปี้กวน
 
“นาย โอ๊ะ”ฟางรีบว่าป๊อปปี้จึงทำให้โดนที่แผลก็ร้องขึ้น
 
“แน่ะ บอกละไงว่าอย่าอวดเก่ง นอนลงไปเลยนะ นอนไป”ป๊อปปี้ดุฟางฟางจึงยอมนอนโดยดี
 
“นอนแล้วก็หลับซะ ไม่งั้นเจอดีแน่”ป๊อปปี้ขู่ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ
 
“นายเป็นห่วงชั้นด้วย”ฟางยิ้มก่อนจะหลับตาลงนอนอย่างมีความสุข
 
 
 
 
“นี่นาย ทำไมต้องพาชั้นมาซื้อของด้วยเนี่ย แล้วแก้วล่ะไปไหน”ฟางบ่นขณะมาที่ห้างกับป๊อปปี้
 
“บ่นหาแต่แก้วๆ ถ้ามัวแต่แก้วพามาๆ มีหวังซื้อแต่ของอะไรก็ไม่รู้ นี่ต้องชั้นนี่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพา
ฟางไปซื้อเสื้อผ้าหลายชุด
 
“นาย ไม่เอาไม่ใส่ส้นสูงไม่ได้หรอ ขอคัทชูได้ม้ะ”ฟางอ้อนป๊อปปี้
 
“นี่ชีวิตเธอนี่จะไม่ยอมสูงแล้วใช่มั้ย ห้ามขอ ต้องใส่ เพราะเดี๋ยวเผื่อออกงานกับชั้น ไปเลือก
เลย”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะดันตัวฟางเข้าร้านรองเท้าไป
 
 
ตุบ
 
 
“ว้าย/ขอโทษค่ะ”ฟางรีบขอโทษคนที่เธอชนทันทีแล้วต้องตกใจเพราะเงยหน้าไปก็คือเฟย์
 
“มาช้อปปิ้งกันหรอคะแหม หวานกันเชียว”เฟย์พูดก่อนจะมองฟางอย่างไม่เป็นมิตรจนฟางรู้สึกได้
 
“พี่มาหารองเท้าให้ฟางน่ะ เฟย์มาก็ดีละ ช่วยพี่เลือกหน่อยสิ”ป๊อปปี้ขอเฟย์ ตอนแรกเฟย์จะปฎิเสธ
แต่เห็นสายตาของป๊อปปี้ขอร้องจึงพาฟางไปลองรองเท้า
 
“ขอบคุณนะที่มาช่วยชั้น”ฟางพูด
 
“ชั้นไม่ได้ช่วยเธอแต่ชั้นช่วยพี่ป๊อปปี้ เพราะไม่อยากขายหน้าเวลาพาเมียออกงาน”เฟย์พูด
 
“นี่เธอ พูดกับชั้นให้มันดีๆหน่อยสิ จะจงเกลียดจงชังอะไรนักหนา”ฟางว่า
 
“ไม่ได้เกลียดแค่ไม่ชอบที่ใครมาแทนที่พี่ชั้น เท่านั้นเอง เอ้า เอาไปลองสิ”เฟย์พูดจบก็ยื่นรองเท้า
ให้ฟาง ฟางมองก่อนจะก้มลงสวมรองเท้าแล้วค่อยๆเดินเก้ๆกังๆ เฟย์ได้แค่ยืนมองอยู่
 
 
ตุบ
 
 
“ฮ่าๆ”คนในร้านหัวเราะรวมทั้งเฟย์ที่ยิ้มเยาะอย่างสะใจไม่ยอมยื่นมือมาช่วยทำให้ฟางก้มหน้าลง
ด้วยความอายจู่ๆก็มีมือยื่นมา
 
“ไปกันเถอะ”ป๊อปปี้พูดหลังจากพยุงฟางขึ้นมา
 
“นายโกรธชั้นหรอที่ชั้นซุ่มซ่ามทำนายขายหน้า”ฟางถาม
 
“ไม่นิ แต่ชั้นเห็นเด็กคนนึงล้มลงละจะร้องไห้เลยว่าจะพาไปหาอะไรกินแถวนี้แทนลองรองเท้าดี
กว่า”ป๊อปปี้พูดฟางยิ้มดีใจรีบเกาะแขนป๊อปปี้แล้วพาไปหาอะไรกินทันที
 
 
“ว้าย”เฟย์เดินมาขึ้นรถจู่ๆก็มีมือมาคว้าแขนเฟย์ไว้
 
“สนุกมากใช่มั้ยที่แกล้งฟางเค้าน่ะ”เขื่อนดุเฟย์ เฟย์พยายามสะบัดแขนหนี
 
“แล้วเกี่ยวอะไรล่ะ สมน้ำหน้าอยากเซ่อซ่าดีนักก็แค่ส้นสูงแค่นี้เดินยังไม่เป็น”เฟย์เยาะจนโดนเขื่อน
บิดแขนจนเจ็บ
 
“เจ็บนะ นี่พี่โกรธแบบนี้เพราะว่าพี่เห็นมันหน้าเหมือนพี่โรสใช่มั้ย พี่เลยแคร์มันน่ะ”เฟย์โวยวาย
 
“ก็คงงั้น ต่อไปนี้ถ้าเธอรังแกฟางอีกชั้นไม่ปล่อยเธอไว้แน่”เขื่อนพูดจบก็ผลักเฟย์ล้มลงกับพื้นโดยที่
สนใจเลยว่าเฟย์จะเจ็บรึเปล่า
 
“ดีงั้นต่อไปนี้เราจะเป็นศัตรูกัน อย่าได้ญาตดีกันอีกเลย”เฟย์ตะโกนไล่หลังอย่างเจ็บใจก่อนจะปาด
น้ำตาที่ไหลออกมานั่นทิ้งด้วยความน้อยใจเขื่อน
 
 
อัฟให้2ตอนน้า ขอเม้นเยอะๆหน่อยสิ